พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 469

ยันต์อะไร?

ฉันชะโงกหน้ามองเห็นภายในมือของป้าอวี๋กำลังถือกระดาษยันต์สีเหลืองปึกหนึ่งอยู่ ส่วนป้าหลิวหยิบแผ่นขนสัตว์ด้านล่างผ้าปูที่นอน บนเตียงนอนถูกปกคลุมไปด้วยยันต์ เตียงเป็นสีเหลืองอร่าม เมื่อมองดูแล้วน่าสยดสยองเป็นอย่างมาก

สิ่งของชนิดนี้ฉันเคยเห็นภายในภาพยนตร์ โดยปกติแล้วนักพรตเต๋าจะใช้สิ่งของเหล่านี้ขับไล่ผีและปราบผี

ตอนนี้เซียวซือนำมันมาวางไว้ใต้เตียงของหล่อน ความตั้งใจชัดเจนมาก

หล่อนทำเพื่อขับไล่ผี หล่อนกลัวว่าวิญญาณอาฆาตที่ตายด้วยน้ำมือของหล่อนนั้นจะมาหาหล่อน

ป้าอวี๋และป้าหลิวเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จสิ้นก็เดินบ่นพึมพำออกมาจากห้องของเซียวซือ

“ช่วงนี้คุณหนูรองดูแปลกไปเล็กน้อย เธอว่าหล่อนหลงเชื่อลัทธิบูชาอะไรหรือเปล่า?”

“ใช่ๆ วันนั้นฉันเห็นหล่อนเผากระดาษเงินอยู่ภายในสวน วันครบรอบวันตายของคุณนายกับนายท่านยังมาไม่ถึง อีกทั้งยังไม่ใช่เทศกาลวันสารทจีน อยู่ดีๆหล่อนจะเผากระดาษเงินไปทำไม”

“วันนั้นฉันได้ยินมาว่าต้นไม้ในสวนทั้งหมดจะถูกถอนออก จะต้องปลูกใหม่ทั้งหมด กล่าวว่าฮวงจุ้ยของต้นไม้เหล่านั้นไม่ดี”

“เป็นไปได้ไหมว่าการจากไปของนายท่านและคุณหญิงนั้นส่งผลกระทบต่อคุณหนูรอง?”

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ? ฉันคิดว่านะ ตอนนี้คุณหนูสามและคุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว อย่างไรพวกหล่อนก็เป็นพี่น้องกัน ตระกูลเซียวไม่เหลือใครแล้ว สามพี่น้องไม่สามารถเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันได้ ทุกวันส่งเสียงเอะอะโวยวาย”

ฉันซ่อนตัวตรงทางขึ้นบันได กระทั่งป้าอวี๋และป้าหลิวเดินเข้าไปด้านในลิฟต์ จากนั้นฉันจึงปรากฏตัวออกจากบันได

ฉันรีบเดินเข้าไปด้านในห้องของเซียวซือ ยกแผ่นขนสัตว์ขึ้น เห็นกระดาษยันต์วางอยู่ทั่วเตียงนอนด้วยความเรียบร้อย

ฉันเอื้อมมือไปหยิบมาสองแผ่น ยันต์เยอะขนาดนี้ หยิบไปสักสองแผ่นก็คงดูไม่ออกหรอก

ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะกินอาหารเช้าเลย กินไปเพียงเล็กน้อยก็กลับมายังห้องนอน ปิดประตู ปิดหน้าต่าง ปิดผ้าม่าน จากนั้นหยิบกระดาษยันต์สองแผ่นออกมาจากกระเป๋า

ฉันเข้าอินเทอร์เน็ตและค้นหาในไป๋ตู้ อย่ามองว่าเป็นเพียงกระดาษยันต์ขนาดเล็กแผ่นหนึ่ง มันมีวิธีการทำมากมาย

ลวดลายที่วาดลงไปแตกต่างกัน สิ่งเหล่านั้นยังแสดงถึงความหมายที่แตกต่างกัน

และกระดาษยันต์นี้ยังแบ่งเพศอีกด้วย กระดาษยันต์บางผืนมีไว้สำหรับผีผู้ชาย บางผืนมีไว้สำหรับผีผู้หญิง

ฉันค้นเจอเว็บไซต์ที่มีรูปลักษณ์ของกระดาษยันต์ทุกแบบ ฉันนำกระดาษยันต์สองแผ่นมาเปรียบเทียบกันทีละภาพ จ้องมองจนรู้สึกปวดตา

ท้ายที่สุดฉันก็ค้นพบ กระดาษยันต์สองแผ่นนี้ความหมายต่างกัน แผ่นหนึ่งมีไว้สำหรับป้องกันผีผู้หญิงโดยเฉพาะ เป็นผู้หญิงประสบเหตุตายโหง เสียชีวิตอย่างกะทันหัน

อีกแผ่นหนึ่งสำหรับป้องกันผีผู้ชาย

เซียวซือวางยันต์เหล่านี้ไว้ภายในห้องฉันคิดว่าก็สมเหตุสมผล แต่มียันต์ป้องกันผีผู้หญิง สิ่งนี้ทำให้ก้นบึ้งหัวใจของฉันเยือกเย็นเล็กน้อย

หล่อนกลัวพ่อนั่นก็เป็นเพราะว่าหล่อนทำร้ายพ่อจนตาย แต่เหมือนว่าหล่อนจะกลัวแม่ของหล่อนมากเช่นกัน เป็นไปได้ไหมว่าการตายของแม่เลี้ยงไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุระหว่างการผ่าตัดแต่เป็นฝีมือของเซียวซือ?

ทำไมเธอถึงทำแบบนี้นะ? น่ากลัวเกินไปแล้ว

เฉียวอี้มักพูดกับฉันอยู่เสมอ สุนัขกัดมักไม่เห่า คำพูดนั้นมีเหตุผลและเป็นความจริง

ฉันถือโทรศัพท์ไว้ด้วยความเหม่อลอย ฉับพลันฉันตื่นตระหนกเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายโทรศัพท์จากเฉียวอี้

ฉันไม่รู้ว่าวิธีการของเฉียวอี้จะได้ผลหรือเปล่า แต่ถ้าหากทำให้หล่อนตื่นตกใจกลัวและได้เห็นท่าทางขวัญหนีดีฟ่อของหล่อน เพียงแค่นึกถึงภาพเหตุการณ์นั้นฉันก็รู้สึกสนุกมากแล้ว

ฉันตอบตกลง จากนั้นเฉียวอี้ก็พูดคุยเรื่องสัพเพเหระกับฉันผ่านโทรศัพท์อยู่พักใหญ่

เธอกล่าว “เซียวเซิง เธอไปหาเสื้อผ้าที่แม่เลี้ยงชอบใส่ตอนยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นตอนเที่ยงคืนเธอไปเคาะกระจกห้องของหล่อน รับรองหล่อนตกใจกลัวแทบตายอย่างแน่นอน”

ฉันคิดว่าความคิดนี้ไม่เลวเลย เมื่อเธอพูดแบบนี้นิสัยขี้เล่นของฉันพลันถูกกระตุ้น

ฉันเปิดประตูจ้องมองไปยังทางเดิน ตอนนี้ภายในบ้านไม่มีคนอยู่ บางคนกำลังดูแลดอกไม้ต้นไม้ภายในสวน ป้าอวี๋ออกไปจ่ายตลาด ป้าหลิวกำลังเตรียมอาหารกลางวันอยู่ภายในครัว

ฉวยโอกาสขณะที่ไม่มีใครอยู่ ฉันแอบย่องเข้าไปภายในห้องของแม่เลี้ยง

แม้ว่าเซียวซือจะปิดตายห้องแม่เลี้ยงของเธอ แต่เธอก็ลืมว่าด้านในประตูห้องหนังสือของพ่อนั้นมีประตูเชื่อมโยงระหว่างห้องของพวกเขา

ฉันเดินเข้ามาด้านในห้องจากประตูห้องหนังสือของพ่อ ภายในคล้ายกับที่เซียวหลิงหลิงกล่าวไว้ ว่างเปล่าแล้ว

ฉันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของแม่เลี้ยง แต่ทว่าภายในนั้นไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้น

เมื่อครุ่นคิดเซียวเซิงก็รู้สึกกลัว จะต้องนำเสื้อผ้าทั้งหมดของแม่เลี้ยงไปเผาแล้วอย่างแน่นอน จะเก็บไว้ได้อย่างไร

แต่เช่นนี้ก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ฉันรู้ว่าแม่เลี้ยงชอบใส่กี่เพ้าแบรนด์หนึ่งมาก กี่เพ้ามีสไตล์คลาสสิก ร้อยพันหมื่นเปลี่ยนแปลงแต่รูปลักษณ์ยังคงเหมือนเดิม ฉันจะไปซื้อชุดกี่เพ้าสีเดียวกับของแม่เลี้ยง เมื่อสวมใส่เวลากลางคืน ขณะเซียวซือกำลังตกอยู่ภายใต้ความตื่นตระหนก หล่อนไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนหรอก

บอกว่าจะทำก็ต้องทำ ฉันกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้นเดินออกไปด้านนอก