นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 132

ซิ่วหยูผงะไปครู่หนึ่งแล้วก้าวเดินเข้าไปไม่ใส่ใจ "ฉันว่าฉวนสือ คงไม่มั้ง เปลี่ยนเป็นคนขี้เหนียวขนาดนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แม้แต่ข้าวก็ไม่ให้ฉันกิน"

พูดไปเขาก็เดินไปทางห้องครัว เห็นสือฮว่าที่กำลังง่วนอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน เขาก็รู้สึกว่าตาตัวเองบอด

"เห้ย! สือฮว่า?!!!"

พอสือฮว่าได้ยินเสียงนั้นก็หันไปพร้อมกับถือไม้พาย เห็นเป็นเขาใบหน้าก็มืดมนขึ้นมาทันที

ซิ่วหยูที่เคยโดนสือฮว่าสั่งสอน ฝีเท้านั้นทำเขาเจ็บปวดไปหลายวัน ตอนนี้นึกถึงยังหวั่นๆ

ผู้หญิงอารมณ์รุนแรงคนนี้กำลังทำอาหาร??

เขาหันหน้าไปมองฮ่อฉวนสือและอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้ "ฉวนสือ นายเก่งมาก ฝีมือควบคุมคนใช้ได้เลย นายตอนนี้ก็สอนฉันหน่อยสิ สอนวิธีควบคุมผู้หญิงอย่างสือฮว่า"

ซิ่วหยูเต็มไปด้วยความชื่นชมแล้วนั่งบนโซฟาอย่างนอบน้อม

ฮ่อฉวนสือเหลือบมองเขาแล้วขมวดคิ้ว "ถ้าไม่มีอะไรนายก็กลับไปได้แล้ว"

"อย่าน่า สือฮว่าทำอาหารนี่ไม่ได้หาได้ง่ายๆนะ ฉันต้องกินก่อนแล้วค่อยกลับสิ"

ใบหน้าฮ่อฉวนสือมืดมน สือฮว่าทำอาหารใช้มือข้างเดียวยังนับครั้งได้ แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึง?

ซิ่วหยูมองความคิดของเขาออก ยกขาขึ้นก่อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ "ดูท่าทางขี้งกของนาย ก็แค่อาหารมื้อเดียว ถ้าไม่รู้ล่ะก็คงคิดว่านายเป็นเด็กสือฮว่า"

โดนเขาพูดแทงใจ ฮ่อฉวนสือก็ไม่ได้โต้กลับ

เขาได้กลิ่นควันเข้าจมูก น้ำเสียงก็เย็นลง "ดับควันซะ"

ซิ่วหยูเลิกคิ้วและเลื่อนเข้าไปข้างใน "ไม่ ฉวนสือ อย่าหาว่าถือเป็นพี่น้องแล้วจะไม่เตือนนายนะ ท่าทางนายตอนี้มันทำให้ฉันคิดว่านายรักสือฮว่าไปแล้วจริงๆ"

"รักแล้วทำไม?"

ดวงตาของซิ่วหยูฉายแววอันตราย รูม่านตาลึกล้ำดูแปลกประหลาดในชั่วพริบตา "สือฮว่าเหมือนกับเธอมาก เย็นชาและมีเหตุผล จุดจบนายจะเหมือนกับฉัน และฉันไม่อยากเห็นแบบนั้น"

ฮ่อฉวนสือลดสายตาลง แน่นอนว่าเขารู้ที่หลายปีมานี้ซิ่วหยูประสบกับอะไรบ้าง เพราะผู้หญิงคนนั้นจนเกือบทิ้ง สุดท้ายเขาก็โดนทรยศ และหยุดอาชีพลง

"ไม่มีทาง"

เขาตอบเสียงเรียบ ซิ่วหยูอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่สือฮว่าก็มาเสิร์ฟอาหารแล้ว

เขาลุกขึ้นไปนั่งลงที่โต๊ะ

ฮ่อฉวนสือมองเขาแต่ก็ไม่ได้ไล่ไป

สือฮว่านั่งลงและคีบกุ้งลงในชามของฮ่อฉวนสือ "คุณสามี คุณลองชิมอันนี้ดู"

ซิ่วหยูจับตะเกียบแน่น บางทีเขาก็ไม่ควรอยู่

เขาเห็นฮ่อฉวนสือกำลังจะกินกุ้งก็รีบเอื้อมมือไปห้ามเขา "เดี๋ยวก่อน ฉวนสือ นายไม่ใช่คนรักสะอาดเหรอ แล้วก็ทนไม่ได้ที่คนอื่นหยิบอาหารให้ บอกว่าตะเกียบมีน้ำลาย มันสกปรกน่ะ"

สือฮว่าชะงัก แต่ก่อนหน้านี้เธอเคยคีบให้ตั้งหลายรอบ เขาไม่ชอบจริงๆงั้นเหรอ?

ใบหน้าฮ่อฉวนสือไม่บ่งบอกอารมณ์ ก่อนจะคีบกุ้งกิน "ฉันไม่ได้พูด"

ซิ่วหยูย่นจมูกด้วยความโกรธ "นายมันมั่ว!"

ก่อนหน้านี้คนนี้พูดไว้อย่างจริงๆจังแต่ตอนนี้กลับมาเปลี่ยนเอาดื้อๆเนี่ยนะ!

ใบหน้าของเขาปรากฎรอยยิ้มขึ้นฉับพลันแล้วก็คีบกุ้งวางลงในชามฮ่อฉวนสืออย่างรวดเร็ว

บรรยากาศบนโต๊ะมืดมนลงทันทีราวกับว่าภูเขาลูกใหญ่กดทับลงมาจนอากาศบางลง

ฮ่อฉวนสือปล่อยไอเย็น ตะเกียบในมืออีกนิดก็โดนเขาหักแล้ว

สือฮว่าจ้องซิ่วหยู คนนี้วุ่นวายซะจริง เธอล่ะหมดคำจะพูดก็คีบกุ่งนั่นมา "คุณสามี ถ้าคุณไม่ชอบ งั้นฉันกินเองแล้วกัน"

พูดไป เธอก็กำลังจะคีบกุ้งเข้าปากแต่โดนฮ่อฉวนสือปัดไป

"สกปรก"

คำๆเดียว ทำให้ซิ่วหยูรู้สึกราวกับว่าลูกศรนับพันแทงเข้ามาในหัวใจของเขา

"ฮ่อฉวนสือ! นายนี่มันดื้อด้าน!"

"ถ้าอึดอัด นายจะไปก็ได้นะ"

สิ่งฮ่อฉวนสือพ่นออกมานั้นโหดร้ายและไร้ความปรานี จนทำซิ่วหยูหยุดเถียง เขาจ้องมองอีกฝ่ายอย่างแค้นเคืองและคิดว่าเขาต้องอยู่ต่อ

ความสัมพันธ์ระหว่างสือฮว่ากับฮ่อฉวนสือทำเขาตกใจ ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่สามารถหัวเราะพูดคุยข้างๆฮ่อฉวนสือได้ แม้แต่มู่หวั่นโจวยังต้องสุภาพ

เขามึนและไม่ได้พูดอะไร คิ้วขมวดมากขึ้นจนสุดท้ายก็กินข้าวจนหมดด้วยใบหน้าที่ดูไม่ได้

เขาไม่ได้อยู่เล่นนานก็รีบจากไปทันที

สือฮว่าส่งเรื่องยุ่งๆบนโต๊ะให้กับคนรับใช้แล้วพูดเรื่องเจียหัวกับฮ่อฉวนสือ

"แก้ได้ไหม?"

ฮ่อฉวนสือลูบศีรษะของเธอเบาๆ หาดูได้ไม่บ่อยนัก จนทำให้สือฮว่าถึงกับชะงัก "ตอนนี้ยังไม่เป็นไร"

"งั้นก็ดีแล้ว"

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองกำลังคุยกันเกี่ยวกับธุรกิจ แต่บรรยากาศกลับอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

สือฮว่าลุกขึ้นหาว ช่วงนี้ยุ่งมาก ต้องรีบพักผ่อนซะแล้ว

ทันทีที่เธออาบน้ำแล้วออกมา ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู พอเปิดออกก็เห็นเป็นหนานสือ

"คุณสือครับ ท่านประธานให้ผมมาเตือนคุณว่าอย่าลืมที่คุณตกลงกับเขาไว้ครับ"

สือฮว่านึกอยู่สักพักใบหน้าก็แดงทันที "เข้าใจแล้ว"

ปิดประตูก็มองที่เธอสวมอยู่ โชคดีที่ชุดนอนนี้เป็นแบบล้าสมัย เพียงเผยแขน แต่ก็เผยขามาหน่อย

เธอเปลี่ยนชุดใหม่ที่คลุมทั้งมือและขาอย่างหนาแน่น

เธอไปที่ห้องนอนฮ่อฉวนสือด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ ประตูไม่ได้ล็อค เธอก็ผลักเข้าไปทันที

ฮ่อฉวนสือไม่ได้หลับง่ายๆ ผู้หญิงตัวหอมอยู่ในอ้อมแขน ความรู้สึกของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นทันที

ด้วยแสงสลัวด้านนอก เขาสามารถมองเห็นใบหน้าเธอ จมูกของเธอสวยมากและขนตาของเธอก็ยาว

เขาใช้แรงมากขึ้นอีกหน่อย การหายใจก็โดนรบกวนยุ่งเหยิง

สือฮว่าพลิกตัวมาพอดีจนใบหน้าก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าทันที

ผิวของเธอขาวมากจริงๆแถมมองใกล้ๆก็ยังไร้ที่ติ

เขายกมือขึ้นบีบแก้มเธออย่างรู้สึกดี

มุมปากของเขากระตุกยิ้มแล้วรับไปอย่างสบายใจ

สือฮว่าที่ตื่นเช้ามาก ฮ่อฉวนสือที่อยู่ด้านข้างยังคงหลับอยู่ เธอทำได้เพียงแค่ผละออกจากอ้อมแขนเขาอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกเดินทางไปยังเจียหัว

พอเข้ามาที่บริษัท เธอก็เจอกับหลี่เคอหร่าน

หลี่เคอหร่านที่เห็นเธอก็ทักทายอย่างสนิทสนม "คุณสือ สวัสดีค่ะ"

ต้องบอกว่าใบหน้าของหลี่เคอหร่านช่างดูหลอกลวงเกินไป หน้าตาสะสวย จนทำให้คนปลิ่ยไปอย่างง่ายดาย

สือฮว่าพยักหน้าและเข้าไปในลิฟต์

ทันทีที่เธอจากไป ดวงตาของหลี่เคอหร่านก็เผยให้เห็นแววของการถากถาง สวนจนน่าอิจฉาจริง

มีคนไม่น้อยที่อยู่ในลิฟต์ แต่ทุกคนได้ยินเพียงว่าเบื้องบนจะมีการส่งคนมาที่บริษัท แต่ไม่เคยเห็นหน้าของสือฮว่า ต่างก็คิดว่าเป็นศิลปินใหม่ที่บริษัทเซ็นสัญญาด้วย

วันนี้เป็นวันที่ซูยวี๋จะจัดงานแถลงข่าว ว่ากันว่าเธอได้ยื่นขอให้มีการแทรกแซงขององค์กรสตรีในพื้นที่โดยหวังว่าองค์กรสตรีจะสามารถให้ความยุติธรรมกับเธอได้!

หลังจากงานแถลงข่าวไปเพียงหนึ่งชั่วโมง สื่อเกือบทั้งหมดในจิงตูก็ดำเนินการ ยังไงก็เกี่ยวกับดาราสองท่าน แถมหนึ่งในนั้นคือหลินเฟิงเหมียน ดาราอันดับต้นๆ

สือฮว่าเตรียมตัวสักพักก็พาถงเหยียนไปด้วย

ตอนนี้มีนักข่าวหลายคนล้อมรอบ นั่งเป็นสิบแถวอยู่ที่พื้น แสงแฟลชต่างสาดกระพริบอยู่ยนตัวซูยวี๋อยู่ตลอดเวลา

ใบหน้าของซูยวี๋เองก็หลอกลวงเช่นกัน ไม่แปลกใจเลยที่หลินเฟิงเหมียนจะโดนสองพี่น้องเล่นงาน

แม้ว่าซูยวี๋จะเคยศัลยกรรม แต่ส่วนที่โดดเด่นบนใบหน้าก็ยังคงถูกเก็บไว้ หากคุณมองใกล้ๆก็ยังจะคล้ายกับหลี่เคอหร่านมาก

อารมณ์ของซูยวี๋นั้นแย่มากแถมฝบหน้ายังมีอาการบาดเจ็บ เห็นสื่อมวลชนที่อยู่ด้านล่างนัยน์ตาก็ฉายถึงรอยยิ้ม

วันนี้เป็นวันตายของหลินเฟิงเหมียน!

แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ต้องทำลายผู้ชายคนนี้ แต่ก็เป็นโอกาสที่เธอจะได้รับความนิยมเช่นกัน

ตั้งแต่เรื่องเป็นข่าวแพร่ออกไป เธอก็ได้รับโอกาสจากผู้กำกับชื่อดังจำนวนนับไม่ถ้วน ตราบใดที่งานแถลงข่าวออกไป หลินเฟิงเหมียนก็จะกลับมาไม่ได้อีก

แถมก่อนหน้านี้เธอยังเอาค่าทำขวัญห้าสิบล้านจากหลินเฟิงเหมียน หากชายคนนั้นไม่เอามันออกมา เธอก็จะยื่นอุทธรณ์และส่งเขาเข้าคุก

อย่าโทษเธอว่าร้ายกาจเลย ถ้าหลินเฟิงเหมียนมีโอกาสกลับมา เธอก็จะกลายเป็นคนที่โชคร้ายเอง