อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 16

เฉินฮวนฮวนตกใจมาก เธอเบิกตากว้างและเดินเซถอยหลังไปสองก้าว

นี่เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?

ประโยคที่เฟิงหานชวนพูดมันหมายความว่าอย่างไร?

เขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ?

"ทำไม ตกใจเหรอ? เธอแกล้งทำแต่จริงๆแล้วกำลังมีความสุขสินะ ? "เฟิงหานชวนก้าวเข้าไปหาผู้หญิงตรงหน้าของเขา

เฉินฮวนฮวนส่ายหัวและอธิบายว่า: "อาสาม คุณจะล้อเล่นหรืออะไรก็ตาม ไม่ว่าคุณจะเข้าใจฉันผิดหรือจะหัวเราะเยาะเย้ยฉันอย่างไรก็ได้ แต่คุณก็ไม่ควรพูดแบบนั้น"

"จะใช้อาเหยี่ยนเป็นข้ออ้างอีกแล้วเหรอ?"เฟิงหานชวนหัวเราะเยาะ และคราวนี้เขาไม่ได้หลงกลเธออีกแล้ว

"อาสาม คืนนี้คุณมาส่งแฟนกลับหอพักในมหาวิทยาลัยใช่ไหม? แฟนของคุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าเธอมาได้ยินสิ่งที่คุณเพิ่งจะพูดไปเมื่อกี้? "เฉินฮวนฮวนถามเขากลับ

"แฟน?" เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว

ผู้หญิงคนนี้คงจะกลัวสินะ ถึงกับต้องสร้างเรื่องว่าเขามีแฟนแล้ว

"อาสาม ไม่ว่าคุณจะเกลียดฉันแค่ไหน แต่เมื่อไหร่ที่นายท่านกลับมาฉันก็จะออกจากบ้านตระกูลเฟิงทันที ดังนั้นช่วงนี้คุณช่วยเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม?"เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

เธอรู้ว่าเฟิงหานชวนเกลียดเธอ แต่เธอก็ไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีกับเขาเลยนะ!

เฟิงหานชวนพูดไม่ออก

ผู้หญิงตรงหน้าพูดถูก เมื่อนายท่านกลับมาปัญหาก็จะคลี่คลาย

และก็คงจะอีกไม่นานนี้ แล้วทำไมเขาจะต้องมากังวลว่าเธอจะทำอะไรกับใครที่ไหนด้วยล่ะ?

"ขึ้นรถ" เฟิงหานชวนพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขารู้ว่าในใจของเขาก็ยังอารมณ์เสียอยู่ดี

เขาขับรถมาตั้งไกลเพื่อมาเห็นเธอคุยอยู่กับผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นน่ะหรอ นั่นมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมีอิทธิพลกับเขาแบบนี้มาก่อน

"ขึ้น ขึ้นรถ?"เฉินฮวนฮวนถามอย่างไม่เชื่อ

"ผมกำลังจะกลับแล้ว หรือคุณนัดผู้ชายคนไหนไว้อีก?"เฟิงหานชวนเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

"อาสาม คุณหมายถึงให้ฉันขึ้นรถไปกับคุณหรอ?"ทันใดนั้นดวงตาของเฉินฮวนฮวนก็เบิกกว้างขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความประหลาดใจ

เฟิงหานชวนกำลังจะตอบเธอ แต่เสียงของโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้นเสียก่อน

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากผู้ช่วยของเขาซูอวี่

"มีอะไร?"เฟิงหานชวนขมวดคิ้วและถามออกไป

"ประธานเฟิง ผมพบผู้หญิงคนนั้นแล้ว!"ซูอวี่รายงาน น้ำเสียงของเขาดูตื่นเต้นมาก: "เราได้ภาพวาดที่เหมือนกับสร้อยคอทองคำแล้วครับ"

"ตอนนี้พวกนายอยู่ที่ไหน?"เฟิงหานชวนถามทันที คิ้วที่ขมวดของเขาก็ค่อยๆคลายลง หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้น

"ตอนนี้พวกเราอยู่ที่บลูส์คลับ เธอเป็นพนักงานหญิงที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ ตอนแรกเธอกลัวว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง เธอจึงไม่กล้ายอมรับครับ"ซูอวี่ยังคงรายงานต่อ

"อยู่ที่นั่นห้ามไปไหน ฉันกำลังจะไป"หลังจากพูดจบเฟิงหานชวนก็วางสายโทรศัพท์

เขาเปิดประตูรถฝั่งที่นั่งของคนขับและรีบขึ้นรถทันที เฉินฮวนฮวนอึ้งไปเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะขึ้นรถดีไหม

สายที่เฟิงหานชวนเพิ่งวางสายไปเหมือนกับว่าเขาจะต้องไปที่ไหนสักแห่ง น่าจะไม่ได้ตรงกลับไปที่บ้านตระกูลเฟิง

เฟิงหานชวนที่กำลังจะสตาร์ทรถ ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเฉินฮวนฮวนนั้นยืนอยู่ข้างๆรถของเขา เขาหยิบเงินหนึ่งร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของเขาและโยนมันออกไปนอกหน้าต่างรถ

"เรียกแท็กซี่กลับเองนะ"

เขาทิ้งประโยคไว้เพียงแค่หนึ่งประโยค แล้วจากนั้นเขาก็ขับรถออกไปเลย

เมื่อเฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวก็เธอรีบหยิบแบงค์หนึ่งร้อยหยวนที่ตกอยู่บนพื้นและพยายามที่จะคืนเงินให้เฟิงหางชวนทันที แต่รถก็ถูกขับออกไปก่อนเสียแล้ว

เมื่อมองไปที่แบงค์หนึ่งร้อยหยวนในมือของเธอ เธอก็เม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาของเธอฉายแววเศร้าอย่างบอกไม่ถูก

เธอเงยหน้าขึ้นพยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆเดินอย่างเชื่องช้าไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน

เขาหยิบสร้อยคอทองคำออกมาจากกระเป๋าและส่งให้หลิวเยว่เอ่อร์

เมื่อเห็นสร้อยคอทองคำ หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็รีบเงยหน้าขึ้นและแสร้งทำเป็นตกใจทันที เธอแสร้งทำเป็นเอามือขึ้นมาปิดปากและร้องออกมาอย่างตกใจ

เธอปิดปากและจงใจดัดเสียงร้องออกมาให้เหมือนกับเฉินฮวนฮวน

เพราะเวลาเฉินฮวนฮวนร้องไห้ เสียงของเฉินฮวนฮวนนั้นค่อนข้างดูที่จะอ่อนแอจนน่าสงสาร และเธอก็เคยได้ยินมันมาก่อน

"คุณร้องไห้ทำไม?"เมื่อเฟิงหานชวนเห็นเธอเป็นแบบนี้เขาก็ถามทันที: "ผมทำให้คุณกลัวเหรอ?"

"ไม่ ไม่ใช่ค่ะ คุณชายสาม นี่เป็นของที่แม่ให้กับฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เห็นมันอีกแล้ว"หลิ่วเยว่เอ่อร์พูดไปพลางเช็ดน้ำตาไป

เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าเสียงร้องไห้ของผู้หญิงคนนี้ดูแปลกๆ

แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเพราะว่าตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร

หรือเพราะว่ากลัวตัวตนที่แท้จริงของเขา เธอกลัวเขาอย่างนั้นเหรอ?

"คุณรู้จักผมเหรอ?"เขายังคงถามต่อไป

เพราะเมื่อกี้เธอเรียกเขาว่าคุณชายสาม

"ห้ะ? ฉัน....." หัวใจของหลิ่วเยว่เอ่อร์หล่นดัง "ตุ๊บ" หลังจากได้สติเธอก็ได้อธิบายไปว่า: "คนของคุณเป็นคนบอกฉันว่าคุณคือเฟิงหานชวนหรือคุณชายสามแห่งตระกูลเฟิง"

เฟิงหานชวนหันหน้าไปมองซูอวี่ที่ยืนอยู่ที่ประตูและพยักหน้า

เขาหันหน้ากลับมาอีกครั้งมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าแล้วถามว่า "คุณต้องการให้ผมชดเชยให้คุณอย่างไร?"

"ชดเชย?" หลิ่วเยว่เอ่อร์แอบดีใจ

เธอเดาถูก เฟิงหานชวนตามหาเฉินฮวนฮวนก็เพื่อชดเชยสิ่งที่เขาได้ทำกับเธอลงไป

"คุณชายสาม ฉันไม่ได้ต้องการอะไร เหตุผลที่ฉันมาก็เพียงเพื่อมาเอาสร้อยคอของแม่คืน"หลิ่วเยว่เอ่อร์มองชายตรงหน้าเธอด้วยสายตาที่น่าสงสาร