ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 19

“เรียบร้อยอะไร พี่นัยยังไม่ตื่นนอนเลย” วรันยามองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเองว่าอีกฝ่ายจะมึนได้โล่ขนาดนี้

“มันตื่นแล้วเชื่อสิ! อ้อ! ไลน์ไปบอกคาร่าด้วยนะว่าไม่เกินหนึ่งชั่วโมง ไอ้นัยจะเข้าไปรับ” คนที่รู้จักแฝดผู้น้องดีกว่าใครยืนยันเสียงหนักแน่น

“แต่ว่า...”

“ขอร้องล่ะ! ทำตามที่พี่บอกเถอะน้องไวน์”

“เฮ้อ...ก็ได้ค่ะ” วรันยากลอกตาก่อนจะล้วงมือถือมากดพิมพ์แชตไปบอกเพื่อนสาวอย่างรู้สึกไม่สบายใจ

“เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหม” ภาคินเปลี่ยนเรื่องคุย

“ไวน์ไลน์ไปบอกเรียบร้อยแล้วค่ะ” วรันยาบอกเสร็จก็ก้มลงมองข้อความแชตของเพื่อนสาวที่เด้งขึ้นมาในมือถือ ก็แทบอยากจะกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง {เราเข้าใจ พี่คินคงอยากจะใช้เวลาอยู่กับไวน์ ?? ??}

“เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเลย เอาแต่นึกถึงน้องไวน์” ภาคินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่เห็นสาวเจ้าเงียบไป

“มองทางด้วยค่ะ แล้วก็เลิกพูดจาเลี่ยนๆ ซะที จะอ้วก” คนที่กำลังโมโหเพราะถูกเพื่อนล้อ หันไปเหวี่ยงใส่ตัวต้นเหตุทันใด

“อะไรกัน แค่โดนพี่จูบไปเมื่อคืนก็ตั้งท้องแล้วเหรอ?” ภาคินหยอกเย้าอย่างนึกสนุก

“โอ๊ย! จะทนไม่ไหวแล้วนะ” วรันยาบอกอย่างเหลืออดที่อีกฝ่ายเอาแต่พูดจาเพ้อเจ้อไม่หยุด

“นั่นสิ! พี่ก็อึดอัดมาทั้งคืน เราแวะที่ไหนดี” คนหน้ามึนถามพลางส่งสายมองสถานที่ที่เป็นส่วนตัว

“บ้า!” วรันยากรีดร้องพร้อมกับรัวกำปั้นใส่คนลามก

ตุบ! ตุบ! ผัวะ!

“! พี่ขับรถอยู่นะน้องไวน์” คนที่ถูกสาวทุบตีอย่างบ้าคลั่งรีบบอก เพราะกลัวรถจะเสียหลัก

“หุบปาก! แล้วก็ขับรถไป” วรันยาชี้นิ้วสั่งอย่างโมโห

“คะ...ครับ” คนที่น่วมไปทั้งเนื้อทั้งตัวขานรับเสียงอ่อน ‘ให้ตายสิ! ตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะเป็นบ้า!’

ครึ่งชั่วโมงต่อมา...

“นี่เรามาวัดกันทำไมคะ?” วรันยาเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นอีกฝ่ายขับรถเลี้ยวเข้าไปจอดข้างในวัด

“ก็มาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์น่ะสิ” ภาคินบอกก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูอีกฝั่งให้สาวเจ้า

“ขอพร?” วรันยาเอ่ยทวนคำอย่างมึนงง ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีความเชื่อแบบเดียวกับชาวพุทธ อ๊ะ! หรือว่าย้ายมานับถือศาสนาพุทธแล้ว?

“ใช่!” ภาคินพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปยังจุดที่มีแม่ค้าขายพวงมาลัย แล้วล้วงธนบัติสีแดงในกระเป๋าตังส่งให้อีกฝ่าย “ผมเอาสองพวงครับ”

“นี่เจ้า” แม่ค้าวัยสี่สิบยิ้มรับหน้าบาน เมื่อได้ยินเสียงหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อพูดไทยชัดแจ๋ว จึงหยิบพวงมาลัยพร้อมกับเงินทอนส่งให้

“ขอบคุณครับ ไม่ต้องทอน” ภาคินรับมาแค่พวงมาลัยมาส่งให้สาวที่เดินตามมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ขอบคุณเจ้า” แม่ค้าวัยสี่สิบยิ้มจนแก้มแทบปริหลังได้ทิปจากหนุ่มหล่อใจดี

“ไม่เป็นไรครับ” ภาคินหันไปตอบก่อนจะเดินไปหยิบธูปมาจุดเผื่อสาวข้างกายที่ตอนนี้ใบหน้ากำลังแดงปลั่ง

“ขอบคุณค่ะ” วรันยารับธูปจากอีกฝ่ายมาถือ เตรียมจะก้มลงกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่เพื่อขอพร แต่ทว่า...เสียงของจอมทะลึ่งก็ดังจนเรียกสายตาของคนที่อยู่บริเวณนั้น ให้พากันหันมามอง

“สาธุ...ขอให้น้องไวน์เรียนจบไวๆ แล้วก็อย่าได้ไปเหลียวมองผู้ชายคนไหนนอกจากผมด้วยเทอญ สาธุ” คนที่เพิ่งจะเคยขอพรเป็นครั้งแรกยกมือไหว้เสร็จก็รีบปักธูปลงในกระถางใบใหญ่ จากนั้นก็ก้มลงกราบสามครั้งเหมือนกับที่เคยเห็นผู้เป็นยายทำบ่อยๆ

เสียงซุบซิบและเสียงหัวเราะของผู้คนที่ดังขึ้นด้านหลัง ทำเอาวรันยาที่ถือดอกไม้ธูปเทียนค้างอยู่ แทบจะไปต่อไม่ถูก

“เอ้า! รีบขอพรสิครับ แดดเริ่มแรงแล้วนะ” ภาคินเอ่ยเร่งเมื่อเห็นสาวเจ้า เอาแต่มองหน้าตน

“คนบ้า!” วรันยามองค้อนก่อนจะยกมือขึ้นไหว้พระพุทธรูปองค์ใหญ่ จากนั้นก็รีบปักธูปลงในกระถาง แล้วรีบเดินกลับไปที่รถอย่างรู้สึกอับอาย ไม่คิดว่าจอมทะลึ่งจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมาในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีคนมากราบไหว้เป็นร้อยๆ

“น้องไวน์รอพี่ด้วยสิ” ภาคินรีบตามสาวเจ้าไปติดๆ โดยไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบข้างที่กำลังพากันจ้องมองมาที่ตนอย่างสนใจ

“ทำไมต้องทำอะไรบ้าๆ ต่อหน้าคนอื่นด้วย” วรันยาหันไปต่อว่าทันทีที่เดินมาถึงที่จอดรถ

“พี่คิน! ถ้าขืนยังพูดมากอีกล่ะก็ กลับไปไวน์จะฟ้องคุณมาร์” วรันยาหันไปกระซิบคาดโทษ

“น้องไวน์ก็รู้ว่าพี่ไม่เคยกลัวคำขู่” ภาคินกัดฟันกระซิบตอบอย่างรู้สึกหงุดหงิด

“เอ่อ...ช่วยพาไวน์ไปดูชุดหน่อยค่ะ” วรันยาหันบอกพนักงาน

“ค่ะ” พนักงานสาวพยักหน้ารับก่อนจะพาลูกค้าประจำไปยังห้องลองชุดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วบอกให้เพื่อนร่วมงานเอาน้ำไปต้อนรับหนุ่มหล่ออย่างรู้สึกตื่นเต้น

“เอ่อ...น้ำค่ะ” พนักงานสาวอีกคนส่งน้ำดื่มให้หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อที่คุ้นหน้าคุ้นตาผ่านข่าวซุบซิบคนดังอย่างรู้สึกตื่นเต้น

“ขอบคุณครับ” ภาคินยื่นมือไปรับแก้วน้ำมาจิบ แล้วนั่งลงที่โซฟาหนังสุดหรู

“สนใจชุดไหนบอกได้นะคะ” พนักงานสาวชวนคุย เพราะยังอยากจะมองหน้าหล่อๆ ต่ออีกนิด

“ครับ ว่าแต่คุณพอจะทราบสัดส่วนของน้องไวน์ไหม?” ภาคินเลิกคิ้วถามอย่างสนใจ

“ทราบค่ะ หน้าอก 34 เอว 21 สะโพก 32”

“งั้นก็ตามผมมาเลยครับ” ภาคินวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะแล้วลุกเดินไปดูชุดชั้นในคอลเลคชันต่างๆ ที่อยู่บนหุ่นโชว์

“ได้ค่ะ” พนักงานสาวขานรับหน้าแดงก่ำ ก่อนจะรีบเดินตามทายาทคนดัง ไปติดๆ

ชั่วโมงต่อมา...วรันยาเดินออกมาจากห้องลองชุดวีไอพี ที่เธอไม่ต้องออกไปยืนเลือกที่ด้านนอก แต่จะมีพนักงานเอาชุดต่างๆ มานำเสนอและให้เธอลองใส่

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” เธอบอกคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาดูมือถือ

“โอเคครับ” ภาคินลุกขึ้นแล้วส่งบัตรไม่จำกัดวงเงินของตนให้กับพนักงาน

“ขอบคุณค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานรับบัตรเครดิตแล้วเดินกลับไปที่หน้าเคาน์เตอร์

“พี่คิน! ไวน์จะจ่ายเอง” วรันยาบอกอย่างตกใจ เพราะเธอไม่เห็นพนักงานที่เดินมาด้านหลัง เห็นอีกทีคือตอนที่ภาคินส่งบัตรเครดิตไปให้