นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1314

คนที่ได้รับบาดเจ็บก็คือโต้วโต้ว

พูดไปพูดมา ทั้งหมดก็เป็นเพราะความโชคร้ายของโต้วโต้ว เสด็จอาเก้าพาคนของเขาไปยังสถานที่ถึงสองแห่ง แต่คนที่ได้เผชิญหน้ากับซานชุนติ่งกลายเป็นโต้วโต้ว

วรยุทธ์ของซานชุนติ่งนั้นไม่ธรรมดา โดยเฉพาะอาวุธลับที่มีชื่อว่าหยดน้ำ เขาใช้มันได้อย่างช่ำชอง อย่าว่าแต่โต้วโต้วเลย ต่อให้เป็นเสด็จอาเก้าหรือโจ่วอั้น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาตามลำพัง ก็ไม่มีทางไปได้สวยเป็นแน่

โต้วโต้วไม่ทันตั้งตัว และอีกฝ่ายเองก็โจมตีออกมาอย่างกะทันหัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เพียงแต่ได้รับบาดเจ็บ หากถูกหยดน้ำกระทบเข้าที่หัวใจโดยตรง ชีวิตของเขาจะต้องดับสลายไปเป็นแน่

โต้วโต้วค่อนข้างโชคดี อวัยวะภายในของเขาไม่ได้เสียหาย มีเพียงบาดแผลภายนอกเท่านั้น หยดน้ำพุ่งผ่านข้างเอวของเขา เลือดไหลออกมาไม่หยุด โต้วโต้วทำได้เพียงปิดบาดแผลของตนเองและยิ้มออกมาโง่ ๆ เท่านั้น

แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่เขาก็คือวีรบุรุษอย่างแท้จริง เขาจับฆาตกรได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานโต้วโต้วก็ถึงกับยิ้มไม่ออก เนื่องจากเฟิ่งชิงเฉินบอกว่าไตของโต้วโต้วได้รับบาดเจ็บ

“ชิงเฉิน ไตของข้าได้รับบาดเจ็บจริง ๆ อย่างงั้นหรือ?” โต้วโต้วอ้าปากค้าง เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

ในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่ง การที่ไตได้รับบาดเจ็บมันคือความโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่ถึงเพียงใด เขายังไม่เคยได้ร่วมนอนกับนางโลมที่สวยงาม เขาไม่อยากเป็นชายที่ไม่มีความเป็นชาย

“บาดแผลเล็กเกินไป ข้าขอตรวจให้ละเอียดกว่านี้” ด้วยอำนาจการทำลายของหยดน้ำ มีความเป็นไปได้เก้าส่วนที่จะทำให้ไตของเขาได้รับบาดเจ็บ ดูจากเลือดที่ไหนออกมา ในขั้นแรกเฟิ่งชิงเฉินวินิจฉัยว่าไต่ของโต้วโต้วถูกเจาะจนเลือดออก

ได้ยินเฟิ่งชิงเฉินพูดออกมาเช่นนี้ โต้วโต้วก็รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย จ้องมองไปที่เฟิ่งชิงเฉินอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเจ้าเป็นคนเดียวที่ข้าสามารถพึ่งพาได้

เฟิ่งชิงเฉินไม่อยากทำร้ายโต้วโต้ว นางจึงสั่งให้ทหารยกโต้วโต้วเข้าไปด้านใน เสด็จอาเก้ากำลังสอบปากคำซานชุนติ่ง ดังนั้นที่นี่จึงอยู่ในการควบคุมของเฟิ่งชิงเฉิน

โต้วโต้วถูกวางลงบนเตียงผ่าตัด นอกจากโจ่วอั้น คนอื่นๆ ก็ถูกเฟิ่งชิงเฉินไล่ออกไปหมดแล้ว

เฟิ่งชิงเฉินจุดตะเกียงหลายสิบดวงในห้อง จากนั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตนเอง รัดผมของนาง สวมหน้ากากอนามัย ในตอนที่เฟิ่งชิงเฉินสวมถุงมือเรียบร้อย ตอนที่หยิบมีดผ่าตัดและแหนบออกมา ร่างกายของโต้วโต้วก็สั่นเท่าเล็กน้อย “เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่า เจ้ากำลังจะชำแหละศพของข้า”

“ชำแหละศพ? เจ้าคิดมากเกินไป สำหรับเจ้า การกระทำเช่นนั้นมันไม่คุ้มค่าแม้แต่น้อย” เฟิ่งชิงเฉินนำแว่นขยายออกมาจากกล่องเครื่องมือผ่าตัด นำมาแขวนไว้บนศีรษะ

“ชิงเฉิน ท่าทางของเจ้ามันน่าตกใจยิ่งนัก” โต้วโต้วชี้ไปที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว

ใบหน้าอันเยือกเย็น บนศีรษะมีของแปลก ๆ แขวนอยู่ ปิดบังใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง จากระยะไกล เฟิ่งชิงเฉินดูเหมือนผีเป็นอย่างมาก โชคดีที่แสงไฟสว่างมากพอ ไม่อย่างนั้นโต้วโต้วคงตกใจตายไปแล้ว

เฟิ่งชิงเฉินไม่แม้แต่จะชายตามองโต้วโต้ว นางหยิบยาชาออกมาและฉีดมันเข้าไปในร่างกายของโต้วโต้ว เมื่อเข็มถูกแทงเข้าไป ร่างกายของโต้วโต้วก็บิดเบี้ยวในทันใด เฟิ่งชิงเฉินตบไปที่ร่างของโต้วโต้วอย่างไม่สบอารมณ์ “นอนดี ๆ อย่าขยับ”

“ได้ เพียงแต่ ชิงเฉิน เจ้ามั่นใจหรือว่าเจ้ากำลังช่วยข้าอยู่ ไม่ได้กำลังสังหารข้า?” โต้วโต้วนอนอยู่ตรงนั้น เหงื่อจำนวนมากไหลออกมาจากหน้าผากของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็เจ็บปวดมากเช่นกัน เพียงแต่เขาไม่คุ้นชินกับการร้องตะโกนออกมา

“โจ่วอั้น เจ้าเดินเข้ามาจัดการกับโต้วโต้วให้ข้า คุยเป็นเพื่อนเขา อย่างให้เขาขยับเด็ดขาด” ยาชาไม่ได้ออกฤทธิ์รวดเร็วถึงเพียงนั้น และเฟิ่งชิงเฉินก็ไม่สามารถรอต่อไปได้ เพราะมันอาจจะทำให้โต้วโต้วเสียเลือดมากเกินไป จนทำให้สายเกินไปที่จะรักษา

“ได้” ใบหน้าของโจ่วอั้นเป็นสีดำ แต่......

เขาจะคุยอะไรเป็นเพื่อนกับโต้วโต้ว?

“เจ้าให้โต้วโต้วมาคุยเป็นเพื่อนข้า? เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าหาคนผิดแล้ว โจ่วอั้นจะเอาเรื่องอะไรมาคุยกับข้า ข้าว่าเจ้าคุยกับข้าเองดีกว่า” โต้วโต้วมองไปที่โจ่วอั้นด้วยความรังเกียจ

เขาดูถูกโจ่วอั้นมากจริง ๆ เขาอยากจะคุยกับซือสิงมากกว่าเผชิญหน้ากับใบหน้าที่เย็นชาของโจ่วอั้น ราวกับว่าเขาติดหนี้อีกฝ่ายเป็นจำนวนเงินมหาศาลและไม่ยอมใช้คืน

เฟิ่งชิงเฉินไม่มีเวลาไปสนใจเขา บาดแผลของโต้วโต้วนั้นเป็นปัญหาอย่างมาก ภายนอกอาจจะเห็นว่าเป็นเพียงแค่รูเล็ก ๆ แต่ด้านในนั้นกลับถูกลูกปัดเงินโจมตี ระเบิดออกเป็นวงกว้าง มีเส้นเลือดหลายเส้นแตกออก เฟิ่งชิงเฉินจำเป็นต้องเปิดบาดแผล จากนั้นก็นำลูกปัดเงินออกมาพร้อมกับตรวจสอบว่าอาการบาดเจ็บของเขาลุกลามไปถึงไหน

เฟิ่งชิงเฉินถือมีดผ่าตัดไว้ในมือ เล็งไปตรงบาดแผล กรีดมีดลงไป บาดแผลเปิดออก ไม่มีเลือดไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว แต่โต้วโต้วกลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “โอ้ย......ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว”

แม้ว่าโต้วโต้วจะสร้างปัญหาให้กับนางอยู่เสมอ แต่นางก็ยังคงชอบโต้วโต้วที่มีชีวิตชีวามากกว่า

“เจ้าไม่ใช่หมอหรือไง? เหตุใดต้องไปหาหมอคนอื่น?” โจ่วอั้นเห็นเฟิ่งชิงเฉินทำการรักษาให้กับโต้วโต้วอย่างเชี่ยวชาญ เขาจึงถามออกมาด้วยความสงสัย

การเคลื่อนไหวของเฟิ่งชิงเฉินหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นมามองโจ่วอั้น “เจ้าต้องให้ข้าบอกว่าข้าสั่งยาไม่ได้ เจ้าถึงจะพอใจงั้นหรือ?”

คนที่คุ้นเคยกับนาง มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่านางไม่เชี่ยวชาญในเรื่องแพทย์แผนจีน ไม่สามารถจ่ายยาได้ ต่อให้สามารถจ่ายยาได้เป็นครั้งคราว แต่นางก็ต้องพึ่งพาซือสิง

การแพทย์แผนจีนนั้นให้ความสำคัญแบบคนต่อคน แม้ว่าผู้ป่วยจะเป็นโรคเดียวกัน แต่จำนวนยาที่จ่ายก็ขึ้นอยู่กับความหนักเบา เวลานี้นางไม่ได้มีความรู้ถึงเพียงนั้น

“อ่า......” เขาก็แค่ลืมไม่ใช่หรือไง

“เอาล่ะ อาการของโต้วโต้วหมดห่วงแล้ว เจ้าให้คนมาดูแลเขาให้ดี ข้าให้ยาลดไข้กับเขาไปแล้ว หนึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ข้าจะกลับมาดูเขาอีกครั้ง” เฟิ่งชิงเฉินเก็บกล่องยาของตนเอง ยกขึ้นและเดินออกไป

นางต้องกลับไปหายาให้กับโต้วโต้ว

เฟิ่งชิงเฉินกลับมาถึงห้องของตัวเอง เสด็จอาเก้าได้ให้คนเตรียมน้ำร้อนไว้ให้นางแล้ว เมื่อเฟิ่งชิงเฉินอาบน้ำเสร็จ นางก็เดินออกมาเห็นเสด็จอาเก้ากำลังนั่งอยู่ในห้อง พร้อมกับจานขนมที่วางอยู่บนโต๊ะ

เฟิ่งชิงเฉินอยากจะถามว่าได้อะไรจากการสอบปากคำซานชุนติ่ง แต่เสด็จอาเก้าก็พูดออกมาก่อนว่า “ข้าเพิ่งจะได้ข่าวมาว่า หวังจิ่นหลิงกับคนตระกูลจ้านใกล้เดินทางมาถึงแล้ว”

มาแล้วงั้นหรือ?

เฟิ่งชิงเฉินตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็รู้สึกโชคดีที่พวกเขาหาตัวคนร้ายได้ก่อน แม้ว่าจะไม่สามารถระงับความโกรธของตระกูลจ้านได้ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถอธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น......