นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 300

"ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะกลับไปที่สมาคมทหารรับจ้างทันที อาหมิง หลังจากที่ฮ่อฉวนสือแล้วแหละ？ให้ฉันฆ่าเขาเหรอ?"

"ป๋ายเยี่ยน ฉันบอกแล้ว ฉันจะจัดการกับมันเอง"

ยวี่ป๋ายเยี่ยนไม่ได้พูดปฏิเสธต่อพลางถอนหายใจ "ตอนนี้คุณอยู่ที่จิงตูใช่ไหม？"

สามารถกระโดดลงทะเลกับสือฮว่าได้ แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของผู้หญิงคนนั้นในหัวใจของเขา

ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่าจะต้องไปหาสือฮว่าในเวลาแรก

"ใช่ ทหารรับจ้างนั้นจะมอบหน้าที่ให้กับนายชั่วคราว ฉันต้องการให้ฮ่อฉวนสือรอด"

ยวี่ป๋ายเยี่ยนไม่มีความสงสัยเลย รีบออกเดินทางกับหมิ่งซาและออกจากจิงตูทันที

สือฮว่าวางสายโทรศัพท์ และหลังนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ

เธอจิบน้ำและไปที่ห้องหนังสือของฮ่อฉวนสือ เพื่ออ่านเอกสารที่ซ้อนกันเหล่านี้ให้จบ

เธอกังวลอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ถ้ายวี่ป๋ายเยี่ยนเชื่อเธอล่ะก็ จะต้องพยายามตามหาที่อยู่ของฮ่อฉวนสืออย่างดีที่สุดแน่นอน เธอแค่รอข่าวก็พอ

ระหว่างเวลาที่รอข่าวก็จัดการเรื่องในตี้เซิ่งไป

ในคืนนั้นเอง หลังจากที่หนานสือกลับมา สีหน้านั้นไม่ค่อยดีนัก

"คุณสือ ไม่รู้ว่าผู้อำนวยการยวี๋ได้ยินข่าวจากไหน บอกว่าประธานตายแล้ว ตอนนี้ข้างนอกวุ่นวายอย่างมาก และผู้อำนวยการยวี๋ยังยุยงให้คณะกรรมการเลือกประธานคนใหม่"

สือฮว่ารีบเปิดข่าวดู พบว่ามีรายงานข่าวการเสียชีวิตของฮ่อฉวนสืออยู่จริง

"ให้คนในแผนกกฎหมายไปสืบสวนให้พวกเขารับผิดชอบ พรุ่งนี้ฉันจะไปตี้เซิ่ง"

คนในคณะกรรมการนั้นเป็นพวกชอบเนียน แม้ว่าหนานสือจะได้รับการสนับสนุนจากฮ่อฉวนสือ แต่ก็ไม่สามารถแสดงหลักฐานได้มากนัก และตอนนี้ฮ่อฉวนสือนั้นไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง ทุกคนต่างคิดว่าเขากำลังล้อเล่น บอกกับคนพวกนั้นที่ได้รับการยุยงจากคนอื่นและกำลังตั้งหน้าตั้งตารอชิงตำแหน่งประธานกันหมด ซึ่งไม่มีใครเชื่อเขา

เมื่อฮ่อฉวนสืออยู่ พวกเขาคือกลุ่มทหารที่เชื่อฟัง แต่ถ้าฮ่อฉวนสือไม่มี ทุกคนก็อยากเป็นนายพล

เช้าวันรุ่งขึ้น สือฮว่าได้แจ้งเจียงหยิงก่อน พอดีกับช่วงนี้ที่คนในแผนกกฎหมายไม่มีอะไรทำ ดังนั้นจึงฟ้องสื่อที่ไร้ยางอายเหล่านั้นทีละคน!

เธอหยิบจดหมายโอนหุ้นที่ลงนามโดยฮ่อฉวนสือไว้ และตรงไปชั้นบนสุดของตี้เซิ่ง

คณะกรรมการบริหารกำลังอยู่การประชุม และผู้อำนวยการยวี๋กำลังพูดถึงแนวการเลือกตั้งอย่างกระตือรือร้น

ทุกคนปรบมือให้หน้าเขากันอย่างมากมาย

ยวี๋ห้าวนั้นหน้าแดง เขาไม่เคยฝันว่าตัวเองจะมีวันนี้

ฮ่อฉวนสือได้ตายอย่างกะทันหัน นี่เป็นรื่องที่มีความสุขที่สุดชัดๆ!

เขาไม่พอใจฮ่อฉวนสือตั้งแต่แรกแล้ว แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมา ตอนนี้อีกฝ่ายได้ตายไปแล้ว ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีของเขา

ฮ่อฉวนสือไม่มีลูกและไม่มีใครสืบทอดทรัพย์สินในมือของเขา ตอนนี้ชายชราตระกูลฮ่อก็ไปต่างประเทศแล้ว หญิงชราที่เหลือก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

ยิ่งไปกว่านั้นข้างนอกยังนินทาว่าฮ่อฉวนสือไม่ได้มาจากตระกูลฮ่อ และไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลฮ่อเลย ดังนั้นตระกูลฮ่อจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะสืบทอดทรัพย์สินของเขา ตามข้อตกลง หุ้นเหล่านี้ควรเป็นของบริษัท!

หลังจากยวี๋ห้าวพูดจบก็มองไปที่คนอื่นๆอย่างยิ้มแย้ม "ประธานฮ่อถือหุ้น 58% ของบริษัท ถ้าเขาอยู่ที่นี่ เขาจะต้องเป็นประธานของตี้เซิ่ง น่าเสียดายที่คนมีพรสวรรค์อย่างนี้ต้องจบชีวิตลงตั้งแต่อายุยังน้อย ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะจากไปเร็วขนาดนี้ ประธานฮ่อไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูลฮ่อ ไม่มีใครในตระกูลฮ่อสามารถสืบทอดทรัพย์สินของเขาได้ และเขาก็ไม่มีบุตร ตามระเบียบเดิมของเรา ทรัพย์สินนี้ควรจะเป็นของบริษัท"

กรรมการคนอื่นๆไม่กล้าเห็นด้วยในทันที แม้ว่าทุกคนจะรู้สึกว่าคำพูดของยวี๋ห้ามจะมีเหตุมีผลก็ตาม

"ปั้ง!"

ฮ่อฉินฉินเปิดประตูออกและเดินเข้ามาช้าๆ "ตี้เซิ่งเป็นบริษัทที่พี่ชายของฉันสร้างขึ้นด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขา แล้วทำไมต้องปล่อยให้มันเป็นของพวกคุณ!"

"ได้ยินมาว่าฮ่อฉินฉินเป็นหญิงคุณหนูที่หยิ่งผยอง ครั้งนี้ยังมาเพื่อทำลายการประชุมของคณะกรรมการบริหารในตี้เซิ่ง คงจะไม่ใช้ว่าอยากจะคว้าโอกาสที่ครอบครองทรัพย์สินเล็กๆน้อยๆหรอกนะ?"

"เรื่องนี้ใครจะไปรู้ล่ะ ยังไงสิ่งที่ฮ่อฉวนสือทิ้งไว้นั้นก็ช่างทำให้คนอิจฉาจริงๆ"

"เธอก็ไร้ยางอายเกินไปแล้วมั่ง โชคดีที่มีการทดสอบความเป็นพ่อลูกนั่น ไม่เช่นนั้นตระกูลฮ่อก็คงจะได้เปรียบอย่างมาก"

ใบหน้าของฮ่อฉินฉินนั้นซีดลง ร่างกายนั้นไร้เรี่ยวแรง เธอไม่คิดเลยว่าคนอื่นเขานั้นจะเตรียมใบทดสอบความเป็นพ่อลูกมาพร้อมไว้แล้ว การมาของเธอนั้นกลายเป็นเรื่องตลกไปเลย

ยวี๋ห้าวมองดูเธออย่างเย้ยหยัน กวักมือและกำลังจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูพาคนออกไป

แต่ในขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพิ่มขยับตัว ก็เห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาอยู่ไม่ไกล

เธอแต่งกายด้วยชุดสูทที่เรียบร้อย ราวกับว่าเธอจะไม่หายใจในขณะเดิน ซึ่งออร่านั่นทำให้คนกลัว

สือฮว่าปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนและเดินตรงไปยังที่นั่งประจำของฮ่อฉวนสือ แต่ในช่วงเวลาดังกล่าวนั้นไม่มีใครหยุดเขาเลย

จนกระทั่งเธอนั่งลง ทุกคนถึงดูเหมือนจะกลับมามีสติอีกครั้ง ใบหน้าของทุกคนนั้นมืดมนและยวี๋ห้าวก็ยิ่งกังวลขึ้นไปอีก

"สือฮว่า เธอเป็นอะไร？！ เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่?"

ทันทีที่ยวี๋ห้าวพูด คนอื่นๆในที่ประชุมก็เริ่มพูด

"อย่าคิดว่าเธอมีความสัมพันธ์เกินเลยกับประธานก็สามารถมาพาลที่นี่ได้"

"รู้จุดยืนของตัวเองด้วย นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควรจะอยู่"

"มันเป็นแค่สัตว์เลี้ยงที่ไม่สามารถอยู่บนโต๊ะได้ อย่ามองว่าตัวเองสำคัญไปหน่อยเลย"