นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 313

หนานสือนั่งบนที่นั่งคนขับและต้องการจะโน้มน้าวเขา แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

บางครั้งจิตใจของคนโง่ก็อ่อนไหวมาก และถ้าเขาพูดอะไรผิด มันจะทำให้มันแย่ไปกว่านั้นอีก

"หนานสือ คุณคิดว่าภรรยาของฉันชอบฉันไหม"

เสียงของเขาทื่อ เขาปิดกระจกรถและลดขนตาลง

คุณหนูสือ ชอบท่านประธานหรือไม่? ถ้าคุณเปลี่ยนไปเป็นท่านประธานคนก่อน บางทีอาจจะชอบนิดหน่อยก็ได้ แต่ถ้าเป็นท่านประธานคนปัจจุบัน เขาคงพูดไม่ได้จริงๆ

ความลังเลใจของเขาถูกปฏิเสธในสายตาของฮ่อฉวนสือหัวใจของเขาเจ็บปวดในทันทีและความเจ็บปวดก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

"เธอชอบคนอื่นหรือเปล่า"

เสียงของเขาเริ่มแหบ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล มือของเขาคุกเข่าลงหมัดเล็กๆ

"ท่านประธาน คุณหนูสือชอบคุณ อย่าคิดมาก"

ยิ่งโน้มน้าวใจมากเท่าไร ผลกระทบก็จะยิ่งต่อต้านมากขึ้นเท่านั้น

ฮ่อฉวนสือหลับตาลง ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก "ฉันเข้าใจ เธอปฏิบัติกับฉันเหมือนคนโง่ หนานสือ กลับกันเถอะ!"

อารมณ์เด็กน้อยของเขากลับมาอีกครั้ง และเขาไม่ต้องการรอคนที่นี่ เขายังคงกระตุ้นให้หนานสือขับรถ

หนานสือ อดไม่ได้ที่จะเหยียบคันเร่ง

หลังจากกลับมาที่เฉียนสุ่ยวาน ฮ่อฉวนสือก็ไม่รู้โกรธมาจากไหนและเริ่มค้นหากล่องและเก็บสัมภาระ โดยบอกว่าเขาจะหนีออกจากบ้าน

เขาปิดประตูห้องนอนด้วยเสียง "ตูม" ในประตู้ และในที่สุดก็ลากกระเป๋าเดินทางสีดำออกจากใต้เตียง

ฮ่อฉวนสือมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง สงสัยว่านี่คือจดหมายรักจากใครบางคนถึงภรรยาของเขาใช่ไหม?

เขารู้สึกไม่ดีในใจ เขารีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับคนขโมยของ ล็อคประตูห้อง แล้วไปที่กล่อง เปิดซองสีแดงอย่างระมัดระวัง

ข้างในเป็นจดหมายและการ์ด

แน่นอนว่าคนโง่ตัวน้อยไม่รู้ว่าในจดหมายเขียนว่าอะไร เขาอ่านมันอย่างถี่ถ้วน แล้วจ้องไปที่ชื่อตอนต้น

เสี่ยวฮว่าเอ๋อร์?

ใครจะเรียกภรรยาเช่นนั้นและเรียกอย่างสนิทสนมเช่นนั้น

เขาเม้มปาก ใส่การ์ดกลับในซองสีแดง ใส่จดหมายในกระเป๋าเสื้อของเขา และตัดสินใจไปหาหนานสือเพื่อแปลมัน

แต่ทันทีที่เขาเปิดประตู เขาก็ปิดประตูอีกครั้ง

หัวของคนโง่ตัวน้อยหันไปอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถหาหนานสือ ได้แน่นอน หนานสือ เชื่อฟังภรรยาของเขามากตราบเท่าที่ภรรยาของเขาถามเขาจะรับสมัครเขาและจะทรยศเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขายังคงซ่อนจดหมายไว้ในกระเป๋าและขอให้ หนานสือ ขับรถส่งเขาออกไป

เขาไม่อนุญาตให้ใครในวิลล่าแปลจดหมายนี้ มิฉะนั้นภรรยาของเขาจะหามันเจอ

เขารู้สึกได้อย่างแรงว่าเรื่องแบบนี้มันต้องไม่ดีแน่ มันเป็นกำลังทำสิ่งที่ไม่ดี และการทำสิ่งเลวร้ายจะต้องเงียบๆไว้

"หนานสือ หยุดตรงนี้แหละ รอฉันด้วย"

อารมณ์ของ ฮ่อฉวนสือ ลดลงในทันที น้ำตาก็ไหลอยู่ที่หางตาของเขาแล้ว "เสี่ยวฮว่าเอ๋อรืเป็นภรรยาของฉัน ฉันไม่ได้เขียนจดหมายรักฉบับนี้"

ใบหน้าของเด็กผู้หญิงหยุดชะงัก รู้สึกหมวกสีเขียวบนศีรษะเป็นประกาย "พี่ใหญ่ อย่าเศร้าไป อย่าไปตกอยุ่ที่เดิม ทำไมต้องยืดติดกับคนเดิมๆล่ะ"

ฮ่อฉวนสือ รับจดหมาย ดวงตาของเขาแดงก่ำ และเขาก็หันหลังเดินจากไป

เด็กผู้หญิงต้องการปลอบเธอ แต่เมื่อเธอเห็นเขาเศร้าใจ เธอทำได้เพียงยืนนิ่งและถอนหายใจ

ดูดีมากเลย แต่เสียดายเพราะโง่ ไม่น่าแปลกใจที่ภรรยาของฉันต้องการนอกใจ เฮ้

ฮ่อฉวนสือโกรธและน้อยใจ เช็ดน้ำตาของเขาโดยคิดว่านี่เป็นจดหมายรัก เขาฉีกจดหมายออกเป็นชิ้น ๆ และโยนมันลงในถังขยะ

คงจะยังรู้สึกไม่สบายใจ เขาก็เตะถังขยะอีกสองสามครั้ง และสุดท้ายนั่งลงอย่างเศร้าโศกร้องไห้เศร้า

หนานสือ รอที่หน้ารถเป็นเวลานาน ก็รอไม่ถึงคนกลับมา เขาทำได้แค่มาที่สนามเพื่อหาคน

หลังจากเดินไปไม่กี่ร้อยเมตร เขาก็เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้กำลังเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว

มุมปากของเขากระตุก และเขาก็รีบเดินเข้ามาใกล้ "ท่านประธาน คุณหนูสือน่าจะกลับไปแล้ว กลับกันเถอะ"

"ฉันจะไปทำไม เธอไม่ได้ชอบฉันอีกแล้ว บางทีอาจเป็นเพราะฉันไม่อยู่บ้าน เธอก็สามารนถอยู่กับไอ่หนเาขาวนั้นได้"

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เมื่อเขาเบื่อ เขาก็ดูทีวีและเรียนรู้คำศัพท์ใหม่ ไอ่หน้าขาว

หนานสือ ค่อนข้างตลก เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขายิ่งดูเหมือนไอ่หน้าขาวนิดหน่อย