นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 48

คนในครอบครัวตระกูลฮ่อไม่ได้พูดอะไร ทุกคนชินกับการกลั่นแกล้งของหญิงชราแล้ว

ชายชรายื่นมือออกไปลูบขมับและรู้ว่าคนๆนี้คงไม่มีเรื่องดี

หลังจากที่หลิวจิงซูให้กำเนิดลูกสาวคนเล็ก ร่างกายของเธอก็ทรุดลงด้วยโรค จะหนาวมากและหัวเข่าของเธอก็ปวดมากในฤดูฝน ความเกลียดชังที่มีต่อชายชราเพิ่มขึ้นทุกวัน ในที่สุดเวลาจะเปลี่ยนเธอจากผู้หญิงที่สง่างามและมีคุณธรรมกลายเป็นผู้หญิงดุร้ายที่สร้างปัญหาไปทุกที่

"ผู้หญิงที่เอาแน่ไม่ได้ในโรงเรียน แต่งงานเข้ามาในครอบครัวตระกูลฮ่อเป็นการดูถูกฉวนสืออย่างชัดเจน หญิงชราอย่างฉันพูดไม่ค่อยน่าฟัง สือฮว่าใช่ไหม ฉันบอกเธอ อย่าคิดว่าชายชราอยู่ข้างเธฮและตำแหน่งของเธฮจะมั่นคง ตราบใดที่ฉันยังไม่ยอมรับตัวตนของเธอ เธอก็จะไม่ได้เป็นสมาชิกตระกูลฮ่อของเรา"

ดวงตาของหลิวจิงซูเต็มไปด้วยความรังเกียจและมุมปากของเธอกระตุกอย่างเย้ยหยัน

สือฮว่ายืนตัวตรงและในที่สุดก็รู้ว่าทำไมหนานสือถึงมองเธออย่างเป็นห่วง หญิงชรานั้นรับมือยากจริงๆ

ทันทีที่เธอกำลังจะเปิดปากพูดก็ได้ยินชายชราพูดขึ้น

"พาคุณหญิงขึ้นไปพักผ่อนด้านบน"

สีหน้าของหลิวจิงซูนิ่งและไม่ได้ตอบโต้ ไม่ว่ายังไงในอนาคต เธอก็จะไม่มีวันยอมรับสือฮว่าคนนี้!

ในห้องโถงเงียบลงชั่วขณะ คนอื่นๆในคอบครัวตระกูลฮ่อนั้นผ่านร้อนผ่านหนาวมาแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้จึงไม่มีการพูดคุยหรือแบบกระซิบอะไรกัน

หลังจากที่หญิงชราขึ้นไปชั้นบนแล้ว ใบหน้าของชายชราฮ่อก็จนปัญญา

"เธอมีความแค้นต่อฉันและแค่พาลใส่เธฮ เสี่ยวฮว่า หนูอย่าเอามาใส่ใจ"

สือฮว่าส่ายหัว เธอดูออกว่าหญิงชราเกลียดเธอจริงๆและไม่ใช่พาลแน่นอน

หญิงชราบอกว่าเป็นผู้หญิงเอาแน่เอานอนไม่ได้ ทำไมถึงพูดอย่างนั้น？

นี่คือตระกูลฮ่อ ในฐานะคนรุ่นหลังที่เพิ่งเข้ามาเลยไม่เหมาะที่จะถามโดยตรง แต่เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยก็ถูกปลูกไว้แล้ว

การรับประทานอาหารไม่เป็นสุขนัก ในระหว่างสายตาของฮ่อสือหนานก็ลอยมาพร้อมกับความดีใจในความเศร้าของคนอื่น

หญิงชราไม่ได้ลงมาและอาหารมื้อนี้จึงขาดตัวเอกไป ทุกคนจึงขาดความสนใจ

สือฮว่ารู้สึกว่าบรรยากาศที่นี่อึดอัดเกินไปและแทบรอไม่ไหวที่อยากจะกลับเฉียนสุ่ยวาน แต่มันก็หยาบคายเกินไปที่จะออกไปทันทีที่เธอทานอาหารเสร็จ เธอจึงทำได้เพียงหาข้ออ้างที่จะไปเดินสูดอาการในสวน

อย่างไรก็ตามไม่นานหลังจากที่หยุดนิ่ง เสียงของฮ่อสือหนานก็ดังมาจากด้านหลัง

"พี่สะใภ้ สถานที่ที่คุณเลือกนี้ยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา ก็จะไม่มีใครได้ยิน"

ฮ่อสือนหานทำตัวไม่น่าไว้วางใจมาโดยตลอด ยังลูบคางขณะที่พูดพลางมองเธอด้วยรอยยิ้ม

สือฮว่ารู้สึกกลัวและขนลุกไปทั่วร่าง ได้ยินมาว่าคนๆนี้ไปปรับนิสัยที่แอฟริกาเป็นเวลาหนึ่งเดือนและดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีอะไรเปลี่ยน

ฮ่อสือหนานเดินเข้ามาใกล้ เมื่อนึกถึงเรื่องครั้งก่อน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"ครั้งก่อนต้องขอบคุณพี่สะใภ้ ไม่งั้นผมคงไม่ได้ไปชมทิวทัศน์ที่แอฟริกา หรือไม่ผมเลี้ยงข้าวคุณ ขอบคุณคุณสักหน่อย"

สือฮว่าขมวดคิ้ว คนๆนี้คงจะไม่ได้คิดว่าเขาไปแอฟริกาเพราะเธอใช่ไหม?

"เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"

เสียงของเธอสงบ แต่ทันทีที่พูดจบ ฮ่อสือหนานก็ยื่นนิ้วออกมาแตะไปที่ปากของเธอ

"ถึงแม้จะเกี่ยวกันก็ไม่สำคัญ ผมสามารถให้อภัยคนสวยได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าจะทำผิดก็ตาม"

สือฮว่าก้าวถอยหลัง เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ฮ่อสือหนานนั้นหน้าตาดีมากจริงๆ เขามีรูปลักษณ์ที่มีเสนืห์ ดวงตาสีพีชที่รักใคร่คู่หนึ่ง เพียงกระพริบตา ห่างออกไปสิบไมล์คือความยั่วยวยของเขา

"ฉันได้ยินมาว่าคุณรเข้าใจผู้หญิงดี ไม่ว่าผู้หญิงแบบไหน คุณก็สามารถตามจีบได้ในหนึ่งสัปดาห์"

นี่คือสิ่งที่ฮ่อสือหนานกล่าวต่อสาธารณะและในความเป็นจริงก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เขาไม่เคยพลาดเลยสักครั้งจริงๆ

"พี่สะใภ้ ผู้หญิงมีไว้รัก ไม่ใช่มีไว้ให้เข้าใจ"

ท่าทางของฮ่อสือหนานไม่อยู่กับร่องกับรอย แต่เมื่อรู้ว่าสือฮว่าปฏิเสธเขา เขาจึงไม่รีบที่จะเข้าใกล้" ประเด็นหลักของการเข้ากับผู้หญิงนั้นง่ายมาก ถ้าเธอมีประสบการณ์กับโลกน้อย ก็พาเธอไปดูเมืองหลวงที่พลุกพล่านของจิงตู หากเธอเคยประสบกับความยากลำบาก ผ่านโลกมาโชกโชนก็พาเธอไปนั่งม้าหมุน ผู้หญิงส่วนใหญ่มีอารมณ์

สือฮว่ามองไปที่ฮ่อสือหนานด้วยความประหลาดใจ เดิมทีเธอคิดว่าฮ่อสือหนานเป็นคุณชายที่รักคนไปมั่ว สรุปแล้วผู้ชายคนนี้เข้าใจผู้หญิงเป็นอย่างดี

อย่างน้อยสิ่งที่เขาพูดก็มีเหตุผลและสิ่งที่เขาให้ก็เป็นสิ่งที่ผู้หญิงต้องการมากที่สุด

เขาเป็นคนห่วย แต่เขาปฏิบัติต่อผู้หญิงที่สนใจในฐานะสุภาพบุรุษ จะพูดยังไงดีหละ ตราบใดที่คุณไม่เข้าหลงเข้าไป เขาก็เป็นผู้ชายที่ดี

ฮ่อสือหนานนั้นไม่เคารพพ่อคนนี้

ตอนที่ฮ่อจงยังหนุ่มเขาก็เป็นคนฮอต โปรยเสน่ห์ไปทั่ว ทำให้ภรรยานั้นต้องอมทุกข์ หากไม่ใช่ตรวจพบว่าร่างกายของเขาป่วยและไม่สามารถมีลูกได้อีกต่อไป คาดว่าฮ่อสือหนานจะเป็นเพียงหนึ่งในลูกมากมายของเขา

ฮ่อจงมีผู้หญิงมากมายอยู่ข้างนอก แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ยังไม่ได้ให้กำเนิดลูกชาย ดังนั้นฮ่อสือหนานลูกชายคนเดียวคนนี้ จึงเป็นความหวังทั้งหมดของเขา ถ้าเกิดว่าไม่มีอะไรเพิ่มมา

เมื่อฮ่อจงเดินจากไปปากของฮ่อสือหนานก็กระตุกอย่างเย้ยหยัน

เขาจะไม่มีวันเรื่องของพี่ชายของเขาให้กับใครทั้งนั้น เมื่อเทียบตำแหน่งของคนในบ้าน พี่ชายของเขาน่าสนใจกว่าคนอื่น ๆ

เมื่อสือฮว่าออกจากที่นี่และกำลังจะเข้าไปในห้องโถง จู่ๆต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังก็มีมือยื่นออกมาปิดปากของเธอ

เธอจ้องด้วยความประหลาดใจและรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่คุ้นเคยและหัวใจของเธอก็ผ่อนคลายลงทันที

"คุณมาได้ยังไง?"

"มารับคุณกลับบ้าน"

ฮ่อฉวนสือปล่อยเธอและดวงตาของเขาตื้นเขิน

"แต่ฉันยังไม่ได้บอกคุณปู่ฮ่อเลย ... "

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ฮ่อฉวนสือก็ขัดจังหวะ "ถ้าฉันไม่มา คืนนี้คุณก็สามารถออกไปได้"

สือฮว่าไม่ได้พูดอะไร แท้จริงแล้วดูจากท่าทางของหญิงชรา คงจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ

เธอเดินตามหลังฮ่อฉวนสือทีละก้าว

คนในตระกูลฮ่อคนอื่นๆยังไม่รู้ว่าคนๆนี้อยู่ที่จิงตู คืนนี้ที่เขามานั้นต้องเสี่ยงอย่างมาก เพื่อเธอหนะเหรอ？

"คุณสามี คุณเป็นห่วงฉัน?"

เธอถามเบาๆและฝีเท้าของชายคนนี้ก็หยุดลงทันที