โทษทัณฑ์พิพาทใจ นิยาย บท 5

ถ้าชายที่ยืนอยู่ข้างหลังซาบริน่าไม่ใช่เซบาสเตียน แล้วจะเป็นใครได้อีก?

ชายคนนั้นมองดูซาบริน่าด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เสียงที่กลมกล่อมและอบอุ่นของเขาทำให้รู้สึกผ่อนคลายจนสามารถทำให้เธอถึงจุดสุดยอดทางโสตประสาทได้เลย “แม่ไม่สบายและต้องการพักผ่อน มีอะไรที่เธอทำไม่ได้ ก็มาหาทางแก้ปัญหากับฉันก็ได้นิ? ทำไมเธอต้องรบกวนแม่ด้วย?”

ซาบริน่าตกตะลึงและพูดไม่ออก

ชายคนนั้นโอบแขนของเธอ และพาเธอออกไปก่อนที่เธอจะทันได้ปฏิเสธ

“ลูกแม่ คุยเรื่องงานแต่งงานกับซาบริน่าให้รู้เรื่อง ลูกต้องปฏิบัติต่อซาบริน่าให้ดีนะ” เกรซตะโกนตามหลังพวกเขาไป

“อย่ากังวลไปเลยครับแม่” ชายคนนั้นตอบขณะปิดประตูห้องผู้ป่วย

ซาบริน่าถูกเซบาสเตียนลากและเดินออกมาไกล

เมื่อพวกเขามาถึงสุดทางเดิน ใบหน้าอันอบอุ่นของเขาถูกแทนที่ด้วยแสงสะท้อนที่เยือกเย็นและแสงจ้าที่คมชัด

ชายคนนั้นจับไปที่ต้นคอของซาริน่าอย่างรุนแรงและตรึงเธอไว้กับผนัง สายตาของเขาเหมือนดาบที่หนาวเย็น “นังโจรสาว! เธอได้ทดสอบความอดทนของฉันมาตลอดหนึ่งเดือน และตอนนี้เธอกล้าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าแม่ของฉันอีก เธอกล้าหาญเกินไปแล้ว! ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแม่ของฉันแล้วละก็ ฉันจะทำให้เธอได้พบกับสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก!”

ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการสำลัก เธอพูดขณะที่พยายามดิ้นรนไปว่า “ฉัน… ไม่รู้…ป้า… เกรซเป็น… แม่ของคุณ”

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมเซบาสเตียนถึงรังเกียจเธอ แต่ก็ยังยืนกรานที่จะขอจดทะเบียนสมรสกับเธอ ก่อนหน้านี้ในคุก เกรซได้พูดว่า เกรซต้องการให้เธอเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต หลังจากที่พวกเขาออกจากคุกไปได้

ในเวลานั้น ซาบริน่าคิดว่าเกรซแค่กำลังล้อเล่นกับเธอ

แต่ปรากฎว่าเกรซกลับจริงจัง

ชายคนนั้นบีบคอเธอแน่นขึ้น “คิดว่าฉันจะเชื่อเธอเหรอ? เธอกำลังแสดงละครซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างนี้ ไม่ใช่เพื่อเพิ่มราคาตัวเธอเองหรอกเหรอ? เธอก็เคยต้องการที่จะเป็นภรรยาที่ร่ำรวยของตระกูลฟอร์ดไม่ใช่เหรอ?

เธอไม่ต้องการที่จะปกป้องตัวเอง ดังนั้นเธอจึงหลับตาลง

ให้เขาบีบคอเธอจนตาย ด้วยวิธีนี้ เธอสามารถอยู่กับทารกในท้องของเธอได้ตลอดไป และแม้กระทั่งได้อยู่กับแม่ของเธอด้วย

น้ำตาของเธอไหลลงมาที่หางตา

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นก็ปล่อยมือออก เขากลับมาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

น้ำเสียงของเขายังคงเยือกเย็นและดูข่มขู่ “แม่ของฉันอยู่ได้อีกเพียงสองเดือน ฉันต้องการเติมเต็มความปรารถนาของแม่ นั่นคือเรื่องแต่งงานกับเธอ แต่ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอ! หลังจากสองเดือน ฉันจะหย่ากับเธอ เมื่อถึงเวลานั้น เธอจะได้รับค่าจ้างกองใหญ่ แต่ฉันขอเตือนเธอไว้เลยนะว่าอย่าเล่นอุบายสกปรกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้เธอใช้ชีวิตเหมือนกับตกนรกทั้งเป็นแน่!”

'ป้าเกรซอยู่ได้อีกเพียงสองเดือนอย่างนั้นเหรอ?'

ซาบริน่ารู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ

เธอสูดอากาศบริสุทธิ์สองสามครั้ง เมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง เธอถามอย่างใจเย็นไปว่า “คุณต้องการจะจัดการเรื่องแต่งงานปลอมกับฉันใช่ไหม?”

“จะมีอะไรนอกจากนี้อีก? หรือเธอต้องการที่จะเป็นภรรยาที่แท้จริงของฉันแทนอย่างนั้นเหรอ? ชายคนนั้นสำรวจเธอตั้งแต่คอลงไปจนถึงด้านล่างด้วยสายตาที่รังเกียจ

ซาบริน่าหวนนึกถึงวันที่อยู่ในห้องนั้นทันที เมื่อเขาได้เห็นร่างด้านหน้าของเธอ ร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยรอยดูดและกัดจากชายที่กำลังจะตายในวันนั้น

แน่นอนอยู่แล้ว เขาจะดูหมิ่นเธอว่าเธอโสมม

ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “ฉันทำได้ แต่ฉันมีเรื่องจะขอร้อง”

“พูดมา!”

“จัดการบัญชีของธนาคารในเมืองให้ฉัน เมืองไหนก็ได้”

ถ้าเธอจะพาลูกกลับบ้านเกิดในอนาคต ชาวบ้านก็จะดูถูกลูกของเธอที่กำพร้าพ่อ

เธอไม่ต้องการให้ลูกของเธอ ต้องเผชิญกับการถูกเลือกปฏิบัติในอนาคต

เธอต้องการพาลูกไปอยู่ไกล ๆ บ้าน

เซบาสเตียนมองเธออย่างสงสัย “แค่นี้เหรอ?”

ด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า เธอพูดอีกครั้งว่า “ฉันต้องการเงินสด 30,000 ดอลลาร์ตอนนี้ เป็นค่าเบี้ยเลี้ยงของฉัน”

30,000 ดอลลาร์ ก็เพียงพอแล้วสำหรับการตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล ค่าใช้จ่ายระหว่างตั้งครรภ์ และเธอสามารถกลับบ้านเกิด เพื่อไว้อาลัยกับมารดาที่ล่วงลับไปแล้วได้

เซบาสเตียนยิ้มเยาะ

แน่นอนว่าผู้หญิงคนนี้ยังคงเป็นคนโลภเข้ากระดูกดำ

ชายคนนั้นพูดอย่างประชดประชันไปว่า “ตราบใดที่เธอแสดงบทบาทของเธออย่างดี ฉันจะร่างสัญญาสำหรับการแต่งงานที่ยาวนานสองเดือนนี้ และส่งให้เธอ เมื่อทำตามสัญญาแล้ว ค่าจ้างของเธอจะถูกจ่ายเต็มจำนวน ส่วนเบี้ยเลี้ยงนั้น เธอจะได้ก็ต่อเมื่อเธอประพฤติตัวดีเท่านั้น”

ซาบริน่าจดจ่ออยู่กับการเก็บเงินบนพื้นเท่านั้น ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ยินสิ่งที่เซบาสเตียนพูด

เงิน 1,000 ดอลลาร์ มีความสำคัญสำหรับเธอ เธอสามารถทิ้งศักดิ์ศรีของเธอไปก่อนได้เลย อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการไปขอทานจากตระกูลลินน์

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” ซาบริน่าหันกลับมาถามเซบาสเตียน หลังจากที่เธอเก็บเงินทั้งหมดแล้ว

ช่างมันเถอะ!

เซบาสเตียนมองเธออย่างหวาดระแวง “เข้ามากับฉัน! อย่าลืมเล่นบทบาทของเธอให้ดีด้วย! ถ้าพูพดอะไรไม่เข้าท่า… ”

“ฉันรู้แล้วน่ะ” ซาบริน่าพูดเบา ๆ

ไม่ใช่ว่าเธอต้องการร่วมมือกับเซบาสเตียน แต่เธอรู้สึกเสียใจอย่างจริงใจต่อเกรซ

ในเรือนจำนั่น พวกเขาเป็นเหมือนแม่และลูกสาว

ตอนนี้ ชีวิตของเกรซกำลังจะจบลงในไม่ช้า เธอยังคงจะทำหน้าที่ของเธอ แม้ว่าเซบาสเตียนจะไม่ทำข้อตกลงกับเธอก็ตาม

ทั้งสองเข้ามาในห้องด้วยกัน และซาบริน่าก็ยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ “ป้าเกรซคะ เซบาสเตียน และหนูกำลังคุยกันเรื่องขอจดทะเบียนสมรสกัน ป้าคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะถ้าหนูไม่ได้มาเยี่ยมป้าบ่อย ๆ?”

“เด็กโง่ ป้าหวังว่าหนูจะมีงานแต่งงานเร็ว ๆ นี้ แล้วความกังวลที่อยู่ในใจของป้าจะได้หายไปสักที” เกรซจับมือซาบริน่าและดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกระซิบไปว่า “ซาบริน่า หนูพอใจกับลูกชายของป้าใช่ไหม?”

ซาบริน่ายิ้มอย่างเขินอายและพูดไปว่า “พอใจมากค่ะ”

“รีบไปจดทะเบียนกับเซบาสเตียนเดี๋ยวนี้เลย โอเคไหม? ป้าอยากได้ยินหนูเรียกป้าว่าแม่เร็ว ๆ แล้ว”

ซาบริน่าจับมือเกรซไว้อย่างอ่อนโยน “ได้เลยค่ะ ป้าเกรซ”

บ่ายวันนั้น ซาบริน่ากับเซบาสเตียนไปที่ศาลากลาง

พวกเขาถ่ายรูปด้วยกัน กดลายนิ้วมือด้วยกัน และกล่าวคำปฏิญาณตน อย่างไรก็ตาม แม้จะประทับตราและจดทะเบียนสมรสจนเสร็จสมบูรณ์แล้ว ซาบรินาก็ยังไม่อยากเชื่อเลยว่า นี่มันเป็นของจริง

เธอแต่งงานแล้ว