โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 282

ซาบริน่าพูดไม่ออก "ขึ้นรถ!" เซบาสเตียนตะโกนขึ้น

ซาบริน่าขึ้นรถอย่างว่าง่าย เนื่องจากเป็นเวลากลางคืน ดังนั้น คิงส์ตันจึงเปิดเครื่องทำความร้อนเอาไว้ ในพื้นที่แคบ ๆ ของรถ ใบหน้าเล็ก ๆ ของซาบริน่าเป็นสีแดง เธอไม่ได้พูดอะไรออกสักคำ และเซบาสเตียนก็ไม่พูดด้วย คิงส์ตันเริ่มกังวลเรื่องของเจ้านายมากขึ้น เขาแอบมองเซบาสเตียนจากกระจกมองหลัง นายน้อยกำลังงีบหลับ

คิงส์ตันกระแอม “อืม… นายหญิงครับ”

ซาบริน่ามองไปที่คิงส์ตัน

“วันนี้… คนที่อยู่กับนายน้อยไม่กี่ท่านนี้เป็นพี่น้องที่ดีของเขาทั้งหมดครับ ความสัมพันธ์ของพวกเขาที่มีต่อกันนั้นใกล้ชิดกว่าความสัมพันธ์ของนายน้อยกับนายท่านผู้อาวุโสฟอร์ดเสียอีกนะครับ” คิงส์ตันกล่าว

“โอ้…” ซาบริน่าไม่เข้าใจสิ่งที่คิงส์ตันพยายามจะสื่อ

เธอฉลาดมากเมื่อหกปีที่แล้ว แม้ว่าจะไม่พูดมากในขณะนั้น แต่เธอก็สามารถมองทะลุผ่านทุกสิ่งได้ แต่ตอนนี้ซาบริน่าไม่อยากจะคาดเดาอะไรอีก เมื่อหกปีก่อน หลังจากผ่านชีวิตและความตาย ขาของเซย์นก็กลายเป็นอัมพาต และตอนนี้เขาถูกส่งไปต่างประเทศแล้ว เธอยังถูกเซบาสเตียนจับตัวมา และลูกสาวของเธออยู่ในเงื้อมมือของเซบาสเตียน

เธอไม่สามารถคาดเดาอะไรได้อีก? เซบาสเตียนดีกับเธอจริง ๆ ไหม? เมื่อมองดูสิ่งต่าง ๆ อย่างใจเย็น เขายังไม่ได้ให้เธอทำอะไรในสามวัน เช่นการพาเธอไปกับคนที่เรียกว่า "แขก" ในคืนนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่บังคับให้เธอกลับไปกับใคร แต่เขายังปกป้องเธอจากการดูถูกเหยียดหยามของแอร์อีกด้วย

ขณะนั้น เขาครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ และสงสัยว่าเขาควรจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี

รถมาถึงบ้านของเซบาสเตียนอย่างเงียบเชียบ คิงส์ตันหันกลับมาและพูดว่า “นายน้อยครับ เรามาถึงแล้วครับ”

"อืม" เซบาสเตียนตอบเบา ๆ และกำลังจะบอกให้ซาบริน่าลงจากรถแต่เขาก็สังเกตเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว ชายคนนั้นหันกลับมาและอุ้มซาบริน่าอย่างนุ่มนวลและเดินไปที่ลิฟต์

คิงส์ตันมองดูอย่างตกตะลึง