อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 557

“เจ้า เจ้า……”

หน้าอกของโจวถงกระเพื่อมอย่างแรง เขามองไปที่หยุนหว่านหนิงด้วยความตกใจและประหม่า “พระชายาหมิง ท่านช่างโหดร้ายยิ่งนัก!”

“โหดร้ายหรือ?”

หยุนหว่านหนิงยกยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นยืน

นางมองไปที่โจวถงอย่างได้ใจ “ข้านึกว่าเจ้าจะไม่กลัวอะไรเสียอีก ที่แท้เจ้าก็กลัวเป็นเช่นกัน”

“แค่นี้ข้าก็โหดร้ายแล้วหรือ? ข้ายังมีวิธีที่โหดร้ายกว่านี้อีก เจ้าอยากลองดูไหม”

พอสบตากับสายตาเย็นชาของนาง โจวถงก็สะดุ้ง “ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าไม่ได้โกหกข้า!”

“ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโกหกหรือไม่ ท่าทีของเจ้าในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะอธิบายทุกอย่าง อย่างน้อยตอนนี้เราก็แน่ใจได้แล้วว่าสิ่งที่ข้าเพิ่งพูดไปนั้นเป็นความจริง จริงไหม”

โจวถงตกตะลึง!

ในเมื่อหยุนหว่านหนิงถามเช่นนี้ นั่นก็หมายความว่านางไม่รู้ว่ามีเรื่องนั้นอยู่จริงหรือไม่

นางโกหกเขาจริงๆ!

แต่เขากลับถูกหลอกอย่างง่ายดาย ท่าทีของเขาก่อนหน้านี้ก็เพียงพอที่จะอธิบายทุกอย่างแล้ว!

“ดีมาก! หรูโม่ ไปตรวจสอบภรรยาและลูกของโจวถงเดี๋ยวนี้”

หยุนหว่านหนิงยิ้มเยาะ

หรูโม่ตกตะลึงไปเล็กน้อย “พระชายา จากที่ข้าน้อยตรวจสอบมา โจวถงยังไม่ได้แต่งงานมีภรรยาหรือมีลูกขอรับ”

หรูโม่ได้ตรวจสอบมาแล้ว ตอนที่รู้ว่าโจวถงทรยศตระกูลโจว

เขาคิดในใจ ในเมื่อโจวถงปากแข็งไม่กลัวตาย ก็เพราะเขามีตัวคนเดียว ไม่มีลูกมีภรรยาให้ห่วงใย เพราะมีตัวคนเดียวจึงไม่มีอะไรต้องกลัว

เขาตัวคนเดียว จะมีอะไรต้องกลัวอีก? !

“เจ้าคงตรวจสอบไม่รอบคอบพอ”

หยุนหว่านหนิงจ้องมองที่โจวถงนิ่ง แล้วพูดต่อ “ตรวจสอบทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา ถึงแม้ต่อหน้าทุกคนเขากับภรรยาและลูกจะไม่มีความเกี่ยวข้องกัน แต่จะต้องมีเบาะแสหลงเหลือไว้แน่!”

เมื่อครู่นี้นางทดสอบแล้ว โจวถงมีภรรยาและลูกจริงๆ

เพียงแต่เขาปกปิดมันไว้อย่างดี จึงไม่มีใครรู้

โจวถงมองนางด้วยความหวาดกลัว

ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวถึงเพียงนี้เชียวหรือ? !

พอได้ยินคำพูดของหยุนหว่านหนิง แล้วเห็นสีหน้าตกใจกลัวของโจวถง... โม่เยว่ก็เข้าใจในทันที เขาจึงสั่งให้หรูโม่ไปตรวจสอบทุกคนที่อยู่รอบตัวโจวถงทันที!

โจวถงทรุดตัวลงกับพื้นและเริ่มตัวสั่นเทา

“เป็นอย่างไรบ้าง พ่อบ้าน​โจว”

หยุนหว่านหนิงกอดอกและเชิดคางขึ้นเล็กน้อย “ตอนนี้เจ้าจะยอมสารภาพออกมาดีๆ หรือจะรอให้ข้าพาภรรยาและลูกมาตรงหน้า เจ้าถึงจะยอมสารภาพ”

โจวถงยังคงแอบมีความหวัง

ในใจคิดว่าเขาปกปิดเรื่องนี้อย่างดี คนของจวนอ๋องหมิงไม่มีทางสืบเจออย่างแน่นอน!

เขายังคงกัดฟันไม่พูด

“ดูเหมือนว่าพ่อบ้าน​โจวจะไม่กลัวสินะ และคงไม่สนใจภรรยาและลูกด้วย หรือบางทีเจ้าอาจกำลังคาดหวังในใจ ว่าข้าจะหาภรรยาและลูกของเจ้าไม่เจอ”

ช่างไร้เดียงสายิ่งนัก!

“ในเมื่อพ่อบ้าน​โจวไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ ดูเหมือนว่าข้าคงต้องลงมือเองเสียแล้ว”

นางหยิบขวดของเหลวสีชมพูออกมาจากช่องว่าง

ขวดบรรจุมีขนาดเล็ก ของเหลวที่อยู่ภายในนั้นเปล่งประกายอย่างสวยงาม

แต่สิ่งที่ยิ่งสวยงามมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น ตรงจุดนี้โจวถงก็รู้ดีเช่นกัน

หยุนหว่านหนิงลงมืออย่างรวดเร็ว นางทำการจี้จุดชีพจรของโจวถงอย่างรวดเร็ว และเขาก็ตัวแข็งทื่ออยู่ที่พื้นไม่สามารถขยับได้อีก

มีเพียงดวงตา ที่จ้องมองของเหลวในมือของหยุนหว่านหนิงด้วยแววตาสยดสยอง

“รู้ไหมว่านี่คืออะไร ยาสารภาพความจริง”

หยุนหว่านหนิงเขย่าของเหลวในขวด แล้วเปิดฝาขวดอย่างช้าๆ “ขอแค่ข้าเทยาขวดนี้ให้เจ้าดื่ม ไม่ว่ามันจะเป็นความลับที่ลึกลับแค่ไหน ข้าก็สามารถขุดมันออกมาได้อย่างง่ายดาย!”

สีหน้าของโจวถงยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ!

โม่เยว่นั่งมองด้วยความชอบใจ

ผู้หญิงของเขาเก่งมากจริงๆ!

ก่อนหน้านี้โม่หุยเหยียนบังคับให้นางทำแท้ง จนสูญเสียลูกในท้องไป ตอนนั้นท่านหมอบอกว่ามดลูกของนางได้รับความเสียหาย เกรงว่าจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก

แต่คิดไม่ถึงว่านางจะท้อง!

นี่เป็นข่าวดีมากสำหรับโม่หุยเหยียน!

ขอแค่ลูกคนแรกของล่ายซื่อเป็นบุตรชาย เขาก็จะสามารถกู้วิกฤตในครั้งนี้ได้!

ล่ายซื่อมีอาการแพ้ท้องอย่างหนัก ดังนั้นเขาจึงคอยดูแลอยู่เคียงข้างนางทุกย่างก้าว

แม้แต่ตอนเข้าร่วมการว่าราชการเมื่อเช้าเขายังยืนเหม่อ พอเลิกว่าราชการก็รีบกลับมาทันที

ก่อนจะเชิญท่านหมอให้พักอยู่ในจวนเป็นการเฉพาะ เพื่อสะดวกแก่การดูแลล่ายซื่อและเด็กในท้อง!

พอมองไปที่ผลไม้สดบนโต๊ะ ล่ายซื่อก็ไม่มีความอยากอาหาร

วังอี๋เหนียงเพิ่งจากไป “บ่าวรับใช้มังกรตาเดียว” ก็ยืนอยู่ข้างๆ นาง แล้วพยายามเกลี้ยกล่อมนาง “ล่ายอี๋เหนียงกินอะไรบ้างเถอะ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความห่วงใยของท่านอ๋อง!”

“ข้าไม่อยากกิน”

ล่ายซื่อรู้สึกทรมานมาก

“ถ้าไม่กิน ลูกในท้องจะเติบโตมาอย่างแข็งแรงได้อย่างไร”

มังกรตาเดียวถอนหายใจ “ท่านไม่ใช่ว่าอยากมีลูกอีกคนหรือ? ถึงแม้ว่าเด็กคนนั้นจะถูกท่านอ๋องสั่งให้เอาออก แต่ตอนนี้ก็มีลูกอีกคนแล้วไม่ใช่หรือ...”

“เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้!”

มังกรตาเดียวจะไม่พูดเรื่องนี้ สาดเกลือใส่บาดแผลของนางไม่ได้หรือ? !

ล่ายซื่อโกรธจนตัวสั่น

นางเงยหน้าขึ้นถลึงตาใส่มังกรตาเดียว “ไม่ต้องพูดถึงท่านอ๋องให้ข้าได้ยินอีก! เขาฆ่าลูกของข้า เขาเป็นศัตรูที่ฆ่าลูกของข้า!”

พอเห็นนางโกรธ มังกรตาเดียวก็เกาท้ายทอย “ศัตรูที่ฆ่าลูกหรือ เขาเป็นสามีของท่านไม่ใช่หรือ แล้วยังเป็นบิดาของเด็กในท้องท่านด้วย ถ้าท่านไม่ยกโทษให้เขาแล้วจะใช้ชีวิตกันอย่างไร”

“ถ้าลูกคลอดออกมาแล้ว จะทำอย่างไร”

พอได้ยินเช่นนี้ ล่ายซื่อก็หัวเราะออกมา

นางเงยหน้าขึ้นและยกยิ้มแปลกๆ “ใครบอกว่าเด็กในท้องของข้าเป็นลูกของเขา!”