My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 8

ตอนที่8

รถมาจอดอยู่ด้านหน้าของคฤหาสน์

ก่อนปาณีจะลงจากรถเธอจัดการผมเผ้าที่ฟูของเธอเสียก่อนแล้วจึงค่อยตามลงไป

ในคฤหาสน์มีธามนิธิอยู่คนเดียว

ปาณีมองไปยังธามนิธิที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างเห็นแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวนั้นเธอรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบรัดแน่นคิดถึงตัวเองที่เพิ่งหนีออกมาจากบ้านจากนี้เป็นต้นไปเธอก็คงต้องโดดเดี่ยวแบบนี้เหมือนกันทำให้เธอรู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที

ยังดีที่เธอยังมีคุณอาคนนี้อยู่ด้วย

เธอฝืนยิ้มอย่างแห้งเดินเข้าไปแล้วพูดว่า“คุณอาฉันกลับมาแล้วค่ะ”

ธามนิธิหันหน้ากลับมายิ้มให้เธอ

เขาหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นรอยแผลบนใบหน้าของเธอ

“หน้าของเธอไปโดนอะไรมา?”

ปาณีรีบก้มหน้าก้มตาเอามือปิดหน้าไว้“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ......”

“โดนตบมาหรอ?”

“อืมม....”เธอพูดอย่างอึดอัดว่า“โดนแม่ตบมา”

ธามนิธิเอามือกำรถเข็นไว้แน่น

ปาณีเลยบอกว่า“แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะโดนแม่ตีเป็นเรื่องปกติมากตอนเด็กหนูซนมากเลยโดนตีบ่อยๆเหมือนกัน......”

เธอพยายามทำตัวเหมือนไม่ได้สนใจอะไรแต่สายตาของเธอกลับทรยศเธอ

ธามนิธิพูดเสียงแข็ง“มานี่!”

ปาณีเดินเข้าไปหาธามนิธิอย่างว่านอนสอนง่ายนั่งลงอยู่ข้างๆรถเข็นของเขาเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตากำลังมองไปยังชายที่อยู่ตรงหน้า

ธามนิธิก้มตัวไปเช็ดน้ำตาให้เธอ“ครั้งนี้ก็แล้วไปถ้าครั้งหน้ามีคนกล้าแตะต้องเธออีกไม่ว่าจะเป็นพ่อเธอหรือแม่เธอฉันไม่มีทางปล่อยไว้แน่ๆ”

“คุณอา......”ใจที่หนาวเย็นของปาณีรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

ไวยาตย์ที่ยืนดูอยู่ตั้งนานเดินออกจากห้องรับแขกไป

เขากลัวถ้ายังขืนยืนอีกต่อไปคุณธามนิธิจะด่าเขาไม่รู้กาลเทศะมาอยู่เป็นก้างขวางคอทำไม

เขาถึงขั้นขนลุกนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุณธามนิธิดีกับผู้หญิงขนาดนี้

ธามนิธิที่อยู่ข้างๆนอกจากต้องดูแลเธอแล้วยังต้องรับสายที่โทรมาจากบ้านวิสิทธิ์เวชไม่หยุด

พอได้ยินว่าธามนิธิจะกลับเมืองชยุตคนในบ้านวิสิทธิ์เวชก็ดีใจกันมาก

โดยเฉพาะหลังเกิดเรื่องกับธามนิธิคนที่บ้านก็เป็นห่วงเขามาก

“ธามนิธิถึงไหนแล้ว?”

“นี่เป็นสายที่ห้าแล้วนะ”ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ก็พี่เป็นห่วงเธอไง”จันวิภาคู่สายพูดด้วยความห่วงใย“ได้ข่าวว่าจะพาภรรยากลับมาด้วยหรอ?รีบๆพากลับมาล่ะทุกคนอยากเจอ”

“อย่าทำให้เธอตกใจกลัวก็แล้วกัน”ธามนิธิพูดพร้อมเอาปัดผมที่อยู่ตรงแก้มของปาณีดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“ห่วงใยขนาดนี้ต้องเจอเธอสักหน่อยแล้ว”

จันวิภาพูดสายอีกสักครู่เธอกลัวจะทำให้ธามนิธิรำคาญเลยวางสายไปก่อน

หูของธามนิธิได้พักสักทีหลังจากที่รับสายมาทั้งวันเขายื่นมืออกไปตบหลังของปาณีด้วยความเบามือ

ปาณีนอนหนุนตักของเขาหลับลงอย่างง่ายดาย