องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 98

แต่ยังไงพวกเราก็เป็นพี่น้องกัน ก่อนหน้านี้ยังเคยทะเลาะเพราะเรื่องของหยุนหลิงกับฉู่หยุนหาน แต่ก็ไม่ได้โกรธกันถึงขั้นไม่ไปมาหาสู่กัน

“ขอคารวะพี่สะใภ้สาม”

องค์ชายห้าทำความเคารพ ต่อมาชายหนุ่มชุดม่วงที่อยู่ด้านหลังตวนอ๋องก็มองไปยังหยุนหลิง แล้วยิ้มอย่างเขินอาย

“ขอคารวะพี่สะใภ้สาม”

หยุนหลิงพยักหน้าเล็กน้อย มองดูชายหนุ่มเสื้อม่วงที่เหมือนคนไร้ตัวตน ก็คือองค์ชายหกที่ดูไม่ค่อยมีชื่อเสียงอะไร

เซียวปี้เฉิงเคยบอกกับนางว่า นิสัยขององค์ชายหกเหมือนกับมารดาลี่ผิน นิสัยอ่อนโยนแต่กลับขี้กลัว ปกติจะตัดสินใจอะไรก็ลังเลตลอด ไม่ค่อยได้ใจเจาเหรินตี้เท่าไหร่

เสียนอ๋องกลับมีหน้าตาหล่อเหลา ระหว่างคิ้วคล้ายกับเซียวปี้เฉิงเล็กน้อย แต่ดูท่าทางเหมือนคนเอ๋อๆ เหมือนเด็กน้อยที่ให้ลูกอมสองเม็ดก็ถูกหลอกไปขายแล้วอย่างนั้น

พระชายาเสียนเป็นลูกสาวขุนนางทหาร หน้าตาสง่างามเป็นเอกลักษณ์ของหญิงต้าโจว ดูจะเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยกล้าหาญ แต่ก็ดูเป็นคนที่ดื้อรั้นเหมือนกัน

หยุนหลิงแอบคิดในใจ สองสามีภรรยาดูเหมาะสมกันดีนะ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก นั่งลงเถอะ ข้าเรียกคนไปเตรียมขนมมาให้นะ”

องค์ชายห้ากวาดตามองหยุนหลิงจากหัวจรดเท้า สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยที่ปิดไว้ไม่อยู่

เขายังไม่ได้เป็นอ๋องและได้จวนของตัวเอง ปกติก็พักอยู่ในวัง ไม่ค่อยได้ออกมาเท่าไหร่

ตอนนั้นหยุนหลิงกับเซียวปี้เฉิงรีบแต่งงานกันเกินไป เรื่องระหว่างสองคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ภายในหมู่องค์ชายนอกจากเยียนอ๋องแล้วก็ไม่มีใครมาร่วมงานเลย

ภาพที่มีต่อหยุนหลิง ส่วนใหญ่ก็ได้ยินมาจากคนในวังเล่าลือกัน

ได้ยินมาว่า หน้าตาของนางอัปลักษณ์กว่าใคร นิสัยร้ายกาจ เหมือนนังมารร้ายก็มิปาน……

ได้ยินมาว่าอาจารย์ของนางเก่งกาจและเชี่ยวชาญด้านการแพทย์มาก เหนือชั้นกว่าหลินซินด้วยซ้ำ……

แต่ไม่ว่าจะเป็นข่าวลือแบบไหน ก็ทำให้เขารู้สึกแปลกใจทั้งหมด ขนาดองค์ชายหกที่ขี้กลัวยังอดไม่ได้แอบมองหยุนหลิงเลย

องค์ชายห้าเห็นนางใส่หน้ากากปิดหน้าไว้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าใบหน้าที่แท้จริงจะเป็นยังไง แต่แค่รูปร่างกับบุคลิกนั้น ก็ให้ความรู้สึกที่สวยเพริศพริ้งเหมือนกัน

เซียวปี้เฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกไม่พอใจกับการจ้องมองขององค์ชายห้า

เขาไอคอกแคกแล้วถามเสียงเข้มว่า “ทำไมวันนี้พวกเจ้าถึงมาด้วยกันล่ะ?”

ตวนอ๋องอธิบาย “น้องรองได้ยินว่าข้าจะมาเยี่ยมเจ้า ก็เลยเสนอให้เรียกเจ้าห้ากับเจ้าหกมาด้วยกัน”

“น้อง สาม เก่ง มาก จริงๆ!”

“อาชิ่น บอก ว่า เจ้า ต่อ สู้ กับ พวก ยอด ฝี มือ ที่ มี วิทยา ยุทธ เก่งๆ ได้ งั้น เหรอ”

ใบหน้าที่บริสุทธิ์ของเสียนอ๋องก็เต็มไปด้วยความอิจฉา เขาพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า

“ถ้า ข้า เก่ง เหมือน เจ้า ก็ คง ดี น่ะ สิ”

“ถ้า เจอ อันตราย จะ ได้ ปก ป้อง……”

“อาชิ่น!”

ในที่สุดเสียนอ๋องก็พูดจบทั้งประโยค เล่นเอาหยุนหลิงเหนื่อยแทนเขาจริงๆ

ได้ยินเสียนอ๋องพูด นางก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกตาม

พระชายาเสียนมองดูสามี ใบหน้ายังคงเป็นรอยยิ้มที่ไม่เปลี่ยน แต่สายตากลับดูอ่อนโยนมาก

หยุนหลิงจ้องมองระหว่างเสียนอ๋องกับองค์ชายหก นางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สุดท้ายก็มองไปยังองค์ชายห้า