พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 442

ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม เสวียเหวินอยากร่วมมือกับฉันงั้นเหรอ?

เขาจะร่วมมืออะไรกับฉัน? เท่าที่ฉันรู้ ถึงแม้เซียวหลิงหลิงจะให้เสวียเหวินดำรงตำแหน่งที่สำคัญในเซียวซื่อกรุ๊ปมาโดยตลอด แต่เซียวหลิงหลิงกลับจับตามองเขาอย่างเข้มงวด นอกจากเงินเดือนที่เสวียเหวินได้จากบริษัทแล้ว เซียวหลิงหลิงก็จะก้าวก่ายค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของเขาทั้งหมด และส่วนใหญ่เงินของเสวียเหวินก็จะหมดไปกับการเที่ยวผู้หญิงข้างนอก

อีกอย่างเขาคนนี้ไม่รู้จักทำงานทำการรู้จักแต่ความละโมบและสนุกไปวันๆ ทำงานที่เซียวซื่อกรุ๊ปอยู่ตั้งหลายปีก็ไม่มีผลงานอะไร ทำไปทำมาก็เป็นแค่ผู้จัดการในสำนักงานย่อยธรรมดาๆ ต่อให้เซียวหลิงหลิงอยากจะให้สามีของเธอเลื่อนขั้น แต่เพราะเขาไม่มีผลงานอะไรเลยจริงๆ ทุกครั้งที่เธอเสนอให้พิจารณาจึงถูกปฏิเสธตลอด

เพราะงั้นการที่คนแบบเสวียเหวินอยากมาร่วมมือกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจและศักยภาพมาจากไหน

ฉันยิ้มให้เขาลวกๆ “ขอโทษนะคะ ฉันจะไปกินข้าว”

ฉันเดินไปด้านหน้า จากนั้นเสวียเหวินก็ตะโกนเรียกชื่อฉัน

“เซียวเซิง ฉันรู้ความลับสุดยอดของเซียวซืออยู่เรื่องหนึ่ง ฉันใช้ความลับนี้มาแทนการลงทุนร่วมงานกับเธอ เธอคิดว่าไง?”

ไม่ว่าเสวียเหวินจะมีความลับอะไร ฉันก็รังเกียจที่จะร่วมงานกับคนแบบนี้

ฉันหันกลับไปมองเขาแวบหนึ่ง “ไม่ล่ะ คุณเสวีย”

ฉันไม่พูดอะไรกับเขาต่ออีก รีบเบี่ยงตัวออกมาและเดินเข้าซอยไปทันที

ร้านอาหารเสียบไม้มีประตูหลังอยู่ ฉันเดินเข้ามาจากทางประตูหลัง เฉียวอี้รอฉันจนหมดความอดทนไปนานแล้ว

เครื่องแกงของเรามาเสิร์ฟแล้ว เธอเอาอาหารอร่อยๆ มาหลายตะกร้าแล้วเช่นกัน เมื่อเห็นฉันก็รีบพุ่งตัวเข้ามาทันที “เธอไปซื้อโค้กบนดวงจันทร์เหรอ? ทำไมช้าจัง?”

ฉันส่งโค้กวานิลลาให้เธอ เธอจึงค้นในถุง “เย็นไหมอะ?”

“ช่วงนี้เธอเป็นเมนส์ ดื่มของเย็นๆ ได้ไง ไม่คิดว่าเป็นผู้หญิงเลยใช่ไหมเนี่ย” ฉันกลอกตาใส่เธอ จากนั้นก็นั่งลงที่โต๊ะ

“แค่นี้อะนะ เธอไปซะตั้งนาน” เฉียวอี้บ่นพึมพำ “ฉันรอเธอมาก่อนค่อยเริ่ม ทำฉันหิวจะตายแล้วเนี่ย”

“ฉันเจอเสวียเหวินตอนไปซื้อโค้กด้วย”

“หืม?” เฉียวอี้ดื่มโค้กพลางเงยหน้าขึ้นมองฉัน “เสวียเหวินคือใคร?”

“สามีของเซียวหลิงหลิงไง!”

“อ้อๆๆ” เฉียวอี้พยักหน้า “เขาโคตรจะเหมือนคนไม่ตัวตน ฉันลืมเขาไปแล้วเนี่ย เจอก็เจอสิ ทำไม เจอเขาคั่วอยู่กับสาวอื่นเหรอ?”

แม้แต่เฉียวอี้ยังรู้เลยว่าเขาเป็นยังไง เห็นเลยว่าเสวียเหวินคนนี้บ้ากามแค่ไหน?

“ทำไม? เขาคุยกับเธอเหรอ บอกให้เธออย่าเอาเรื่องที่เจอเขาไปบอกกับเซียวหลิงหลิงเหรอ?”

“เปล่าหรอก เขาบอกว่าเขากับเซียวหลิงหลิงแตกหักกันแล้ว”

“ก็ปกติที่เขาจะแตกหักกับเซียวหลิงหลิงนะ ยัยนั่นโอหังอวดดีอยากจะควบคุมสามีไปซะทุกอย่าง แถมยังขี้หึงตัวแม่อีก สามีเธอมองสาวๆ ข้างนอกนิดๆ หน่อยๆ เธอก็โวยวายใหญ่โตแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเซียวหลิงหลิงรวยนะ เสวียเหวินคงทนเธอไม่ไหวไปนานแล้ว”

ฉันลวกเนื้อวัวพลางพูดกับเฉียวอี้ “เมื่อกี้เสวียเหวินบอกว่าอยากร่วมมือกับฉัน”

“ร่วมมืออะไร? เขาอยากร่วมล้มสองพี่น้องตระกูลเซียวกับเธอเหรอ? เขาก็ไม่ดูหน่อยนะว่าตัวเองมีความสามารถนี้หรือเปล่าน่ะ”

ฉันแล้วเฉียวอี้สบตากันทันที อย่างที่เฉียวอี้บอกไว้จริงๆ นั่นแหละ เสวียเหวินอยู่ข้างนอกและรอให้พวกเราออกมาจริงๆ ดูท่าเขาจะบริสุทธิ์ใจมากๆ แสดงว่าช่วงนี้เขาผลาญเงินไปเกือบหมดแล้ว

เฉียวอี้กุมมือฉันไว้และเดินผ่านเขาไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบโดยทำเป็นไม่เห็นเขา

ฉันรู้ว่าเฉียวอี้กำลังแสร้งปล่อยเขาไปก่อนเพื่อจับให้อยู่หมัด ยิ่งเราไม่สนใจเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตามตื๊อมากเท่านั้น

เสวียเหวินร้อนใจอย่างที่คิดไว้จริงๆ เขาเดินตามมาตลอดทาง “เซียวเซิง ประธานเฉียว ทำไมทำเหมือนผมเป็นมนุษย์ล่องหนล่ะ ยังไงผมเป็นคนคนหนึ่งที่ยังมีชีวิตแถมยังยืนอยู่ต่อหน้าพวกคุณเลยนะ ประธานเฉียว ต่อให้เซียวเซิงจะไม่เอาความ แต่คุณคิดดูนะว่าเซียวซือซื้อหุ้นจำนวนมากของเฉียวกรุ๊ปไว้ ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของเฉียวกรุ๊ปไปแล้ว คุณโดนเธอกดไว้ข้างล่างแบบนี้ คุณยอมเหรอ?”

“ฉันยอมหรือไม่ยอมมันก็เรื่องของฉัน” เฉียวอี้เปิดประตูรถและเอ่ยขึ้นช้าๆ “มันเกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ? เหมือนเราจะไม่ได้สนิทกันนะ!”

“ตอนนั้นคุณไปหาเซียวเซิงที่บ้านทุกวัน เราก็เจอกันตั้งหลายครั้ง จะไม่สนิทกันได้ไงครับ?” เสวียเหวินยื่นมือออกมาขวางเฉียวอี้ที่กำลังจะเปิดประตูรถ “เมื่อกี้เซียวเซิงต้องบอกเรื่องที่ผมเสนอเธอไปให้คุณฟังแล้วแน่ๆ ประธานเฉียว ไม่งั้นคุณก็ลองพิจารณาดูสักหน่อยสิ! สิ่งที่ผมมีนั่นน่ะ ความลับสุดยอดเลยนะ มีราคามากนะครับ”

“ไม่สน” แค่เฉียวอี้ถลึงตาใส่ เสวียเหวินก็กลัวแล้ว เขารีบปล่อยมือที่ขวางประตูรถไว้ทันที

เฉียวอี้เปิดประตูรถและเข้าไปนั่ง “เซียวเซิง เธอขับ ฉันกินอิ่มเกินน่ะ”

“ฉันไม่มีใบขับขี่” ใบขับขี่ครั้งก่อนโดนตัดแต้มไปแล้ว ฉันยังไม่มีเวลาไปเรียนเลย

พวกเราพูดเองเออเองและขับรถผ่านหน้าเสวียเหวินมา ฉันเห็นสีหน้าของเสวียเหวินจากทางกระจกมองหลัง เขาทั้งสิ้นหวังทั้งกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ก็แน่สิ ตอนนี้เขากำลังจนตรอกและต้องการที่พึ่งอย่างเร่งด่วน อุตส่าห์ได้เจอพวกเราที่ทำให้เขาเกิดผุดไอเดียดลใจขึ้นมาแล้วเชียว แต่เรากลับไม่ให้โอกาสอะไรเขาเลยสักนิด

“ไหนว่าจะร่วมมือกับเขาไม่ใช่เหรอ? เธอกลับบล็อกเขาทุกทางขนาดนั้น ทำไงอะทีนี้?”