นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 107

แต่เธอ หลังจากผ่านรักครั้งก่อน เธอก็ยังคงจมปลักอยู่อย่างนั้น

คนน่ะเปลี่ยนไปเสมอ ห้าขวบ เธอสามารถวิ่งไปที่ทุ่งที่ห่างออกไปหนึ่งกิโลเพื่อจับผีเสื้อได้ พอสิบขวบเธอสามารถวิ่งไปทั่วถนน ตรอกซอกซอยเพื่อไอศกรีมแท่งเดียว อายุสิบเจ็ด เธอสามารถไปเมืองที่ไม่รู้จักเพื่อคนที่ชอบคนเดียว แต่ตอนนี้เพื่อชีวิตตัวเอง ต้องมาขายตัวเองแต่งงาน เธอเปลี่ยนไปนานแล้ว

ฮ่อฉินฉินรู้สึกร้อนใจพอได้เห็นใบหน้าว่างเปล่า ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนพี่หวั่นโจว พี่หวั่นโจวค่อนข้างเข้าหาพี่

"ช่างมัน พวกพี่ไปเถอะ ฉันดีขึ้นแล้ว"

เธอโบกมืออย่างทนไม่ได้ ไม่อยากอยู่ในบรรยากาศแปลกๆระหว่างทั้งสอง

ทั้งฮ่อฉวนสือและสือฮว่าต่างก็ลุกขึ้น หลังจากเดินมาถึงประตู ฮ่อฉินฉินก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

"พี่ สือฮว่า นิสัยพวกพี่คล้ายกันมากนะ จริงๆแล้วทั้งคู่ก็ไม่เหมาะจะอยู่ด้วยกันหรอก มีแต่จะทำร้ายกันและกัน ฉันมองออก ระหว่างพวกพี่มีกำแพงกั้นอยู่ และวก็ไม่มีใครเริ่มก้าวข้ามไป ก็เลยไม่มีใครรับรู้ที่อีกฝ่ายชอบ"

คนก็งี้แหละ ปัญหาตัวเองคิดไม่ได้ แต่พอเป็นปัญหาคนอื่นกลับกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญไปทันที

"ปัง"

ประตูด้านหลังค่อยๆปิดลง กั้นสายตาของฮ่อฉินฉิน

สือฮว่ามองชายคนนั้นที่เดินอยู่ข้างหน้าเงียบๆ ในที่สุดก็อดไม่ได้ "คุณสามี คุณคิดเรื่องหย่าไว้ว่ายังไงบ้าง?"

เธอจงใจหลีกทางให้มู่หวั่นโจวโดยไม่เต็มใจ ไม่รู้ว่าเขาจะจัดการยังไง

ฝีเท้าฮ่อฉวนสือชะงัก สายตาฉายแววอันตราย "สือฮว่า พี่ฉันเคยพูดไปเธอลืมไปแล้ว?"

"ไม่ได้ลืม แต่ว่าแม้แต่น้องสาวคุณยังมองปัญหาระหว่างเราออก"

"แล้วยังไง? ยังต้องให้ฉันเตือนเธออีกรอบเหรอ? ความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่ชอบ เป็นสัญญา เธอสามารถแบกค่าใช้จ่ายในการผิดสัญญาได้งั้นเหรอ? ฉันเคยบอกไว้ตั้งนานแล้วว่าอย่าหวังว่าฉันจะชอบเธอ เธอก็ไม่ต้องมาชอบฉันเหมือนกัน ความรู้สึกเราแค่ยึดตามสัญญาเท่านั้น ไม่ต้องไปคิดความรักซับซ้อนอะไรนั่น"

หัวใจสือฮว่ารู้สึกถึงความเจ็บร้าว ที่เขาหมายถึงคือตอนนี้เธอกำลังพยายามหย่าร้างเพราะเธอสร้างปัญหาเพื่อหวังว่าจะได้รับความห่วงใยจากเขา

ท้ายที่สุดถ้าเธอคิดแต่เรื่องสัญญาก็จะไม่มาจู้จี้อะไรมากนักแล้วก็จะไม่มานั่งคิดเรื่องหย่า

สาเหตุที่หย่าเพราะเธอแคร์แล้วก็ได้ล้ำเส้นไปแล้ว

สือฮว่าลดสายตา เธอต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้พูดถูกจุด เธอได้ใส่ใจไปแล้ว ไปห่วงเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับมู่หวั่นโจว

อาจเป็นเพราะอยากครอบครอง ความรู้สึกนี้ทำให้เธอรู้สึกร้อนใจ

ชายคนนั้นขึ้นรถไปแล้ว ประตูเปิดอยู่เหมือนกำลังรอเธออยู่

สือฮว่าสูดหายใจเข้าลึกๆ ผู้หญิงอารมณ์อ่อนไหว เธอไม่สามารถสงบนิ่งเหมือนฮ่อฉวนสือได้ เพราะฉะนั้นสำหรับเธอ ทางที่ดีที่สุดคือต้องรีบยุติ

เธอขึ้นไปนั่งบนรถแล้วมองเขา "คุณสามี ฉันไม่อยากมีส่วนร่วมในการต่อสู้ของบ้านตระกูลฮ่อ"

ฮ่อฉวนสือยิ้มเยาะเย้ย "ตั้งแต่ที่ชื่อฉันกับเธอเขียนลงในใบสัญญา เธอก็ไม่สามารถถอยได้ ศัตรูฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อตามหาเธอ เอาเธอมาขู่ฉัน ใช้เธอมาต่อรองกับฉัน ถ้าไม่ได้ประโยชน์คงไม่หยุด สือฮว่า เธอถอยไม่ได้ตั้งนานแล้ว"

มือสือฮว่าที่วางอยู่บนหัวเข่ากำเข้าหากันแน่น เขาพูดถูก ชายคนนี้มักวิเคราะห์ข้อดีข้อเสียได้เสมอ

เขามีจิตที่ชัดเจน เขาก็เป็นเหมือนเมืองที่ร่ำรวย นักธุรกิจที่มองการณ์ไกล คาดเดาไม่ได้!

บรรยากาศในรถช่างอึมครึ้ม หนานสือที่อยู่ข้างหน้าขับรถเงียบๆ รู้สึกไม่พอใจกับท่านประธาน

คราวนี้ท่านประธานเกือบตายเพราะหาสร้อยข้อมือ ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณสือไม่ได้ถามว่าทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บเลยทำลายความสัมพันธ์

แต่มันยากสำหรับคนอื่นที่จะเข้าไปแทรกแซงในเรื่องของสองคนนี้

หลังจากกลับมาถึงบ้าน สือฮว่าก็ไม่มีกะจิตกะใจจะคุยต่อ เลยขึ้นไปชั้นบนเงียบๆ

รอบกายฮ่อฉวนสือเย็นเฉียบยิ่งขึ้น เขาหรี่ตาขณะที่มองดูแผ่ยหลังเธอจากไป

กังวลจนไม่สามารถบรรยายได้

ทั้งสองไม่คุยอะไรทั้งคืน หลังจากที่คำขอหย่าถูกปฏิเสธ สือฮว่าก็ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน

"ให้ฉันกับยวี๋ม่านไปทำงานนอกสถานที่?"

ได้ยินงานนี้ของเจียงหยิง เธอก็ขมวดคิ้ว เธอกับยวี๋ม่านยังไม่ได้ดีกัน ถ้าไปทำงานนอกสถานที่ ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำอะไรบ้าง

"ผู้อำนวยการยวี๋เป็นคนจัดแผนงาน ฉันว่าเขาน่าจะอยากให้พวกคุณดีกัน"

เจียงหยิงก็ไม่มีทางเลือก ถ้าเจ้าหน้าที่ระดับสูงบี้คนได้ ผู้อำนวยการยวี๋ก็มีชื่อในนั้น คราวนี้ไปเมืองข้างๆ ต้องให้สือฮว่ากับยวี๋ม่านไปให้ได้

ช่วงนี้สือฮว่าก็จำเป็นต้องออกไปรับอากาศ ได้ออกไปก็ดี หลังจากคิดได้ก็ตอบตกลงทันที

"นี่เป็นตั๋วบ่ายนี้ ออกกันตอนนี้เลยค่ะ"

เจียงหยิงวางตั๋วเครื่องบินสองใบลงตรงหน้าเธอ "คุณสามารถเอาบอดี้การ์ดถงเยียนของคุณไปได้นะคะ"

สือฮว่าพยักหน้า มีถงเหยียนอยู่ข้างๆเธอก็สบายใจมากขึ้น

การเดินทางครั้งนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนจนเธอไม่มีเวลาอธิบายกับฮ่อฉวนสือ รีบกลับเฉียนสุ่ยวานเพื่อเก็บเสื้อผ้ามาสองชุด จากนั้นเธอก็ขึ้นเครื่องบินแล้ว

ฮ่อจงวางทุกอย่างไว้ในมือและรีบไปโรงพยาบาล ตามมาด้วยผู้หญิงที่อธิบายได้ว่าน่ากลัวนั่นคือแม่ของฮ่อซือหนาน

"หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง?"

ใบหน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ข้อมือที่บางมากจนแทบจะหักได้ในชั่วพริบตา

"คุณหญิง เราไม่รู้สถานการณ์ในห้องฉุกเฉินเช่นกัน ครั้งนี้นายน้อยฮ่อบาดเจ็บสาหัส ถึงช่วยได้แต่เกรงว่าคงจะใช้เวลาอยู่บนเตียงนาน"

ใบหน้าของผู้หญิงซีดลง อีกนิดก็แทบจะหายใจไม่ทัน

ฮ่อจงมองผู้หญิงคนนี้ด้วยความรังเกียจ ถ้าเธอไม่ได้ให้กำเนิดลูกชาย คงโดนเขาไล่ออกจากบ้านไปนานแล้ว วันๆเอาแต่ทำหน้าเหมือนตายทั้งเป็นนี่มันโชคร้ายจริงๆ!

หลังจากนั้นอีกชั่วโมง ฮ่อซือหนานก็ถูกเข็นออกมาในที่สุด

ขาของเขาโดนพันเหมือนมันมี่ หมอถอดหน้ากากออก

"นายน้อยฮ่อบาดเจ็บสาหัสที่สุดที่ขา ดังนั้นเขาต้องพักผ่อนให้ดี ไม่เช่นนั้นอาจต้องใช้ชีวิตบนรถเข็นได้ครับ"

ท่าทางฮ่อจงเปลี่ยนไป ลูกชายคนเดียวของเขา ยังไงก็ต้องไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้น!

เรื่องคราวนี้ไม่ต้องคิดเลย ต้องเป็นฮ่อฉวนสือแน่ เป็นฮ่อฉวนสือที่กำลังเตือนเขา

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นกลัว เรื่องที่ต่างประเทศ หรือฮ่อฉวนสือจะรู้ว่าเขาทำอะไรแล้ว?

เป็นไปไม่ได้ เขาปลีกตัวออกมาเร็วมาก ฮ่อฉวนสือหาเบาะเเสไม่ได้เเน่

ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้อยู่ข้างๆ เห็นเขานั่งคิดก็พูดอย่างตะกุกตะกัก "ฉันไม่สนใจว่าคุณจะทำอะไรข้างนอกนั่น ฉันมีแค่ลูกชายคนเดียว ถ้าเกิดอะไรกับลูก อย่ามาโทษฉันที่เอาเรื่องสกปรกนั่นไปพูดก็แล้วกัน"

ผู้หญิงนั้นอ่อนแอ แต่เป็นแม่ที่เข้มแข็ง

ฮ่อจงกระตุกริมฝีปากอย่างเย็นชา "เอาไปพูดงั้นเหรอ? หม่าฟางเยียน ฉันว่าเธอคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!"

สีหน้าหม่าฟางเยียนนั้นสงบนิ่ง เธอค่อยๆจับมือฮ่อซือหนาน "ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้รัก ที่ฉันอยู่รอกมาได้ก็เพราะลูก ถ้าลูกเป็นอะไรไปเพราะคุณล่ะก็ ฉันจะให้คุณชดใช้ ฮ่อจง คุณขอพรให้ซือหนานไม่เป็นอะไรก็แล้วกัน"

ฮ่อจงรู้สึกเพียงแค่ความโกรธที่สุมอก ไม่นานมานี้เขากำลังพูดถึงฮ่อฉีกับใครบางคน กลับผู้หญิงคนนี้บังเอิญได้ยิน แล้วยังเรื่องที่เขาวางยาในเครื่องดื่มฮ่อฉวนสืออีก ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กำลังเอาเรื่องพวกนี้มาขู่เขา

เป็นเพราะพิษที่ทำให้จู่ๆฮ่อฉวนสือก็ป่วยหนัก เขานึกมาตลอดว่าฮ่อฉวนสือกำลังจะตายที่ต่างประเทศจริงๆ ไม่คิดเลยว่าที่ต่างประเทศจะเป็นแค่ตัวแทน ฮ่อฉวนสือตัวจริงก่อตั้งตี้เซิ่งในจิงตู นี่เป็นการเสียดแทงอย่างไม่ต้องสงสัย

"หม่าฟางเยียน ฮ่อซือหนานเป็นลูกของคุณแล้วก็เป็นลูกของฉันด้วย เป็นพ่อแล้วจะทำร้ายเขาได้ยังไง"

หม่าฟางเยียนเหล่มองเขาอย่างเย็นชา "คุณยังทำกับพี่แท้ๆของตัวเองได้ แม้แต่หลานชายของคุณยังเจ็บหนัก ยังมีอะไรที่คุณทำไม่ได้อีก!"