โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 539

หยางหลิงรุ่ยโกรธมากจนหลับไปแล้ว เดิมทีเขาคิดว่าเขาสามารถหลับได้ด้วยตนเอง

แต่ไม่รู้เป็ฯเพราะอะไร พอปิดตาลง คล้ายกลับว่าสมองเขาคือมีแต่ฮั่วเทียนหลัน

ตอนที่รอเขาตื่นนอน แสบตามากจนลืมตาไม่ขึ้น

เขาก็คว้าโทรศัพท์มา เขาอยาโทรสัพท์สักแปป แต่พอกดโทรสัพ์แล้ว ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไร แล้วเขาก็พึ่งคิดออกว่าเมื่อคืนวานตัวเองได้ปิดโทรสัพท์ไว้

หลังจากที่เขาไปล้างหน้าบ้วนปากเสร็จ ตอนที่หยางหลิงรุ่ยทานอาหารเช้า เขาพึ่งจะเปิดโทรศัพท์

พอเปิดโทรศัพท์ปุ๊ป เขารีบดูข้อความทันที ทั้งหมดคือสายที่ไม่ได้รับ

หยางหลิงรุ่ยดูเวลาแล้วคือสายเข้าเมื่อคือสิบห้านาทีที่แล้ว

แถมเบอร์ที่โทรเข้าเบอร์นี้เป็นเบอร์ของฮั่วเทียนหลันด้วยแหละ!

หยางหลิงรุ่ยกดโทรกลับ ตอนนี้ฮั่วเทียนหลันโทรหาเขาตั้งหลายสาย คาดว่าน่ามีเรื่องอะไรสักอย่าง

แต่ว่าพอเขาเตรียมที่จะโทรกลับ เขาคว้าโทรศัพท์มาถือไว้แปปนึง

เขาก็คิดไปถึงเมื่อคืนวานฮั่วเทียนหลันไม่ตอบแชท ตอนนี้ เขาไม่รับสายคล้ายกลับว่าพอดี

หยางหลิงรุ่ยใจกำลังคิดถึงเรื่องราว อาหารเช้าอยู่ตรงหน้าาก็ไม่มีการขยับ

กินข้าวด้วยกันยังมี หยางเยี่ยน ช่วงนี้หยางเยี่ยนกลับมาประจำ ดังนั้นเขาก็สังเกตหยางหลิงรุ่ยตลอด

การจัดการเวลาของน้องสาวนับว่าปกติ แต่ปกติเวลาเขาใจลอย หลีกเลี่ยงนานเกินไปแล้วปะ？

เสี่ยงเติงเติง2ครั้ง หยางเยี่ยนใช้ตะเกียบเคาะโต๊ะ2ครั้งแล้ว

พักนึงหยางหลิงรุ่ยก็ถูกสั่นให้ตื่นขึ้นมา เขาเลยมองหยางเยี่ยน ซ่านซ่านขำแล้วขำอีก รู้ว่าตัวเองควรทำไรอะไร ก็เลยยกจานขึ้นมากินข้าวต่อ

แต่ว่าไม่ถึงห้านาที เขาก็เอาโทรสัพท์ขึ้นมาเปิดวีแชทอีกครั้ง

หยางเยี่ยนตั้งใจให้หยางหลิงรุ่ยแบบนี้ ถอดถอนหายแล้วหนึ่งครั้ง

จริงๆแล้วคือ สาวรุ่นใหญ่ ไม่ได้กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในสายตาของผู้ชายอีกต่อไป เขาเข้าใจสายตาของหยางหลิงรุ่ยดี

เขาชัดเจนขนาดนี้ เขากำลังคุยกับผู้ชายที่เขาชอบอยู่อ่ะนะ!

หยางหลิงรุ่ยพึ่งจะเปิดวีแชท ก็เห็นชื่อของฮั่วเทียนหลันอยู่ด้านหลัง แถมมีข้อความวีแชทตั้งสองสามข้อความ

เมื่อวานฉันพักผ่อนเร็ว มีธุระอะไรไหม？

“รับสาย！”

ตั้งใจไม่รับสายใช่ปะ？เวลานี้ไม่ควรจะเปิดโทรศัพท์แล้วหรอ？

โทรศัพท์โทรไม่ติดตลอด ดังนั้นฉันอยากให้เรื่องนี้จบๆไป

ช่วงนี้บริษัทยุ่งมาก กลัวว่าไม่มีเวลาไปส่งลั่นลานแล้ว เธอดูสามารถช่วยไปส่งลั่นลานแทนฉันได้ไหม？

หลังจากที่ฮั่วเทียนหลันพูดประโยคนี้จบ ก็มีไม่ได้พูดอะไรต่ออีก

หลังจากที่หยางหลิงรุ่ยได้ดูเวลาแล้ว คือประมาณก่อนห้านาที

คือแบบชัดเจนมาก เขาไม่ได้ตอบตลอดเลย ดังนั้นฮั่วเทียนรุ่ยก็ไม่พูดอีกแล้ว

สำหรับลั่นลาน นี่คือเนื้อที่หล่นจากร่างกายตัวเอง โดยธรรมชาติหยางหลิงรุ่ยเจ็บปวดใจอย่างมากมาโดยตลอด

ดังนั้นเขาก็คิดแล้วคิดอีก สุดท้ายนี้ก็ยังคงส่งข้อความหาฮั่วเทียนหลัน

ผ่านไปสักครู่ ฮั่วเทียนหลันส่งข้อความตอบกลับมา รบกวนคุณแล้ว

หยางหลิงรุ่ยเหลือบมองแล้วก็กลืนน้ำลาย

ผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ก็ยังเกรงใจขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าในใจมีอะไรอย่างอื่นต้องจัดการหรอ？

ตามทีชีวิตความเป็นอยู่ หยางหลิงรุ่ยได้ใช้ชีวิตเพื่อดูแลเด็กแบบจริงๆจังๆ

ฮั่วเทียนหลันดูเหมือนจะหายตัวไปและก็ม่ปรากฏตัว

แถมลั่นลาน กำลังรู้ว่าหลังจากนี้สามารถไปมาหาสู่กับหยางหลิงรุ่ยได้ ตื่นเต้นจนจะกระโดดโลดเต้นแล้ว

ราวกับว่ากลับไปอยู่ข้ายกายฮั่วเทียนหลัน แท้ที่จริงเขาไม่ได้อยากไป

นี่ทำให้หยางหลิงรุ่ยรู้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีบ้างที่ตลก นี่คือต้องถูกฮั่วเทียนหลันมองเห็น จะรู้สึกเสียใจไหมอ่ะ？

ขึ้นอยู่กับความกระตือรือร้นของลั่นลาน แปปเดียวก็ทำให้หยางหลิงรุ่ยแบบไม่ไหวแล้ว

เพียงแค่ลั่นลานอยู่บ้าน แน่นอนว่าเขาห่างจากข้างกายของหยางหลิยรุ่ยไม่ได้หรอก

กลัวหยางหลิงรุ่ยทำงานที่ไหน เขาก็ฟุบอยู่โต๊ะเขาหรือไม่ก็นั่งอยู่บนโซฟา สายตาได้ถูกล็อคไว้ที่บนร่างกายของหยางหลิงรุ่ย

รูปแบบของสายลับนี้ ทำให้หยางหลิงรุ่ยจนปัญญามาก

ลั่นลานเหมือนกำลังเลี่ยนแบบเวทย์มน ชิงหรงยังทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย สำหรับเขาพูดได้ว่าไม่น่าดึงดูดใจสำหรับเขา

ในที่สุด ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว

วันพุธของหยางหลิงรุ่ย ก็ตอบรรับพาลั่นลานและชิงหรงไปเที่ยวด้วยกัน

เดิมทีเชาวางแผนเรียกฮั่วเทียนหลันไปด้วยกัน แต่ว่าไม่รู้เพราะอะไร โทรสัพท์ของฮั่วเทียนหลันปิดเครื่องไปแล้ว

หลังจากที่หยางหลิงรุ่ยโทรหาแล้วสีห้าครั้งไม่รับ เชาก็ละทิ้งแล้วไม่โทรแล้ว

เช้าตรู่หยางหลิงรุ่ยขับรถ พาเด็กๆสองคนไปห้างสรรพสินค้า

ตอนเช้าเขาได้พิจารณาเสื้อให้เด็กสองสามชุด ดังนั้นจึงมาถึงเป้าหมายแล้ว

หยางหลิงรุ่ยได้ตัดสินใจได้ตั้งนานแล้วว่า จากวันนี้เป็นต้นไป เขาเด็กผู้หญิงทั้งสองคนมีสิ่งของอะไรก็ตาม

คนโตมี คนเล็กก็ต้องมี ทั้งหมดแต่งตัวเป็นพี่น้องก็โอเค

ถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว ได้ติดต่อแนะนำการซื้อไว้ตั้งนานแล้ว รออยู่ด้านนอกแล้ว

สวัสดีค่ะ คุณหญิงหยาง เชิญเข้ามาค่ะ！

ด้านนอกของร้านนี้ ไม่มีแขวนป้ายไว้ มีแค่โลโก้ง่ายๆอันนึง

หยางหลิงรุ่ยมองชิงหรง เขาก็ตาแบบนั้นมองไปที่ทิศทางที่ลั่นลานจะจากไป

มุมปากของเขามีรอยยิ้มเล็กๆแล้วก็หยิบกระโปรงตัวอื่นขึ้นมามอบให้ชิงหรง

ไปเถอะ เธอใส่แน่นอนว่าดูดีมากๆ

ครั้งนี้ ชิงหรงไม่ได้ปฏิเสธ ไม่ลังทีจะเอาเสื้อไปลองที่ห้องลองชุด

พอเห็นเด็กสองคนคาดไม่ถึงว่าจะเชื่อฟังขนาดนี้ ผู้ชี้แนะการซื้ออดไม่ได้ที่จะชมสักประโยค คุณหญิงหยางคะ ลูกชองคุณทั้งสองคน ทำให้ไม่ต้องกังวลจริงๆเลยอ่ะ

หยางหลิงรุ่ยขำแล้วชำอีก ประโยคเกรงใจสองประโยค

ในใจ คือดีใจมากๆ โดยเนื้อแท้แล้วคนเป็นแม่ ใครจะไม่หวังให้คนอื่นชมลูกตัวเอง

อยู่ร้านหนึ่งชั่วโมงแล้ว หลังจากที่นอกจากหยางหลิงรุ่ยหยิบเสื้อผ้าที่ตัวเองสั่งทำ แล้วก็เลือกชุดให้เด็กในบริเวณเสื้อผ้าเด็ก

หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็พึ่งจะปล่อยมือและจากไป

เดินช้อปอยู่ชั้นสามแล้วรอบนึง หยางหลิงรุ่ยก็เห็นจอ LCD อยู่ไม่ไกลซึ่งแสดงให้เห็นว่าภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจะเข้าฉายในอีกไม่นาน

“มิติวิญญาณมหัศจรรย์” หยางหลิงรุ่ยแต่ก่อนเคยดูการ์ตูนเรื่องนี้

มันคือผลงานของแท้ที่ถูกต้องเลยแหละ อย่าไปกลัวของประเภทของหนัง รับรองว่าสนุกดึงดูดคนดู

หยางหลิงรุ่ยชอบกลิ่นอายแบบนี้ จึงได้นั่งยองลงมาพร้อมกับพูดให้เด็กทั้งสองฟังว่า “ลูกๆ พวกเราไปดูหนังกันเถอะ”

เมื่อได้ยินว่าจะได้ไปดูหนัง จากที่ลั่นลานกำลังทานไอศกรีมโคนอยู่ ก็ก็กระโดดขึ้นมาอย่างดีใจ แล้วพูดว่า “โอเคเลย!”

แต่ทว่าชิงหรงก็มองเห็นตัวอักษรบนหน้าจอ

เขาเบะปากแล้วพูดว่า “คุณแม่ นั่นมันช่างไร้เดียงสามากเลย”

เมื่อถูกลูกว่าว่าไร้เดียงสา ใบหน้าของหยางหลิงรุ่ยก็เริ่มแดงขึ้นมาทันที

แต่ ณ เวลานี้ ฝั่งของลั่นลานก็ตะโกนออกมาว่า “หรงหรง นี้มันไม่ไร้เดียงสาหรอกนะ แต่ก่อนตอนอยู่ที่บ้าน พ่อกับฉันก็ดูหนังด้วยกัน”

หยางหลิงรุ่ยก็ดูแบบนี้ ดวงตาชิงหรงก็มืดลงไป

เขารู้ว่าชิงหรงไม่ได้หมดสติเพราะการทะเลาะกัน

เขาแค่ควรจะฟังคำพูดของลั่นลาน นึกถึงใบหน้าซู่เว้ยผู้เป็นพ่อของเขาออกแล้ว!

หยางหลิงรุ่ยยื่นมือมาขยี้ผมของชิงหรง พร้อมกับพูดเสียงเบาๆว่า “เด็กดี พวกเธออยากกินอะไรไหม ฉันจะไปซื้อมาให้!”

“น้ำอัดลม ชานม มันฝรั่งแผ่นทอดกรอบ ป๊อปคอร์น......”

ด้านของชิงหรงกลับไม่มีความรู้สึกของการเป็นผู้ใหญ่

เด็กๆทุกคนจะชอบอาหารจังค์ฟู้ด เขาก็ชอบเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่าปกติจะทานน้อย

หยางหลิงรุ่ยหันกลับออกไปเพื่อไปซื้อของให้เด็กๆทั้งสอง

แต่ทว่าลั่นลานและชิงหรงที่อยู่ด้านหลัง ลั่นลานก็ไปพูดด้านข้างของชิงหรงว่า “ชิงหรง วันนี้อารมณ์ไม่ดีเหรอ?”