นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 148

"โทรไม่ติดอย่างนั้นเหรอ?" ยวี๋น่าถาม "เขายุ่งอยู่หรือเปล่า?"

"ปิดเครื่อง" ดวงตาของซูฉิงหรี่ลงโดยไม่ตั้งใจ ฮ่อหยุนเฉิงทำอะไรอยู่กันแน่?

เขาบอกชัดเจนว่าจะมารับเธอ แต่ทำไมจู่ๆ เขาก็ไม่ติดต่อมา?

"บางทีแบตอาจจะหมด" ยวี๋น่าปลอบ

ซูฉิงพยักหน้า "งั้นเราจะรอเขาอยู่ที่นี่สักพัก เขาน่าจะมารับเมื่อเขาทำเสร็จแล้ว"

ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาและจ้องไปที่ประตูด้วยสายตาที่รอคอย

"ซูฉิงไม่ต้องกังวล บางทีสามีของคุณอาจต้องการทำเซอร์ไพรส์คุณก็ได้ และจู่ๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าคุณแบบนี้"

เมื่อเห็นสีหน้าที่ดีของซูฉิง ยวี๋น่าก็ตบไหล่เธอ

"อืม" ซูฉิงตอบเบาๆ และดูใจลอยเล็กน้อย

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความรู้สึกไม่สบายใจก็ผุดขึ้นในใจเธอราวกับว่ามีบางสิ่งสำคัญกำลังจะเกิดขึ้น

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉิงก็โทรหาหลินเหยียนเฟิงอีกครั้ง

"สวัสดีครับ คุณซู" เสียงของหลินเหยียนเฟิงดังมาจากปลายสายของโทรศัพท์

ซูฉิงเม้มริมฝีปากและถามว่า "ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ในบริษัทหรือไม่?"

"คุณฮ่อ? วันนี้เขาไม่ได้เข้ามาที่บริษัทครับ" หลินเหยียนเฟิง ประหลาดใจเล็กน้อย "เขาไม่ได้อยู่กับคุณหรือครับ?"

"อะไรนะ? เขาไม่ได้ไปที่บริษัทเหรอ?" หัวใจของซูฉิงแข็งค้างครู่หนึ่งและรีบถาม "คุณแน่ใจใช่ไหม?"

"แน่ใจครับ" หลินเหยียนเฟิง พยักหน้า น้ำเสียงของเขาเป็นหนักแน่นมาก

จริงๆฮ่อหยุนเฉิงมีนัดพบลูกค้าในวันนี้ แต่หลินเหยียนเฟิงไม่เห็นฮ่อหยุนเฉิงมาที่บริษัท ดังนั้นเขาจึงโทรไป แต่ก็ปิดโทรศัพท์

หลินเหยียนเฟิงยังคิดว่าวันนี้เป็นวันสำคัญสำหรับพิธีหมั้นของประธานฮ่อหยุนเฉิงที่ต้องการไปกับซูฉิง ดังนั้นเขาจึงจงใจปิดโทรศัพท์และไม่ต้องการให้คนอื่นรบกวนพวกเขา

ตอนนี้ได้รับโทรศัพท์จากซูฉิง หลินเหยียนเฟิงรู้สึกงงงวยมาก "คุณซู ฉันคิดว่าคุณฮ่ออยู่กับคุณ จึงช่วยเขายกเลิกการประชุมกับลูกค้าของวันนี้ นี่พวกคุณไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือครับ?"

"ไม่คะ ถ้าคุณเห็นเขาหรือมีข่าวเกี่ยวกับเขา โปรดแจ้งให้ฉันทราบทันทีนะคะ" ความโค้งของปากของซูฉิงแข็งเล็กน้อย เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูด

"ครับ คุณซู คุณฮ่ออาจมีเรื่องด่วน ฉันจะขอให้ใครซักคนลองหาเขาดู แล้วฉันจะแจ้งให้คุณทราบทันทีที่มีข่าวนะครับ" หลินเหยียนเฟิงตกลง

จากนั้นทั้งสองก็วางสายไป หัวใจของซูฉิงรู้สึกกังวลมากขึ้น

"เป็นไงบ้าง?" ยวี๋น่าพูดด้วยความเป็นห่วง

ซูฉิงขมวดคิ้ว "เขาไม่ได้อยู่ที่บริษัท"

ความรู้สึกไม่สบายใจในใจของซูฉิงเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ

ฮ่อหยุนเฉิงหายไปไหน?

ตอนเช้าเขาบอกชัดเจนว่าจะไปบริษัท ทำไมเขาไม่อยู่ที่นั้น? แม้แต่โทรศัพท์ก็ปิด

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ใช่คนเช่นนั้นที่ไม่อธิบายอะไรแบบนี้ เขาจะหายตัวไปอย่างลึกลับได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ก็ยังเป็นวันสำคัญสำหรับพวกเขาในการจัดพิธีหมั้น

คงไม่มีอะไรเกินขึ้นใช่ไหม...

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉิงก็ลุกขึ้นยืน "ฉันจะออกไปตามหาเขา"

ยวี๋น่ารีบตามไป "ฉันจะไปกับคุณ"

ซูฉิงไม่สนใจที่จะเปลี่ยนชุดของเธอ เธอถือกระโปรงและเดินออกไปทันที

"รอฉันด้วย" ยวี๋น่ารีบออกไปและจับซูฉิงไว้ "ซูฉิง ใจเย็นๆ รู้ไหมว่าจะไปหาฮ่อหยุนเฉิงได้ที่ไหน?"

ซูฉิงส่ายหัว และจากนั้นก็มีแสงวาบวาบขึ้นในใจของเธอ

เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขของแอนโธนี่

เธอคือถังถังจริงเหรอ?

ความทรงจำที่เต็มไปด้วยฝุ่นนั้นยังคงแวบวาบอยู่ในใจของฮ่อหยุนเฉิง

ปานรูปลูกพลัมบนไหล่ของเธอและเสียงที่เรียกเขาว่า "พี่เฉิง" ของเธอนั้นเหมือนกันทุกประการกับถังถังในตอนนั้น

แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่คุ้นเคยกับเธอในตอนที่เธอหมดสติแล้วอยู่ในอ้อมแขนของเขา?

เธอคือถังถังจริงเหรอ?

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงเย็นชาและความคิดของเขาก็ลอยออกไปเล็กน้อย

ทันใดนั้นเสียงดังว่า "พี่เฉิง" ที่อ่อนโยนและอ่อนแอก็เข้ามาในหูของเขา ดึงความคิดของฮ่อหยุนเฉิงกลับมา

เขามองลงมาและเห็นถังรั่วอิงค่อยๆลืมตาขึ้น ริมฝีปากซีดของเธอขยับ และเธอก็พูดด้วยความตื่นเต้นและไม่เชื่อเล็กน้อย "พี่เฉิงเป็นคุณจริงๆ หรือ คุณช่วยฉันไว้ ?"

ฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลง นัยน์ตาลึกกวาดไปมองผู้หญิงบนเตียงในโรงพยาบาล น้ำเสียงของเขาเย็นชา "คุณชื่ออะไร?"

ถังรั่วอิงลุกขึ้นนั่งอย่างลำบาก เอนกายลงบนเตียงในโรงพยาบาล มองดูชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างเสน่หา และพูดเบา ๆ ว่า "พี่เฉิง ฉันชื่อ ถังรั่วอิงและชื่อเล่นของฉันคือถังถัง"

"ถังรั่วอิง?" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว นี่เป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคยเลย

"ใช่" ถังรั่วอิงพยักหน้า "เพราะนามสกุลของฉันคือถัง ชื่อเล่นของฉันจึงเป็นถังถัง พี่เฉิงเราถูกลักพาตัวด้วยกันและถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็ก ๆ คุณคงยังไมลืมใช่ไหม?"

การแสดงออกบนใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงนั้นเฉยเมยอยู่เสมอ และเขาก็ขยับตัวเล็กน้อย

การถูกลักพาตัวและถูกขังอยู่ในห้องมืดเล็กๆ เธอก็รู้ด้วย

"พี่เฉิง คุณต้องจำฉันได้ใช่ไหม ตอนนั้น พวกลักพาตัวเรา มันใจร้ายมากมันปล่อยให้สุนัขมากัดเรา ฉันกลัวความมืด คุณกลัวสุนัข ฉันบอกว่าจะปกป้องคุณจากเจ้าหมาตัวใหญ่" ถังรั่วอิงกล่าวต่อ

แน่นอน สถานการณ์สมมติก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ในห้องมืดๆร่างเล็กๆ ของถังถังกอดเขา และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "พี่เฉิง อย่ากลัวเลย ฉันมีพลังมาก ฉันจะปกป้องคุณเอง"

ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงขยับ "ถังถัง... คุณคือถังถังจริงๆหรือ?"