อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 43

เมื่อเฉินฮวนฮวนเห็นว่าหลิ่วเยว่เอ่อร์อารมณ์ไม่ค่อยดี เฉินฮวนฮวนจึงไม่คิดที่รบกวนเธอต่ออีก

วันนี้เธอดีขึ้นมากและเธอต้องทำงานพาร์ทไทม์ต่ออีกในช่วงบ่าย ถ้ากลับบ้านตระกูลเฟิงก็คงจะดึกมากๆแล้วตอนนั้น

เมื่อวานเธอไม่ได้ไปทำงาน และหลังจากไปบ้านตระกูลเฉินเธอก็วางแผนจะกลับไปบ้านตระกูลเฟิงเพื่อคุยกับเฟิงหานชวน แต่เนื่องจากเธอมีไข้สูง แผนที่เธอวางไว้จึงล่ม

เมื่อนึกถึงเฟิงเฉินเหยี่ยนที่มาเฝ้าเธอที่โรงพยาบาลทั้งคืนเมื่อคืนที่ผ่านมา เฉินฮวนฮวนก็แอบรู้สึกผิดเล็กน้อย เธออยากจะขอบคุณเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นการส่วนตัว แต่เธอไม่มีข้อมูลที่จะติดต่อเฟิงเฉินเหยี่ยนได้เลย

หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน เธอก็ตัดสินใจกดโทรออกไปที่หมายเลขโทรศัพท์มือถือของเฟิงหานชวนทันที

ทันทีที่เฟิงหานชวนมาถึงออฟฟิศ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นมาก่อนที่เขาจะได้นั่งลง

เขาหยิบมันขึ้นมาและพบว่าเป็นเฉินฮวนฮวนที่โทรเข้ามา เขาขมวดคิ้วทันที

"มีอะไร?"เฟิงหานชวนถามออกไป แต่ในใจเขาก็แอบสงสัยว่าเฉินฮวนฮวนจะโทรมาขอบคุณเขาหรือเปล่า?

แต่วินาทีถัดมา คำพูดของผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาแทบโกรธจนเป็นบ้า

"อาสาม ฉันอยากขอเบอร์มือถือของอาเหยี่ยน คุณช่วยส่งมาทางข้อความให้ฉันหน่อยได้ไหม?" เฉินฮวนฮวนถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลเหมือนอ้อนวอน

เฟิงหานชวนกัดฟันแน่น มือของเขาเองก็ถูกกำไว้แน่นจนเห็นเส้นเลือด และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

อยากตายหรือยังไงผู้หญิงคนนี้!

เขาดูแลเธอทั้งคืนและแทนที่เธอจะขอบคุณเขาก็ไม่มีเลยสักคำ แถมยังมาขอเบอร์โทรศัพท์อาเหยี่ยนกับเขาอีก?

"ทำไม วางแผนที่จะยั่วยวนอาเหยี่ยนหรือยังไง? เฉินฮวนฮวน ฉันเดาไม่ผิดเลย สุดท้ายเธอก็ไม่อยากทิ้งตำแหน่งสะใภ้ตระกูลเฟิงที่อายุน้อยที่สุดไป! "เฟิงหานชวนกัดฟันพูดด้วยความโมโห

"ไม่ใช่นะอาสาม ฉันแค่อยากขอบคุณอาเหยี่ยนเฉยๆ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย" เฉินฮวนฮวนป้องปากของเธอและพูดด้วยเสียงเบาเพราะกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน

"ขอบคุณ?" น้ำเสียงของเฟิงหานชวนดูแดกดัน

ต้องไปขอบคุณอะไรเขา ทำไมต้องขอบคุณอาเหยี่ยน?

ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นอะไรอยู่!

"อาสาม เมื่อวานอาเหยี่ยนเฝ้าฉันทั้งคืน ฉันรู้สึกเกรงใจ ฉันเลยอยากจะขอบคุณเขาเป็นการส่วนตัว ฉันไม่ได้หมายความอย่างที่คุณคิดนะ ฉันไม่มีความคิดที่จะยั่วยวนอาเหยี่ยนอย่างแน่นอน" เฉินฮวนฮวนอธิบายอย่างจริงจัง

เรื่องน่าอึดอัดใจที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเฟิงหานชวน เดิมทีเธอก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเฟิงหานชวนอย่างไร จึงได้แต่พูดคําเหล่านี้อย่างกระอักกระอ่วน

สีหน้าของเฟิงหานชวนเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่ได้ยิน

ในวินาทีถัดมา เฉินฮวนฮวนก็ได้ยินเสียง "ติ๊ดๆ" จากโทรศัพท์

เธอมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์และปรากฏว่าเฟิงหานชวนได้วางสายไปแล้วจริงๆ

"เฮ้อ!" เธอถอนหายใจหนึ่งครั้ง เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรอยู่พักหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเฟิงหานชวนเข้าใจเธอผิดอย่างมาก แม้ว่าเธอจะอธิบายอย่างจริงจัง เขาก็ไม่คิดที่จะฟังหรือคิดที่จะเชื่อเธอเลย

ยิ่งกว่านั้นตอนนี้เฟิงหานชวนคงต้องเกลียดเธออย่างกับอะไรดี

เนื่องจากเฟิงหานชวนเกลียดเธอมาก คาดว่าต่อจากนี้เฟิงหานชวนคงจะไม่ช่วยเธอแล้วไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม

เธอคิดว่าถ้าเธอน่าจะสามารถขอความช่วยเหลือจากเฟิงเฉินเหยี่ยนได้ เฟิงเฉินเหยี่ยนก็น่าจะใจดีช่วยเธออย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตามเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่ค่อยกลับไปที่บ้านตระกูลเฟิง และเธอไม่มีช่องทางการติดต่อของเฟิงเฉินเหยี่ยนเลยและเฟิงหานชวนไม่ยอมเอาเบอร์เขาให้เธอด้วย เธอไม่สามารถติดต่อเฟิงเฉินเหยี่ยนได้

สักพักหนึ่งเฉินฮวนฮวนก็ค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย

เพราะว่าไม่ว่าอย่างไรเฟิงเฉินเหยี่ยนก็ต้องกลับไปที่บ้านตระกูลเฟิงแน่นอน เมื่อเขากลับมาเธอจะขอบคุณเขาและขอร้องให้เขาช่วยไปเอาสร้อยคอกับหลิวตงรุ่ยให้เธอ

ตอนนี้เฉินฮวนฮวนตั้งความหวังไว้ที่เฟิงเฉินเหยี่ยน

……

หลังจากอ่านแล้ว เขาก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชาและพูดว่า: "แน่นอนว่าคนประเภทเดียวกันก็มักจะอยู่ด้วยกัน"

"ประธานเฟิง ท่านหมายความว่าอย่างไร?"ซูอวี่รู้สึกสับสนเล็กน้อย

"ออกไปก่อน แล้วก็เตรียมตัวประชุมด้วย" หลังจากที่เฟิงหานชวนพูดจบ เขาก็โยนกองเอกสารทิ้งลงถังขยะทันที

เมื่อเห็นการกระทำของเฟิงหานชวนและใบหน้าบึ้งตึงของเขา ซูอวี่ก็เข้าใจความหมายของเฟิงหานชวนทันทีและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เฟิงหานชวนคิดอะไรบางอย่างออกจึงเรียกซูอวี่ไว้ก่อน

"ซูอวี่ จัดตารางให้ฉันด้วยฉันต้องการพบเกาจวินเซวียนในช่วงบ่ายนี้"

"เกาจวินเซวียน?"ซูอวี่หันกลับมาครู่หนึ่งแล้วตอบสนองทันที

เกาจวินเซวียนเป็นแฟนของหลิ่วเยว่เอ่อร์และในข้อมูลที่สืบมาพบว่าทั้งสองยังคงคบกันอยู่

จู่ๆประธานเฟิงก็ต้องการพบเกาจวินเซวียน มันหมายความว่าอย่างไร?

"ประธานเฟิง ต้องการจะทำลายพวกเขาเหรอครับ?" ซูอวี่ถามด้วยความประหลาดใจ

เป็นไปได้ไหมที่ประธานเฟิงยังคงอยากที่จะรับผิดชอบหลิ่วเยว่เอ่อร์?

"พวกเขาเลิกกันแล้ว ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา" เฟิงหานชวนหรี่ตาและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ซูอวี่ไม่ถามเพิ่มและตอบรับอย่างรวดเร็ว

ในช่วงบ่าย

เฟิงหานชวนขับรถไปที่ร้านกาแฟใกล้ๆมหาวิทยาลัย A

เกาจวินเซวียนรออยู่ที่นั่นอยู่ก่อนแล้ว และเมื่อเขาเห็นเฟิงหานชวนที่เดินเข้ามา เขาก็ยื่นมือไปหาเฟิงหานชวนอย่างกระตือรือร้น: "ประธานเฟิง สวัสดีครับๆ"

ท่าทางของเขาดูสุภาพมาก