โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง นิยาย บท 563

"อืม"หยางหลิงรุ่ยตอบ

“ แล้วก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น จำได้หรือยัง?”

"ลืมหมดแล้ว แต่คุณเล่าให้ฉันฟังได้ไหม" หยางหลิงรุ่ยพูดเบา ๆ พร้อมกับร้องขอ

หลี่เฉียนมองไปที่หยางหลิงรุ่ย ราวกับว่าเรื่องราวของเธออยู่ในใจของเธอเสมอ

เธอรู้ดีว่า ถ้าหยางหลิงรุ่ยยังมีชีวิตอยู่ให้ เหลียวซิรงไม่ต้องบอกเลยว่าจะมีความสุขขนาดไหน

หลังจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ในปีนั้น เหลียวซิรง เก็บตัวอยู่ในห้องตลอดทั้งสัปดาห์ถึงจะออกจากบ้าน

แม้ว่า เหลียวซิรง และ หยางหลิงรุ่ย จะไม่ได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างกันมากนัก แต่ทั้งสองก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกัน

“ ค่ะ”

หลี่เฉียนเริ่มเล่าถึงตอนที่หยางหลิงรุ่ยกำลังเรียนอยู่

เธอเคยชอบเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อว่าหยางจื่อหยิม

แต่หยางจื่อหยิมทำให้เธอช้ำใจ โดยที่เดินทางไปต่างประเทศ

เพื่อนร่วมชั้นของเธอคือไป๋รอฮัน และเพื่อนของเธอชื่อทันเหว่ย

นอกจากนี้ยังมีฉีหลาน

เมื่อพูดถึงฉีหลาน หยางหลิงรุ่ยก็ชะงักแล้วถามขึ้นว่า "หลี่เฉียนคุณรู้จักฉีหลานมากแค่ไหน?"

หลี่เฉียนส่ายหัวและกล่าวว่า "หลังจากที่เกิดเรื่องราวของฉีหลานในปีนั้น สื่อทั้งหมดก็ปิดกั้นข่าวและ สื่อออนไลน์ทั้งหมดก็ถูกบล็อก"

เมื่อหยางหลิงรุ่ยคิดว่าหลี่เฉียนไม่รู้ ก็ผิดหวังเล็กน้อย

หลี่เฉียนพูดต่อ "แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่ฉันรู้แน่ชัด จื่อหรงเคยบอกว่า ฉีหลานถูกสงสัยว่าวางยาคู่หมั้น ดังนั้นเธอจึงเกือบถูกตระกูลหยูกวาดล้าง"

“หลังจากนั้นหล่ะคะ?” มันจะต้องมีเรื่องที่ต่อเนื่องหลังจากนั้น

“ หลังจากนั้น ฮั่วเทียนหลันก็ออกมาปกป้องเธอ ด้วยเรื่องนี้ทำให้เขาต้องออกมารับผิดชอบแทน”

ฉีหลานไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง

แต่สิ่งที่เธอทำ ทำให้คนชั้นสูงในเมือง Z ต่างจับตามองเธอ

ดังนั้นแม้ว่าฮั่วเทียนหลันจะมารับหน้าแทน แต่ก็ถือว่าได้ละเมิดกฎของชนชั้นสูง และจำเป็นต้องชดเชยให้กับตระกูลหยู

"อย่างไรก็ตาม ฉันได้ยินมาว่า สุดท้ายแล้วเธอก็มีจุดจบที่เลวร้าย เธอถูกส่งตัวไปขายที่ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ... "

ตอนนี้หยางหลิงรุ่ย ก็นึกถึงการประมูลของOrtonที่ผ่านมา

งานนั้นจัดขึ้นกลางทะเล มีผู้หญิงถูกขังไว้ในกรง

หยางหลิงรุ่ย ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ทำไมฉีหลานดูคุ้นๆ

ฉีหลานดูน่าสังเวชจริงๆ ทำให้หยางหลิงรุ่ยเห็นใจและต้องการช่วยเธอเป็นพิเศษ

สุดท้านมีอีกคนเข้ามาและช่วยเธอไว้

หยางหลิงรุ่ยที่อยากรู้เรื่องทั้งหมด อยู่ๆก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย คิดว่ามีเพียงเธอเท่านั้นที่มีชะตากรรมที่โหดร้าย แต่ฉีหลานก็เหมือนกัน

นี่อาจเป็นชะตากรรมของเธอและคนรอบข้างหรือไม่?

หลี่เฉียนมองไปที่สีหน้าของหยางหลิงรุ่ยที่ไม่ค่อยดี ก็รู้ว่าเรื่องนี้ทำให้เธอเสียใจ ดังนั้นเธอจึงไม่พูดเรื่องฉีหลานต่อและเปลี่ยนเรื่องพูดทันที่

“คุณเคยดูหนังที่จื่อหรงทำมาก่อนไหม?”

"คุณกำลังพูดถึงซีรีส์วัยรุ่นใช่มั้ย?"หยางหลิงรุ่ยยังคงจำได้เพราะเธอดูกับฉีหลาน

"ใช่ค่ะ เป็นไงบ้างคะ? ร้องไห้ไหมคะ!"

ลี่เฉียนกล่าวด้วยความมั่นใจเนื่องจากซีรีส์เรื่องนี้มีนักแสดงที่มีทักษะการแสดงที่ยอดเยี่ยมอย่างเหลียวจื่อหรง เพียงเปิดตัวก็ได้รับคำชมอย่างท่วมท้น

หากไม่ได้ผู้เขียนบทที่ไร้ประสิทธิภาพ เขียนไม่ค่อยได้อรรถรสที่แท้จริง มันก็คงจะดีกว่านี้หลายเท่า

“ อื้ม…ต้อนเค้นน้ำตาออดมาเลยแหละค่ะ!” หยางหลิงรุ่ยวิจารย์อย่างตรงๆ

หลี่เฉียนพูดคุยกับหยางหลิงรุ่ยหลายเรื่อง ทั้งเรื่องรอบตัว รวมถึงเรื่องอื่นๆ หยางหลิงรุ่ยพูดไม่ทันได้แต่ฟังหลี่เฉียน

เธออยากรู้อดีตของเธอ

ตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว

หลี่เฉียนเชิญหยางหลิงรุ่ยไปทานอาหารค่ำ หยางหลิงรุ่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็หาเหตุผลมาปฏิเสธ

เธอเหนื่อยมาก การอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอคุยกับลี่เฉียนเป็นเวลานาน

ป้าDing กำลังรออยู่ และเธอบอกให้หยางหลิงรุ่ยรีบกลับบ้าน

หยางหลิงรุ่ยนั่งอยู่ในรถ และคิดอยู่นาน ก่อนที่เธอจะนึกออกถึงเรื่องราวในอดีต

เธอสตาร์ทรถ และขับออกจากโรงพยาบาล เธอต้องกลับบ้านอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปนอนหลับ

Marina House ลอสแองเจลริส

ฮั่วเทียนหลันมาได้หลายวันแล้ว แต่ยังอยู่ภายในนั้นไม่เคยออกมาเลย

เขาปิดตัวเองจากโลกภายนอก

รถฮัมเมอร์รุ่นเก่ากำลังวิ่งมาจอดอยู่ด้านนอกประตู

ตงหยงซี่ลงจากรถ เขารู้สึคกว่าช่วงนี้เขายุ่งมาก

หลังจากกลับจากอิรัก เขายังไม่ได้เลย ฮัวเส้าซู่ก็โทรไปหาเขา

เขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องน่าตกใจเช่นนี้เกิดขึ้น

กดกริ่งสักพักก็ไม่มีใครเปิดประตู

ตงหยงซี่ เดินไปรอบๆบ้าน ก็เห็นหน้าต่างห้องน้ำที่เปิดอยู่ เขามองไปทางซ้ายและขวา และปีนเข้าไปทางหน้าต่าง

ทันทีที่เขาเปิดประตูห้องน้ำ กลิ่นเหล้าก็ฟุ้งกระจาย

ตงหยงซีรีบปิดจมูกของเขา หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเขาก็เห็นภาพที่น่าเศร้าในห้องนั่งเล่น

ตอนนี้ฮั่วเทียนหลัน กำลังทำให้เขารู้สึกคล้อยตาม

ด้วยวิธีนี้เขา จึงต้องต่อต้านให้ได้มากที่สุด

“ เรื่องนี้มันก็ผ่านมายี่สิบปีแล้ว” ตงหยงซี่เกลี้ยกล่อมฮั่วเทียนหลันอย่างอ้อมค้อม เพื่อเลิกเกลียดชังเรื่องเก่าๆ และมีชีวิตใหม่อีกครั้ง

แต่ฮั่วเทียนหลันเถียงกลับ "ปล่อยพวกเขาเป็นอิสระยี่สิบปี ดังนั้นตอนนี้ก็สมควรตายแล้ว!"

เมื่อเห็นว่าฮั่วเทียนหลันยังคงมุ่งมั่น ตงหยงก็นึกถึงความจริงจากปากของฮัวเส้าซู่

เขาตะโกน "ฮั่วเทียนหลัน แกตื่นสักที!"

“ตอนที่เกิดเรื่องในปีนั้น ตระกูลฮั่วทำอะไรไปบ้าง แกไม่รู้เลยหรือ?”

"พ่อแม่ของอันหรันตายอย่างไร หยางหยวนเกือบเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ในปีนั้นใครเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้"

ตอนแรกถงหยงซีไม่อยากพูดเรื่องนี้ เพราะฮัวเส้าซู่ยังลังเลที่จะเล่า แต่เขาก็ขอให้พูดมา

สิ่งเหล่านี้เป็นความลับในตระกูลฮั่ว

หลี่รูยาเป็นเพียงผู้หญิงที่สามีและลูกถูกฆ่าทิ้ง

ทันทีที่เขาพูดจบฮั่วเทียนหลันก็คว้าคอเสื้อของเขา "แกรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?"

ตงหยงซี่จับมือของฮั่วเทียนหลัน เพื่อให้เขาปล่อย แต่ก็ล้มเหลว

ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้ฮัวเทียนหลันจับไว้และพูดติดตลก "ถ้าฉันเป็นอะไร คุรต้องชดใช้นะ!"

แต่พอหันไปมองหน้าของฮั่วเทียนหลัน เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียงและพูดว่า: "เทียนหลัน เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันมาก็หลายปี แกก็รู้ฉันดี ฉันก็รู้จักแกดี "

"สองปีก่อน ตอนที่อันหรันหายตัวไป แกก็ไปตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้แกพบเธอแล้ว แต่เธอกลายเป็นหยางหลิงรุ่ย"

“ เธอเคยเป็นลูกสาวของตระกูลอัน แต่ตอนนี้เธอเป็นคนของตระกูลหยาง ถ้าคุณต้องการแก้แค้นเธอ เธอน่าจะเป็นคนที่เจ็บช้ำที่สุดไม่ใช่หรือ?”

ฮั่วเทียนหลันกำหมัดแน่น เพื่ออดกลั้นเอาไว้

ช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาทิ้งความเกลียดชังนั้่นเป็นเพราะการหายตัวไปของหยางหลิงรุ่ยเมื่อสองปีก่อน ในช่วงเวลานั้นเขาทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง

เมื่อเจอหยางหลิงรุ่ย และรู้ความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น มันคงจะมีความสุขเป็นสองเท่า

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิด ว่าสุดท้ายความจริงที่เขารู้ ก็คือสิ่งที่เขาอยากรู้น้อยที่สุด และอยากจะแสร้งทำเป็นไม่รู้

เป็นช่วงเวลาที่เขาอยากจะปิดกั้นตัวเอง

"แกไปเถอะ!" ฮั่วเทียนหลันพูดเบา ๆ

ตงหยงซี่ตะลึง ไป ไปไหน?

ตอนนี้ฮั่วเทียนหลันเป็นแบบนี้ เขาจะออกไปโดยไม่กังวลได้อย่างไร?

เขาเหลือบมองไปที่ฮั่วเทียนหลัน พบว่าสายตาของฮั่วเทียนหลันมองไปทางหน้าต่างห้องนั่งเล่นตั้งแต่เมื่อไร

แม้ว่าจะถูกปิดกั้นด้วยม่านหนาทึบ สายตาของเขาก็ดูเหมือนจะมองข้ามผ้าม่าน และมองไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อดูคนที่เขาอยากเห็นในที่สุด

“ งั้นฉัน ไปรอแกข้างนอกนะ!”