โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 545
ที่จริงหลังจากที่เธอพูดแบบนั้น หยางหลิงรุ่ยเองก็รู้สึกเสียใจ
เนื่องจากฟังแล้วคำพูดของตัวเองมันดูรุนแรงเกินไป
ภายใต้แสงจันทร์และเสื้อผ้าที่ราคาแพงทำให้ฮั่วเทียนหลันดูดีมาก
ฮั่วเทียนหลันขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า “คุณคิดว่าไงหละ?”
“ฉัน.....” หยางหลิงรุ่ยสูญเสียการควบคุมไปชั่วขณะ ถึงแม้ในใจของเธอจะมีเสียงตะโกนออกมา
การสารภาพรัก หรือการแต่งงานถึงจะมีแบบนี้!
แต่เธอยังคงส่ายหน้าต่อไปและปล่อยผ่านหัวข้อนี้
“ไม่รู้สิ ไม่ได้ใส่ใจ” หยางหลิงรุ่ยกำลังหั่นสแต็กที่ชุ่มช่ำในจานของเธอ แต่ด้วยความประหม่าจึงทำให้มีน้ำสแต็กกระเด็นไปโดนใบหน้าของเธอสองสามหยด
หยางหลิงรุ่ยรีบเอามือเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชู่ แบบนี้มันน่าอายมากๆ
แต่ไม่ทันได้รอให้เธอยื่นไปหยิบกระดาษทิชชู ฮั่วเทียนหลันก็ยื่นกระดาษมาให้เธอตรงหน้าแล้ว
“เช็ดสักหน่อย!”
“อ่า!” หยางหลิงรุ่ยรับกระดาษเอาไว้ และพูดอย่างแข็งกระด้างว่า “ขอบคุณ!”
ฮั่วเทียนหลันยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร และมองไปที่ใบหน้าของหยางหลิงรุ่ยด้วยแววตาที่อ่อนโยน
“กินแค่ปากไม่พอหรอ ต้องกินที่หน้าด้วย? ต้องการให้ผมห่ออาหารกลับบ้านให้คุณไหม?”
การหยอกล้อของเขาทำให้หยางหลิงรุ่ยโมโหขึ้นมาในทันที
“ไร้สาระ คุณมันคนเฮงซวย....”
เธอหยิบผ้ามาเช็ดหน้าเสร็จก็โยนไปทางฮั่วเทียนหลัน
ฮั่วเทียนหลันใช้มือรัยเอาไว้ คนทั้งสองสบตากันในทันทีและรอยยิ้มก็ผลิบานโดยไม่ได้ตั้งใจ
มันบังเอิญมากที่ตอนนี้มีเสียงดนตรีที่ไพเราะบรรเลงอยู่
บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนเริ่มคลุมเครือมากขึ้นทันที
ใบหน้าของหยางหลิงรุ่ยแดงขึ้น เธอยังคงก้มลงไปที่โต๊ะอาการและทานมันต่อไป
แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างเต็มที่ แต่เธอก็ยังต้องยอมรับความเป็นจริง
นั่นก็คือเธอสั่งอาหารมามากเกินไปจนทานไม่ไหมด
ตอนนี้แค่กลืนน้ำลายหยางหลิงรุ่ยก็ยังไม่สามารถทำได้ ตอนนี้เธอกำลังมองฮั่วเทียนหลันที่กำลังกินกุ้งอยู่
และต้องพูดออกมาเลยว่า ตอนที่ผู้ชายคนนี้เงียบสงบความหล่อเหลาของเขาทำให้ผู้คนรับรู้ได้!
แต่วินาทีถัดมาบรรยากาศแบบนั้นก็ถูกทำลายลง
“มองผมทำไม?”
ฮั่วเทียนหลันเงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มออกมา
ใบหน้าของหยางหลิงรุ่ยแดงขึ้นอย่างมา เธอตอบกลับไปว่า “หลงตัวเอง!”
“งั้นก็ต้องดื่มอะไรสักหน่อยเพื่อให้รู้สึกหลงตัวเองมากขึ้น!”
ฮั่วเทียนหลันหยิบไวน์แดงขึ้นมากระดกเข้าปาก
แต่หยางหลิงรุ่ยก็ยื่นมือออกไปห้ามเอาไว้
“คุณฮั่ว แผลของคุณยังไม่หายดี คุณควรจะหลีกเลี่ยงการดื่มควรหลีกเลี่ยงแอลกอฮอล์”
“เมื่อก่อนผมก็ดื่ม!”
“นั่นมันเป็นเพราะว่าฉันไม่อยู่”
คำขอสั้น ๆ และคำตอบสั้น ๆ
ฮั่วเทียนหลันมองผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์และในที่สุดก็วางแก้วไวน์ลง
“ได้ ผมจะฟังที่คุณพูด แต่ผมขออะไรอย่างหนึ่ง!”
“อะไร?”
ดวงตาของหยางหลิงรุ่ยเบิกกว้างในทันที ใบหน้าของเธอแสดงถึงความไม่พอใจที่ผู้ชายคนนี้ต่อรองออกมา
“แต่งงานกับผมนะ!”
คำตอบสั่นๆ ที่เรียบง่ายทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที
บทเพลงที่บรรเลงอยู่นั้นเก่ามาก แต่เนื้อเพลงทำให้คนหวั่นไหว
เหมือนฮั่วเทียนหลันต้องการจะบอกกับหยางหลิงรุ่ยว่าเธอคือรักแรกของเขา และทั้งชีวิตนี้ของเขาจะมีแค่เธอเพียงคนเดียว
หยางหลิงรุ่ยตะลึงเป็นอย่างมาก
เธอจับศีรษะของตนเองและพูดออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “คุณฮั่ว คุณ คุณอย่ามาล้อเล่นกับฉัน!”
“ผมพูดจริงๆ!”
“หลิงรุ่ย แต่งงานกับผมเถอะนะ! ผมรักคุณมาก ผมจะดูแลคุณไปทั้งชีวิต และหลังจากวันนี้จะไม่ทำให้คุณตองลำบากใจแม้แต่น้อย!”
ฮั่วเทียนหลันยื่นมือออกมาจับไปที่แก้มของหยางหลิงรุ่ยเพื่อให้เธอหันมามองเขา
เขาอยากให้หยางหลิงรุ่ยเห็นความรักที่แน่วแน่ในดวงตาของเขา
เธอหายใจเข้าลึกหลายครั้ง จากนั้นก็เอนตัวหลบเพื่อหลบมือของฮั่วเทียนหลัน
แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของเธอก็ยังคงแดงอยู่และจังหวะการเต้นของหัวใจก็ไม่ได้ลดลงเลย
“คุณพูดอะไรของคุณ! อย่ามาหลอกฉันง่ายๆเลย! ฝันไปเถอะ!”
หยางหลิงรุ่ยกล่าวออกมาแบบถูๆไถๆ พยายามทำให้ตนเองผ่อนคลายที่สุด
แต่ในขณะนี้ไฟของทั้งร้านเปลี่ยนเป็นสีชมพูอย่างรวดเร็ว
และฮั่วเทียนหลันเองก็ลุกขึ้น และคุกเข่าลุงตรงด้านหน้าของหยางหลิงรุ่ย และเปิดกล่องผ้าเล็กๆในมือของเขา
แหวนเพชรที่สวยงามวางอยู่ในกล่อง
“หยางหลิงรุ่ย ได้โปรดแต่งานกับผมเถอะนะ!”
แหวนวงนี้เดิมทีฮัวเทียนหลันเตรียมแต่งงานใหม่กับหยางหลิงรุ่ยเพื่อชดเชยงานแต่งงานที่เขาเคยจะจัดให้กับเธอ
แต่สุดท้าย มันก็ยังไม่ได้ใช่
สิ่งที่เขาต้องการจะปกป้องนั้นหายไป
และวันนี้เขาได้ตัดสินใจแล้วว่า จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้หนีไปไหนอีกแล้ว
หลังจากที่ผู้ชายคนนี้จูบเธอเป็นเวลาสามนาที หยางหลิงรุ่ยก็รู้สึกหายใจไม่ออกดังนั้นเธอจึงใช้มือจับไปที่เอวของฮั่วเทียนหลันแล้วบิดมันอย่างรุนแรง
เหมือนกับโดนอะไรมากระแทก ฮั่วเทียนหลันก็ปล่อยเธอทันที
หยางหลิงรุ่ยยังคงอยู่ในอ้อมแขนของฮั่วเทียนหลัน หลังจากที่เธอสูดอาการเข้าไปเธอก็พูดออกมาว่า “ฮั่วเทียนหลัน คุณกำลังบังคับฉันอยู่ ฉันจะบอคุณเอาไว้ว่าฉันไม่เคยรับปากคุณว่าฉันจะอยู่กับคุณ!”
คำพูดของหยางหลิงรุ่ยทำให้ฮั่วเทียนหลันตกใจเป็นอย่างมาก
แต่แล้วมันจะยังไงหละ ในเมื่อเขาตัดสินใจไปแล้ว
ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นด้วยก็ไม่เห็นเป็นอะไร
นี่ก็คือการบังคับ บังคับเธอให้ตามเขากลับไปที่บ้าน
“ผมบังคับคุณจริงๆ คุณต้องอยู่กับผมเท่านั้น! คุณคือสะใภ้ของตระกูลฮั่ว ตำแหน่งของคุณไม่มีใครมาแทนที่ได้!”
ลมหายใจอุ่น ๆ กระทบหูของหยางหลิงรุ่ย
ตอนนั้นหัวใจของหยางหลิงรุ่ยแทบจะละลาย
เขาเอาแต่ใจเกินไป!
ความคิดของเธออ่อนแอลงอย่างไม่รู้ตัว
“คุณฮั่ว พวกเราต้องอยู่กับความเป็นจริง!”
หัวใจของหยางหลิงรุ่ยหดหู่ลงทันที
เธอเป็นคนที่สูญเสียความทรงจำ เธอจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้
การใช้ชีวิตร่วมกับฮั่วเทียนหลันอาจจะต้องเริ่มใหม่อีกครั้ง
ด้วยอัตราการหย่าร้างที่สูงมากในขณะนี้ มีใครบ้างหละที่จะไม่คิดเรื่องแบบนี้ก่อนแต่งงาน แต่หลังแต่งานหละ?
“คุณกำลังกลัวอะไรอยู่?”
เขารู้สึกได้ถึงการสั่นคลอนของหยางหลิงรุ่ย ฮั่วเทียนหลันจึงกอดเธอไว้แน่นๆและบีบให้เธอมองมาที่เขา
“กลัวที่สูญเสียความทรงจำ? กลัวที่ตัวเองไม่รู้อะไรเลย? กลัวผมจะดูแลคุณไม่ดี? ความกลัวทั้งหมดนี้กำลังหลอกลวงคุณอยู่ไหม?”
คำว่ากลัวแทบจะกระทุ้งเข้าไปในหัวใจของหยางหลิงรุ่ย
หยางหลิงรุ่ยเม้มริมฝีปากของเธอที่ดวงตามีน้ำตาคลอๆอยู่
เธออยากที่จะพูดออกไปแต่ก็พูดอะไรไม่ออก
“หยางหลิงรุ่ย ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจอะไรสักเรื่อง ผมรักคุณ และอยากดูแลคุณ ผมอยากจะอยู่กับคุณไปทั้งชั่วชีวิตของผม นี่แหละคือคำสาบานของผมผู้ชายที่ชื่อฮั่วเทียนหลัน ถ้า......”
ฮั่วเทียนหลันยังไม่ทันพูดจบ หยางหลิงรุ่ยก็ยื่นมือออกมาปิดปากของเขาเอาไว้
“คนบ้า พูดจาไร้สาระ!”
การแสดงออกของฮั่วเทียนหลันหยุดนิ่งจากนั้นเขาก็จูบนิ้วของหยางหลิงรุ่ยเบา ๆ
หยางหลิงรุ่ยรีบเอานิ้วกลับพร้อมพูดออกมาว่า “ทำไม คุณนี่มัน!”
ฮั่วเทียนหลันยิ้มออกมา บรรยากาศที่ผ่อนคลายทำให้เกิดรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้าของหยางหลิงรุ่ย
เธอมองมาที่ฮั่วเทียนหลันอย่างลึกซึ้ง และไม่ได้เก็บอาการที่แสดงออกมาบนใบหน้าของเธอเลย
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าการเลือกของเธอในครั้งนี้มันจะดีหรือไม่ดี!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง