นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 302

สือฮว่าเดินมาถึงประตูก็เห็นว่าฮ่อฉินฉินยังอยู่ ดวงตาแดงและสะอึกสะอื้นมองเธอ

ฮ่อฉินฉินทั้งภูมิใจทั้งรู้สึกผิด

ภูมิใจสือฮว่าที่ดเคนพวกนั้นไว้ได้ รู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นถึงคุณหนูตระกูลฮ่อแต่ดันถูกคนอื่นปฏิบัติอย่างนั้น

สือฮว่าหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาและยื่นไปตรงหน้าเธอ

ฮ่อฉินฉินรับมาเช็ดน้ำตา "เมื่อกี้เธอเก่งมาก คนพวกนั้นไร้ยางอายจริงๆ แม้แต่การตรวจดีเอ็นเอยังเตรียมการไว้แล้ว"

"ช่วงนี้ฮ่อซือหนานกลับมาบ้างไหม?"

นอกจากฮ่อซือหนาน ก็ไม่มีใครสามารถตรวจดีเอ็นเอได้

เขาคือคนของตระกูลฮ่อ ถึงจะชื่อเสียงไม่ดี แต่ทางตระกูลก็ไม่ได้ระวังอะไรเขา เขาน่าจะเตรียมอะไรพวกนี้ไว้แล้ว

"ไม่รู้สิ ไม่ได้เจอเขานานแล้วล่ะ"

สือฮว่ารู้ว่าเขายังอยู่ต่างประเทศ ถ้าเขาไม่กลับมา เรื่องของฮ่อฉวนสือจะมีจุดเปลี่ยนไปไหม?

น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถติดต่อฮ่อซือหนานได้ บางทีถึงจะติดต่อได้ อีกฝ่ายก็คงไม่ยอมฟังเธอหรอก

ฮ่อซือหนานอยากจะจัดการกับการฮ่อฉวนสือตั้งนานแล้ว แต่เธอเพิ่งให้อีกฝ่ายมีโอกาสตอนนี้

สือฮว่ารู้สึกเสียดายมาก แต่ตอนนี้จะเสียดายแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ เธอทำได้เพียงรอข่าวจากยวี่ป๋ายเยี่ยน หวังว่าเขาจะหาฮ่อฉวนสือได้เร็ววัน

การถ่ายทอดสดของการประชุมหยุดกลางคัน ผู้คนข้างนอกเลยไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นภายใน แต่สิ่งเดียวที่ยืนยันได้คือพวกเขารู้ถึงสถานะของสือฮว่าแล้ว

ไม่มีใครตี้เซิ่งนึกถึงว่าสือฮว่าฝ่ายแผนกกฎหมายจะเป็นถึงภรรยาของท่านประธาน!

บรรดาคนที่พูดถึงเธอลับหลังต่างก็ปิดปากสนิท กลัวว่าเธอจะมาคิดบัญชีทีหลัง

เจียงหยิงตกใจยิ่งกว่าเดิม ตอนแรกเธอคิดว่าสือฮว่าเป็นผู้หญิงท่านประธานเลี้ยงดูไว้ลับๆ ไม่คิดว่าสือฮว่าจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้

เมื่อคิดตอนแรกที่สู้กับสือฮว่า เธอก็รู้สึกกลัวอยู่พักหนึ่ง แต่โชคดีที่สุดท้ายเธอยืนอยู่ในฝั่งที่ถูกต้อง!

สือฮว่าครอบครองตี้เซิ่งอย่างเป็นทางการ ในมือมีหนังสือโอนหุ้น ไม่มีใครก็ทำอะไรเธอ

พวกผู้บริหารระดับสูงต่างก็ทำตัวดีเหมือนนกกระทา จนทำงานได้ดีเพื่อเรียกความประทับใจของสือฮว่าที่มีต่อพวกมันกลับคืนมา

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ยวี๋ห้าวพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ สิทธิทั้งหมดของเขาถูกเรียกคืน และก็ลาออกจากตี้เซิ่งไป

หลังจากออกจากตี้เซิ่งแล้ว ยวี๋ห้าวก็โทรหาฮ่อซือหนาน

"ล้มเหลวงั้นเหรอ?"

เสียงของฮ่อซือหนานนิ่งเรียบ มีร่องรอยความเจ้าเล่ห์เช่นเดียวกับเขา

"ใช่ครับ ผมไม่คิดว่าฮ่อฉวนสือจะลงนามในหนังสือโอนหุ้นไว้ก่อนแล้ว"

"เหอะ ก็สไตล์เขาล่ะนะ"

ใบหน้าของฮ่อซือหนานฉายแววประชด ในมือควงแก้วไวน์

ผ่านยวี๋ห้าว เขาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกคณะกรรมการบริหาร

สือฮว่าไปช่วยเหลือก็คงไม่มีอะไรมากไปกว่าความเสียใจ

น่าเสียดายที่ไม่มีประโยชน์ที่จะเสียใจอีกต่อไป ฮ่อฉวนสือถูกยิงทั้งตกลงไปในแม่น้ำอีก ถึงไม่เจอศพเขา เขาก็ตายแน่

"ลำบากผู้อำนวยการยวี๋แล้ว ไม่ต้องห่วง คนในครอบครัวคุณที่อยู่ต่างประเทศต่างก็สบายดี เรื่องหลังจากนี้คุณก็ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวอีก"

ยวี๋ห้าวถอนหายใจและวางโทรศัพท์ด้วยความกังวล

เดิมทีเขาคิดว่าฮ่อฉวนสือเป็นคนที่รับมือยากที่สุด แต่เมื่อเปรียบเทียบกับฮ่อซือหนานแล้ว อย่างน้อยฮ่อฉวนสือก็ยังเป็นคนตรงไปตรงมา

ฮ่อซือหนานคนนี้เอาญาติเขาที่อยู่ต่างประเทศมาข่มขู่เขา จนเขาต้องทำไปแบบนั้น

เขามีความขุ่นเคืองต่อฮ่อฉวนสือก็จริง แต่เขาไม่คิดจะมาถึงจุดนี้

หลังจากที่ฮ่อซือหนานวางสายไป ใบหน้าของเขาก็เย็นชาทันที

แต่ตอนนี้ฮ่อฉวนสือไม่อยู่ไหนก็ไม่รู้ แล้วเธอจะไปหาเขาได้ยังไง!

"หาต่อไป จะปล่อยให้เขาตกไปอยู่ในมือของคนอื่นไม่ได้!!"

พวกบอดี้การ์ดไม่กล้าขัดคำพูดเธอ แล้วรีบออกไปค้นหาฮ่อฉวนสือต่อ

หมิงยวิ๋นขมวดคิ้ว รู้สึกไม่สบายใจ

เธอไม่เคยสนใจสือฮว่า ตอนแรกอีกฝ่ายกับอาหมิงต่างก็แพ้ เธอช่วยละเว้นความทรงจำของเธอ

ในมุมมองของเธอ สือฮว่าเป็นผู้หญิงระดับต่ำคนหนึ่ง ไม่พอที่จะดึงดูดความสนใจของเธอ

ตอนนั้นสือฮว่าน่าสงสาร ความทรงจำของการถูกสะกดจิตกลายเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลย และยังฝันถึงชีวิตที่สวยงามอีก ช่างน่าขัน

ความรู้สึกที่ควบคุมชะตาของคนอื่นได้นี่ช่างสุขใจจริง

ตำแหน่งของตระกูลหมิงในเมืองหลวงบาปนั้นสำคัญมาก และเธอก็เป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดในยุคนี้ด้วย

ทุกคนต่างบอกว่าเธอกับฮ่อหมิงเหมาะกัรเหมือนกิ่งทองใบหยก แต่น่าเสียดายที่ทั้งหมดถูกสือฮว่าแย่งไป

ผู้หญิงที่โตจากบ้านนอก มีสิทธิ์อะไรมาเป็นที่โปรดปรานของฮ่อหมิงกัน

หมิงยวิ๋นเป็นผู้หญิงที่มีวิธีการมากมายและเป็นผู้หญิงที่มีอำนาจ ในความเห็นของเธอ ฮ่อหมิงปกปิดเธอ ไม่มีใครสามารถเอาไปได้ แม้ว่าเธอจะเน่าเปื่อยในมือก็จะไม่มอบให้กับคนอื่น!

ความใจกว้างของเธอเป็นการเสเเสร้ง แต่จริงๆ แล้วเธอกลับเกลียดสือฮว่า!

ดังนั้นเธอมักจะบอกข้อนี้ให้สือฮว่า บอกว่าเธอเป็นแค่สัตว์เลี้ยงที่ถูกเลี้ยงไว้ บอกว่าเธอน่าสงสาร บอกว่าเธอทำอะไรไม่ได้ และบอกว่าเธอไร้ประโยชน์

ภายใต้การสะกดจิตในระยะยาวแบบนี้ สือฮว่าเริ่มไม่พอใจอาหมิง และต่อสู้กันเอง ในที่สุดทั้งสองฝ่ายต่างก็แพ้

เธอภูมิใจที่ถูกขอให้จัดการความจำของสือฮว่า

ดูสิ นี่คือผู้หญิงจากชั้นล่าง ยังไงก็ต้องกลับสู่ชั้นล่าง