โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 166
“ซาบริน่า...” มาร์คัสไม่รู้จะเริ่มอย่างไร
“บอกฉันที คุณชอว์ ฉันสนิทกับคุณรึเปล่า? เรารู้จักกันและกันดีใช่ไหม?” ซาบริน่ามองมาคัสอย่างเย้ยหยัน “ฉันยอมรับว่าฉันเคยยืมเงินคุณมาครั้งหนึ่ง ตอนนี้เมื่อมองย้อนกลับไปก็ชัดเจนแล้วว่าฉันไม่ควรทำอย่างนั้น ฉันขอโทษคุณไปแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?
"คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่?!
“แค่เพราะฉันขอเงินคุณครั้งเดียว คุณคิดว่าคุณรังควานฉันได้แม้ในตอนท้ายคุณจะไม่ให้เงินฉันแม้แต่สตางค์ มันเป็นเรื่องเดียวที่คุณยังทำร้ายฉันได้อยู่ แถมคุณยังให้น้องสาวของคุณมาทำให้ฉันอับอายและให้ปู่ของคุณมาร่วมด้วย มาร์คัส ฉันทำให้คุณปู่ของคุณขุ่นเคืองรึเปล่า?!"
มาร์คัสอ้อนวอน “ซาบริน่า ฟังฉันนะ ช่วยฟังที่ฉันพูดหน่อยได้ไหม?”
“ก็ได้! พูดมาสิ คุณต้องการอะไร?” ซาบริน่าเริ่มหมดความอดทน
"ฉันมีน้าคนหนึ่ง" มาร์คัสเริ่มพูด
“เกี่ยวอะไรกับฉันคะ?!”
“นานมาแล้ว น้าของฉันหนีออกจากบ้านไป หลังจากที่มีปากเสียงกับปู่และย่าของฉัน สุดท้ายเธอก็หายไปกว่าสามสิบปีแล้วและไม่เคยกลับมา ตระกูลชอว์ได้ส่งคนไปตามหาแถวชนบทมาโดยตลอด แต่การค้นหาเธอก็ไม่ประสบความสำเร็จ จนถึงวันนี้เราก็ไม่รู้ว่าน้าของฉันตายรึยังมีชีวิตอยู่” เสียงมาร์คัสดูจริงจัง
“ครอบครัวของทำคนหายไปตั้งสามสิบปีแล้ว และตอนนี้คุณกำลังพยายามจะบอกว่าฉันลักพาตัวเธอไปงั้นเหรอ? ฉันขอโทษนะ แต่น่าเสียดายที่ฉันเป็นผู้หญิง ฉันหลอกล่อแต่ผู้ชายเท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิง! อย่ามาขวางทางฉัน!”
“เรื่องของเรื่องคือ เธอดูเหมือน้าของฉันมาก” มาร์คัสกล่าว
“ไร้สาระ!” ซาบริน่าถ่มน้ำลายออกมา “ถ้าฉันดูเหมือนคนในครอบครัวชอว์จริง ๆ ฉันทำให้ตัวเองเสียโฉมยังดีกว่า!”
คำพูดที่รุนแรงของเธอทำให้มาร์คัสอึ้ง
เมื่อเห็นอารมณ์รุนแรงของผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา มาร์คัสรู้สึกราวกับว่าเธอมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับน้าของเขาจริง ๆ
“ลูกสาวที่ฉันเลี้ยงนั้นแท้จริงแล้วเป็นลูกของคุณ
“เพราะเด็กคนนั้นไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ คุณดูถูกและดูหมิ่นเธอ คุณผู้หญิง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณต้องตามหาเธอให้พบและพาเธอกลับมาอยู่เคียงข้างคุณ เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกสาวของคุณ...”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็หายใจเป็นครั้งสุดท้าย
ทุกคนในตระกูลชอว์ตกอยู่ในความโกลาหลเมื่อพวกเขารู้เรื่องนั้น
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ดวงตาของคุณผู้หญิงชอว์ก็เต็มไปด้วยน้ำตาอยู่ตลอด เธอหันไปนับถือศาสนาเพียงเพื่อจะได้อธิษฐานให้ลูกสาวที่หายไปมีความสุข
เป็นเวลากว่าสามสิบปีแล้ว แต่น้าของเขายังคงหายตัวไป เธอตายไปแล้วหรือมีชีวิตอยู่กันแน่?
เธอยังคงกัดฟันด้วยความโกรธอยู่ไหม? เธอเลือกที่จะขออาหารจากนอกบ้านแทนที่จะกลับไปหาครอบครัวชอว์และถูกตำหนิเช่นนั้นเหรอ?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โทษทัณฑ์พิพาทใจ
ขอซื้อหนังสือค่ะ...
รออัพเดทค่ะ นานมาก...
รอการอัพเดทตอนต่อไปค่ะ ลุ้นทั้งเรื่อง สนุกมงมาก...