พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 416

เจินเสียนสรุปได้ดีมาก ประโยคสั้นๆ ของเธอทำให้ฉันเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

“นั่นพิสูจน์ได้แค่เพียงว่าแม่และพ่อสามีของฉันรู้จักกัน อย่างอื่นยังไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้”

“ถ้าเธออยากรู้ให้แม่นยำกว่านี้มันง่ายมาก ตอนนี้เธออยู่กับเขา เธอสามารถเอาเส้นผมของเขากับคุณไปตรวจได้ แค่นี้ความจริงก็กระจ่างแล้วไม่ใช่หรือ? เธอก็จะได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเกี่ยวข้องกับเธอหรือไม่ อีกทั้งฉันคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอสองคนในตอนนี้ เธอควรจะทำให้มันชัดเจนโดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไปให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นมันจะไม่ดีต่อเธอและสีชิงชวน อย่างไรเสียตอนนี้พวกเธอทั้งสองก็กำลังมีลูกด้วยกันไม่ใช่เหรอ?”

พอเกิดเรื่องนี้สิ่งต่างๆ ก็ซับซ้อนมากขึ้น และคำพูดที่ไม่ดีบางคำก็กระโดดเข้ามาในหัวของฉัน

ถ้าหากเป็นแบบนี้จริงๆล่ะก็ ฉันวางมือบนท้องส่วนล่างของฉัน และมือของฉันสั่นมากจนแทบจะเกาะมันไว้ไม่ไหว และไถลลงไปข้างล่าง

ถ้าคุณพ่อสีเป็นพ่อของฉันจริงๆ แล้วระหว่างฉันกับสีชิงชวน ความสัมพันธ์ของเราจะกลายเป็นความสัมพันธ์แบบไหน?

พวกเราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ?

ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่ฉันดูเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้า ด้านซ้ายต้วนยู่ได้พบกับผู้หญิงที่มีจิตใจเลื่อมใสศรัทธาคนหนึ่งซึ่งเป็นน้องสาวของเธอ และด้านขวาเขาได้พบกับผู้หญิงที่จิตใจเลื่อมใสศรัทธาซึ่งเป็นน้องสาวของเขา

โชคชะตาสามารถพลิกผันได้จริงๆ มันทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปจนไม่น่าเชื่อ

ฉันอยู่ในห้องน้ำนานเกินไป และสีชิงชวนก็เคาะประตู "เซียวเซิง คุณทำอะไรอยู่ในนั้น?"

"อาบน้ำค่ะ” ฉันพูด

"อย่าอาบน้ำนานเกินไป สถานการณ์ของคุณในตอนนี้จะขาดออกซิเจนถ้าอาบนานเกินไป”

“เข้าใจแล้ว” ฉันปิดน้ำและเปิดประตู เขายืนอยู่ที่ประตูและมองมาที่ฉันด้วยความประหลาดใจ “อย่าบอกนะว่าคุณอาบน้ำทั้งที่ยังใส่เสื้อผ้าอยู่ แถมยังไม่มีน้ำสักหยดบนเสื้อผ้าของคุณ”

ฉันลืมไปเลยว่าฉันแสร้งว่าอาบน้ำเสื้อผ้าก็ไม่ได้เปลี่ยน แม้แต่ผมยังไม่เปียกสักเส้น

ฉันยิ้มให้เขาอย่างอ่อนแรง ดูเหมือนเขาจะออกไปในชุดสูทและรองเท้าหนัง

“คุณจะออกไปข้างนอกเหรอคะ?” ฉันถาม

“อื้อ มีธุระนิดหน่อยน่ะ แต่ผมยังกังวลกับสถานการณ์ของคุณในตอนนี้อยู่เลย”

“ไม่เป็นไร ฉันแค่นอนก็หายแล้วค่ะ”

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง "ผมจะขอให้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนคุณ"

“ไม่ต้องค่ะ...” ฉันรีบคว้าแขนเขาไว้ “ไม่จำเป็นเลยจริงๆ แค่นอนสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้วค่ะ”

“งั้นผมจะกลับมาให้เร็วที่สุด” เขากอดฉันและจูบฉันที่หน้าผาก

ฉันรู้สึกว่าริมฝีปากของสีชิงชวนเย็นมาก มันทำให้ใจฉันสั่น

เมื่อก่อนเมื่อเขาจูบฉันจะไม่ขัดขืน แต่ว่าครั้งนี้ร่างกายของฉันแม้ว่าจะไม่ได้ขัดขืน แต่ในใจของฉันขัดแย้งกันมาก

เพราะเป็นไปได้ว่าสีชิงชวนอาจเป็นพี่ชายของฉัน แต่พี่น้องสองคนมีลูกด้วยกัน น่าขยะแขยงไหมล่ะ? น่ารังเกียจหรือไม่? ไม่เหมาะสมเลยใช่ไหมล่ะ?

ตอนนี้มันเป็นศตวรรษที่ 21แล้ว แต่พล็อตละครที่ล้าสมัยแบบนี้กลับมาเกิดขึ้นกับตัวฉัน

ฉันนอนอยู่บนเตียง ในตอนนี้พี่สี่นำรังนกมาให้ฉันกิน ก่อนนอนคุณย่ามักจะเอารังนกมาให้ฉันกิน โดยบอกฉันว่ามันดีต่อการนอนหลับ

เธอถือรังนกในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งถือตะกร้าผ้า เธอพูดกับฉันอย่างขอโทษว่า "ฉันเพิ่งเก็บเสื้อผ้าจากห้องคุณผู้ชายเพื่อเตรียมไปซักน่ะค่ะ"

เมื่อคิดว่าผู้ชายที่นอนข้างๆ ฉันอาจจะเป็นพี่ชายของฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี

พล็อตชีวิตของฉันต้องจำเป็นต้องออกแบบมาให้พิสดารขนาดนี้เลยเหรอ?

ฉันรู้สึกราวกับว่ามีมืออยู่ข้างหลังฉันที่ผลักดันให้ฉันทำเช่นนี้ ผลักตระกูลสีเข้ามาหาฉันผลักฉันไปอยู่เคียงข้างสีชิงชวน

เป็นมือของใครกันล่ะ?

ฉันคิดเรื่องนี้มาทั้งคืน พอเช้ามาก็อ่อนระโหยโรยแรง จู่ๆ ก็เข้าใจแล้ว มันอาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้นี่!

ในตอนเช้าฉันอ้างว่าจะไปโรงพยาบาลเพื่อรับรายงานผลการตรวจร่างกายครั้งล่าสุด สีชิงชวนบอกว่าจะไปกับฉัน แต่เขามีประชุมที่สำคัญมาก ดังนั้น เขาจึงขอให้เฉียวอี้ไปเป็นเพื่อนฉันแทน

ฉันบอกเฉียวอี้แล้วว่าฉันแค่ไปรับรายงานผลตรวจ รับเสร็จก็กลับ และบอกเธอว่าห้ามมาเด็ดขาด

เธอยุ่งหัวหมุนจนงานล้นมือ ฉันฟังออกว่าเธอประชุมไปด้วย แล้วก็คุยโทรศัพท์กับฉันไปด้วย

ฉันเอาทั้งเส้นผมของคุณพ่อสีและเส้นผมของฉันส่งให้กับห้องปฏิบัติการ ฉันเปลี่ยนไปโรงพยาบาลอื่น ไม่เช่นนั้นที่ฉันเพิ่งตรวจกับฉินกวนเมื่อวานนี้ และวันนี้ฉันก็นำเส้นผมของคนอื่นมาตรวจอีกแล้ว

ฉันไม่สนว่าตัวฉันเองจะถูกพูดว่าอะไรบ้าง แต่ฉันกลัวว่าคนจะมองว่าแม่ของฉันเป็นคนสำส่อน

ฉันคิดว่าถ้ามีบางอย่างระหว่างเธอกับคุณพ่อสีจริงๆ นั่นก็คือความสิ้นหวังของชีวิต

แม่คบกับฉินกวนเป็นเวลาอันสั้น และหลังจากนั้นเนื่องจากครอบครัวเธอจึงอยู่กับคุณพ่อสี และถูกเจี่ยงเทียนหลอกให้แต่งงาน แต่รักแท้ของเธอต้องเป็นพ่อของฉัน

ฉันทำอย่างเร่งรีบ หลังจากนั้นก็นั่งรออย่างกระวนกระวายใจที่หน้าห้องปฏิบัติการ สำหรับฉันแล้ว มันเหมือนกับการรอผู้พิพากษาตัดสินโทษ อาจจะพ้นโทษ หรือบางทีก็อาจจะต้องโดนโทษประหาร