นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 432

เมื่อฮ่อฉวนสือเห็นสิ่งที่เขาเขียนก็ยกยิ้มแล้วหันหลังเดินออกไป

ระหว่างทางทุกคนต่างก็ง่วงนอนกันหมด คราวนี้ก็เลยเลือกที่จะไปนอน

เมื่อสือฮว่าตื่นก็เป็นตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น สือฮว่าเวียนหัวจนอดไม่ได้ที่จะนวดขมับ

มือเย็นเล็กน้อยกดคิ้วและลูบไล้ให้เธอ

สือฮว่าหรี่ตาและผ่านคลาย และถามอย่างช้าๆ "ทำไมถึงไม่เห็นน้องพระจันทร์เลย เธอไปไหนเหรอ?"

มือของฮ่อฉวนสือชะงักและหลุบตาลง "ฉันให้ย่าเธอพากลับจิงตูน่ะ คิดว่าคงจะยุ่ง ตระกูลหมิงก็คอยทดสอบอารมณ์เราอยู่ตลอด มูนอยู่นี่คงอันตราย คนจับตามองเราเยอะมาก ฮว่าเอ๋อร์ เธอไม่โทษฉันใช่ไหม?"

สือฮว่าลืมตาลุกจากเตียงและเริ่มแต่งตัว "ฉันจะโทษคุณทำไมกัน ที่คุณทำก็เพื่อน้องพระจันทร์นี่นา"

ฮ่อฉวนสือดึงเธอกลับมาแล้วลูบไล้คอเธอ "ขอกอดเธออีกสักพัก"

สือฮว่าแกะมือและมองเขาอย่างช่วยไม่ได้ "สายแล้ว ถึงเวลาต้องลุกขึ้นแล้วนะ"

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีคนมาเคาะประตูและบอกว่ามีคนจากตระกูลหมิงมา

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้วจนยุ่งเหยิง โอบสือฮว่าแล้วล้มลงกับเตียงอีกรอบ "ไม่ลุก"

สือฮว่าหัวเราะเบาๆและผลักไหล่ของเขา "คนเขาก็บอกแล้วว่ามีคนมาน่ะ"

ฮ่อฉวนสือแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและหลับตาลง

สือฮว่าถอนหายใจ นั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขาพลางพึมพำ "ความรักเกลียดเฉพาะคืนฤดูใบไม้ผลิสั้นๆ หลับไปตื่นเดียวดวงอาทิตย์ก็ขึ้นสูง พระราชาทรงหลงใหลในความรักก็จะไม่ครองราชย์เร็วนัก"

ฮ่อฉวนสือยิ้มเยาะและกอดเธอแน่นขึ้น

คนตระกูลหมิงรออยู่ด้านล่างถึงสองชั่วโมงเต็ม ใบหน้าของพวกเขาก็มืดมนเหมือนก้นหม้อ แต่ฮ่อฉวนสือก็ยังไม่ลงมา

"ฮ่อหมิงไม่ได้เห็นตระกูลหมิงอยู่ในสายตาเลยสินะ ฆ่าคนตระกูลหมิงไปตั้งหลายคน ไม่แม้จะอธิบายสักคำ พอเรามาเอง เขาก็เลี่ยงที่จะเจอ เหอะ เรื่องนี้ฉันจะบอกท่านผู้นำตระกูลหมิง ทางตระกูลหมิงกับกลุ่มทหารรับจ้าง ถึงวาระแล้ว!"

คนตระกูลหมิงจากไปอย่างโกรธเคือง ตอนออกไปพวกเขายังล้มจนได้เสียงหัวเราะเยาะ

คนตระกูลหมิงรู้สึกตัวเองมาที่นี่เพื่อรับความอับอาย เมื่อพวกเขาไปหาท่านผู้นำตระกูลหมิง พวกเขาต้องพูดเรื่องนี้แล้วไสไปด้วย

เป็นไปตามคาดว่าท่านผู้นำตระกูลหมิงโกรธฮ่อหมิงมากขึ้น และขู่ว่าความขัดแย้งของทั้งสองฝ่ายจะไม่สามารถประนีประนอมได้

วันนี้ฮ่อฉวนสือเดิมอยากจะนอน แต่ตั้งแต่คนตระกูลหมิงจากไปไม่นาน คนสำนักงานใหญ่ของตระกูลฮ่อก็มา

สำนักงานใหญ่ของตระกูลฮ่อปัจจุบันเป็นตระกูลที่แตกแยก หากไม่ใช่เพราะผู้นำฮ่อ ฮ่อฉวนสือ เกรงว่าทุกคนคงล้มเหลวแล้ว

หัวหน้าตระกูลฮ่อรุ่นก่อนคือปู่ของฮ่อฉวนสือ มีชื่อเสียงมากและทุกคนต่างก็เรียกเขาว่าคุณท่านฮ่อ

ส่วนฮ่อเซิ่งกั๋วที่จิงตู อยู่ในอันดับที่สามในตระกูลฮ่อ ยึดตามความอาวุโส ฮ่อฉวนสือควรเรียกเขาว่าปู่สาม

แต่คนตระกูลฮ่อมีความเสน่หาที่ต่ำมากแทบไม่มีใครเรียกอีกฝ่ายอย่างเสน่หาเลย

หลังจากที่คุณท่านฮ่อลงจากตำแหน่ง ก็เอาตำแหน่งส่งต่อให้ฮ่อหมิง

แต่ตอนที่ฮ่อหมิงเด็กค่อยข่างโปร่งใส ก่อตั้งสมาคมทหารรับจ้างและเอาตำแหน่งหัวหน้าตระกูลไป สิ่งนี้ทำให้ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ไม่พอใจ ท้ายที่สุดทุกคนก็หวังให้คนของตัวเองครอบครองตระกูลฮ่อ เรื่องที่เกิดอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถือว่าขวางทางพวกเขาทั้งหมด

อย่างไรก็ตามมีทหารรับจ้างอยู่ในมือ ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรฮ่อหมิง ดังนั้นแม้ว่าจะไม่พอใจ ก็ต้องยั้งไว้

ฮ่อเซิ่งกั๋วไม่ได้เติบโตในเมืองแห่งบาปตั้งแต่เด็ก เขาเกิดในตระกูลฮ่อที่จิงตู และถูกเลี้ยงดูมาในตระกูลทางสาขา เขามีความสามารถมาก อายุยังน้อยก็เป็นผู้อาวุโสของตระกูลฮ่อ

ไม่สามารถปิดข้อเท็จจริงได้ หลังจากที่ฮ่อเซิ่งกั๋วหลงใหลผู้หญิงก็เกือบจะถูกขับไล่ออกจากวงตระกูลฮ่อ

หลังจากเหตุการณ์นั้นถูกเปิดเผย เขายังคงอาศัยอยู่ที่จิงตู แทบจะไม่ได้กลับไปยังเมืองแห่งบาปเลย

แต่เมืองแห่งบาปมีกฎของตัวเอง จิงตูเองก็เช่นกัน พ่อแม่บุญธรรมของเขาใจดีกับเขามาก ในที่สุดเขาก็ยังต้องเลิกกับผู้หญิงที่เขารักและแต่งงานกับหลิวจิงซู เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าเศร้า

ตั้งแต่สมัยโบราณ ตระกูลฮ่อก็มีฮ่อเซิ่งกั๋วเป็นคนแรก เห็นได้ชัดว่าตอนจบมักไม่ดี

แต่ตอนนี้ ฮ่อฉวนสือได้กลายเป็นคนที่สอง และตอนนี้เขาเป็นผู้นำตระกูลฮ่อ ทางตระกูลฮ่อก็จะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้น

"ท่านผู้นำ จุดจบของผู้อาวุโสสามก็เห็นๆอยู่ ตอนเขาทิ้งเมืองแห่งบาปไป ได้ยินมาว่าสุดท้ายก็ยังอยู่กับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เห็นได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงเหมือนกระดาษแผ่นเดียว ความรักนิรันดร์ก็คือการขาดความรับผิดชอบ ในเมื่อนั่งอยู่ตำแหน่งท่านผู้นำ เรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ก็ควรปล่อยวาง"

ดวงตาของฮ่อฉวนสือฉายแววไม่สบอารมณ์ แต่ก็รู้ว่าสือฮว่าตอนนี้ยังไม่สามารถเปิดเผยกับคนอื่นได้

ยิ่งไปกว่านั้นยังมียวี่เย่อีกคนที่จับตามองเขา ถ้าเขารู้ว่าสือฮว่ายังมีชีวิตอยู่ คงแทบจะส่งสือฮว่าขึ้นเตียงผ่าตัดทันที

ยังมีโรคทางพันธุกรรมในร่างกายสือฮว่าอีก ซึ่งทั้งหมดนี้เขาต้องค่อยๆแก้

พอคิดได้อย่างนี้ ข้างหน้าก็มีอุปสรรคมากมายเหลือเกิน

"ผมเข้าใจความหมายของผู้อาวุโสดี และผมจะไม่ทำผิดพลาด"

ผู้อาวุโสถอนหายใจและพยักหน้าอย่างโล่งอก "ท่านผู้นำเข้าใจก็ดีแล้ว ทุกคนกำลังรอให้ท่านกลับไป"

ดวงตาฮ่อฉวนสือฉายแววเสียดสี รอให้เขากลับไปงั้นเหรอ?