My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 34

ตอนที่34

หลังจากเห็นปาณีเดินจากไปฐิติพรก็เดินเข้ามามองเวทัสด้วยความระแวง“หลานรังแกปาณีอีกแล้วใช่ไหม?เมื่อกี้เธอยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนี้ดีๆทำไมหลานมาปุ๊บเธอก็ไปเลย?”

เวทัส“......”

เขามองคุณยายที่ลำเอียง“ทำไมมองผมเป็นคนรังแกเธอล่ะครับเธอต่างหากที่รังแกผม!”

“เธอจะรังแกหลานได้ยังไง?ถึงแม้ว่าจะรังแกหลานจริงๆหลานก็ต้องทนหลานก็รู้สถานการณ์ของน้าตอนนี้ถ้าเขาโมโหแล้วออกจากบ้านไปยายจะมาหาหลานเป็นคนแรก”พอพูดถึงท้ายประโยคคำพูดของคุณยายแฝงด้วยความเศร้าใจเล็กน้อย

ตั้งแต่ที่ธามนิธิเกิดเรื่องอารมณ์ของทุกคนในบ้านก็ไม่ค่อยดีนักเมื่อเทียบกับสถานการณ์ของน้าแล้วเขาก็แค่เสียปาณีไปดูเหมือนจะไม่ได้แย่มากนัก

เวทัสมองดูปฏิกิริยาของคุณยายแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ

ในกลางคืนธามนิธิและไวยาตย์กลับดึกหน่อยตอนที่เขากลับถึงบ้านฐิติพรและคนอื่นๆก็กำลังทานข้าวเย็นกันอยู่แต่ปาณีไม่อยู่

เขาถามว่า“ปาณีล่ะ?”

ฐิติพรตอบว่า“เมื่อตอนเย็นเหมือนเธอกับเวทัสจะมีเรื่องไม่พอใจกันนิดหน่อยแม่ให้คนไปตามเธอมาทานข้าวเธอก็ไม่ลงมา”

ธามนิธิมองไปยังเวทัสที่นั่งอยู่ข้างๆ“ทำไมนายก่อเรื่องอีกแล้วหรอ?”

“ผมเปล่าครับ”เวทัสอธิบายว่า“ผมไม่ได้รังแกเธอจริงๆอย่าโทษผมไปสักทุกเรื่องเลยได้ไหมครับ?”

ปาณีไม่ลงมากินข้าวเองเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?

เมื่อคิดถึงจุดนี้เวทัสก็รู้สึกรำคาญใจขึ้นมา

เขารู้สึกว่าตั้งแต่ปาณีมาที่บ้านก็ทำตัวเป็นศัตรูกับเขาตลอดเหมือนอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เขายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยเธอก็โกรธซะแล้ว

เป็นผู้หญิงที่เจ้าวางแผนจริงๆ!

ทำตามความต้องการของตัวเองโดยอาศัยความเอาอกเอาใจของคนในบ้าน

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”ธามนิธิมองไปยังเธอที่เหงื่อท่วมตัวเส้นผมก็เปียกไปหมด“เป็นไข้หรอ?”

“ไม่......ไม่ค่ะ”ปาณีพูดว่า“แค่เรื่องเล็กน้อยค่ะ”

“เรียกหมอมาดูอาการหน่อยไหม?”แต่เดิมคิดว่าเธอทะเลาะกับเวทัสจึงไม่ได้ลงไปทานข้าวคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะป่วย

ปาณีมองไปยังคุณอาที่ทำสีหน้าจริงจังไม่รู้ว่าควรพูดยังไงดีเธอจึงบอกว่า“หนูไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ......ก็แค่......”

เธอเป็นประจำเดือนวันแรกของทุกๆเดือนเธอจะเจ็บปวดทรมานแบบนี้แหละ

จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งประจำเดือนเธอมาขณะซื้อของอยู่ที่ตลาดเดินไปไม่ถึง10นาทีเธอเกือบเป็นลมอยู่ข้างทางไม่สามารถกลับบ้านได้

ตอนบ่ายหลังจากที่เธอกลับมาห้องก็ปวดท้องน้อยมาจนถึงตอนนี้นอนอยู่บนเตียงแต่ก็ไม่หลับเหงื่อออกตลอดเวลาเพราะเหตุนี้เธอเลยไม่ได้ลงไปกินข้าวไม่เช่นนั้นจากนิสัยความตะกละของเธอแล้วมีหรอที่จะไม่ลงไปกินข้าวเพียงเพราะทะเลาะกับเวทัส?

“ก็แค่อะไร?”ธามนิธิมองเธอ“ไม่สบายตรงไหนเธอก็ต้องพูดออกมาฉันถึงจะรู้ก็เคยบอกเธอแล้วไม่ใช่หรือไงว่าไม่สบายก็ต้องไปหาหมอ?ทำไมโตขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก?”