NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 190

หลี่ฝางยิ้มอย่างเหยียดหยาม มองไปที่ฉินวี่เฟย

บนตัวหลี่ฝาง ดูแล้วมีมูลค่ามหาศาล

มูลค่าทรัพย์สินหลายแสนล้านของคุณท่านหลี่ ใครสามารถร่วมมือกับตระกูลหลี่ได้ กิจการของตระกูลนั้นก็จะสามารถเจริญรุ่งเรืองดุจดั่งดวงอาทิตย์กลางท้องฟ้า

และคุณท่านหลี่ก็อยู่ไกลถึงต่างประเทศ มหาเศรษฐีลึกลับก็ไม่ยอมปรากฏตัว......

ดังนั้น หลายชายของคุณท่านหลี่ เลยกลายเป็นเป้าหมายในสายตาพวกเขา

ใครได้ตัวหลี่ฝางก่อน ก็เท่ากับว่าคนนั้นมีสิทธิ์ในการกำหนดความร่วมมือกับตระกูลหลี่ก่อน......

ในความจริง มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

หลี่ฝางถามฉินวี่เฟยคำหนึ่ง: “ฉินวี่เฟย คุณปิดบังฐานะทายาทเศรษฐีของคุณ จุดประสงค์คืออะไร?”

“ใช้ชีวิตตามความเป็นจริง คบหาเพื่อนแท้ที่เป็นเพื่อนกันจริงๆ” ฉินวี่เฟยตอบโดยไม่ต้องคิด

คำถามนี้ ฉินหยู่เฟยถูกถามมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน เธอก็ตอบไปนับครั้งไม่ถ้วนเหมือนกัน

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ถามต่อว่า: “งั้นคุณอยากให้มีคนมาขุดฐานะของคุณออกมาหรือเปล่า?”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า พูดว่า: “ก็ต้องไม่อยากอยู่แล้ว”

“งั้นก็ถูกแล้วไง สิ่งที่ตนไม่อยากทำอย่ายัดเยียดให้คนอื่น เหตุผลข้อนี้ผมเชื่อว่าคุณน่าจะเข้าใจ คุณไม่ต้องการให้คนรู้ฐานะตัวเอง ผมก็ไม่ต้องการเหมือนกัน”

หลี่ฝางหันไปทางฉินวี่เฟย พูดว่า: “เรื่องฐานะของผม คุณรู้คนเดียวก็พอ ผมไม่อยากให้คุณไปบอกคนอื่น รวมทั้งคนในครอบครัวของคุณ ก็ไม่ได้เหมือนกัน”

ฉินวี่เฟยได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าดูลำบากใจเล็กน้อย

“คุณคงไม่ได้บอกความลับเรื่องนี้กับคนในครอบครัวคุณแล้วนะ?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว ซักถามด้วยความรู้สึกโกรธเล็กน้อย

“เปล่า” ฉินวี่เฟยส่ายหน้า

หลี่ฝางสูดลมหายใจเข้าอย่างลึกๆเฮือกหนึ่ง พูดว่า: “งั้นก็ดีแล้ว ผมไม่อยากให้ฐานะของตัวเองถูกคนรู้เยอะเกินไป เมื่อเป็นแบบนั้น จะนำพาปัญหามากมายมาให้ผม”

“ปัญหา?” ฉินวี่เฟยรู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย

ทายาททรัพย์สินหลายแสนล้าน จะมีปัญหาอะไรได้?

“ใช่ ผมกลัวว่าคนในครอบครัวของคุณจะมาประจบสอพลอผม ผมเกลียดคนประเภทนี้ที่สุด จอมปลอม” หลี่ฝางพูด

ได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของฉินวี่เฟย ไม่น่าดูมากยิ่งขึ้นไปอีก

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว รู้สึกโกรธเล็กน้อย นั่นคือคนในครอบครัวเธอนะ!

ต่อหน้าของฉินวี่เฟย หลี่ฝางไม่เพียงพูดว่าเกลียดคนในครอบครัวของเธอ ยังพูดอีกว่าครอบครัวของเธอจอมปลอม เป็นแต่ประจบสอพลอ

ฉินวี่เฟยจะไม่โกรธได้เหรอ?

นี่ถ้าหากเปลี่ยนเป็นใครก็ตาม ฉินวี่เฟยก็อาจจะเข้าไปตบหน้าเขาสักฉากหนึ่ง

แต่คนคนนี้คือหลี่ฝาง เธอไม่กล้า

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ มองไปที่ฉินวี่เฟยอย่างตลกขบขัน: “ผมว่าคนในครอบครัวคุณแบบนี้ คุณยังไม่โกรธอีก?”

“ถ้าผมเป็นคุณ คงโกรธจนอกแตกตายนานแล้ว แทบอยากจะลงมือทำร้ายคนด้วยซ้ำ”

“คุณนี่อดทนเก่งจริงๆ ไม่พูดอะไรเลยสักคำ”

หลี่ฝางพูดอย่างไม่มีคำจะพูดจริงๆ: “คุณก็จอมปลอมมากเหมือนกัน”

“ผมดูถูกคนในครอบครัวของคุณ คุณกลับไม่กล้าทำร้ายผม เพราะผมเป็นหลานชายของหลี่เจียเฉิน คุณกลัวจะทำให้ผมขุ่นเคือง ทำให้ผมเกิดความไม่พอใจ ดังนั้นถึงแม้ผมจะดูถูกคุณ คุณก็ทำได้แค่อดทนไว้เท่านั้น” หลี่ฝางพูดและยิ้มออกมา

พูดจบ จู่ๆหลี่ฝางก็หันหน้ามา ร่างกายพุ่งมาข้างหน้ากะทันหัน

“คุณทำอะไร?”

หลี่ฝางในเวลานี้ ดันฉินวี่เฟยไปติดอยู่ที่มุมกำแพงมุมหนึ่ง

ดูท่าทางของหลี่ฝาง เหมือนกำลังเล่นลูกไม้ไม่ให้เกียรติผู้หญิง(ลวนลาม)

“ผมอยากจะลองทดสอบขีดจำกัดของความอดทนคุณดู ไม่ว่าผมจะทำอะไร คุณก็ไม่กล้าโกรธ” พูดไป หลี่ฝางก็ก้มหน้าลงไปทางฉินวี่เฟย

นาทีนี้ ฉินวี่เฟยกัดริมฝีปากไว้แน่น ความคิดสับสนไปในทันที

ผลักเขาออก?

หลี่ฝางเป็นถึงหลานชายของหลี่เจียเฉิน ถ้าหากสามารถคบหากับเขาหรือแม้กระทั่งมีความสัมพันธ์กัน งั้นในอนาคตตระกูลฉินอยากสร้างสัมพันธ์แบบร่วมมือกันกับหลี่ฝาง ก็จะง่ายขึ้นมาก

ไม่ผลักออก?

ยอมรับเงียบ ๆ?

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้วขึ้นมา เพิ่งจะเคยพบกันสองสามครั้งเท่านั้น ก็ส่งมอบตัวเองออกไป?

สุดท้าย ในช่วงเวลาที่หลี่ฝางใกล้เข้ามา ฉินวี่เฟยยื่นมือออกไปกะทันหัน ผลักหลี่ฝางออกไป

หลี่ฝางสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง ตกใจแทบแย่เหมือนกัน

“เกือบจะจูบไปแล้ว” หลี่ฝางพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์

เสียงดังเพียะที่คมชัดดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง

ฉินวี่เฟยวิ่งเข้ามา ยื่นมือออกไปก็ตบหลี่ฝางไปหนึ่งฉาก: “คุณมันสารเลว!”

เวลานี้ ฉินวี่เฟยโมโหจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายมาเอาเปรียบตัวเอง และยังเปิดเผยขนาดนี้

นาทีนี้ จู่ๆฉินวี่เฟยก็รู้สึกว่า หลี่ฝางเหมือนกับทายาทเศรษฐีคนอื่นๆ เป็นคุณชายนักรัก(เพลย์บอย)คนหนึ่ง และเป็นไอ้สารเลวคนหนึ่งเหมือนกัน

“ผู้ชายกลุ่มนี้เพิ่งเดินไปถึงหน้าประตู จู่ๆฉินวี่เฟยก็เงยหน้าขึ้นมา พูดว่า: “ใครใช้ให้พวกนายไปแก้แค้นให้ฉัน!”

“เทพธิดาก็คือเทพธิดา ร้องไห้จนหน้าตามอมแมมก็ยังสวยขนาดนี้”

“นี่สวยกว่าเน็ตไอดอลในแอพไขว่โส่วมาก ถึงแม้ว่าดาวมหาลัยฉินจะไม่แต่งหน้าเลย ความสวยของหน้าตายังสามารถฆ่าพวกเธอได้เลย”

ผู้ชายจนๆสองสามคนมองไปที่ใบหน้าของฉินวี่เฟย ตกอยู่ในความหลงใหลอีกครั้ง

“วี่เฟย ตกลงใครเป็นคนรังแกเธอกันแน่?” เหยนเสี่ยวน่าถามขึ้นมาอีกครั้ง

เหยนเสี่ยวน่าอยากรู้มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นฉินวี่เฟยปกป้องผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายคนนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากไหนกันแน่?

“เขาไม่ได้รังแกฉัน” ฉินสี่เฟยเช็ดน้ำตาออก ส่ายหน้าและพูด

“เขาไม่ได้รังแกเธอ งั้นเธอร้องไห้ทำไม?” เหยนเสี่ยวน่าซักถาม

“เธออย่าถามได้ไหม” ฉินวี่เฟยรู้สึกโกรธเล็กน้อยแล้ว

“ได้ ไม่ถามแล้ว งั้นเธอบอกฉันหน่อยว่าเขาเป็นใคร ฉันสัญญา ฉันจะไม่ไปหาเรื่องเขาหรอก” ตอนนี้เวลานี้ เหยนเสี่ยวน่าแค่อยากจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน

“เธอยังจะถามอีก ไม่สนใจเธอแล้ว” ฉินวี่เฟยพูดแล้วก็หันหน้ากลับไป

หลี่ฝางหาหลี่ฝางไม่เจอ เลยได้แต่กลับเข้าไปในชั้นเรียนของตัว

เพิ่งกลับมา หลี่ฝางก็ถูกหวางเสี่ยวโก๋กอดเอาไว้

“หลี่ฟาง นายนี่มันสุดยอดมากจริงๆ” หวางเสี่ยวโก๋พูดและมองดูหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา

“ทำไมเหรอ?” หลี่ฝางถาม

“ฉันเพิ่งได้ข่าวมา ขาของหลิวเสี่ยวเทา หักไปแล้วจริงๆ”

หวางเสี่ยวโก๋หัวเราะเหอะๆ: “เมื่อคืนนายบอกว่านายตีขาของหลิวเสี่ยวเทาหัก ฉันยังไม่เชื่อ”

“ตอนนี้ฉันไม่เพียงแค่เชื่อเท่านั้น ตรงกันข้ามยังนับถือชื่นชมนายจนอยากจะก้มตัวลงไปกราบเลยด้วยซ้ำ หลี่ฝาง นายทำได้อย่างไรกันน่ะ?” มองดูหลี่ฝาง หวางเสี่ยวโก๋ถามด้วยความอยากรู้

“นี่ยังไม่ง่ายเหรอ ใช้ไม้ตีลงไป ขาของหลิวเสี่ยวเทา ก็หักแล้วไม่ใช่เหรอ?” หลี่ฝางพูดอย่างเรียบเฉย

หวางเสี่ยวโก๋กลอกตามองหลี่ฝางแวบหนึ่ง: “นายแกล้งทำเป็นโง่กับฉันเหรอ”

“ที่ฉันอยากจะถามคือ ที่นายตีขาของหลิวเสี่ยวเทาหัก โดยไม่ให้หลิวเหล่าซานแก้แค้นนายนายทำได้อย่างไร?”

หวางเสี่ยวโก๋มองดูหลี่ฟาง สายตาจมเข้าไปอยู่ในความคิดจากเรื่องหนึ่งเชื่อมโยงไปอีกเรื่องหนึ่ง

“หลี่ฝาง นายคงไม่ได้เป็นลูกชายของลูกพี่ใหญ่ในวงการมาเฟียคนไหนหรอกนะ?” จู่ๆ หวางเสี่ยวโก๋ก็คว้าแขนของหลี่ฝางเอาไว้ ถามขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“ไม่ใช่” หลี่ฝางส่ายหน้าและพูดขึ้นมา: “พ่อฉันเป็นแค่ชาวนาชาวไร่ธรรมดาเท่านั้น”