อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 42

เมื่อเห็นฉากนี้หรงจิ่นซิวก็สบถในใจ

เฟินหานชวนจับปลาสองมือเหรอ?

เมื่อเห็นแบบนี้แล้วมันเหมือนกับว่าเขากำลังเล่นกับใจของผู้หญิง แถมยังไม่อยากยอมรับอีก?

ไม่แปลกใจเลยที่สาวคนนี้จะกรีดข้อมือฆ่าตัวตายเพราะเขา!

"เฮียสาม ทำไมถึงไม่จริงใจเลย บอกฉันทีว่านี่มันเหยียบเรือ..." ก่อนที่หรงจิ่นซิวจะพูดจบ แขนของเขาก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อนทันที

หลังจากนั้นเฟิงหานชวนก็ดึงเขาออกมาจากห้องนั้น

เมื่อมองไปที่ประตูห้องที่ถูกปิดลง หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็ขมวดคิ้วแน่น

แม้ว่าหรงจิ่นซิวจะยังพูดไม่จบ แต่เธอก็เดาได้ว่าหรงจิ่นซิวกำลังจะพูดอะไรต่อ ต่อจากคำว่าเหยียบเรือก็ต้องต่อด้วยคำว่า "สองแคม" ไม่ใช่หรือ

เรือสองแคม...

นั่นพิสูจน์ให้เห็นว่าเฟิงหานชวนไม่ได้โกหก เขามีแฟนแล้วแน่ๆ

อย่างไรก็ตามหลิ่วเยว่เอ่อร์ก็ไม่ยอม เนื่องจากเฟิงหานชวนได้ "หลับนอน" กับเธอแล้วและสัญญาว่าจะรับผิดชอบก็คือต้องรับผิดชอบ!

……

หรงจิ่นซิวพาเฟิงหานชวนไปที่ห้องพักของเขา

"เฮียสาม นายต้องเล่ามาเดี๋ยวนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?" เมื่อวานหรงจิ่นซิวก็ตกใจมากพอแล้ว วันนี้ยังจะต้องมาตกใจอีก

แต่เรื่องของเฉินฮวนฮวนนั้นเขาเคยได้ยินเฟิงเฉินเหยี่ยนเล่าให้ฟังแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงที่ชื่อหลิ่วเยว่เอ่อร์

"อย่างที่เห็น เธอกรีดข้อมือเพราะฉัน" เฟิงหานชวนขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาไม่สู้ดีนัก

"แล้วนายไปทำอะไรให้ผู้หญิงคิดที่จะกรีดข้อมือฆ่าตัวตาย? นายโกหกความรู้สึกหรือไปหลอกพวกเธอหรือเปล่า? "ปกติแล้วหรงจิ่นซิวไม่ได้เป็นที่พูดเยอะ แต่วันนี้เขาตกใจมากจนมีคำถามมากมายออกมาไม่หยุด

เฟิงหานชวนถูจมูกของตัวเองอย่างหงุดหงิด เขานั่งลงบนโซฟาข้างๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า: "คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ฉันได้ไปร่วมงานเลี้ยงทางธุรกิจที่บลูส์คลับและฉันได้ยา..."

เฟิงหานชวนบอกหรงจิ่นซิวว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้นและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหลิ่วเยว่เอ่อร์

หลังจากฟังแล้วหรงจิ่นซิวก็เงียบและแสดงออกสีหน้าอย่างครุ่นคิด

"เรื่องของนายมันค่อนข้างยาก!"หรงจิ่นซิวเลียริมฝีปากของเขาและวิเคราะห์: "นายทำให้เธอแข็งข้อขึ้น นายบอกว่านายจะรับผิดชอบแต่กลับบอกเธอว่ามีแฟนแล้ว นายเลยจะให้เงินเพื่อถึบหัวส่งเธอ ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะคิดฆ่าตัวตาย!"

"……" มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกหลายครั้งก่อนจะถามว่า: "นายจะเน้นสิ่งที่ฉันพูดไปแล้วทำไม?"

หรงจิ่นซิวจะพูดซ้ำสิ่งที่เขาพูดทำไม?

"ถ้าอย่างนั้นมีแผนไหมล่ะ?" หรงจิ่นซิวหยุดล้อเล่น ใบหน้าของเขาเริ่มจริงจังและเขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: "ตอนนี้ เฉินฮวนฮวนเป็นภรรยาของนายแล้ว ฉันเห็นว่านายดูจะให้ความสำคัญกับเธอมากแต่หลิ่วเยว่เอ่อร์คนนี้ก็ดูจะจัดการได้ยากมากเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น ... "

"ไม่อย่างนั้นอะไร?" เฟิงหานชวนถามกลับไปทันที

"ไม่อย่างนั้นก็เลี้ยงดูอีกคนไว้ที่บ้านหลังหนึ่ง อีกคนก็เลี้ยงดูไว้อีกบ้านหลังหนึ่ง" หรงจิ่นซิวพยายามที่จะไม่หัวเราะออกมา

เฟิงหานชวนมองเขา

"อันที่จริงเฟิงหานชวน ความคิดในใจของนายเพิ่งถูกเปิดเผยออกมาเมื่อกี้เลย"หรงจิ่นซิวยักไหล่และเอนตัวพิงกำแพงพลางกอดหน้าอก เขาวิเคราะห์อย่างใจเย็นว่า: "ฉันบอกไปว่านายให้ความสำคัญกับเฉินฮวนฮวน และนายเองก็ไม่ได้ปฏิเสธข้อนี้"

"ที่จริงแล้วในใจของนาย นายไม่อยากให้เธอออกจากบ้าน ไม่อย่างนั้นคงไม่อยู่ในโรงพยาบาลเพื่อเฝ้าเธอทั้งคืนใช่ไหมล่ะ?"

สีหน้าของเฟิงหานชวนเปลี่ยนไป

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นของเขาดูน่ากลัว เขาพูดอย่างเย็นชาว่า: "ผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของฉัน"

"นายกำลังโกหกอีกแล้ว"หรงจิ่นซิวหันมาและเม้มริมฝีปากเล็กน้อย: "ในเมื่อนายต้องการที่จะทิ้งเฉินฮวนฮวน ถ้าอย่างนั้นก็ไปรับผิดชอบหลิ่วเยว่เอ่อร์เถอะ"

หลังจากพูดจบ เขาก็โบกมือและเดินออกจากห้องพักไป

เขาไม่อยากพูดถึงปัญหาที่ยุ่งยากแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เรื่องของใครก็จัดการเอาเองแล้วกัน

ทันใดนั้นทั้งห้องก็เงียบลง เหลือเพียงเฟิงหานชวนเท่านั้น เขานั่งลงคิดอยู่สักครู่หนึ่งก่อนจะเดินออกไป

ไม่คาดคิดเลยว่าเฟิงหานชวนจะยิ่งเย็นชามากกว่าเดิม!

เธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดี?

จะทำอย่างไรดี!

……

ณ ห้องเรียน มหาวิทยาลัย A

เฉินฮวนฮวนเข้าเรียนแล้ว แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์ก็ยังไม่มาสักที

ได้ยินว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์ขอลา แต่หลิ่วเยว่เอ่อร์เองก็ไม่ได้ส่งข้อความบอกเธอเลยสักนิด

เธอเป็นห่วงหลิ่วเยว่เอ่อร์มาก ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจโทรหาหลิ่วเยว่เอ่อร์อีกครั้ง

คราวนี้เธอต่อสายติด

"โทรหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?" หลิ่วเยว่เอ่อร์กำลังนอนอยู่บนเตียง สีหน้าของเธอนั้นน่ากลัวมาก

เธออุส่าห์เข้ามาแทนที่เฉินฮวนฮวนแล้ว ทำไมเฟิงหานชวนถึงไม่อยากจะรับผิดชอบเธอ?

หรือว่าเฟิงหานชวนรู้แล้วว่าเธอเป็นตัวปลอม

"เยว่เอ่อร์ ฉันได้ยินมาว่าเธอขอลา เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?"เมื่อได้ยินเสียงที่ดูจะไม่แยแสของหลิ่วเยว่เอ่อร์ เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนนิดหน่อยและถามออกไปอย่างกังวล

"ฉันป่วยและต้องพักให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล วันนี้ฉันเลยไม่ได้ไปเรียน ถ้าเธอไม่มีอะไร ฉันวางสายก่อนนะ " หลิ่วเยว่เอ่อร์รู้สึกหงุดหงิดที่ได้ยินเสียงของเฉินฮวนฮวน

"เยว่เอ่อร์ เธอป่วยเป็นอะไรเหรอ? เธออยู่โรงพยาบาลไหน เป็นหนักหรือเปล่า? " เฉินฮวนฮวนส่งความเป็นห่วงเป็นใยผ่านคำพูดไปสองสามประโยค แต่หารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายได้วางสายไปแล้ว

เธอมองไปที่หน้าจอสีดำด้วยความสงสัยเล็กน้อย ทำไมหลิ่วเยว่เอ่อร์ดูแปลกๆ?

เป็นเพราะอาการป่วยหรือเปล่า?