โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 195

เซย์นไม่เคยพยายามบังคับให้ซาบริน่ามีความสัมพันธ์กับเขา ทั้งสองปฏิบัติต่อกันเปรียบเสมือนพี่น้อง

เมื่อเวลาผ่านไป ความผูกพันที่พวกเขาได้แบ่งปันกันพัฒนาไปสู่ความเป็นพี่น้องที่พวกเขาถือว่ามาจากสายเลือดเดียวกัน โดยลูกสาวของซาบริน่าก็ถือว่าเซย์นเป็นลุงของเธอด้วย

สี่ปีผ่านไปและชีวิตของพวกเขาก็สงบสุขดี ซาบริน่าจะกลับบ้านทุกเย็นเพื่อดูแลเซย์น เธอจะช่วยเขาเข้าไปในบ้านและจัดเตียงให้กับเขา ก่อนที่จะออกไปรับลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล โดยปกติแล้ว ลูกสาวจะไปกับลุงเซย์นในขณะที่เธอมุ่งหน้ากลับไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างและทำงานจนถึงหกโมงครึ่ง แต่เมื่อเธอเพิ่งช่วยเซย์นเข้าบ้านเรียบร้อย โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“สวัสดีค่ะ คุณวอลส์เหรอคะ?” เป็นสายเรียกเข้าจากครูของลูกสาวที่โรงเรียนอนุบาล

“คุณนายสก๊อตต์ คุณต้องมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ลูกสาวของคุณทะเลาะกับเพื่อนร่วมชั้นของเธออีกแล้ว!” คุณวอลส์ขอร้องด้วยน้ำเสียงที่พูดอย่างหมดความอดทน

“คะ โอเคค่ะ” ซาบริน่ารีบตอบกลับไป “ฉันจะไปที่นั่นให้เร็วที่สุดนะคะ!”

เธอวางสายและกำลังจะรีบออกไป แต่แล้วเซย์นก็เรียกเธอไว้ก่อน “แซบบี้… ”

“คะ?”

“อย่ารุนแรงกับไอโนะมากนะ เข้าใจไหม?” เซย์นพูดเบา ๆ “หลานเป็นเด็กดีนะ”

“แต่ว่า…” ซาบริน่ามองเขาอย่างผิดหวัง “เธอต่อยกับเด็กคนอื่น ๆ อีกแล้ว เธอได้รับเชื้อความรุนแรงก้าวร้าวแบบนี้มาจากไหนกันนะ? ฉันไม่เคยต่อยกับใครมาทั้งชีวิต และพี่ก็ไม่ใช่คนก้าวร้าวเหมือนกัน ทำไมเธอถึง… ”

“ฉันขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยนะคะ คุณซัลลิแวน แม่ของไอโนะ สก๊อตต์ จะมาถึงที่นี่เร็ว ๆ นี้แล้ว เราจะหารือเรื่องนี้ในภายหลังกันได้ไหมคะ?”

ชายอ้วนตะโกนออกมาอย่างรุนแรง “ฉันไม่สนหรอกนะว่าแม่ของเด็กนี่เป็นใคร! ตอนแม่นั่นโผล่หน้ามาที่นี่ เธอจะต้องลากลูกของเธอลาออกจากที่นี่ไปซะ! ไม่สิ เดี๋ยวก่อน! ไม่มีใครออกไปจากที่นี่ได้จนกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะคุกเข่าและขอโทษลูกชายของฉัน!”

“คุกเข่าลงงั้นเหรอ? ลุงคิดว่าลุงเป็นใคร ฉันจะไม่ยอมคุกเข่าให้ใครเด็ดขาด!” ร่างเล็กโต้กลับอย่างไม่เกรงกลัว

“นางเด็กนี่! แกอยากจะตายนักใช่ไหม?” ชายอ้วนชี้นิ้วไปที่ไอโนะและตะโกนว่า “ฉันจะทุบตีแกที่นี่เดี๋ยวนี้ แกจะคุกเข่าตรงนี้และขอโทษลูกชายฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าฉันจะทุบตีแกให้ตายไปเลย!”

“ระวังปากไว้หน่อยก็ดีนะคะ!” ซาบริน่าซึ่งยืนอยู่ข้างหลังพวกเขากล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา