นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 5

ฮ่อฉวนสือผงพไปชั่วครู่และมีสีแปลกๆพร้อมขมวดคิ้ว

เขาคิดว่าเป็นคนเดียวที่ไม่สนใจการแต่งงานครั้งนี้แต่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่สนใจอะไรมากกว่าเขา แต่งเข้ามาแล้วนะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสามีของเธอเป็นใคร

คนที่เย็นชาและตรงไปตรงมา เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเซ็งและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง "อืม"

สือฮว่าพยักหน้าเมื่อได้ยินคำนั้นและเอนตัวไปเขียนชื่อของตัวเอง

ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เคยตั้งข้อสงสัยอะไรเกี่ยวกับตัวตนของคนตรงหน้าเลย

ด้วยความรู้ที่จำกัดของเธอ เธอรู้เพียงว่าสามีที่แต่งงานแล้วเป็นไม่มีตัวตนในบ้านตระกูลฮ่อและรักษาตัวอยู่ต่างประเทศแต่เด็ก

คนในตระกูลใหญ่ไม่สนใจและคนที่ไม่ได้กลับมาจากรักษาตัวหลายปี ก็เบี่ยงเบนจุดศูนย์กลางของสิทธิไป

และคนที่อยู่ตรงหน้าไม่เพียงแค่ร่างกายแข็งแรงเท่านั้น แต่ยังเหมือนจะไม่ได้เจ็บป่วยอะไรด้วย ออร่าที่น่าดึงดูดของเขาสามารถมองเห็นได้เฉพาะในร่างกายของคนที่อยู่ในตำแหน่งสูงเป็นเวลานาน

ถ้านี่เป็นฮ่อฉวนสือ บ้านตระกูลฮ่อจะให้เธอเข้ามาได้ไง?

ยิ่งไปกว่านั้นบ้านตระกูลฮ่อยังมีผู้ชายมากกว่าหนึ่งคน ถ้าดูตามอายุและตำแหน่งคงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา

เห็นท่าทีแปลกๆของเขาก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการมีความสัมพันธ์อะไรทั้งสิ้นกับตัวเอง

ไม่จำเป็นต้องถามอะไรอีก

ผิวของสือฮว่าดีมาก เพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเลยมีร่องรอยสีแดงเข้มบนใบหน้าของเธอ ก้มหน้าเซ็นชื่อแบบนี้ผมสีเข้มยาวของเธอก็ไหลหลงอีกด้านหนึ่งเผยให้เห็นลำคอขาวเรียวเหมือนหงส์

ฮ่อฉวนสือเสมองไปทางโต๊ะ

ลายมือสวยปากกานิ่ง มองก็รู้เลยว่าเคยฝึกว่า

สือฮว่าวางปากกาลงและยิ้มเล็กน้อย "รบกวนคุณไปบอกทีนะคะว่าฉันจะปฏิบัติตามข้อตกลงที่เขียนไว้ทั้งหมด อีกสองปี การแต่งงานก็คงไม่เกี่ยวกันอีก"

ความคิดเด็ดขาด ไม่ผลัดวันประกันพรุ่ง

เมื่อฮ่อฉวนสือรับสัญญามาก็หยิบการ์ดสีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท

"งบไม่จำกัด คุณสามารถใช้ได้ตามที่คุณต้องการ"

สือฮว่าไม่ปฏิเสธ เธอไม่คิดว่าตัวเองดีอะไร ถ้าวันนี้เธอไม่มีอะไรเลย แม้แต่ค่ารักษาพยาบาลของคุณยายเธอก็ต้องพึ่งจากการสนับสนุนของบ้านตระกูลสือ ทางนั้นคงเปลี่ยนใจได้ทุกเมื่อ

เธอในตอนนี้ยังไม่สามารถลงพนันได้

มีเงินก้อนนี้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องถูกสิงเหมี่ยวบีบคอ หรือไปพึ่งพาคนอย่างเธอ

เธอเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว หยิบการ์ดและใส่ลงในกระเป๋าของเธอ

"ขอบคุณสามีของฉันแทนฉันด้วยนะคะ"

ฮ่อฉวนสือเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาสงบนิ่ง เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ถูกยัดเยียดให้เขาเป็นครั้งแรก

หลังจากนั้นไม่นาน สือฮว่าก็เกินความคาดหมายไปเล็กน้อย

ในตำแหน่งอย่างเขา เจอผู้หญิงบริสุทธิ์และต้องการที่จะคุกเข่าให้กับอำนาจก็ตั้งมาก และยังเจอผู้หญิงที่ยอมทำทุกอย่างด้วย

ฮ่อฉวนสือเดินไปถึงประตูและสวมเสื้อโค้ท

"พี่!"

เมื่อเห็นเขาไม่สนใจ สีหน้าฮ่อฉินฉินก็ฉายแววไม่พอใจและน้อยใจ

"เขาเป็นพี่สะใภ้ของเธอนะ"

ความหมายก็คืออย่างน้อยก็ควรให้ความเคารพ

สีหน้าฮ่อฉินฉินถอดสี สีหน้านิ่งและไม่สามารถเข้าใจได้

เธอชื่นชมพี่ชายของเธอมาตั้งแต่เด็ก หวังว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาจะเป็นผู้หญิงที่ดี ไม่ใช่เด็กหญิงนิรนามที่เติบโตในประเทศ

ฮ่อฉวนสือไม่หยุดแม้แต่น้อยก่อนเดินออกไปขึ้นรถแล้วออกจากที่นี่

ดูเหมือนเขาจะเป็นคนแบบนี้มาตลอด ไม่แยแสกับอะไรทั้งนั้น รักษาความเย็นชาและห่างเหินมาแต่ไหนแต่ไร

ฮ่อฉินฉินกระทืบเท้าและกลับไปที่ห้องด้วยความโกรธ

"ฮ่อฉวนสือน่าขยะแขยง บ้าตั้งแต่ไหนแต่ไร!"

ไม่เคยสนใจเธอผู้ที่เกิดจากแม่เดียวกันตั้งแต่เด็ก จะให้เธอยอมรับผู้หญิงจากไหนไม่รู้มาเป็นพี่สะใภ้งั้นเหรอ อย่าคิดเลย!

ต้องเป็นเด็กที่โตมาเหมือนดอกบัวสีขาวนั่นไปพูดอะไรกับเขาแน่!