องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 65

คนเป็นลูกยังไงก็กลัวพ่อ แน่นอนว่าเซียวปี้เฉิงก็รู้จุดอ่อนของเจาเหรินตี้ หากไท่ซ่างหวงห้ามไว้ ต่อให้เจาเหรินตี้อยากได้เศษดาวตกคืนก็จนใจ

เซียวปี้เฉิงคิดแผนขึ้นมา หยุนหลิงก็นำเศษดาวตกไปหาไท่ซ่างหวง

เมื่อฝูกงกงมาหาอีก ก็ถูกไท่ซ่างหวงกีดขวางอยู่ด้านนอกเรือนหลั่นชิงอย่างดุดัน

“อยากกบฏหรือ แม้แต่สิ่งของของหลิงเอ๋อก็กล้าแย่ง กลับไปบอกนายของเจ้า หากกล้าคิดแย่งสิ่งของล้ำค่าของหลิงเอ๋อ ข้าจะเขกหัวเขาให้หนัก”

สีหน้าฝูกงกงแทบย่นเป็นเหมือนอย่างมะระขม เขารู้ว่าไม่มีใครขัดใจไท่ซ่างหวงได้ มีเพียงหยุนหลิงที่มีวิธีเอาใจ

แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าหยุนหลิงหลบไปไหนแล้ว ทั่วทั้งเรือนหลั่นชิงได้ยินเพียงเสียงไท่ซ่างหวงที่ก่นด่าอย่างเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

ฝูกงกงเข้าใจ พระชายาจิ้งไม่อยากคืนของให้เขา หลังจากชะงักงันอยู่ที่ประตูลานอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ถูกไท่ซ่างหวงเอาไม้ไล่ตีกลับไป

“เฮ้อ แบบนี้ข้าน้อยจะไปทูลฮ่องเต้ยังไง.....”

ฝูกงกงหน้านิ่วคิ้วขมวด หยุนหลิงกลับแอบยิ้มแย้มอย่างมีความสุข คืนนั้นตอนที่ไปฝังเข็มให้กับเซียวปี้เฉิงที่เรือนซู่สือ ยังเอาของหวานหลายจานกับเหล้ามาด้วย

“เห็นแก่ที่เจ้าช่วยข้าเอาหินกลับคืนมา ยังช่วยข้าปกปิดออกความคิดเห็น นี่เป็นการตอบแทนเจ้า”

เซียวปี้เฉิงแอบขำในใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “เหล้านี้แรง เจ้าตั้งครรภ์ ดื่มน้อยหน่อย”

“วางใจ ร่างกายของข้า ข้าจะไม่รู้ดีที่สุดหรือ?”

หยุนหลิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ พริบตาเดียวเหล้าก็ลงท้องไปหลายจอกแล้ว ยังหวังดีเทให้เซียวปี้เฉิงหนึ่งจอก

“รสชาติเหล้าของพวกเจ้าที่นี่ไม่ค่อยดีเลย”

“อือ?” เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้ว พร้อมถามขึ้นมาอย่างสนใจว่า “เจ้าเคยดื่มเหล้าที่ดีกว่านี้หรือ?”

เขาไม่ใส่ใจอาหารการกิน แต่รักการดื่มเหล้ามาก ดินแดนในหลายประเทศนี้ เหล้าต้าโจวเป็นที่ยอมรับว่าดีที่สุด

หยุนหลิงดื่มไปหลายจอกจนรู้สึกมืน ใบหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ ดวงตาทั้งคู่กลับเป็นประกายสว่างไสวดุจดั่งดวงดาว

รอยยิ้มเซียวปี้เฉิงหุบลงทันที พร้อมถามขึ้นว่า “พี่ฉิงอะไร? พี่ฉิงคือใคร? เป็นศิษย์สำนักเดียวกับเจ้าหรือ?”

รอบตัวเขาแผ่ซ่านไปด้วยความกดอากาศต่ำ ความเยือกเย็นล้อมรอบกาย หัวใจเต้นดังก้อง

“พี่ฉิงไง.....พี่ฉิงเก่งมาก”

คราวนี้หยุนหลิงไม่ค่อยมีสติแล้ว เซียวปี้เฉิงถาม นางก็พูดตอบอย่างพึมพำ

“ในองค์กรนางจัดอยู่ในอันดับสอง ข้าอยู่ในอันดับสาม ปกติเราสองคนจะออกไปทำภารกิจร่วมกัน ผูกพันและสนิทกันมาก....”

“พี่ฉิงชำนาญศิลปะการต่อสู้โบราณ ชำนาญการใช้อาวุธทุกอย่าง โดยเฉพาะวิชาดาบ ถือเป็นคนที่เก่งที่สุดในองค์กรของเรา....”

สมาชิกในองค์กรกลุ่มเล็กเจ้าสองหลิวฉิง ชำนาญศิลปะการต่อสู้โบราณ พูดภาษาสัตว์ได้ เพราะเป็นคนค่อนข้างดุร้าย จึงมีชายานามว่าพี่ฉิง การต่อสู้ของนางค่อนข้างไม่คำนึงถึงชีวิต หยุนหลิง เป็นคู่ร่วมมือที่ดีที่สุดของนางมาตลอด ทั้งสองทำภารกิจลับที่อันตรายร่วมกันหลายอย่าง

พูดถึงบุคคลที่ใกล้ชิดและไว้วางใจมากที่สุดในชีวิตภพที่แล้ว สายตาหยุนหลิงเป็นประกาย ริบหรี่เหมือนดั่งเทียน น่าหลงใหลประทับใจ