พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 409

ฉันต้องการให้สีชิงชวนขับรถให้มันเร็วๆ เหมือนจรวด แต่เขาไม่ได้ขับเร็วขนาดนั้น ฉันก็เลยเร่งเขาตลอดทาง

ฉันถือโทรศัพท์อยู่ในมือและเปิดแผนที่ขึ้น

จุดสีแดงๆ ที่ระบุตำแหน่งที่อยู่ของเฉียวอี้กำลังกะพริบอยู่

“เราเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว คุณไม่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก อีกอย่างนี่มันก็ทางหลวง คุณคงไม่ได้จะให้ผมฝ่าไฟแดงหรอกใช่ไหม!”

“ปกติก็ไม่เห็นคุณเคารพกฎหมายอะไรขนาดนี้นะ” เขาน้อยใจเพราะไม่ได้รับความเป็นธรรม ฉันเป็นคนซื่อสัตย์คนหนึ่งเลยนะ

“คุณเป็นคนซื่อสัตย์ไหมผมไม่รู้”

ฉันคิดว่าเฉียวอี้จะขับรถขึ้นทางด่วน หรือไม่ก็ไปซิ่งรถในสถานที่กว้างๆ โล่งๆ สักแห่ง

แต่เปล่าเลย เหมือนเธอกำลังหยุดนิ่งและยังอยู่ในย่านการค้าใจกลางเมือง

เราเห็นรถของเธอจอดอยู่ด้านนอกบาร์แห่งหนึ่ง หรือว่าเฉียวอี้จะไปบาร์?

จริงด้วย ฉันลืมไปได้ไงว่าเฉียวอี้ยังมีความชอบอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเธอจะไปดื่มเหล้าแก้กลุ้มที่ที่บาร์เวลาอกหัก

ถ้าเธอไปดื่มเหล้าแก้กลุ้ม แล้วรถเธอจะทำยังไง?

เธอตั้งใจจะดื่มจนเมาแล้วค่อยขับกลับหรือไง?

ฉันลงจากรถและกำลังจะมุ่งหน้าเข้าไปในบาร์ แต่สีชิงชวนกลับดึงฉันไว้ “อะไรคะ?”

ฉันมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์เอามากๆ “เครื่องเสียงข้างในนั้นดังจะตาย มันอึกทึก ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้จะเข้าไปได้ไง?”

เขานี่มันน่ารำคาญจริงๆ ตั้งแต่ฉันท้อง สีชิงชวนก็กลายเป็นคนจู้จี้จุกจิกมากขึ้น

“ตอนนี้เฉียวอี้ต้องดื่มหนักอยู่ข้างในแน่ๆ ฉันก็ต้องสนเธอสิ”

“ทำไมผมคิดว่าคุณเหมือนกลายเป็นแม่เฉียวอี้ไปแล้วล่ะ” สีชิงชวนกักขังฉันไว้ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย เขาก้มหน้ามามองฉัน “จู่ๆ ก็มีลูกสาวอย่างเฉียวอี้โผล่มาแถมโตขนาดนี้แล้ว ผมรู้สึกไม่สบายใจเลย คุณอย่าเป็นแม่เธอเลยเหอะ”

“คุณปล่อยนะ”

“คุณกลับไปรอที่รถดีๆ ผมไปหาเธอข้างในให้คุณเอง”

“คุณไหวเหรอ?”

“เรื่องความแข็งแกร่ง ผมแข็งแกร่งกว่าคุณเยอะ ถ้าเฉียวอี้ไม่มีเหตุผลและไม่ยอมออกมา ผมก็จะแบกเธอออกมาให้สิ้นเรื่อง”

“เอางั้นก็ได้” ฉันบอกอย่างร้อนใจ “งั้นคุณก็ระวังหน่อยนะ ตอนเฉียวอี้รอคุณต้องปลอบโยนเธอนะ อย่าใช้ไม้แข็งกับเธอ”

“คุณกลัวผมจะสู้เธอไม่ได้เหรอ?”

ฉันถลึงตาใส่เขา “ถ้าเธอเมา คุณก็แบกเธอออกมาได้”

“ถ้าเธอไม่เมาสิยิ่งต้องแบกออกมาเลย”

“คุณคิดว่าสภาพจิตใจเธอตอนนี้ ถ้าไม่เมาเธอจะยอมออกมาจากข้าในกับผมไหม? กลับไปรอผมที่รถดีๆ”

เขายังเดินมาส่งฉันที่รถและเปิดประตูยัดฉันเข้าไปในนั้นด้วย

เขาหมุนตัวไปแล้ว แต่ก็หมุนกลับมาเคาะรถอีกรอบ ฉันจึงกดหน้าต่างรถลง “อะไร?”

จู่ๆ เขาก็เอานิ้วมาจิ้มหน้าผากฉัน “ทำไมไม่ระวังเลย คนอื่นมาเคาะประตูมั่วๆ คุณก็เปิดกระจกรถให้หรือไง?”

“คุณเป็นคนอื่นเหรอ?”

“คุณก็มองผมเป็นคนอื่นสิ ถ้าใครมาเคาะกระจกรถห้ามคุณเปิดหน้าต่างหรือประตูเด็ดขาดนะ”

“สีชิงชวน คุณคิดว่าฉันปัญญาอ่อนเหรอ? หรือคุณกันแน่ที่ปัญญาอ่อน?”

ฉันผลักเขาออกไปอย่างสุดจนทน “รีบเข้าไปดูเฉียวอี้เลยนะ คุณมัวแต่มาไร้สาระกับฉันอยู่ได้ เฉียวอี้ดื่มไปเยอะแล้วเนี่ย”

สีชิงชวนเดินเข้าไปแล้ว ฉันนั่งอยู่ในรถและแทบจะเอาหน้าแนบกระจกรถเพื่อมองไปที่ประตูบาร์อยู่แล้ว

ฉันคิดว่าสีชิงชวนกับเฉียวอี้จะอลเวงกันอยู่ในนั้นสักรอบ แต่ผ่านไปได้ห้านาที ฉันก็เห็นว่าสีชิงชวนเดินออกมาแล้ว แถมยังเดินมาคนเดียวด้วย

ฉันรีบเปิดประตูรถและวิ่งลงไปทันที “ทำไมคุณออกมาคนเดียวล่ะ ไม่เจอเฉียวอี้เหรอ?”

“เจอ เธออยู่ในห้องวีไอพี”

“เธอไม่ได้ดื่มเหล้าเหรอ?”

“เฉียวอี้ เฉียวอี้!” ฉันตะโกนเรียกเธอ

ดูเหมือนเธอจะไม่ได้เมาและยังเดินเหินได้มั่นคงดี เมื่อเห็นฉันเข้าเธอก็ประหลาดใจมาก

“เซียวเซิง เธอมาอยู่นี่ได้ไง? เธอผ่านมาทางนี้ หรือว่าจะมาเที่ยวบาร์เหรอ?”

ทันใดนั้นสายตาเธอก็จับจ้องที่ท้องของฉัน เธอยื่นมือมาลูบท้องกลมๆ ของฉันทีหนึ่ง “ทำไมแค่คืนเดียวท้องเธอถึงโตขึ้นขนาดนี้เนี่ย?”

“อะไรเล่า? เมื่อกี้ฉันเพิ่งกินซุปไปต่างหาก”

“เธอกินซุปที่ไหน?”

“ก็กินหน้าบาร์เมื่อกี้แหละ ในรถน่ะ”

“ทำไมเธอต้องมากินซุปหน้าบาร์ด้วย?”

เฉียวอี้เบิกตากว้าง ฉันไม่อยากมาเถียงกับเธออีกว่าฉันต้องกินซุปที่ไหน ฉันขยับเข้าไปใกล้เธอและดมดู บนตัวเธอมากลิ่นเหล้าอยู่ แต่ไม่ได้นับว่าแรงมาก

“ทำไมต้องดื่มเยอะขนาดนี้ด้วย? ดื่มคลายทุกข์หรือไง?”

“เจรจาธุรกิจไง ก็ต้องดื่มเหล้าอยู่แล้วสิ วันนี้ยังถือว่าฉันดื่มไม่เยอะนะ!”

“งั้นรถเธอเดี๋ยวฉันหาคนขับขับกลับให้ เธอขึ้นรถเราสองคน เดี๋ยวเราไปส่งเธอเอง”

“ทำไมฉันต้องให้พวกเธอไปส่งด้วย ฉันรอให้คนขับรถมารับก็ได้”

ไม่ว่าเธอจะยอมไหม แต่ฉันก็ลากเธอมาขึ้นรถขอสีชิงชวน

สีชิงชวนก็ขึ้นรถแล้วเช่นกัน พวกเราสามคนนั่งมองหน้ากัน

ฉันมองสีชิงชวนแวบหนึ่ง “ฉันมีเรื่องจะคุยกับเฉียวอี้ คุณลงไปก่อน”

“โอเค” สีชิงชวนเปิดประตูลงไปทันที

เฉียวอี้พูดด้วยสีหน้าตกใจ “เธอสั่งสอนสีชิงชวนได้ดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”