พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 281

บ้านของเฉียวเจี้ยนฉีตกแต่งได้ดูดีมีระดับมาก จะเห็นได้ว่าสิ่งของประดับแต่ละชิ้นดูมีมูลค่ามาก รู้แค่ว่าเป็นของมีมูลค่าแต่ก็ไม่รู้ราคาของมัน นี่แหละคือบุคคลที่ปราดเปรื่อง

ฉันกำลังสงสัยอยู่ว่า ทั้งๆที่เขาพึ่งกลับมาแต่ทำไมถึงได้มีบ้านหลังนี้ เขากล่าว “ก่อนหน้านี้ผมเคยกลับมาที่เมืองฮวา เพราะรู้ว่าบั้นปลายชีวิตของเรายังไงก็ต้องมาอยู่ที่เมืองฮวา ฉะนั้นจึงได้ซื้อบ้านไว้แต่เนิ่นๆเลย ตอนนี้ก็ได้ใช้ประโยชน์จากมันแล้วนี่ไง?”

เขาผูกผ้ากันเปื้อน ทำได้เป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ ฉันจะช่วยเขาล้างผัก แต่เขาก็ยกเก้าอี้มาให้ฉันนั่งแล้วให้ดูเขายุ่งอยู่กับครัวก็พอ “หน้าที่ของคุณก็คือพูดคุยกับผม”

“ปล่อยให้ดูคุณยุ่งอยู่คนเดียว แล้วฉันรู้สึกเกรงใจ”

“เก็บซ่อนความรู้สึกผิดของคุณเอาไว้ จำไว้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรคุณจะต้องรู้สึกสงบและสบายใจ แล้วทุกอย่างจะแตกต่างออกไป”

“คุณน่าจะไปเป็นนักจิตวิทยาแต่ไม่ใช่พ่อครัวนะ”

“ผมเป็นพ่อครัวที่สามารถชี้แนะปัญหาเกี่ยวกับสภาพจิตใจได้” เขาแกว่งแครอทสีเหลืองมาทางฉัน “ทำซุปโบร์ชดีไหม?”

“ต้องเคี่ยวเป็นเวลานานเลยนะ”

“ในตู้เย็นผมมีน้ำซุปกระดูกวัวอยู่ ใช้เวลาแค่แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว” เขาล้างมะเขือเทศเสร็จก็ใส่เข้าไปในเครื่องปั่นอาหารเพื่อปั่นมันให้ละเอียด จากนั้นก็หั่นเนื้อสันที่ต้มสุกแล้ว

“อันนี้ผมได้อุ่นมันแล้วนะ” เขาหั่นมาชิ้นเล็กแล้วป้อนใส่ปากฉัน “เป็นไงมั่ง?”

เนื้อสันนุ่มละลายในปาก เส้นใยที่อยู่ในเนื้อสันเคี้ยวขาดได้ง่ายมาก ตรงกลางยังมีความเหนียวที่ให้รสสัมผัสเหมือนเอ็นเลย ความหอมของเนื้ออบอวลในปาก เป็นอาหารที่เอร็ดอร่อยมากจริงๆ

“ยกนิ้วโป้งให้ทั้งสองข้างยังรู้สึกน้อยไปด้วยซ้ำ” ฉันชมเชยด้วยความจริงใจ

เขายกมุมปากขึ้น “นี่เป็นแค่วัตถุดิบ ทำเสร็จแล้วอร่อยกว่านี้อีก”

การที่ได้เห็นหนุ่มรูปงามมาปรุงอาหารให้ เป็นอะไรที่ทำให้กระชุ่มกระชวยหัวใจดีจริงๆ จะดีเป็นอย่างยิ่งหากว่าระหว่างนั้นไม่มีสายเรียกเข้าจากสีชิงชวนมาคอยรบกวนฉัน

ฉันอยากปิดเครื่อง เฉียวเจี้ยนฉีกลับบอกว่า “อย่าหลบหน้า ไม่อยากรับก็ไม่ต้องรับ แต่ถ้าปิดเครื่องแล้วเกิดว่ามีใครโทรมาหาคุณ คุณก็จะไม่รู้เลย”

ฉันรู้ แต่การที่สีชิงชวนโทรติดกันขนาดนี้มันส่งผลต่ออารมณ์ของฉันจริงๆ วิธีการหั่นผักของเขาทำให้ฉันตะลึงมาก มันเร็วมากจริงๆ มีเสียงใบมีดกระทบกับเขียง เป็นเสียงที่น่าฟังสุดๆ สีชิงชวนทำเป็นหมดทุกอย่าง แต่ที่ไม่เป็นอยู่อย่างเดียวก็คือการทำอาหาร ฉันยังจำบะหมี่ชามที่เขาทำให้ฉันทานในวันที่พ่อฉันจากไปได้อยู่เลย แน่นอนว่ามีส่วนผสมที่ตั้งใจใส่ลงไปด้วย แต่ว่ามันก็ยังเป็นรสชาติที่แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาอยู่ดี

เฉียวเจี้ยนฉีทำอะไรกระฉับกระเฉง ตักน้ำซุปใส่ในหม้อไปด้วย หมักซี่โครงไปด้วย ซี่โครงส่วนหนึ่งไว้ทำผัดพริกเกลือ อีกครึ่งหนึ่งทำผัดกระเทียม พอหมักซี่โครงเสร็จก็มาจัดการหอยเชลล์ต่อ ทำได้สะอาดและดูคล่องแคล่วมาก ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าเขาอยู่คนเดียวในครัวมาตั้งแต่เด็ก ประมาณหนึ่งชั่วโมง อาหารก็ได้มาเสิร์ฟลงบนโต๊ะ

เขาเอาไวน์คูลเลอร์สีชมพูออกมา “อันนี้เป็นแบบไม่มีแฮลกอฮอล์ เรียกว่าไวน์แต่ความจริงมันก็คือน้ำโซดานั่นแหละ”

ฉันชิมไปอึกหนึ่ง เปรี้ยวอมหวานอร่อยมาก ไม่มีกลิ่นเหล้าจริงๆด้วย ฝีมือของเฉียวเจี้ยนฉีดีจนเกินคำบรรยาย ทำซี่โครงได้อร่อยมาก รสชาติของกระเทียมเข้มข้น รสสัมผัสของผัดพริกเกลือก็ดีมากเช่นกัน ฉันกินซี่โครงสองชิ้นติดกัน น่าแปลกมาก ฉันกับเฉียวเจี้ยนฉีไม่ได้เจอกันมาหลายปีมาก แต่ว่าในตัวเขามีความคุ้นเคยที่ไม่ทำให้รู้สึกห่างเหินเลย อยู่กับเขาแล้วทำให้รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

แน่นอนอยู่แล้ว ว่ามันเป็นแค่ความสบายใจระหว่างเพื่อน ฉันต้องการเพื่อน ถึงแม้ว่าฉันจะรู้เจตนารมณ์ในการเข้าหาฉันของเพื่อนคนนี้อาจจะไม่ได้มาดี แต่เขาก็บอกอยู่แล้วว่า อย่างแรกคือชอบฉัน อย่างที่สองคือต้องการจะเปิดศึกกับสีชิงชวน เขาเป็นคนตรงไปตรงมา อย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนซื่อตรงมากๆ สีชิงชวนเคยบอกว่าในเมืองฮวานี้ ฉันมีแค่เฉียวอี้คนเดียวที่เป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ? ข้อวินิจฉัยของเขา ทำให้ฉันไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก

อาหารที่เขาทำอร่อยหมดทุกอย่างเลย ซุปโบร์ชอร่อยกลมกล่อมมาก และการที่ได้กินเนื้อสันชิ้นใหญ่เป็นอะไรที่ที่สะใจมาก อันที่จริง อาหารที่ทานในหลายวันมานี้ล้วนแต่มีประโยชน์กันทั้งนั้น ถึงมันจะจืดไปนิดหนึ่ง เราทานกันได้สักพัก แล้วจู่ๆฉันก็นึกได้ว่าขาดอาหารไปอย่างหนึ่ง เขาลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องครัว สักพักก็ถือจานออกมาใบหนึ่ง ฉันเพิ่งนึกได้ว่าในนั้นคือหอยเชลล์ที่ได้แกะเปลือกออกแล้วทำความสะอาดมาเรียบร้อยแล้ว หอยเชลล์ได้เอาเข้าตู้เย็นเพื่อแช่เย็น และด้านล่างก็ได้รองน้ำแข็งเอาไว้ด้วย

นึกไม่ถึงว่าเขาจะใช้อาหารมาล่อแล้วบีบบังคับฉัน แต่อาหารรสเลิศของเฉียวเจี้ยนฉีสามารถทำให้คนลืมความเครียดทั้งหมดได้จริงๆ

“ฝีมือคุณดีซะขนาดนี้ นานๆทีก็ทำอาหารอร่อยๆไปให้คุณพ่อเฉียวได้ลองชิมบ้างก็ดีนะ ยิ่งท่านไม่สบายอยู่ ลิ้นจะไม่ค่อยรับรสอะไร”

“ผัดหมี่ที่ทำไปให้เมื่อเช้า ท่านทานได้เยอะเลยทีเดียว”

“คุณเป็นคนทำเองเหรอ?”

“ใช่ เส้นหมี่ผมก็ทำมาจากน้ำข้าวที่ผมบดเอง กิมมิคที่ใหญ่ที่สุดของร้านเราก็คือ วัตถุดิบเกือบทุกอย่างบ้านเราเป็นคนทำขึ้นมาเอง เรามีฟาร์มเกษตรที่ใหญ่มากอยู่ในประเทศ เราปลูกและเลี้ยงสัตว์เอง หรือแม้แต่นม เราก็เป็นคนผลิตเอง”

เรื่องนี้มันทำให้ฉันตื่นตาตื่นใจมาก เขาชี้ไปที่ซุปโบร์ช “ทำไมเนื้อสันถึงอร่อย นั่นเป็นเพราะเราเป็นคนเลี้ยงในฟาร์มเองไง”

เขาผายมือ “ในแง่ของทรัพยากรทางการเงิน อันที่จริงผมไม่ได้ด้อยไปกว่าสีชิงชวนเลยนะ เพียงแต่ว่าผมไม่ได้มีอิทธิพลเท่าเขา เซียวเซิง ผมที่เป็นเกษตรกรรายใหญ่ที่สุดของเอเชียก็ถือว่ามีเงินทุนมากเลยทีเดียวนะ”

“อ้อ” ฉันพยักหน้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าเห็นด้วย “คุณเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับสาวๆส่วนใหญ่ที่จะแต่งงานด้วย”

เขาหัวเราะชอบใจ เวลาที่เขาหัวเราะดูมีความสุขมาก ฉันก็หัวเราะตามเขา ถึงแม้เหล้าโซดาไม่มีแอลกอฮอล์ แต่ฉันกลับรู้สึกสติหลุดนิดหน่อย ทานข้าวเสร็จเขาก็ไม่ให้ฉันเก็บจาน แม้แต่เรื่องการปอกผลไม้ยังไม่ให้ฉันทำเลย ฉันเลยเดินไปเดินมาในห้องรับแขกของเขา กินอิ่มแล้วเริ่มได้สติกลับมา คิดเรื่องที่ฉันจะต้องเผชิญหน้ากับสีชิงชวนแล้วมันทำให้รู้สึกขนลุกเล็กน้อย

และในขณะนี้ กริ่งหน้าบ้านได้ดังขึ้น จนทำให้ฉันตกใจแล้วตัวสั่นไปหมด หรือว่าจะเป็นสีชิงชวนที่หาที่อยู่ของเฉียวเจี้ยนฉีจนเจอ?