นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 64

มุมปากของโจวกุยชานกระตุก "ฉันไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับการแต่งงานของคุณ พอถึงเวลานั้นคุณไปอธิบายให้เขาฟังด้วยตัวเองล่ะกัน"

"ฉันต้องอธิบายอะไรให้เขาฟัง"

สือฮว่า หันกลับไปอย่างเย็นชาและออกจากที่นี่อย่างก้าวกระโดด

ชายหนุ่มที่เคยอยู่ในใจเป็นเหมือนกับดอกไม้ที่ไม่อาจเเตะต้องได้ ในช่วงเวลาหนึ่งก็ได้กลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันไปแล้ว

ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าอดีตนั้นสั้นนัก ไม่มีการหวนกลับมา ความรักที่บ้าคลั่งสุดท้ายก็ไม่สามารถครอบครองได้

เช่นเดียวกับเธอและฉางอานเช่นเดียวกับโจวกุยชานและหนานจินผิงทุกคนกลายเป็นคนแปลกหน้า

โจวกุยชาน กำลังกุมท้องและร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด เขาหยิบยาแก้ปวดจากด้านข้างด้วยนิ้วที่สั่นและกินทีละนิดเคี้ยวโดยตรงโดยไม่ต้องดื่มน้ำ

ความขมขื่นแพร่กระจายในปากของเขาและในที่สุดความเจ็บปวดก็บรรเทาลง

เขาลุกขึ้นยืนฉีกผ้าปูที่นอนที่สือฮว่าเคยนอนและโยนมันลงบนพื้นเหมือนขยะจากนั้นตัวเองก็นอนลง เพียงแค่ขดตัวและหลับไป

สือฮว่า เดินลงไปชั้นล่างและแตะโทรศัพท์มือถือของเธอโชคดีที่มันยังอยู่ในกระเป๋าของเธอ

เธอจอดรถไว้ที่ประตูซูเปอร์มาร์เก็ตและตอนนี้เธอต้องนั่งแท็กซี่ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตก่อน

เธอถอนหายใจและด่าว่าฉสืออหยวนในใจแล้วขึ้นรถแท็กซี่

คนขับรถเป็นหญิงและยื่นทิชชู่หอนึงให้เธอ "เช็ดน้ำสักหน่อย"

สือฮว่า ขอบคุณเขาและหลังจากรับมันแล้วเขาก็เช็ดมันที่คอของเขา

ในสายตาของโจวกุยชานไม่มีการแบ่งแยกผู้หญิง เธอยังไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทรยศหนานจินผิงจริง ๆ แล้วแรกๆเขารักกันมากไม่ใช่เหรอ?

ความอ่อนโยน ความร้อนรน ความหนักแน่น และความสกปรกทั้งหมดของเขาถูกมอบให้กับหนานจินผิง แต่สุดท้ายเขาก็ทิ้งเธอไปและอยู่กับผู้หญิงคนอื่นซึ่งมันไร้สาระ

ความรักในปากผู้ชายนั้นสั้นจริงๆ

รถแท็กซี่จอดที่ทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตและเธอก็เห็นรถที่เธอขับออกไปในพริบตาเธอก็โล่งใจ

หลังจากจ่ายเงินเสร็จเธอก็เปิดประตูและลงไป คิดไปคิดมาไหนๆก็มาล่ะและตอนนี้ผ่านไปเพียงสี่สิบนาทีหลังจากที่เธอออกมาเธอควรไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของและกลับไปเอาใจคนเย็นชานั้น

เมื่อสือฮว่าคิดถึงเรื่องนี้เธอก็แทบทำให้ตัวเองซาบซึ้งในตอนนี้แล้วเธอยังนึกถึงคนเย้นชานั้นอยู่

เธอไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อผลไม้สดโดยคิดว่าเธอยังมีนมอยู่ที่บ้านจากนั้นเธอก็สามารถทำเค้กโยเกิร์ตด้วยมือและโรยผลอีกนิดหน่อย

เธอคิดไว้อย่างดีเมื่อกลับถึงบ้าน ฮ่อฉวนสือยังไม่ได้ลงมาชั้นล่างและเธออาจจะยังยุ่งอยู่ที่ห้องอ่านหนังสือ

สือฮว่า ถอนหายใจ รับชะตากรรมของเขาและไปที่ห้องครัวก็เร่งมือ

ฮ่อฉวนสือ หยิบแก้วน้ำออกจากห้องอ่านหนังสือและเมื่อเขาได้ยินเสียงที่มาจากด้านล่างเขาก็ขมวดคิ้วยกเท้าขึ้นแล้วเดินลงไป

ทันทีที่เขาเดินไปที่ประตูห้องครัวเขาก็เห็น สือฮว่า ในชุดผ้ากันเปื้อนกำลังปัดไข่

เธอห้อยหัวเล็กน้อยผมสองสามเส้นลอยลงมาและที่ปลายจมูกของเธอก็ส่องแสง

ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกว่ามีใครบางคนมา เงยหน้าขึ้นแสงประกายแวบในดวงตาของเธอและกำลังจะอ้างปากพูด ก็ได้ยินฮ่อฉวนสือพูดว่า

"ครั้งก่อนที่คุณเจ็บขาฉันได้อุ้มคุณ"

คำพูดที่ไม่มีขอบเขแบบนี้ทำให้เธอตะลึกนั้นหมายความว่าอย่างไร?

เมื่อกำลังสงสัย ก็ได้ยินประโยคเด็ดมาว่า "มันหนักมาก"

สือฮว่าโกรธจนแทบจะขว้างเครื่องปั่นลงพื้น นี้หมายถึงให้เธออดอาหาร?

แต่คืนนี้เธอไม่ได้ทำอาหารเย็นให้ตัวเอง

ใบหน้าของ สืออว่า เปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความโกรธ

"ฉันอยากทำเค้กโยเกิร์ตให้คุณและฉันยังได้ซื้อผลไม้มา"

ขณะที่เธอพูดเธอก็ถือมะม่วงไว้ในมือและแสดงให้เขาเห็น

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ "ฉันแพ้มะม่วง"

ในสังคมตอนนี้ทุกคนเริ่มหันมาดูแลรักษาสุขภาพรสนิยมของ ฮ่อฉวนสือ นั้นพิเศษมากไม่น่าแปลกใจที่ผิวของเขาดีมากจนมองไม่เห็นรูขุมขนในระยะใกล้

ฮ่อฉวนสือ ผลักเธอออกไป "ฉันยังไม่ได้กินอาหารเช้า"

หมายความว่ากำลังรอฉันลงมือทำหารด้วยตัวเองอยู่เหรอ

สือฮว่า ถึงกับผงะและลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วเธอบอกว่าเธอจะลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง แต่เธอไม่ได้บอกว่าเป็นเมื่อเช้านี้ ใครไม่อยากนอนในวันหยุดสุดสัปดาห์ ชายคนนี้ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่?

เธอรีบไปที่ครัวโชคดีที่คนครัวซื้อผักมาเยอะมากซึ่งก็เพียงพอที่จะทำกับข้าวสามอย่างและซุปอีกหนึ่งอย่าง

พ่อครัวพูดจากด้านข้างอย่างเงียบ ๆ ว่า "คุณหนูสือ คุณรีบเริ่มเลย คุณฮ่อได้มานั่งตั้งแต่หกโมงเช้าแล้ว"

สือฮว่า กระตุกมุมปากของเธอ การรับประทานอาหารของ ฮ่อฉวนสือ กฎมาโดยตลอด แต่เพื่อที่จะรออาหารเช้าของเธอเธอจึงนั่งเงียบ ๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมง

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกผิดเล็กน้อยและเริ่มล้างผักอย่างรวดเร็ว

พ่อครัวถอนหายใจด้วยความโล่งอกพวกเขาเตรียมอาหารเช้าไว้แล้วในเช้านี้ แต่คุณฮ่อ กลับนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าที่เย็นชาและไม่ยอมกินสักคำ

ปรากฎว่ากำลังรอคุณหนูสือทำอาหารอยู่

เมื่อก่อนสือฮว่าเคยทำอาหารอยู่บ่อยๆ เด็กยากจนมักเป็นผู้ใหญ่ก่อนเวลาครั้งแรกที่เธออาหารเธอยังไม่สูงเท่าเตาเลย

เมื่อได้ยินเสียงหม้อและกระทะที่มาจากห้องครัว ฮ่อฉวนสือ ก็กระตุกมุมปากเล็กน้อย

ในความเป็นจริงท้องของเขาคับแคบจากความหิวโหย แต่เขายังคงตั้งหน้าตั้งตารอฝีมือของเธอ นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่เต็มใจทำอาหารให้เขา

ความอบอุ่นที่ไม่อาจพรรณนาได้แผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจของฉัน

เขาปิดดอกสาลง เดินไปรอบ ๆ ประตูห้องครัวและเห็นว่า สือฮว่า กำลังล้างผักอย่างจริงจัง

ฝีเท้าของเขาหยุดลงทันใดนั้นเขาก็นึกคำๆนึงได้

- ถึงแม้คนๆนึงจะมีประสบการณ์แค่ไหนสุดท้ายต้องการมีชีวิตที่สงบมีคนรักมีบ้านเป็นของตัวเอง