เฉียวอี้ลากฉันขึ้นรถ จากนั้นก็มุ่งหน้าพากันไปยังร้านชุดแต่งงาน
เธอขับรถไปหันมามองสีหน้าฉันไป “เซียวเซิง ฉันว่าเป็นไปไม่ได้ที่สีชิงชวนจะไปหมั้นหมายกับเธอ สีชิงชวนไม่ได้ชอบเธอสักหน่อย จะไปหมั้นหมายกับเธอได้ยังไง?”
เธอก็พูดไม่ถูกซักทีเดียว ถึงสีชิงชวนจะไม่ชอบเธอ แต่ถ้าเอาตามลักษณะนิสัยของสีชิงชวนแล้ว เขาถูกฉันทำร้ายสาหัส ไม่แน่ เขาอาจจะแต่งงานกับเซียวซือ เพื่อมาแก้แค้นฉันก็เป็นได้ ความคาดการณ์นี้ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ถ้าหากสีชิงชวนแต่งงานกับเซียวซือจริง คิดว่าฉันจะเป็นยังไงอย่างงั้นเหรอ?
จะให้ฉันไปแย่งชิงกลับมางั้นใช่ไหม? ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
เฉียวอี้ขับรถไปจอดใกล้ๆร้านชุดแต่งงาน ฉันมองไปก็เห็นรถสีชิงชวนจอดรถอยู่ที่หน้าประตู
ฉันลังเลอยู่สักครู่ เฉียวอี้รีบลงจากรถก่อน จากนั้นก็มาเปิดประตูลากฉันลงไป
“ไปดูให้เห็นกับตา พิสูจน์กันให้รู้ไปเลย”
ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งอกตรงแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังร้านชุดแต่งงาน
หน้าต่างร้านชุดแต่งงานเป็นกระจกใส ฉันแค่ยืนอยู่ด้านนอกก็สามารถมองเห็นสถานการณ์ในร้านได้ทั้งหมด
และช่างบังเอิญยิ่งนัก ฉันเห็นสีชิงชวนกับเซียวซือกำลังเลือกชุดแต่งงานด้วยกัน บรรดาผู้จัดการร้านพนักงานในร้านชุดแต่งงานทั้งหมด ต่างหน้าชื่นตาบานมารุมล้อมเพื่ออธิบายให้ทั้งสองคน
ฉันไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่ถ้าสีชิงชวนจะหมั้นหมายกับเชียวซือ ก็ถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับพวกเขาทั้งสองคนเลยทีเดียว
ตำแหน่งทางสังคมของสีชิงชวนในเมืองฮวานั้นไม่ต้องพูดถึงเลย แล้วทางด้านเซียวซือด้วย เนื่องจากนักประพันธ์ชื่อดังมีการเขียนถึงพวกเขาหลายครั้งและตอนนี้เซียวซือยังขึ้นแท่นผู้อำนวยการหญิงของเซียวซื่อกรุ๊ปอีกด้วย ถือเป็นนักธุรกิจไฟแรง เพราะงั้นเรื่องของพวกเขาเป็นเรื่องที่ดึงดูดคนสนใจอยู่แล้ว
ท่าทีของฉันที่มองดูพวกเขาสองคนอย่างเหม่อลอย เซียวซือนั้นแสดงออกว่ามีความสุขมาก ความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก
ส่วนสีชิงชวนนั้น ดูไม่ค่อยออกว่าเขากำลังรู้สึกยังไงอยู่ เพราะเขาไม่เคยแสดงอารมณ์ออกทางสีหน้าเขาอยู่แล้ว
แต่กลับกันเขากลับดูตั้งใจฟังคำแนะนำของคนเหล่านั้นอย่างจริงจัง จากนั้นยังเลือกชุดแต่งงานให้เชียวซื้อไปลองด้วยตัวเองอีกด้วย
ในขณะนั้นนั้นเอง เฉียวอี้ก็ปลอบใจฉัน “ก็แค่มาเลือกชุดแต่งงานด้วยกัน ก็ไม่ได้แสดงว่าจะแต่งงานกัน พวกเขาอาจจะมาเลือกชุดให้คนอื่น หรือไม่อาจจะมีกิจกรรมอะไรที่ต้องแต่งตัว cosplayก็เป็นไปได้”
มีcosplayอะไรที่จำเป็นต้องแต่งตัวด้วยชุดแต่งงาน แถมสีชิงชวนยังแต่งชุดพิธีการกับเซียวซือด้วย?
เซียวซือเปลี่ยนชุดแต่งงานเสร็จ ก็เดินมาบริเวณริมหน้าต่าง
การตัดเย็บของชุดแต่งงานนี้ดูเรียบง่าย แต่พอเซียวซือสวมใส่แล้ว ดูสวยสง่างามมาก เดิมทีเชียวซือเป็นคนหน้าตาสวยอยู่แล้ว ยิ่งใส่ชุดนี้ ยิ่งทำให้ดูสวยขึ้นไปใหญ่ราวกับนางฟ้า
ก่อนหน้านี้เซียวซือผอมอย่างกับผี แต่ตอนนี้เธอกลับมาดูมีเสน่ห์อีกครั้ง สายตาดูมีสง่าราศี แตกต่างกับแต่ก่อนราวกับเป็นคนละคน
ความรักมันสามารถทำให้คนคนหนึ่งเหมือนตกอยู่ในนรกได้ แต่ก็สามารถทำให้คนคนนั้นกลับขึ้นสู่สวรรค์ได้เหมือนกัน
ฉันยืนอยู่นอกหน้าต่างมองดูป้ำๆเป๋อๆ จนลืมสถานะของตัวเองว่าฉันกำลังเป็นคนแอบดูอยู่
เพราะฉะงั้นเซียวซือจึงมองเห็นฉัน ตาทั้งสี่ตาของเราสองคนประสานกัน เดิมทีฉันอยากจะหลบหน้า แต่เธอมองเห็นฉันไปแล้ว
เพราะฉะนั้นฉันจึงทำได้แค่ยืนอยู่ที่เดิม หลังจากเธอเห็นฉันแล้วก็แสดงความแปลกใจนิดนึง แต่ไม่ถึงขั้นตื่นตระหนก แล้วยิ้มขึ้นที่มุมปาก รอยยิ้มนั้นฉันพอจะเข้าใจว่ามันบ่งบอกถึงรอยยิ้มแห่งความรู้สึกว่าชนะ
เธอเอียงหัวมองฉัน จากนั้นก็โบกมือให้ฉัน
ฉันมองดูเธอด้วยใบหน้าที่ไม่มีรอยยิ้ม เธอคงคิดว่าฉันกำลังรู้สึกทุกข์ใจปวดใจอยู่ เธอจึงเผยรอยยิ้มที่กว้างขึ้นไปอีก
“เซียวเซิง เธอคงไม่คิดสินะว่าของที่เธอเคยแย่งฉันไป ตอนนี้กลับต้องคืนฉันมา เธอวางใจเถอะ วันแต่งงานของฉันต้องเชิญเธอแน่นอนเชิญเธอมาดูให้เห็นกับตาว่าฉันชนะเธอยังไง”
“ก็แค่การหมั้นหมายเซียวซือ ในใจเธอน่าจะรู้ดีนะว่าถ้าสีชิงชวนอยากแต่งงานกับเธอจริงๆ ทำไมเขาไม่จัดงานแต่งงานกับเธอไปเลย จะมาจัดแค่พิธีหมั้นทำไม ที่เขาทำไปก็เพื่อแค่อยากทำให้ฉันดูอยากยั่วโมโหฉันก็เท่านั้นแหละ”
ฉันเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเซียวซือค่อยๆหุบเข้าไป จ้องตาฉันตาเขม็ง ความแค้นและความเกลียดชังในตาเธอเพ่งมองมาที่ฉันอย่างเต็มที่ “เธออย่าคิดว่าเธอเป็นใครเซียวเซิง เธอก็เป็นเพียงแค่คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของสีชิงชวนคนหนึ่งก็เท่านั้นแหละ เธออย่าคิดว่าเขาจะรักเธอจริงเขาก็แค่สนใจเธอในช่วงเวลาสั้นๆก็เท่านั้นแหละ ตอนนี้เขาไม่มีความสนใจในตัวเธอแล้ว”
เซียวซือโกรธแล้ว ฉันสามารถยั่วโมโหเซียวซือได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
แต่ก่อนเธอไม่ใช่คนแบบนี้ บางทีคำพูดฉันน่าจะแทงใจของเธอเข้า
“เขาจะมีหรือไม่มีความสนใจในตัวฉันแล้วมันไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคืองานแต่งงานของเธอ จะมีการจัดขึ้นหรือป่าว พิธีหมั้นของพวกนี้ก็มันก็เป็นเพียงแค่สิ่งของจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าฉันเป็นเธอคงจะไม่ดีใจขนาดนี้หรอก”
สีหน้าของเซียวซือเดิมจากสีชมพูเริ่มเปลี่ยนเป็นหน้าซีด ดวงตาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำเข้มขึ้น
ตาของเธอเหมือนจะมีธนูยิงออกมา อยากยิงทะลุผ่านตัวฉัน
และในขณะนั้น สีชิงชวนก็ได้เดินออกมาจากห้องลองชุดพอดี
เขาเปลี่ยนเป็นชุดพิธีการสีดำ พอมาอยู่คู่กับชุดเจ้าสาวของผู้หญิง ชุดของฝั่งชายก็จะดูจะจืดชืดไปนิดนึง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเห็นสีชิงชวนสวมใส่ชุดพิธีการ ตอนฉันแต่งงานกับเขา เขาก็ใส่ชุดพิธีการแบบนี้ ในขณะนั้นฉันกำลังคิดว่าผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้ ถึงจะได้แต่งงานด้วยแบบหลอกๆก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
สนุกมากเป็นอะไรที่ลุ้นตามตลอดถึงนางเอกจะดูโง่ๆแต่ก็สนุกมากครับชอบแนวนี้มากก...
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...