นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 202

สือฮว่ารู้สึกว่าหัวใจตัวเองได้หยุดเต้นไปแล้ว และยังมีการคาดเดาว่าเขาจะโมโหขนาดไหน

ทันใดนั้นฝ่ามือของเธอก็บีบแน่นและเต็มไปด้วยเหงื่อ ซึ่งก็จ้องมองเขาอย่างโง่งม

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือฮ่อฉวนสือกลับไม่รู้สึกอะไร เขายังก้มไปเก็บหมอนขึ้นมาและตบๆมัน แล้วเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว

เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและแทบจะไม่มีเลือดใดบนใบหน้า

แต่ฮ่อฉวนสือเพียงแค่วางหมอนลงบนเตียงและจากไปโดยไม่พูดอะไร

เขาหันไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นสือฮว่าจึงไม่เห็นร่องรอยของความเหงาใดในสายตาของเขา

เธอกลัวเขา เขาสามารถมองเห็นความรังเกียจและความกลัวในสายตาของเธออย่างตรงไปตรงมา

ฮ่อฉวนสือปิดประตูและลดตาลงเล็กน้อย เส้นเลือดสีน้ำเขียวปรากฏขึ้นที่หลังมือของเขาที่ถือลูกบิดประตู

เมื่อคืนเขาทำเกินไปจริงๆ เขาจำได้ว่าเธอหลั่งน้ำตาออกมามากมาย เธอเอาแต่อ้อนวอนเขาและผ่อนคลายน้ำเสียงอยู่ตลอด

แต่เพราะความหึงหวงในใจที่กำลังปะทุ เขาจึงไม่ใจอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเขาลืมตาขึ้นในตอนกลางวัน เขาก็รู้สึกเสียใจ แต่เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าทั้งสองจะได้กลับไปเหมือนก่อน

เธอไม่ได้ทะเลาะโวยวายและเขาคิดว่าทั้งสองจะสามารถปกปิดสถานการณ์นั้นได้

แต่ในตอนที่เขาเปิดประตูหรือช่วงที่หมอนตีเข้ามาตรงหน้าเขา เขาก็เข้าใจอย่างแท้จริงว่าทั้งสองคนจะไม่สามารถกลับไปเหมือนก่อนได้

เขาลงไปชั้นล่างแล้วนั่งลงบนโซฟาเบาๆ

หนานชสือยืนข้างและดูลังเลที่จะพูด

ฮ่อฉวนสือพลิกดูเอกสาร ดวงตากระพริบขึ้นลง เหมือนหมอกที่ลงอย่างหนา ซึ่งทำให้ผู้คนมองไม่ชัดเจน

เอกสารเหล่านี้เกี่ยวกับสือฮว่าทั้งหมด ละเอียดจนถึงเคยคบผู้ชายมาแล้วกี่คน เคยเรียนอะไรบ้างและได้รับรางวัลกี่รางวัล

แต่ข้อมูลทั้งหมดเป็นเรื่องปกติมาก ถ้าไม่ใช่เพราะแผลเป็นที่ท้อง เขาจะไม่มีวันสังเกตุว่าเธอมีความลับ

"ท่านประธานครับ ข้อมูลทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ตอนเรียนอยู่ที่วิทยาลัยคุณสือเคยมีแฟนแค่คนเดียว และตอนนั้นเคยผ่านการผ่าตัดมาตริงๆครับ นอกเนื่องจากนี้ก็ไม่มีปัญหาใดครับ ผู้ชายที่ปรากฎในชีวิตเธอมีเพียงสวี่ฉาวอันคนเดียว"

ฮ่อฉวนสือบีบข้อมูลในทันที ดวงตานั้นเย็นชา

ผู้ชายคนนั้นไม่สามารถเป็นสวี่ฉางอันได้ สวี่ฉางอันไม่สามารถแม้แต่จะจัดการกับครอบครัวตัวเอง นับประสาอะไรกับการจัดการทุกอย่างได้อย่างราบรื่นแบบนี้

สือฮว่ารู้สึกเสมอว่ารอยแผลนี้เป็นผลมาจากการผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบ ซึ่งบ่งบอกว่าชายที่อยู่เบื้องหลังก็โกหกเธอด้วยซ้ำ

ผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องอยู่ในสภาวะไหนถึงจะรู้ว่าได้ว่าตัวเองตั้งครรภ์หรือไม่?

สิ่งที่เกิดขึ้นกับสือฮว่านั้นเป็นเหมือนความลึกลับที่ไม่สามารถแก้ไขได้ และข้อมูลที่วางอยู่ต่อเขาตอนนี้ก็เป็นเรื่องปกติมาก ยังไม่มีช่องทางใดจริงๆ

ปลายนิ้วของเขาค่อยๆเคาะลงบนโต๊ะ ตอนที่เขาพูดคำเหล่านั้นเมื่อคืนนี้ สือฮว่ารู้สึกอับอายมาก บ่งบอกว่าแม้ว่าเธอจะอยู่กับ สวี่ฉางอันก็ไม่ได้ทำขั้นตอนสุดท้าย

แต่ตอนที่มีความสัมพันธ์กับเธอครั้งแรก เขาก็ไม่รู้สึกถึงอุปสรรคนั้น

เขาไม่ได้ไม่รู้สรีรวิทยาผู้หญิง บางคนอาจไม่ได้เกิดมาพร้อมกับเยื่อหุ้มชั้นนั้น และผู้หญิงบางคนอาจได้รับบาดเจ็บในวันรุ่งขึ้นและเยื่อหุ้มชั้นนั้นอาจถูกทำลายไปหรืออาจไม่มีเยื่อหุ้มชั้นนั้นแล้ว แต่กลับมีรอยจากการผ่าคลอดที่หน้าท้องอีก จึงทำให้คนนั้นต้องสงสัย

"หนานสือ นายได้ถามเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของสือฮว่าไหม？สือฮว่าเคยลาโรงเรียนกลางคันไหม?"

เนื่องจากตั้งท้อง จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนมันจากนักเรียนรอบข้าง เว้นแต่จะไม่ได้อยู่ในสายตาของทุกคนเป็นเวลานาน

"ท่านประธานครับ ผมได้ตรวจสอบแล้ว คุณสือติดห้องสมุดมาตลอด ส่วนใหญ่มักจะหาห้องด้วยตัวเองเพื่ออ่านหนังสือเงียบๆ และตอนนั้นครูที่ปรึกษาของเธอก็เชื่อใจเธอมาก ดังนั้นจะมีบางวิชาที่เธอจะเรียนจบก่อน เวาลาเรียนปกติจึงไม่จำเป็นต้องไป แค่ไปสอบแค่ปลายภาคก็พอครับ แต่ในช่วงเวลานั้นเธอจะปรากฏตัวอยู่ในห้องสมุด และไม่มีใครสังเกตเห็นสัญญาณของการตั้งครรภ์ในท้องของเธอครับ"

ฮ่อฉวนสือขยี้คิ้วอย่างปวดหัว"ไม่มีเบาะแสอื่นอีกหรือ?"

หนานสือส่ายหัว เขาตรวจสอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับสือฮว่าที่โรงเรียนแล้วและไม่มีอะไรผิดปกติ

ฮ่อฉวนสือวางข้อมูลในมือ ดวงตานั้นมืดมน

"ตรวจสอบต่อไป"

ตราบใดที่มีคนเคยมือ มันจะต้องมีเบาะแสแน่นอน

หนานสือพยักหน้าและออกจากวิลล่าทันที และไม่กล้าถามอาการของสือฮว่า

จนตอนนี้คุณสือก็ยังไม่ได้ลงมาชั้นล่าง คาดว่าอาจจะอารมร์คงจะไม่ค่อยดีสินะ?

ฮ่อฉวนสือให้คนนำอาหารขึ้นไป จากนั้นนัดหมายกับซิ่วหยูที่บาร์เวินเซ่อ หยิบเสื้อคลุมจากด้านข้างและออกไป

ซิ่วหยูเห็นใบหน้าที่มืดมนของเขาจากระยะไกล เลิกคิ้วและผลักแก้วไวน์ไปตรงหน้าเขา "ทะเลาะกับสือฮว่า?"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดและดื่มไวน์ไปโดยตรง

มุมปากของซิ่วหยูโค้งงอและเอียงศีรษะเล็กน้อย "แม้จะทะเลาะกัน แต่ฉันดูสีหน้าคุณไม่เลวนะ เมื่อคืนกินอิ่มมากสินะ?"

ซิ่วหยูพูดอย่างไม่มีความกังวลอยู่เสมอ เมื่อเห็นใบหน้านิ่งของฮ่อฉวนสือ ก็รู้ว่าตัวเองพูดถูก

เธอเหมือนกับสือฮว่าที่รู้สถานการณ์ ซึ่งเมื่อมีโอกาสก็จะทิ้งเขาไปเหมือนกับทิ้งขยะ

ผู้หญิงสองคนนี้คล้ายกันมาก ความเย็นชาที่ทำให้คนทั้งรักทั้งเกลียด!

ทั้งสองหยุดการพูดคุย พลางดื่มอย่างเงียบๆ

ในเฉียนสุ่ยวานเวลานี้ สือฮว่าได้ลงไปข้างล่างแล้ว

หลังจากกินของที่ส่งขึ้นมาเล็กน้อย เธอก็ฟื้นกลับมามีแรงอยู่บ้าง

เธอรู้ว่าฮ่อฉวนสือกำลังให้คนสืบเรื่องของเธอ บางครั้งแม้แต่ตัวเองก็ยังสงสัยว่า มีอะไรเกิดขึ้นในอดีตจริงหรือเปล่า?

แต่เธอไม่สามารถไปถามหนานจิ่นผิงได้ มีเพียงคนเดียวที่สามารถถามได้ก็คือสวี่ฉางอัน

สิ่งแรกที่เธอเห็นเมื่อตื่นขึ้นมาคือสวี่ฉางอัน ดังนั้น สวี่ฉางอันต้องรู้อะไรอยู่บ้าง

มันไม่มีเหตุผลที่จะไปพบสวี่ฉางอันในเวลานี้ แต่เธอก็อยากรู้ว่าแผลเป็นที่ท้องเกิดจากการผ่าตัดไส้ติ่งอักเสบหรือไม่

บางทีมันอาจจะเป็นอารมณ์ของฮ่อฉวนสือที่ส่งผลกระทบต่อเธอ จนตัวเธอเองก็เริ่มไม่แน่ใจ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ส่งข้อความถึงสวี่ฉางอัน จากนั้นก็ออกไป

เมื่อสวี่ฉางอันเห็นข้อความนี้ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

สือฮว่านัดเขาเจอกัน？เขาคิดว่าเธอไม่อยากเจอเขาอีกแล้ว

เขาแตะเคราบนใบหน้าตัวเอง ไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวันแล้ว ยังมีชุดสูททที่ยุ่งเหยิงอีก

เขามองขึ้นลงทั่วตัวซึ่งไม่มีอะไรที่ดีเลย

สวี่ฉางอันรีบกลับบ้าน โกนหนวดและอาบน้ำ

เมื่อขณะที่เขาออกมาพร้อมกับเช็ดผมอยู่ ก็เห็นถางจิงหราน

ตั้งแต่คืนนั้น เขาแทบไม่ได้เห็นถางจิงหรานเลย เธอปลี่ยนเป็นเงียบมากและลมหายเธอก็คมชัดขึ้นทุกวัน

แม้ว่าสายตาที่มองเขายังคงเต็มไปด้วยความรัก แต่ดูเหมือนว่าจะมีอะไรมากกว่านั้นอยู่เสมอ คือสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หรือยังถูกเก็บอยู่ในใจ

สรุปได้ว่า ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขาไม่สบายใจเป็นอย่างมาก