อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 386

ซือถูไป๋ตอนนี้เองก็ลุกขึ้นมาด้วย ให้ฟู่จาวหนิงนั่งลง

เพราะในห้องไม่มีเก้าอี้ตัวอื่นแล้ว

"ไม่ต้องหรอก ท่านนั่งเถิด" ฟู่จาวหนิงโบกไม้โบกมือ

อาเพียนเหลือบมองนาง ปากเหมือนจะขยับ แต่ก็ข่มไว้ไม่พูดจา

ผู้อาวุโสจี้ดึงฟู่จาวหนิง "เจ้าอยู่ห่างเขาหน่อย พวกเราเป็นแบ่งพรรคฝ่ายกัน ไม่ใช่พวกเดียวกัน เข้าใจไหม?"

ซือถูไป๋พอได้ยินคำพูดนี้ก็เอ่ยขึ้นอย่างจำใจ "ผู้อาวุโสจี้ ข้าเองก็เคารพท่านมากนะ ความแค้นเก่าแก่ของพันธมิตรโอสถใต้หล้ากับโรงยาทงฝูของพวกข้า พวกเราวางเอาไว้ข้างๆ ก่อนได้หรือไม่?"

"วางไม่ลง" ผู้อาวุโสจี้ฮึดฮัด ดึงฟู่จาวหนิงมาอยู่อีกฝั่ง

เขามองไม่ออกเสียที่ไหน ซือถูไป๋เจ้าเด็กคนนี้ชอบจาวหนิงเข้าแล้ว

เจ้าเด็กคนนี้มีเจตนาไม่ดี รู้อยู่แล้วว่าจาวหนิงเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน แต่ยังแอบคิดไม่ซื่อหรือ? เขาบอกแล้วว่าตระกูลซือถูไม่ใช่พวกคนดีเด่อะไร ซือถูเฒ่าแต่ก่อนก็ทรยศพันธมิตรโอสถ ตอนนี้เสี่ยวถูน้อยก็ยังคิดจะแย่งพระชายาคนอื่นอีก

"พวกเจ้ารีบไปเถอะ พวกเจ้าพูดจาเอะอะจนข้าปวดหัวหมดแล้ว"

ผู้เฒ่าหวางยังไม่ทันจะพูดจา จู่ๆ หน้าก็เปลี่ยนสี จากนั้นก็พุ่งออกไปฉับพลัน สำรอกออกมาที่ลานบ้านยกใหญ่

"อ๊อก!"

"ตาเฒ่า!" ป้าหวางแม้เมื่อครู่จะก่นด่าเขาตีเขา แต่พอเห็นเขาสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นนี้ ก็รีบวิ่งตามออกมา

"เกิดอะไรขึ้น?"

คนในห้องก็ล้วนหน้าเปลี่ยนสี รีบตามออกมาด้วย

ชายหนุ่มผิวขาวตัวอ้วนก็คิดจะลุกขึ้น ผู้ดูแลเติ้งรีบเข้าไปประคอง

ฟู่จาวหนิงพุ่งตัวออกไปแล้ว พอเห็นป้าหวางจะไปดึงตัวผู้เฒ่าหวาง ก็รีบเข้าไปขวางเอาไว้

"ท่านป้า อย่าเพิ่งไปแตะเขา เดี๋ยวข้าดูให้"

ป้าหวางก็ร้อนรนจนไม่สนใจนาง สะบัดนางออก

ฟู่จาวหนิงทรงตัวไม่ทันมั่นคง ก็โงนเงนถอยไปหลายก้าวจนเกือบจะล้มลงนั่ง

ชายหนุ่มผิวขาวตัวอ้วนเพิ่งเดินออกมาไม่กี่ก้าว พอได้กลิ่นก็สำรอกแห้งๆ ออกมา จากนั้นก็ถูกผู้ดูแลเติ้งประคองกลับเข้าไป

อาเพียนเองก็ดึงซือถูไป๋ "คุณชาย"

ถอยมาห่างหน่อยสิ

นอกจากกลิ่นจะแย่เอามากๆ เขาเองก็ยังกังวลว่าผู้เฒ่าหวางสำรอกออกมาแบบนี้จะโดนพิษอะไรไปหรือไม่ อาจจะส่งต่อมาถึงคุณชายของพวกเขาได้

ซือถูไป๋มองไปทางเซียวหลันยวน จากนั้นก็มองไปทางฟู่จาวหนิง

ตอนที่คนทั้งหมดล้วนขมวดคิ้วคิดจะถอยหนี ฟู่จาวหนิงก็เดินเข้าไปอยู่ข้างกายผู้เฒ่าหวางแล้ว เอ่ยขึ้นกับป้าหวางอีก "ท่านป้า ข้าเป็นหมอ! รีบช่วยประคองผู้เฒ่าไปบนเตียงเถอะ เขาน่าจะล้มจนบาดเจ็บที่สมอง สมองถูกกระทบกระเทือนไปแล้ว"

"ท่านผู้เฒ่า ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ไอ๊หยา ทำไมจุ่ๆ ถึงอาเจียนออกมากัน" ป้าหวางร้อนรนจนร้องไห้ออกมา พอได้ยินคำพูดของฟู่จาวหนิง นางที่สติไม่อยู่กับเนื้อตัวตอนนี้ไม่สะบัดตัวฟู่จาวหนิงแล้ว ฟังคำพูดของนางลงมาด้วยสัญชาตญาณ

"คุณหนู ข้าเอง"

สืออีเองก็ขึ้นหน้ามา