นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 14

สองวันแล้วที่หล่อนขัดคำสั่งของเดมอน ไม่ยอมขึ้นไปพบเขาบนห้องนอน ซึ่งเขาก็ไม่ได้ให้ใครมาตามหล่อนอีก เขาคงจะลืมหล่อนไปเสียแล้วล่ะ

พะแพงควรจะดีใจ แต่ลึกๆ แล้วในอกกลับเต็มไปด้วยความโหยหาในสัมผัสกระด้างของเดมอนตลอดเวลา

หล่อนถอนหายใจออกมาแผ่วเบา ขณะก้มหน้าก้มตาเช็ดทำความสะอาดภายในห้องสมุดตามที่ป้ามิเชลล์มอบหมายให้ทำอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่ยังไม่ทันเสร็จ ประตูห้องสมุดที่หล่อนเปิดค้างเอาไว้ก็ปิดสนิทลงราวกับมีใครบางคนเดินเข้ามา

หญิงสาววางหนังสือเล่มใหญ่ในมือลง แล้วเดินออกไปจากชั้นที่เต็มไปด้วยหนังสือมากมายจากทั่วทุกมุมโลก ตั้งใจจะไปดันบานประตูให้เปิดกว้างออก แต่แล้วก็ต้องชะงักงัน เมื่อสายตาไปปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ที่ยังอยู่ในชุดทำงานของเดมอนเข้าอย่างจัง

ความเงียบงันที่เกิดขึ้น ทำให้หล่อนทั้งประหม่า ทั้งวุ่นวายใจ และก็หวาดหวั่น

“นายน้อย...”

ดวงตากลมโตเบิกกว้าง กลีบปากอิ่มเต็มเผยอค้าง และจ้องมองผู้ชายตัวโตเนื้อแน่นอย่างตื่นตระหนก

เดมอนยืนกอดอก ดวงตาคมกริบหรี่แคบจ้องมองตอบแม่ผู้หญิงตัวเล็กเงียบๆ จนกระทั่งในที่สุดก็เปล่งคำพูดออกมา

“ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่นะ แพตตี้”

คนตัวเล็กแก้มแดงก่ำ ละล่ำละลักตอบออกไป “เอ่อ...ดิฉันมาทำความสะอาดค่ะ และก็จัดหนังสือด้วย แต่ถ้านายน้อยต้องการใช้ห้องสมุด ดิฉันจะออกไปรอข้างนอกค่ะ” หล่อนพูดจบก็จะเดินตัวปลิวผ่านหน้าเขาไป แต่แขนเรียวถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้เสียก่อน พร้อมๆ กับกระชากเบาๆ เท่านั้น ร่างสาวก็พร้อมที่จะเซถลาเข้าสู่อ้อมอกกว้างอย่างง่ายดาย

“อุ๊ย...นายน้อย”

เขาเหยียดยิ้มหยัน โน้มศีรษะลงมาจ้องตาของหล่อน “ฉันไม่ได้จะเข้ามาอ่านหนังสือ”

“เอ่อ...แล้วนายน้อย...เข้ามาทำไมคะ” หล่อนละล่ำละลักถามออกไปเสียงสั่นเทา ความอึดอัดที่เกิดจากความโหยหาทางเพศรสกำลังทำให้หล่อนทรมาน กลีบปากอิ่มสั่นระริก และก็พยายามที่จะควบคุมตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ

“มาหาเธอไง”

“คะ?”

คิ้วเข้มข้างหนึ่งเลิกสูง ดวงตาคมกริบมองอย่างดูแคลน “อย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยว่าฉันต้องการอะไรจากเธอ”

“นาย...นายน้อยหมายถึง...”

“สองคืนแล้วที่ฉันไม่ได้นอนกับเธอ ดังนั้นวันนี้ฉันจะต้องได้เข้าไปในตัวของเธอ”

คนฟังแก้มแดงก่ำ ร่างกายร้อนรุ่มดั่งถูกไฟแผดเผา ในหัวผุดภาพที่เดมอนกับหล่อนเคยร่วมสวาทกันขึ้นมาอย่างชัดเจน ความใกล้ชิดทำให้หล่อนตัวสั่นเทา

“แต่...ดิฉัน...”

“ถึงเธอจะปฏิเสธ แต่ก็ขัดใจฉันไม่ได้หรอก” เขายิ้มอย่างโอหัง ขณะเลื่อนมือต่ำลงไปขยำบั้นท้ายอวบงอนของหล่อนแรงๆ แสดงความกักขฬะหยาบคายไร้การปิดบัง

“เพราะฉันต้องการเธอ เดี๋ยวนี้”

“แต่ดิฉัน...กำลังทำงานอยู่นะคะ”

“นอนกับฉันก็ถือว่าทำงานเหมือนกัน” เขาโน้มหน้าต่ำลงมาหามากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ปลายจมูกแทบชนกันเลยทีเดียว “จริงไหม แม่สาวร้อนแรง”

หล่อนไม่ได้รู้สึกยินดีกับคำชื่นชมของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ตรงกันข้ามกลับรู้สึกอัปยศอดสูเป็นที่สุด

“ดิฉันไม่ได้...ร้อนแรง...”

เขาหัวเราะเหยียดหยัน จ้องหน้าหล่อนตลอดเวลา “ถ้าเธอไม่ร้อนแรง ผู้หญิงทั้งโลกก็คงจะจืดสนิท”

หล่อนเสหลบสายตาหื่นกระหายของเขา เม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง พยายามที่จะหาทางรอดจากการตกเป็นจำเลยสวาทของเดมอน แต่ก็ไร้ทางหนี

“ได้โปรด ปล่อยดิฉันเถอะนะคะ”

ศีรษะทุยสวยส่ายไปมา “การปล่อยเธอคือสิ่งสุดท้ายในโลกที่ฉันจะทำ” รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย “แต่การร่วมรักกับเธอคือสิ่งเดียวในโลกที่ฉันต้องการจะทำเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงของเขากระเส่าแหบแห้ง

“อืมมมม โอ้ว...ฟิตมาก...อืมมมม”

สติของเดมอนแทบขาดผึง เมื่อพบเจอเข้ากับความนุ่มลื่นที่โอบกระชับอยู่รอบท่อนชายในทุกทิศทาง และมันก็บงการให้เขาไม่อาจจะยับยั้งชั่งใจอะไรได้อีก บั้นท้ายทรงพลังเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว รัวระทึก สอดแทรกกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างไร้ความเหน็ดเหนื่อย เสียงครวญครางด้วยความเสียวกระสันจากปากอิ่มบวมเจ่อยิ่งผลักดันให้เขาเดินหน้ารุนแรงยิ่งขึ้น เขากะซวกบดอัดเข้าใส่อย่างไม่ลืมหูไม่ลืมตา โจนจ้วงครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่จะรับรู้ได้ถึงการสุขสมรุนแรงของสาวน้อยใต้ร่าง เจ้าหล่อนกรีดร้อง เกร็งกระตุก และจิกเล็บลงกับผิวเรียบตึงชุ่มเหงื่อของเขาสุดแรง

“โอ้ว...อืมมมม...บีบแรงเหลือเกินแพตตี้”

หล่อนสุขสมอย่างแรงกล้าไปแล้ว ในขณะที่เขาเร่งสปีดเอวแกร่งระรัวมากยิ่งขึ้น และกำลังจะสุขสมตามหล่อนไปติดๆ ไม่ช้าความทรมานที่เกิดจากความเสียวกระสันก็ระเบิดขึ้นในกายหนุ่ม ความหฤหรรษ์ที่ไม่เคยมีหญิงใดมอบให้มาก่อน ทำให้เขาสำลักความสุขสมจนแทบตายดับ

“อ๊ากกกกก...”

เขาไม่รู้สึกตัวอยู่เนิ่นนาน เกร็งกระตุกราวกับจะสิ้นลมหายใจ จากนั้นก็ทาบทับลงไปหาแม่สาวน้อยเจ้าของความคับแน่นอย่างแสนลุ่มหลง เขายังคงกดแช่เอาไว้แบบนั้น ปล่อยกายปล่อยใจให้หลงระเริงอยู่ในความสุขซ่านนานหลายนาที กว่าจะรู้สึกตัว และชักถอนออกห่าง

พะแพงที่นอนหลับตาพริ้มลืมตาขึ้น แก้มนวลแดงก่ำ และรีบลนลานลุกขึ้นนั่ง มือเล็กคว้าเศษเสื้อผ้ามากอดปิดเนื้อตัวเปลือยเปล่าเอาไว้ด้วยความอับอายระคนอดสู

“ดิฉัน...ไปได้แล้วใช่ไหมคะ”

“ใช่ แต่ไปห้องนอนกับฉันนะ” คนพูดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ลวกๆ ก่อนจะหันมากระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นตาม พะแพงพยายามขืนตัวเองเอาไว้ แต่ก็ไม่สำเร็จ

“นายน้อย...ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ”

เขาระบายยิ้มน้อยๆ ก่อนจะช้อนร่างอวบเปลือยเปล่าขึ้นมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน สร้างความตกใจให้กับหล่อนยิ่งนัก

“นายน้อย...จะทำอะไรคะ ปล่อยดิฉันเถอะค่ะ”

“อุ้มไปห้องนอนไง”

หล่อนต้องการขัดขืน ต้องการต่อต้าน แต่ผู้หญิงตัวเล็กเช่นหล่อนไม่อาจต่อสู้กับความเผด็จการของเดมอนได้ ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ตาม เพราะสุดท้ายแล้ว เขาก็พาหล่อนมาวางบนเตียงกว้าง แล้วเดินหน้าดื่มกินความหวานฉ่ำจากเรือนกายสาวอย่างตะกละตะกลามยาวนาน