นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 81

"เสียงกระทบกัน!"

คางของใครหล่นลงพื้น

"ป้าง!"

เอกสารที่อยู่ในมือก็ได้รับความเดือดร้อนด้วยเช่นกัน

ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดตกอยู่ในหยุดชะงัก เสียงของประธานนั้นไม่ได้เล็กเลย พวกเขาไม่สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินได้

สือฮว่าคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีเหตุผลมาก แต่เมื่อได้ยินคำพูดของ ฮ่อฉวนสือ ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ สายตาจากรอบข้างดูเหมือนไฟฉายที่ทำให้เธอไม่สบายใจ เธอจึงก้มหน้าและจากไปอย่างรีบร้อน

ประตูลิฟต์เงียบลงชั่วครู่และผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นก้มลงหยิบเอกสารที่ตัวเองทำตกลงพื้นขึ้น โดยไม่กล้าพูด

ฮ่อฉวนสืองอริมฝีปากและเข้าไปในลิฟต์ด้วยใบหน้าที่เย็นชาและผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆก็รีบตามไปทันที

ในความเป็นจริงพวกเขางงกันมาก ทำไมครั้งนี้ประธานถึงต้องการไปเจรจาด้วยตนเอง ก่อนหน้านี้ประธานาไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนและมักจะขอให้ผู้ช่วยหนานไปแทนเขา

ทุกคนต่างสงสัยกันอย่างมาก แต่เมื่อไปถึงบริษัทพวกเขาก็รู้ว่าประธานตั้งใจมาหาเรื่อง

โจวกุยช่านนั่งอยู่ด้านหน้าของฮ่อฉวนสือ ทั้งคู่มีนิสัยที่ไม่เย็นชา แต่ความเย็นชานี้บนตัวฮ่อฉวนสือนั้นไม่สามารถเข้าถึง ได้แต่หวัง แต่ไม่สามารถได้ใกล้ชิด แต่บนตัวโจวกุยช่านนั้นกลับทำให้ผู้คนหวาดกลัว กลัวที่จะติดเชื้อจากความเงียบแบบนั้น

"ประธานฮ่อ ได้ยินเสียงเรียงนามมานาน"

โจวกุยช่านยื่นมือออกไป แต่คนอื่นกลับไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน

สายตาของฮ่อฉวนสือสแกนเขาไปมาที่ตัวของเขา ราวกับกำลังสแกนสินค้า

นี้คือผู้ชายที่สือฮว่าชอบ? ก็ดูเหมือนจะไม่ยังไงหนิ? และเขามีสิทธิ์อะไรถึงทำให้สือฮว่าคิดถึงได้นานขนาดนี้?

ฮ่อฉวนสือเอนตัวไปพิงด้านหลังและหางตาของเขากระตุกอย่างเย็นชา

แต่ก่อนนั้นสือฮว่าถูกคนอื่นทิ้ง ผู้ชายคนนี้สายตาไม่ดีเลยจริงๆ แม้แต่ผู้หญิงที่ดีขนาดนั้นก็ยังไม่ชอบ

ฉางอานมีบ้านเกิดอะไรนั้น เหอะ!

นี่เป็นครั้งแรกที่ฮ่อฉวนสือหันเหความสนใจของตัวเองในโอกาสการเจรจาสำคัญเช่นนี้

โจวกุยช่านยังสังเกตุถึงเจตนาที่ไม่ดีของฮ่อฉวนสือที่มีต่อเขา ถ้าเขาจำไม่ผิด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยติดต่อกับประธานฮ่อคนนี้มาก่อน

"นี่เป็นสัญญา หวังว่าประธานฮ่อมองบ้างนะครับ"

ในความเป็นจริงสัญญาดังกล่าวไม่จำเป็นต้องรบกวนประธานทั้งสองฝ่ายมาแสดงตัว แต่ได้ยินมาว่าประธานาของตี้เซิ่งจะมาด้วยตนเอง เขาจึงไม่สามารถที่จะแต่งตั้งผู้ช่วยของตัวเองมาแทนได้

"พวกนายหลีกไป！ฉันจะเจอกุยช่าน!!"

มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอกอย่างแหลมคม

ฮ่อฉวนสือเห็นได้ชัดว่าใบหน้าของโจวกุยช่านที่อยู่ตรงหน้าเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ราวกับว่าเห็นบางสิ่งที่น่ารังเกียจ

ประตูห้องประชุมถูกคนเปิดออกและเฉียวหยูก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว

"กุยช่าน คุณบอกว่าวันนี้จะไปกับฉันไม่ใช่เหรอ?"

มีน้ำตาในดวงตาของเฉียวหยู เธอกลัว กลัวมาก ตราบใดที่โจวกุยช่านไม่อยู่ข้างเธอ เธอก็จะกังวลว่าเขากำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นตามลำพัง

เดิมทีอีกฝ่ายได้รับปากว่าจะไปกับเธอในวันนี้ แต่เมื่อสองชั่วโมงก่อนกลับบอกเธอว่าไม่สามารถไปได้ บอกว่าต้องการเจรจาธุระกิจครั้งสำคัญ

แต่เธอไม่เชื่อ เธอสงสัยว่ามีจิ้งจอกะไรมาหลอกเขาไว้หรือเปล่า! แต่เมื่อเปิดประตูมาก็พบว่า เขากำลังคุยเรื่องธุรกิจอยู่จริงๆ

ใบหน้าของโจวกุยช่านมืดมน หมัดที่วางอยู่บนโต๊ะบีบอย่างไม่สามารถควบคุมได้ "ออกไป!"

หัวใจของเฉียวหยูสั่นสะท้านและทั้งคนก็เหมือนอ่อนลงและอ่อนแอเหมือนจะเป็นลม

"กุยช่าน ฉันแค่กลัวว่าคุณจะไปเดทกับผู้หญิงอื่น คุณมักจะปลีกตัวจากฉัน ฉันไม่มีความรู้สึกไว้ใจ ... "

เฉียวหยูเริ่มพูดไม่เป็นคำ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งผิดมากขึ้นเท่านั้น

ฮ่อฉวนสือเฝ้าดูการเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองคนนี้ ดวงตาของเขาก็เย็นลง

โจวกุยช่านทิ้งสือฮว่าเพราะผู้หญิงขี้แย่คนนี้? ตลกสิ้นดี

"รสนิยมของประธานโจวนั้นไม่เหมือนใครจริงๆ"

เขาพูดเบาๆและแม้แต่เฉียวหยูก็สังเกตเห็นน้ำเสียงที่ไม่ดีของเขา

เธอรู้ว่าตัวเองใจร้อนเกินไปและไม่ว่าจะออกไปหรืออยู่ในนี้ต่อไปมันก็น่าอายอยู่ดี

แต่ผู้ชายคนนี้มีสิทธิ์อะไร? ทำไมถึงพูดกับกุยช่านแบบนั้น!

ในโลกของเฉียวหยู ใครก็ตามที่ต่อต้านโจวกุยช่านนั้นเป็นคนไม่ดีหมดและใครก็ตามที่ต้องการจับโจวกุยช่านก็เป็นคนเลวหมด เห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอยู่กลุ่มแรก

"คุณคนนี้ เรื่องของฉันกับกุยช่านไม่ต้องการให้ใครมาชี้นำ"

ฮ่อฉวนสือเลิกคิ้ว ดวงตาของอันตรายและลวงโลก แต่ก็เปลี่ยนกลับมาสงบลงอีกครั้งในพริบตา" คุณนายโจว ถ้าผมไม่ชี้แนะ บริษัทของคุณจะขาดทุนหลายร้อยล้าน"

ผู้บริหารที่ติดตามเขามานั้นใบหน้านั้นเขียวแล้ว นี่ประธานกำลังทำร้ายผู้อื่นตอนหักมุมหรือ?

เฉียวหยูมีอาการปวดตุบๆที่ศีรษะ เธอกุมหน้าผากและมองไปที่โจวกุยช่านด้วยความช่วยเหลือ

สายตาของโจวกุยช่านจ้องมองไปที่ร่างของฮ่อฉวนสือ ริมฝีปากแน่นขึ้น "ดูเหมือนว่าวันนี้ประธานฮ่อจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยเกี่ยวกับสัญญา ใช่ผมไปรุกรานคุณที่อื่นหรือเปล่า หวังว่าคุณจะบอกให้รู้

ตี้เซิ่งนั้นแข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ทำผิดเขาโดยตรง

ฮ่อฉวนสือมองไปที่เฉียวหยู ผู้หญิงคนนี้จะเทียบกับสือฮว่าได้อย่างไร?

"ถูกคุณนายโจวรบกวนแบบนี้ จึงไม่อยากพูดถึงสัญญาแล้วจริงๆ ประธานโจว เราคงจะมีโอกาสเจอกันวันหลัง"

เมื่อเฉียวหยูได้ยินคำนี้ก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง จากนั้นก็เป็นลม

บ้าเอ้ย เกลียดผลพวงนี้! จนทำให้เธอไม่มีแรงแม้แต่จะเถียงคนอื่น!

ฮ่อฉวนสือไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะเป็นลมไป ตะลึงไปชั่วขณะ ความอดทนของผู้หญิงสมัยนี้ต่ำขนาดนี้เลยเหรอ?

โจวกุยช่านนั่งอยู่ในตำแหน่งโดยไม่ขยับ ดวงตาของเขาดูเหมือนจะไร้ขอบเขต เขาเป็นผู้ชาย การกระทำของฮ่อฉวนสือนี้ เป็นการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงให้คนไปพยุงเฉียวหยูขึ้น

ฮ่อฉวนสือนั่งอยู่ที่เดิมอย่างไม่ขยับ จนอีกฝ่ายนั้นอออกไป เขาถึงก้มหน้าและเม้มริมฝีปาก

สืออหยวนนั่งลงด้วยการแสดงออกที่โหดร้าย

ในที่สุดหญิงสาวก็เหลือบมองเขาและลดตาลงต่อ"คุณชายสือ คุณต้องบังคับฉันแบบนี้เลยเหรอ？ฉันเป็นโรคซึมเศร้า ปล่อยฉันไปได้ไหม"

ซือหยวนตะโกนอย่างเย็นชาและคว้าข้อมือของเธอ"ในยุคนี้ใครไม่เป็นโรคซึมเศร้า เธออย่ามาไม้นี้!"

"น้องสาว เธอควรจะตามคุณชายสือนะ คุณชายสือมีเงินมากมาย อยู่กับเขาเธอถึงจะได้กินดีอยู่ดี ง่ายกว่าการเป็นสาวในตู้เยอะ"

ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของสือหยวนโน้มน้าว เธอซบอยู่ในอ้อมแขนของสือหยวนอย่างไม่เกรงใจ

แค่คนที่ไม่ตาบอดก็สามารถมองออกว่าสือหยวนกำลังข่มเหงผู้หญิง

ในที่สุดคนอื่นๆในร้านกาแฟก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไป ชายคนหนึ่งยืนขึ้นและพูดว่า "นี้พวกคุณทำอะไร？คนเขาก็บอกแล้วว่าเป็นโรคซึมเศร้าและมีรอยขีดข่วนที่ข้อมืออีก คุณปล่อยเธอไปไม่ได้หรือไง?"

สือหยวนเงยหน้าขึ้นและให้บอดี้การ์ดจับชายคนนั้นไว้"แกเป็นใคร?! อยากเป็นฮีโร่ก็ช่วยดูว่าแกมีกำลังมั้ย โยนมันออกไปให้ฉัน!"

บอดี้การ์ดพยักหน้าและจับตัวชายคนนั้นออกไป

แม้ว่าชายคนนั้นจะดิ้นรนอยู่สักพักเล็กน้อย แต่บอดี้การ์ดทุกคนได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพและเขาก็ถูกจัดการในสองจังหวะ

ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและกัดริมฝีปากจนเลือดออก

ทุกคนเห็นว่าสือหยวนมีอำนาจมาก จึงไม่กล้าที่จะพูดอะไร ดูเหมือนว่านี่คือคุณชายที่มีอำนาจในจิงตูซึ่งไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้

สือหยวนเห็นว่าใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว ใบหน้าที่ได้ใจจึงปรากฏขึ้นในทันที ผู้หญิงที่เขาชอบ ยังไม่เคยพลาดกำมือเขาไปได้ ในวันนี้เขาจะจับผู้หญิงคนนี้ไว้ให้ได้!

ในขณะที่ทุกคนกำลังเงียบ เสียงหัวเราะหนึ่งก็ทำลายความสงบ

ทุกคนมองไปในทันทีและพบว่าเป็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ไม่ไกล

สือฮว่าก้มหัวลงดื่มกาแฟแล้วหันหน้าไปอย่างแผ่วเบา" แค่หมาบ้าตัวหนึ่ง คิดว่าตัวเองเก่งนักหรือไง อันที่จริงคนอื่นเขาก็แค่กลัวโดนกัด"

สือหยวนไม่คาดคิดว่าสือฮว่าจะอยู่ที่นี่และเมื่อได้ยินว่าเธอล้อเลียนตัวเองมากขนาดนี้ ก็สะดุ้งทันที

"สือฮว่า เธอเรียกใครว่าหมาบ้า?!"

"ใครรับคนนั้นก็เป็น"

น้ำเสียงของสือฮว่าเย็นชาและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของสือหยวนลุกขึ้นยืนขึ้น ชี้นิ้วออกไปที่เธออย่างขมขื่น

"เธอรู้ไหมว่านี่คือใครนี่คือ？คุณชายตระกูลสือ คนที่ชอบมองคือโชคคของคนนั้น เห้อ สาวน้อยคนนี้ไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี ในเมื่อกล้าปฏิเสธคุณชายสือ ก็ควรควรถูกลงโทษ "

เมื่อหญิงสาวที่อยู่ตรงหัวมุมเห็นว่าใครบางคนออกหน้าแทนเธอ ราวกับมีความมั่นใจ "เขาใส่ยาในเหล้าของฉัน แน่นอนว่าฉันต้องขัดขืน!"

เธอมองไปที่ดวงตาของสือฮว่าที่เต็มไปด้วยความหวังและดวงตาที่เงียบงันก็ดูเหมือนจะมีความแสงสว่าง

สือฮว่ามองออกว่าคนๆนี้มีอาการซึมเศร้าอย่างรุนแรง

สำหรับคนที่เป็นโรคซึมเศร้า ไม่ว่าเรื่องะไรที่ไม่ได้ดังใจอาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่จะทำร้ายเธอและทำให้เธอละทิ้งโลกใบนี้ไป

ในทำนองเดียวกัน สิ่งที่ทำให้หัวใจอบอุ่นก็จะเป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกว่าโลกนี้มีค่าสำหรับการอยู่ต่อไป