องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 59

สองวันนี้ จู่ๆฝูกงกงก็มายังจวนจิ้งอ๋อง

เขามองดูหยุนหลิงกับเซียวปี้เฉิง พร้อมยิ้มหัวเราะพูดขึ้นว่า “ที่ข้ามาวันนี้ เพราะมีธุระสามเรื่อง”

อย่างแรกคือเพื่อไท่ซ่างหวง

ไท่ซ่างหวงออกจากวังมาหนึ่งเดือนแล้ว เจาเหรินตี้กับไทเฮาคิดถึง

เจาเหรินตี้เข้าใจ ลูกคนที่สามมีทรัพย์สินไม่มาก ถึงหยุนหลิงจะร่ำรวย แต่จะให้ลูกสะใภ้ใช้จ่ายเลี้ยงดูพ่อตนเอง ยังไงก็ดูไม่ดี

จึงสั่งให้ฝูกงกงมาเยี่ยมไท่ซ่างหวง นำผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพและผ้าใหม่สำหรับผู้สูงอายุมาจากวังมากมาย หนึ่งในนั้นยังมีของฝากหยุนหลิงสองสามีภรรยาด้วย

ฝูกงกงพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ฮ่องเต้กับไทเฮารู้ว่าอาการป่วยของไท่ซ่างหวงดีขึ้นมากแล้วก็ดีใจ หากพระชายามีเวลา ก็พาไท่ซ่างหวงเข้าวังบ้าง”

ตอนนี้ไท่ซ่างหวงติดหยุนหลิงมาก อยากให้เขากลับวัง ต้องอาศัยหยุนหลิง

หยุนหลิงพยักหัวตอบรับ พร้อมพูดขึ้นว่า “อีกสองวันข้าจะพาไท่ซ่างหวงกลับวังไปเยี่ยมเสด็จพ่อกับไทเฮา”

จากนั้น ฝูกงกงก็แอบบอกข่าวอย่างหนึ่งให้พวกเขารู้

เซียวปี้เฉิงพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “เสด็จพ่อพระราชทานงานแต่งงานให้พี่ชายใหญ่ กำหนดแล้วหรือยังว่าเป็นหญิงสาวสกุลไหน?”

“เรียนท่านอ๋อง เป็นลูกสาวจวนเจิ้นกั๋วกง แม่นางหรงฉาน”

หยุนหลิงฟังแล้วก็รู้สึกค่อนข้างคุ้นหู ดูเหมือนก่อนหน้านี้ตงชิงเพิ่งเล่าเรื่องจวนเจิ้นกั๋วกงให้นางฟัง

หรงซื่อจื่อในร่ำลือกันว่ารูปงามยิ่งกว่าฉู่หยุนหาน คิดว่าน้องสาวของเขาก็คงไม่เลว

“พี่ชายใหญ่ยอมรับไหม?”

ตวนอ๋องพูดขึ้นมาอย่างดื้อรั้นว่า “ชั่วชีวิตนี้ลูกจะยอมแต่งงานกับหยุนหานคนเดียวเท่านั้น”

ได้ยินชื่อฉู่หยุนหาน เฟิงฮองเฮาก็ปวดหัวขึ้นมา ในใจยิ่งเกลียดจนกัดฟันกรอด

“ด้วยสถานะของนาง เป็นสนมของเจ้าข้ายังเห็นว่าไม่คู่ควร”

ฉู่หยุนหลิงเป็นถึงหลานสาวแท้ๆของพระอาจารย์ผู้เฒ่า นางยังไม่เห็นฉู่หยุนหลิงอยู่ในสายตา ฉู่หยุนหานเป็นลูกที่เกิดจากคนใช้ ยิ่งไม่อยู่ในสายตาของนาง

“เสด็จแม่ หยุนหาน มีความรู้ มีมารยาท จิตใจบริสุทธิ์และฉลาดหลักแหลมไม่แพ้หญิงสาวสกุลใหญ่คนอื่นๆ นางสามารถดำรงตำแหน่งพระชายาตวน.....”

“ไม่ได้แน่นอน อนาคตหากเจ้าเข้าไปอยู่ในตงกง ฉู่หยุนหานที่เป็นลูกเกิดจากสาวใช้คนหนึ่งจะคู่ควรกับตำแหน่งนั้นได้อย่างไร?”

ตวนอ๋องกัดฟัน มองดูฮองเฮาอย่างดื้อรั้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ลูกไม่อยากเข้าไปอยู่ในตงกง หญิงไม่สนใจตำแหน่งฮ่องเต้ สายตาปี้เฉิงใกล้จะหายแล้ว เขาเก่งทั้งบุ๋นและบู๊ เป็นที่ชื่นชอบของเสด็จพ่อที่สุดไม่ใช่หรือ?”