นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 558

ซูฉิงแอบรู้สึกตกใจ วันนี้นักข่าวได้บุกเข้ามาในบริษัทถือเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงมากและก็ทำให้ซูฉิงลืมเรื่องนี้ไปเลย

ซูฉิงที่นวดขมับก็พูดพึมพำออกมา

ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ปลายสายได้ยินอย่างนั้นเหมือนจะนึกถึงอารมณ์ของซูฉิงก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้:"ไม่เป็นไร ยังพอมีเวลาฉันจะช่วยเธอไปเลือกเอง"

และตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงมารับซูฉิงเธอก็ยังกลุ้มกับการเลือกของขวัญ ฮ่อหยุนเฉิงเห็นอย่างนั้นก็จับมือของเธอ

"เธอจะเลือกอะไรให้กับคุณปู่ท่านก็ชื่นชอบหมดแหละ"ฮ่อหยุนเฉิงพูดเป็นความจริง แววตาของซูฉิงนั้นดีมากจริงๆ ถ้าหากจะส่งอะไรให้ท่าน เขาก็นึกออกว่าคุณปู่จะต้องพูดชมยังไง

"แต่ฉันคิดว่าเหมือนขาดอะไรไป"ซูฉิงแตะที่คางตัวเอง คิดว่ายังขาดอะไรอยู่

ฮ่อหยุนเฉิงเห็นอย่างนั้นก็เข้าไปกระซิบข้างหูของซูฉิง:ฉันจะพาเธอไปที่ๆ หนึ่ง"

ตอนที่ลงจากรถซูฉิงก็มองเห็นโรงแรมอยู่ข้างหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

ฮ่อหยุนเฉิงที่มองอยู่ก็จูงมือเธอเข้าไปข้างบน

นี่เป็นร้านอาหารหรอ เสียงดนตรีแจ๊ซเปิดอยู่ มีคนพูดคุยกันอยู่

แต่ทว่าซูฉิงกลับสังเกตเห็นว่าข้างในมุมสุดของโรงแรมมีประตู เธอเงยหน้าขึ้นมองฮ่อหยุนเฉิง และเขาก็พาเธอเดินไปทางนั้น

พอหลังจากเปิดประตู ก็เห็นเป็นทางเดิน เดินไปจนสุดแล้วก็มีชายร่างบึกบึนยืนเฝ้าอยู่ทางเข้า

พวกเขาเห็นฮ่อหยุนเฉิงก็ทำหน้านิ่ง

"ที่นี่คือที่ไหนหรอ"ซูฉิงเงยหน้าขึ้นถาม ความอยากรู้อยากเห็นที่อยู่ในใจก็ถูกดึงออกมา

ฮ่อหยุนเฉิงหยิบเอาการ์ดใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นออกไป ซูฉิงที่มองดูก็รู้สึกคุ้นๆ เธอนึกอยู่สักพักก็พูดออกมา:"ข้างล่างคือเฉิงปี้หรอ"

เฉิงปี้นี้ ซูฉิงรู้ว่าเป็นบ่อนพนันหินที่ใหญ่ที่สุด คิดไม่ถึงว่าจะอยู่ที่นี่

"เธอเคยมาหรอ"ฮ่อหยุนเฉิงมองอย่างตะลึงเพียงแป๊บเดียวก็ทำหน้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม

ซูฉิงยิ้ม:"เคยได้ยินน่ะ แต่ไม่เคยมา"

ถึงแม้จะได้ยินอย่างนั้น แต่ซูฉิงก็จำได้ว่าตอนนั้นตนเคยทำเรื่องหนึ่ง ถ้าหากว่าถูกคนขุดคุ้ยเรื่องขั้นมาเกรงว่าจะทำให้ซวยได้

แต่ว่าฮ่อหยุนเฉิงเขาให้ซูฉิงมาที่นี่กะทันหัน ก็เกิดความคิดที่จะหาของขวัญให้กับคุณปู่ฮ่อ

ทั้งสองเดินตามบันไดลงไปข้างล่าง จุดท้ายทางก็เป็นห้องโถงใหญ่

ซูฉิงคิดไม่ถึงว่าที่นี่จะมีคนเยอะขนาดนี้ เห็นคนเดินเข้ามาก็ไม่มีใครสนใจ เพียงแค่มองไปที่โต๊ะตรงกลาง

ซูฉิง กวาดสายตามองไปรอบๆ ที่อย่างนี้เธอพึ่งเคยมาสัมผัสเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกตื่นเต้น

"ไปเลือกเลยว่าเธอชอบอะไรก็ซื้อเลย"ฮ่อหยุนเฉิงที่จับมือซูฉิงแล้วเอ่ยปากบอก

สายตาที่มองไปทั่วของซูฉิงก็หันมามองฮ่อหยุนเฉิง"มีคนนัดนายมาที่นี่หรอ"

ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้ว แต่เขาก็ยอมรับการคาดเดาของซูฉิงว่าใช่

มีคนนัดเขามาที่นี่นี่จริง แต่ที่ฮ่อหยุนเฉิงพาซูฉิงมาด้วยนั้น....

"ความสามารถในการสืบที่เก่งของเธอไม่ได้เป็นสายลับก็น่าเสียดาย"ฮ่อหยุนเฉิงที่อยู่ๆ ก็รู้สึกนอย ซูฉิงทำให้เขาเซอร์ไพรส์เยอะมาก

"สายลับ?"พอได้ยินกันอยู่สองคนซูฉิงก็รู้สึกโมโห "อย่าพูดถึงเลย วันนี้ฉันได้เจอกับสายลับจริงๆ"

"ซูฉิงที่ทำหน้าเซ็งขึ้นมาแล้วก็รู้สึกถึงข้อมือที่ขยับ

"วันนี้ที่บริษัทมีนักข่าวบุกเข้ามา กลัวว่าจะมาถ่ายอะไรไปได้ไม่น้อย"

"สืบได้เรื่องมั้ย"ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วถาม

............

อีกด้าน ทางฝั่งของหลิวเสี่ยวหนิงที่เดินออกมาจากสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์และกำลังจะรอรถผู้จัดการมารับที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน

เธอก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ตอนข้อความของจินจิ่นหราน แน่นอนว่าต้องตำหนิเรื่องที่จินจิ่นหรานพาเธอไปหาของกินจนทำให้อ้วนด้วย

และทันใดนั้นเองเหมือนหลิวเสี่ยวหนิงจะได้ยินเสียงอะไรขึ้นมา เธอมองไปรอบๆ กลับไม่พบใครที่ลาดจอดรถเลย

"แปลกจัง........"หลิวเสี่ยวหนิงกะพริบตา เดิมที่นึกว่าตัวเองหูฝาด แต่ก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง

เธอกำโทรศัพท์แน่น แล้วเดินไปตามเสียงที่ได้ยินอย่างระมัดระวัง

เป็นเสียงคนพูดคุยกันที่จัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หลิวเสี่ยวหนิงยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

"พวกนี้เธอคิดว่าพอมั้ย"

"อย่าให้มันมากเกินไปนะ"

หลิวเสี่ยวหนิงค่อยๆ พิงกับกำแพงและก็เห็นว่ามีคนสองคนคุยกันอยู่มุมหนึ่ง

รถข้างหน้าจอดบังไว้ และบวกกับหลิวเสี่ยวหนิงไม่กล้าที่จะแอบฟังอย่างโจ่งแจ้ง เลยเห็นหน้าคนหนึ่งเพียงครึ่งหน้า

"ขอร้องละ ฉันพานายเข้ามาก็เสียงแรงไปมากแล้ว ยังจะกลับมาเอาเงินเพิ่มอีก"

"ฉันจะรับเงินถึงจะทำงาน ก่อนหน้านี้ก็ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ"

"ถึงยังไงฉันก็อยู่ที่นี่ อยากจะถ่ายอะไรก็ถ่ายก็ได้ ไม่ต้องการนายด้วยซ้ำ ถึงยังไงฉันก็จะติดต่อคนที่อยู่เบื้องหลังนานคนนั้น"

พอได้ยินอย่างนั้นหลิวเสี่ยวหนิงก็หรี่ตาลง เป็นอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ ด้วย  บริษัทมีเกลือเป็นหนอน

หลิวเสี่ยวหนิงคิดจะบันทึกเสียงเป็นหลักฐาน แต่ตันนี้เองก็มีเสียงรถยนต์ขับเข้ามา