องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 66

มองดูนางเป็นแบบนี้ เซียวปี้เฉิงหรี่ตาลงอย่างอันตราย พร้อมถามขึ้นว่า “เขาเป็นปีศาจอะไร เก่งมากหรือ?”

ดีที่สุดอย่าให้อีกฝ่ายปรากฏตัว ไม่อย่างนั้นก็เชิญอาจารย์อู๋ซินมากำจัดเขา

“ยังไงก็เก่งกว่าคนธรรมดาอย่างมาก แต่จะว่าไปแล้ว เจ้าตาบอดเจ้าก็ไม่เลว....เป็นครั้งแรกที่เห็นคนเก่งยังเจ้า รอหลังจากสายตาเจ้าหายดีแล้ว.....ไม่แน่อาจจะสู้พี่ฉิงได้อย่าง50-50”

หยุนหลิงพูดชมเซียวปี้เฉิงอย่างไว้หน้า ในคนธรรมดาที่ไม่มีพลังจิต เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา

แค่50-50?

สีหน้าเซียวปี้เฉิงย่ำแย่มาก เขาคิดมาตลอดว่าฝีมือการต่อสู้ของตนเอง ถือเป็นยอดฝีมือที่หาได้น้อยคนในดินแดนเสินโจว ไม่มีใครเทียบฝีมือนักยิงแม่นของเขาได้ สุดท้ายเพียงสู้อีกฝ่ายได้แค่ 50-50

“พี่ฉิงก็ชอบดื่มเหล้ามาก มีฉายานามว่าพันแก้วก็ไม่เมา.....หากพวกเจ้าทั้งสองมีโอกาสได้รู้จัก กัน จะต้องสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแน่....เสียดาย.....”

เสียดาย ไม่มีทางได้เห็นอีกแล้ว

สีหน้าเซียวปี้เฉิงบูดบึ้ง พร้อมพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ช่างบังเอิญจริงๆ อยู่ในค่ายทหาร ข้าก็มีฉายาว่าพันแก้วก็ไม่เมา ไม่รู้ว่าข้ากับเขาใครเก่งกว่ากัน”

หยุนหลิงตอบอย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องคิดว่า “เป็นพี่ฉิงแน่นอน เจ้าไม่เคยเห็นนางดื่มเหล้าวอดก้า.....หอบขวดแล้วกระดกดื่ม”

เซียวปี้เฉิงกำหมัดแน่น แอบกัดฟันกรอด อยู่ดีดีทำไมถึงมีพี่ฉิงโผล่มาได้

เก่งในด้านการต่อสู้ก็ช่างเถอะ นี่ยังดื่มได้เก่งกว่าเขา ดูท่าทางยัยปีศาจแล้ว ดูเหมือนจะผูกพันสนิทสนมกับอีกฝ่ายอย่างมาก

เซียวปี้เฉิงหน้าบึ้ง น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนไปอย่างที่เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้าคิดถึงเขามากหรือ? ปกติข้าถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องปีศาจศิษย์สำนัก เจ้าไม่ยอมพูดเลยสักคำ ตอนนี้กลับพูดถึงพี่ฉิงอะไรนั่นอย่างไม่หยุดทีเดียว”

หยุนหลิงมองท้องฟ้ายามค่ำคืนนอกหน้าต่างอย่างเมามาย ลมพัดนำพาเมฆกระจาย ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิด ต่างดวงดาวสองดวงเปล่งแสงสีแดงจางๆ ริบหรี่

“แน่นอน....เราเคยมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นั่นก็คือการได้หนีออกไป แล้วใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างสงบ.....”

ต่อมานางกับเจ้าหนึ่งตายแล้ว ไม่รู้ว่าหลิวฉิงกับน้องเล็กจะเป็นอย่างไรบ้าง

หยุนหลิงฮัมเสียงพูดไม่กี่คำ สะอึกเร่อเหล้าออกมา ฟุบลงบนโต๊ะแล้วก็นอนหลับไป

เซียวปี้เฉิงถอนหายใจ มองดูหยุนหลิงด้วยท่าทีซับซ้อน

อาจเป็นเพราะตั้งครรภ์ ช่วงนี้อารมณ์ของหยุนหลิงมักจะแปรปรวนง่าย

คนเมาอยู่ที่เรือนซู่สือ เซียวปี้เฉิงไม่ได้สั่งให้เย่เจ๋อเฟิงส่งกลับไป เขามีความรู้สึกไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนแตะต้องหยุนหลิง

สุดท้าย ก็เลือกที่จะอุ้มเข้าไปบนเตียงด้วยตนเอง

ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง ครึ่งหน้าผี ครึ่งหน้างดงามของหยุนหลิง ยังเห็นมีคราบน้ำตาอยู่จางๆ

เซียวปี้เฉิงลังเลสักพัก สุดท้ายก็ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ขยับเข้าใกล้ชิดนาง

ในขณะที่ริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกัน ท้องฟ้ายามค่ำคืนนอกหน้าต่าง ดวงดาวสีแดงดวงหนึ่งหลุดลอยตกลงมาอย่างเงียบ ๆ