โซ่คล้องรัก นิยาย บท 34

"ตามมาทำไมคะ" นับดาวปรายตามองเงาสะท้อนของคู่หมั้นหนุ่มที่เดินเข้ามายืนซ้อนหลังผ่านกระจกเงาบานใหญ่อย่างหวาดระแวง เขาตอบคำถามของเธอด้วยการเบียดร่างกายเข้ามาแนบชิดจนแก่นกายใหญ่ถูไถไปมากับแผ่นหลังบาง

"ฉันจะล้างตัวเหมือนกัน"

"..." ไรขนอ่อนตามร่างกายลุกชูชันด้วยความรู้สึกที่คุ้นเคยเมื่อฝ่ามือหนาสอดเข้ามาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่อย่างแรง การมองเห็นสีหน้าเสียวซ่านของตัวเองทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิม

"ขอใส่เข้าไปได้ไหม"

"ตะ..แต่นับเหนื่อยแล้ว"

"งั้นก็ใช้ปากของเธอทำความสะอาดมันหน่อยสิ"

"..." นับดาวสบตากับชายหนุ่มผ่านเงาสะท้อนบนกระจกอย่างชั่งใจ จนสุดท้ายก็ยอมหันกลับไปข้างหลัง ย่อเข่านั่งลงจนใบหน้าเสมอกับแก่นกายใหญ่ที่ยังผงาดแข็งชัน

"อ๊า..." มาเฟียหนุ่มเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อคนตัวเล็กเริ่มตวัดปลายลิ้นหยอกเย้ากับหัวเห็ดแดงก่ำที่ยังเปรอะเปื้อนน้ำรักขาวขุ่น เธอดูดดุนมันเบาๆ ราวกับกำลังชิมไอศกรีมแท่งโปรดอย่างละเมียดละไม

"อืม~" กลิ่นคาวของน้ำรักคละคลุ้งอยู่ในโพรงปาก แต่นับดาวก็กลืนกินมันทุกหยาดหยด เธอเริ่มขยับศีรษะเข้าออกช้าๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาชักรูดท่อนลำใหญ่โตที่สามารถสอดใส่เข้ามาในปากได้ ดวงตากลมโตเหลือบมองใบหน้าคมคายอย่างยั่วยวนโดยไม่รู้ตัว

"อ๊า..อย่าให้โดนฟัน"

"อึก..มะ..มันใหญ่เกินไปนับดูดไม่หมด"

"ดูดแค่หัวของมันก็พอ..อ๊า..แบบนั้นแหละ" รามิลยกมือขึ้นมาลูบผมของหญิงสาวอย่างพึงพอใจ ขณะที่เธอเริ่มดูดดุนแก่นกายใหญ่อีกครั้ง

"อึก" เสียงหอบหายใจของชายหนุ่มทำให้นับดาวยิ่งได้ใจ เธอขยับศีรษะเข้าออกให้เร็วขึ้นจนคนโดนปรนเปรอเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ

"อ๊า..."

"นับทำความสะอาดให้แล้วจะให้นับไปล้างตัวได้รึยังคะ" ร่างบางผละริมฝีปากออกมาเอ่ยถามเมื่อรับรู้ได้ถึงการกระตุกเกร็งถี่ๆ ของแก่นกายใหญ่ ก่อนที่รามิลจะเป็นฝ่ายชักรูดมันด้วยตัวเอง

"อ๊า...อยากชิมดูอีกรอบไหม"

"มันจะคาวเหมือนเดิมไหมคะ" มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของนับดาวในทันที เขาเริ่มชักรูดแก่นกายใหญ่ให้เร็วขึ้น ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักขาวขุ่นใส่ใบหน้าของเธอทุกหยาดหยด

"อ๊าสสสสส!"

"อื้อ!" หญิงสาวหลับตาปี๋เมื่อได้กลิ่นคาวคละคลุ้งอยู่บนใบหน้า เธอรีบลุกขึ้นมาล้างหน้าทันที

"อยากให้ฉันใช้ปากให้อีกรอบไหม"

"มะ..ไม่เอา"

"วันนี้ฉันจะตามใจเธอก็แล้วกัน ถือเป็นรางวัลของเด็กดี" รามิลก้มลงไปจูบหนักๆ บนไหล่มน แล้วอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปล้างตัวใต้ฝักบัวอันเดียวกัน โดยไม่ทำอะไรมากกว่านั้น

@วันต่อมา

"ตอนบ่ายนายจะแวะเข้าไปที่บริษัทไหมครับ"

"มีงานด่วนอะไรไหม"

"ผมไม่แน่ใจเหมือนกันครับ แต่ถ้ามีงานด่วนที่บริษัทจินนี่น่าจะโทรมาบอกนายโดยตรงนะครับ"

"ตอนนี้มึงกลับไปได้แล้ว"

"ให้ผมเตรียมอาหารเช้าให้ก่อนไหมครับ นายหญิงตื่นมาจะได้ทานข้าวพร้อมกันเลย หรือนายจะกลับไปทานที่บ้านก่อนครับ"

"เตรียมอาหารเช้าให้เสร็จแล้วมึงค่อยกลับไป"

"ครับ"

"อื้อ!" เสียงพูดคุยกันของคนสองคนทำให้นับดาวที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องนอนของตัวเองรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่อีกครั้ง เธอยกมือขึ้นมาปิดหูอย่างหงุดหงิด ก่อนที่เสียงฝีเท้าของใครบางคนจะดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"ตื่นแล้วยังจะนอนต่ออีกเหรอ"

"..." คนตัวเล็กลืมตาขึ้นมาจ้องแผ่นหลังแกร่งของรามิลที่กำลังเดินไปเปิดผ้าม่านเขม็ง เธอเกือบจะลืมไปว่าเมื่อคืนนี้เขานอนที่นี่ทั้งคืน มิหนำซ้ำยังทำเรื่องลามกด้วยกันอีกต่างหาก "เมื่อกี้นับได้ยินเสียงเหมือนพี่รามกำลังคุยกับใครอยู่ข้างนอก"

"ชารีฟมันแวะเอาเสื้อผ้ามาให้ฉัน"

"นี่มันห้องของนับนะ ทีหลังถ้าจะให้ใครเข้ามาในห้องของนับช่วยมาขออนุญาตกันก่อนได้ไหม"

"เห็นเธอนอนอยู่เลยไม่อยากปลุก"

"นับมีเรียนตอนสิบโมง นี่มันเพิ่งแปดโมงเองนะ แต่งตัวเสร็จแล้วกลับไปเงียบๆ ไม่ได้เหรอ"

"ตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำ จะได้กินข้าวพร้อมกัน" นับดาวค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งหย่อนขาบนเตียงพลางป้องปากหาวหวอดๆ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินเข้ามาปัดผ้าห่มออกจากร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ "จะให้ฉันแวะไปส่งที่มหา'ลัยก่อนไหม"

"นับขับรถไปเองได้ค่ะ"

"เดี๋ยวอาทิตย์หน้าฉันจะพาไปดูแหวนหมั้น"

"อีกตั้งสามเดือนกว่าจะหมั้นกันไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ" สองเท้าเปลือยเปล่าก้าวลงจากเตียง ก่อนจะก้มลงไปหยิบเสื้อคลุมที่ตกอยู่บนพื้นตั้งแต่เมื่อคืนนี้ขึ้นมาสวมใส่ปกปิดร่างกายไว้

"ใช่ แต่นางเอกไม่ได้เป็นเลขาแค่ในห้องทำงานอย่างเดียวนะ อ๊ายยยย ฉันโคตรชอบฉากที่นางเอกเอางานไปให้พระเอกที่บ้านแล้วโดนพระเอกจับกินเลย แถมตอนอยู่ที่บริษัทก็ชอบเรียกนางเอกเข้าไปกินในห้องทำงานด้วย"

"..."

"แต่หมั่นไส้คู่หมั้นพระเอกชะมัด นางร้ายทำไมมันต้องมาในรูปแบบของคู่หมั้นตลอดเลย"

"พระเอกมีคู่หมั้นแล้วทำไมถึงไปเอากับนางเอก? แบบนี้มันควรเรียกว่าพระเอกเหรอ"

"ก็พระเอกโดนครอบครัวบังคับให้หมั้นไง ความจริงพระเอกชอบนางเอกตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรกเลย ส่วนคู่หมั้นของพระเอกก็เอาแต่ตามหึงหวงพระเอกจนน่ารำคาญเลย"

ปึง!

"คู่หมั้นตัวเองไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นก็ต้องมีสิทธิ์หึงสิ!" นับดาวฟาดกำปั้นลงบนโต๊ะอย่างแรง ทำเอาเพื่อนนักศึกษาคนอื่นๆ รวมถึงอาจารย์ประจำวิชาหันมองมาที่เธอเป็นตาเดียว

"ปะ..เป็นอะไรของแกเนี่ย" พาฝันมองหน้าอาจารย์อย่างเลิ่กลั่กพลางเขย่าแขนเพื่อนเร่าๆ ทำให้นับดาวได้สติกลับมาอีกครั้ง เธอยิ้มเจื่อนและรีบก้มศีรษะขอโทษ

"ขะ..ขอโทษค่ะอาจารย์ เมื่อกี้หนูตาฝาดเห็นแมลงบินผ่านหน้าเลยตบแรงไปหน่อย"

"แกเป็นอะไรของแกเนี่ย อินกว่าคนอ่านจริงอย่างฉันอีกนะ"

"แกชอบผู้ชายแบบนั้นเหรอ ผู้ชายที่มีคู่หมั้นแล้วแต่แอบไปเอากับพนักงานบริษัทตัวเองน่ะนะ?"

"มันก็แค่นิยายแกจะจริงจังทำไมเนี่ย"

"งั้นก็ขอให้แกได้เจอคู่ชีวิตเหมือนพระเอกในนิยายที่แกหลงนักหลงหนาก็แล้วกัน"

"ดราม่าเฉยเลย อะไรของแก"

"เลิกพูดสักที ฉันจะเรียน" ร่างบางสะบัดมือเพื่อนออกอย่างหงุดหงิด แล้วหันกลับมาจดจ่อกับการเรียนอีกครั้ง

"อยู่ดีๆ ก็เป็นบ้าเฉยเลย เลิกเรียนบ่ายสองแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่า"

"ไม่ว่าง"

"ไม่ว่างได้ไง"

"ฉันก็มีธุระของฉันไหมล่ะ"

"มีแฟนแล้วลืมเพื่อน แกจำไว้เลยนะ" พาฝันทำหน้ามุ่ยด้วยความน้อยใจ แต่นอกจากนับดาวจะไม่สนใจแล้วยังเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงตลอดทั้งคาบเรียน