นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 346

เขาดื่มไวน์อย่างเงียบๆก่อนจะค่อยๆหลับตาลง

ซือรั่วเฉินรับโทรศัพท์และพยักหน้าให้ซิ่วหยู "คืนนี้พอแค่นี้แล้วกัน ฉวนสือดื่มไปเยอะ ดูเขาดีๆ"

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ออกจากห้องไป

หลังจากขึ้นรถเขาก็เอนศีรษะลงบนเก้าอี้แล้ว "กลับบ้าน"

เขาดื่มไวน์ไปนิดหน่อยเลยรู้สึกไม่สบายท้อง

คนขับพยักหน้าและรีบขับรถไปทางบ้าน

ซือรั่วเฉินร่ำรวย แต่เขาต่างจากคนอื่น เขาไม่ชอบอยู่แต่ในวิลล่า อีกทั้งเขาก็โสดเลยชอบอยู่เป็นบ้านขนาดใหญ่ ดังนั้นชุมชนของเขาจึงเป็นชุมชนที่ร่ำรวย ไม่ไกลจากเฉียนสุ่ยวาน

คนขับที่เพิ่งขับรถมาได้ซักพักหนึ่งก็ถูกรถอีกคันมาสี โชคดีที่เขาหมุนพวงมาลัยได้ทัน ไม่เช่นนั้นคงชนไปแล้ว

ซือรั่วเฉินโน้มตัวไปข้างหน้า หน้าต่างรถฝั่งตรงข้ามก็ค่อยๆลดลงช้าๆ เผยให้เห็นใบหน้าของสือฮว่า

เธอลงจากรถแล้วมาเคาะที่หน้าต่าง

หนานสือบอกว่าฮ่อฉวนสือออกมา เธอเจอตำแหน่งเลยจะมารับ เธอต้องการคุยกับเขาดีๆ

ไม่คิดว่าพอมาถึง ก็ไปขูกรถชาวบ้านเพราะฟุ้งซ่าน อีกทั้งรถนี่ก็ดูราคาแพงด้วย

ซือรั่วเฉินจ้องไปที่ใบหน้านี้อย่างเหม่อลอยก่อนจะขมวดคิ้ว และไม่ลดกระจกรถลง

แต่ใบหน้าคนขับกลับเย็นชาแล้วเปิดประตู "คุณผู้หญิง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"

ฉือหัวสังเกตเห็นความเกลียดชังของอีกฝ่ายก็รีบหยิบนามบัตรออกมาอย่างรวดเร็ว "ขอโทษด้วยนะคะ เป็นความรับผิดชอบของฉันเอง ในนั้นมีเบอร์ฉันอยู่ ซ่อมเสร็จก็มาคิดที่ฉันได้เลยนะคะ"

คนขับเอื้อมมือออกไปรับและไม่คิดจะคุยกับเธออีก

ขณะที่เขาหันหลังกลับ สือฮว่าก็เห็นรอยสักที่คุ้นเคยบนคอของเขา เป็นงูเห่าที่ชูคอขึ้น

เธอแทบจะคว้าแขนเสื้อของอีกคนโดยไม่รู้ตัวและจ้องไปที่รอยนั้นอย่างเหม่อลอย

ฝีมือคนขับดีมาก พอโดนเธอจับก็ปัดมือเธอแล้วมองอย่างระแวดระวัง

สือฮว่ายกริมฝีปากยิ้ม และอายเกินกว่าจะให้คนเขาเอาคอเสื้อลง เลยพูดแค่เพียง "ขอโทษ" แล้วถึงขึ้นรถไป

คนขับกลับไปที่ตำแหน่งคนขับแล้ววางนามบัตรไว้ข้างๆ แต่กลับมีเสียงมาจากด้านหลังว่า "ส่งมาให้ฉัน"

คนขับชะงักแล้วคิดว่าทำไมคนๆนี้ถึงสนใจเรื่องแบบนี้กัน?

เขารีบยื่นนามบัตรให้

เมื่อซือรั่วเฉินเห็นชื่อด้านบนก็ยกยิ้ม "สือฮว่า น่าสนใจจริง"

คนขับไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงอะไร ก็เหยียบคันเร่งแล้วออกจากที่นี่

แต่สือฮว่าที่นั่งบนที่นั่งคนขับก็ไม่ได้ขยับ

เมื่อกี้เธอเห็นอย่างชัดเจนว่าคอของชายคนนี้มีรอยสักงูเห่า ในตำแหน่งเดียวกันทุกประการ

ผู้ชายที่มารับแม่ในตอนนั้น ก็มีสัญลักษณ์นี่ที่คอด้วย

เธอกัดริมฝีปาก เลี้ยวรถแล้วตัดสินใจตามไป

"นายน้อยซือครับ มีคนกำลังตามเรามา เป็นผู้หญิงคนเมื่อกี้ครับ"

คนขับพูดเสียงนิ่งด้วยใบหน้าที่ฉายแววไม่สบอารมณ์

"นายน้อยซือ ไปกันเลยไหมครับ?"

เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเขา

"ให้คนแจ้งฮ่อฉวนสือว่าคนพวกนี้เตรียมพร้อมแล้ว และตอนนี้สือฮว่ากำลังกลับไปที่เฉียนสุ่ยวาน เกรงว่าจะรนหาที่ตาย"

"ครับผม"

สือฮว่าไม่รู้ว่าที่หมดนี่มีคนเห็น สองมือเธอยังถูกใส่กุญแจมือและไม่สะดวกที่จะขับรถ

ทันทีที่เธอมาถึงประตูใหญ่ของเฉียนสุ่ยวาน เธอก็รีบลงจากรถ แต่หลิวจิงซูก็กำลังรออยู่ที่นั่น

หลิวจิงซูพาคนมามากมาย พอเห็นเธอ ใบหน้าก็ฉายแววรังเกียจ "เธอไม่น่าท้องเลย และยิ่งไม่น่าท้องตอนก่องช่วงแต่งงานจะสิ้นสุดลง"

ยามที่อยู่ตรงประตูใหญ่เฉียนสุ่ยวาน แต่ตอนนี้ยามหายตัวไป ต้องถูกหลิวจิงซูสั่งย้ายไปแล้วแน่ เพราะเธอเป็นย่าของฮ่อฉวนสือ ด้วยสถานะนี้ ยามจะไม่เชื่อฟังเธอก็ไม่ได้

ผู้ชายหลายคนก้าวเข้ามา คว้าเธอเอาไว้ก่อนยักเข้าไปในรถ

สือฮว่าไม่สามารถต้านทานได้และปกป้องท้องตัวเองทันที

เมื่อหลิวจิงซูเห็นท่าทางเธอ ใบหน้าก็ฉายแววรังเกียจขึ้น "เธอโชคดีแค่ไหน ฉันให้พี่เลี้ยงเพิ่มยา ถ้าผู้หญิงกินไปนานๆโอกาสตั้งครรภ์ก็จะน้อยลง แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำได้"

ไหล่ของสือฮว่าถูกชายสองคนจับไว้ พอได้ยินที่หลิวจิงซูพูด ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นทันที "ท่านหญิง ท่านเองก็เป็นผู้หญิง ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ล่ะคะ"

หลิวจิงซูหลุบตาลง "เธอคิดว่าทำไมช่วงนี้ฉันถึงไม่มาหาเธอล่ะ คิดว่าฉันยอมรับเธอจริงๆงั้นเหรอ? ฉันกำลังรอช่วงแต่งงาน 2 ปีของฉวนสือ เมื่องานแต่งงานสองปีผ่านไป เธอก็จะไสหัวออกจากตระกูลฮ่อ แต่นี่เพิ่งผ่านไปไม่เท่าไรเธอก็ตั้งท้องลูกฮ่อฉวนสือแล้ว สือฮว่า เธอคิดว่าฉันทนได้งั้นเหรอ? วิธีของเธอเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีผิด!!"

สือฮว่ารู้ว่าการแต่งงานของหลิวจิงซูนั้นไม่ได้มีความสุข ได้ยินมาว่าคุณท่านมีคนที่ชอบ ผู้หญิงคนนั้นก็มาจากชนชั้นล่างเหมือนกัน

หลิวจิงซูชนะแต่กาย แต่ไม่ชนะใจ