พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 364

ทันทีที่สีชิงชวนจากไป ก่อนที่ฉันจะได้นั่งนิ่งๆ ในสำนักงาน โทรศัพท์ของเฉียวอี้ก็โทรเข้ามา

“สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง ? เซียวเซิง เธอกับสีชิงชวนเป็นอย่างไรบ้าง ? ทำไมเธอเริ่มตัวติดกับเขาอีกครั้ง เธอยังคงนั่งอยู่บนตักของเขา และเขายังคงจูบเธออยู่ ?”

“ฉันนั่งบนตักเขา ไม่ใช่ว่าหาโอกาสให้เธอออกไปได้หรือไง ?”

“แต่ฉันเห็นว่าเธอทั้งสองคนยักคิ้วหลิ่วตากัน และวิธีที่เธอมองเขาแตกต่างจากเมื่อสองสามวันก่อน”

"เธอสามารถบอกได้จากระยะไกลว่าฉันมองสีชิงชวนแตกต่างออกไป ฉันชื่นชมเธอจริงๆ"

"แน่นอน ฉันเป็นนักบินได้เพราะสายตาดี"

เฉียวอี้ไม่เคยลืมที่จะคุยโม้เกี่ยวกับตัวเอง แต่เธอก็ยังไม่ลืมเหตุผลที่โทรหาฉัน "พูดตามตรง เธอกับเขาเกิดอะไรขึ้น ?"

“เมื่อคืนนี้” ในเมื่อไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป ก็จงบอกความจริงกับเขาไป

"เมื่อคืนมีอะไร ?"

"สีชิงชวนสารภาพกับฉัน"

“สารภาพอะไร ? เขาบอกว่าชอบเธอเหรอ ?”

“ถึงแม้ไม่ได้บอกชัดเจน แต่ความหมายก็ควรจะเป็นเช่นนั้น”

“เขาบุคลิกแปลกแยกหรือเปล่า ?”

“ที่เขาพูดแบบนั้นเพราะเขาอยากให้ฉันแข็งแรงขึ้น”

เฉียวอี้เงียบที่ปลายสายชั่วขณะ "อย่างไรก็ตาม พูดมีเหตุผล บางครั้งสีชิงชวนดูเหมือนจะปฏิบัติต่อเธอแตกต่างจากคนอื่นๆ ในการจัดการกับเรื่องของเซียวซื่อในครั้งนี้ ฉันคิดว่าค่อนข้างสมเหตุสมผลดี”

ไม่ค่อยได้ยินว่าเธอมั่นใจเกี่ยวกับสีชิงชวนมากนัก เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากๆ

หลังจากที่ฉันอธิบายเสร็จ เฉียวอี้ก็ตะโกนแปลกๆ "สีชิงชวนคนนี้ร้ายกาจจริงๆ เขาทำให้ฉันทะเลาะกับเธอต่อหน้า แต่เขาสารภาพกับเธอในอีกด้านหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าเขาแยกฉันออก และเขาใจร้ายเกินไปแล้ว”

“ที่จริงไม่ใช่แล้ว เขาไม่ได้วางแผนเก่งเหมือนที่เธอพูด”

"เธอล้อเล่นฉันเหรอ สีชิงชวนไม่สนใจเล่ห์เพทุบายเหรอ ? เขาก็แค่สุนัขจิ้งจอก"

“เขาอายุแค่ 26 ปี ถือว่าแก่แล้วเหรอ !”

"เขามีจิตวิญญาณ ฉันคิดว่าเขาคงจะไม่ดื่มน้ำแกงห้ารสนี้ไปในชาติที่แล้ว"

“เป็นเรื่องดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสกๆ ไม่เช่นนั้น เฉียวอี้คงพูดเรื่องขนลุกของฉันไปแล้ว”

การได้มิตรภาพกลับคืนมาทำให้ฉันดูสดใส ดังนั้นเรื่องเหล่านี้เกี่ยวกับเซียวซื่อกรุ๊ปจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉัน

ฉันวางแผนที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างใจเย็น อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่คนที่ถูกขังอยู่ในสถานกักกัน คนที่กังวลน่าจะเป็นแม่เลี้ยงถึงจะถูก

แม่เลี้ยงของฉันมาที่บริษัทเพื่อตามหาฉันในตอนบ่าย ตอนนั้น ฉันกำลังอ่านเอกสารอย่างร้อนรน เมื่อหร่วนหลิงเคาะประตู ใบหน้าของเธอก็ซีดเซียว

"ประธานเซียว คุณนายเซียวมาแล้ว"

ฉันรู้ว่านางเซียวที่เธอพูดถึงคือแม่เลี้ยงของฉัน

ฉันหายใจเข้าลึก ๆ และรู้ว่าเธอจะมาหาฉันแน่ ๆ เพราะฉันเผด็จการมากในการประชุมเมื่อเช้านี้ และฉันก็ยืนอยู่เฉย ๆ ดังนั้นเธอจึงเป็นคนเดียวที่อดทนไม่ได้ในที่สุด

ฉันพยักหน้าให้หร่วนหลิงและพูดว่า "เชิญเธอเข้ามา"

คำพูดสุดท้ายยังอยู่ในปากของเธอ ดังนั้นแม่เลี้ยงจึงผลักหร่วนหลิงออกไปและเดินเข้ามา

หร่วนหลิงเซโดยการผลักของเธอและเกือบจะล้มลง

แม่เลี้ยงชอบสีแดง และวันนี้เธอสวมชุดสีแดงเพลิง และเธอรู้สึกได้ถึงการแก้แค้นที่แผดเผาไปทั่วร่างกายของเธอ

ฉันเดาว่าฉันสูญเสียพลัง ฉันหายใจเข้าลึก ๆ และก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอเดินไปที่โต๊ะของฉันอย่างรวดเร็วและตบโต๊ะของฉัน "เซียวเซิง เธอมันเลว พ่อของเธอแม้ว่าจะกลับชาติมาเกิดแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังทำให้เหมือนตายทั้งเป็น!”

ฉันสะบัดมือแม่เลี้ยงออกอย่างแรง แต่แม่เลี้ยงกลับกลิ้งตกลงมาจากโต๊ะ

ในความเป็นจริงเธอนอนอยู่บนโต๊ะนิ่ง มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลิ้งออกจากโต๊ะเมื่อฉันสะบัดมือออก

แต่เธอกลิ้งตกลงไปบนพื้นอย่างแรง จากนั้นก็กรีดร้องและไม่มีเสียงอีก

“คุณป้า” ฉันตกใจ รีบเข้าไปดูเธอ

เธอนอนอยู่บนพื้นโดยหลับตาไม่ขยับเขยื้อน

“คุณป้า” ฉันผลักเธอเบาๆ แต่เธอก็ยังไม่ตอบสนองใดๆ เลย ทำให้ฉันรู้สึกลุกลี้ลุกลน จึงยื่นมือไปอังใต้จมูกของเธอ

เธอหายใจเป็นปกติ และฉันก็จับชีพจรของเธอ ซึ่งก็คงที่เช่นกัน

ไม่ได้โดนหัวของเธอ ไม่ถึงขนาดที่เธอจะต้องสลบไป

แต่ฉันปลุกเธอแล้วไม่ตื่น ฉันจึงกดเรียกสายในที่อยู่บนโต๊ะเพื่อให้หร่วนหลิงเข้ามา

เมื่อหร่วนหลิงเข้ามาเห็นฉากนี้ เธอตกใจมาก และถามฉันด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "เกิดอะไรขึ้น ?"

“เธอตกจากโต๊ะ”

“บนโต๊ะ ? เธอขึ้นไปอยู่บนโต๊ะได้อย่างไร ?” หร่วนหลิงมองลงมาแล้วลากฉันไปด้านข้าง “เธอสร้างสถานการณ์หรือเปล่า ?”

ไม่มีทาง ? แม่เลี้ยงจะทำเล่ห์กลชั้นต่ำเช่นนั้นหรือ ?

"โต๊ะตัวนี้สั้นจะตาย แม้ว่าหัวของเธอจะตกลงกับพื้น บนพื้นก็มีพรมปูอยู่ไม่น่าจะเป็นอะไร"

ก็จริงอย่างที่พูด แต่แม่เลี้ยงนอนนิ่งๆ อยู่ และฉันไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเธอหรือเปล่า

ในขณะนี้ ประตูห้องทำงานของฉันถูกผลักเปิดออก หลี่เฉิงหมิงวิ่งเข้ามา เห็นแม่เลี้ยงนอนอยู่บนพรม และกรีดร้อง "คุณนายเซียว !"