พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 185

มื้อเย็นจบลงอย่างมีความสุข ลู่หานถิงอาบน้ำเสร็จแล้ว ทั้งสองคนกำลังยืนแปรงฟันอยู่หน้าอ่างล้างหน้า

ลู่หานถิงยื่นแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันลงไปแล้วให้กับเซี่ยซีหว่าน เธอบ้วนน้ำหนึ่งครั้ง และเริ่มแปรงฟัน แล้วพูดว่า “คุณชายลู่คะ วันนี้คุณกลับไปที่สวนโหย่วหลานแล้วหรือยังคะ?”

“ผมกลับไปแล้ว คุณป้าก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ลู่หานถิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยความสงสัย

ลู่หานถิงยื่นมือออกไปลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอ และพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปนะ พวกเราไม่ได้ทะเลาะกัน”

ดีแล้วค่ะ

“คุณชายลู่คะ คุณรู้ไหมว่าคุณท่านลี่ที่ฉันได้ช่วยชีวิตไว้ครั้งก่อนที่สถาบันวิจัยเป็นเพื่อนสนิทของคุณย่า คุณท่านลี่มาหาคุณย่าที่เมืองไห่เฉิง แต่จู่ ๆ ท่านก็ล้มป่วย คุณย่ายังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหมคะ?”

เมื่อได้ยินคำว่าตระกูลลี่ เปลือกตาอันหล่อเหลาของลู่หานถิงก็ขยับขึ้น เขาพูดว่า “คุณย่าน่าจะยังไม่รู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นคุณย่าคงจะไปที่สถาบันวิจัยนานแล้ว คุณย่าและคุณท่านลี่เป็นเพื่อนสนิทกันมานานหลายสิบปีแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่แน่นแฟ้นมาก”

“คุณท่านลี่จะได้รับการผ่าตัดภายในสองวันนี้ เราค่อยบอกคุณย่าหลังจากที่ทำการผ่าตัดสำเร็จนะคะ ฉันไม่อยากให้คุณย่าเป็นกังวลค่ะ”

“ได้สิ”

จู่ ๆ เซี่ยซีหว่านก็นึกถึงเรื่องบางเรื่องขึ้นมาได้ ร่างเพรียวบางกะพริบตาพร้อมกับจ้องมองไปที่ลู่หานถิง แล้วพูดว่า “คุณชายลู่คะ ตระกูลลู่และตระกูลลี่ดูเหมือนจะเป็นมิตรกันมานานแล้ว ตระกูลลี่ไม่มีลูกสาวเหรอคะ?”

ลู่หานถิงเหลือบมองเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “มีอยู่คนหนึ่งนะ ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?”

“ตระกูลมั่งคั่งที่เป็นมิตรกันมานานจะต้องแต่งงานเพื่อเชื่อมสายสัมพันธ์กันไม่ใช่เหรอคะ คุณหนูตระกูลลี่คนนั้นสวยไหมคะ ระหว่างคุณสองคนมีเรื่องราวอะไรกันหรือปล่าวคะ?” เซี่ยซีหว่านยืนเขย่งปลายเท้า ดวงตาสดใสจ้องไปที่เขา เธอพูดด้วยท่าทางขี้เล่นว่า “สารภาพมาซะดี ๆ นะคะ ห้ามโกหกฉันเด็ดขาด!”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขา อันที่จริงระหว่างเขาสองคนไม่ได้มีเรื่องราวใด ๆ พวกเขาโตมาด้วยกัน พ่อของเขาต้องการให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของตระกูลลี่มาโดยตลอด

ลู่หานถิงเอื้อมมือไปกอดร่างอันอ่อนนุ่มราวกับไร้กระดูกของเธอ และพูดว่า “ผมไม่สนิทกับลูกสาวของตระกูลลี่คนนั้นหรอก ทำไมเราไม่พูดถึงคุณกับลู่จื่อเซียนบ้างล่ะ พวกคุณสนิทกันมากไหมครับ?”

ชายคนนี้พลิกแพลงสถานการณ์ได้อย่างแนบเนียนมาก เขารีบเปลี่ยนบทสนทนาไปเรื่องของเธอในทันที เซี่ยซีหว่านหยุดชะงักอครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “เราไม่ได้สนิทกันค่ะ เมื่อสองปีก่อน ฉันและชายคนหนึ่งได้ช่วยชายชราบนถนนกลางมหานครเอมพีเรียล ตอนนั้นฉันไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย แต่ไม่นานมานี้ฉันเพิ่งรู้ว่าชายคนนั้นคือลู่จื่อเซียนค่ะ”

หลังจากเซี่ยซีหว่านพูดจบ เธอก็ยื่นมือของเธอออกมากอดเอวบางของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยใบหน้าที่งดงามของเธอ และพูดว่า “คุณชายลู่คะ อีกสองวันฉันจะต้องทำงานร่วมกับลู่จื่อเซียน พวกเราจะต้องดำเนินการผ่าตัดคุณท่านลี่ด้วยกัน คุณ...ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?”

ลู่หานถิงรู้ดีว่าการร่วมมือกันครั้งที่สองของคู่ชายหญิงที่มีความสามารถทั้งสองคนนี้หมายถึงการร่วมมือกันระหว่างสองศาสตร์ทางการแพทย์ นั่นคือแพทย์แผนจีนและแพทย์แผนตะวันตก ซึ่งดึงดูดความสนใจจากผู้คนทั่วทุกมุมโลกเป็นอย่างมาก

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้รู้สึก เขารู้สึก รู้สึกไม่พอใจมากด้วย!

เธอไม่ได้สนใจลู่จื่อเซียนที่เคยเจอเมื่อสองปีก่อน แต่ลู่จื่อเซียนตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น และตามเธอมาถึงเมืองไห่เฉิง

ทั้งคู่หยอกล้อกันเป็นเวลานาน ไม่นานนักเซี่ยซีหว่านก็ผล็อยหลับไป ขณะที่เธอกำลังงัวเงีย เธอก็รู้สึกว่ามีคนกำลังจูบเธอ ร่างเพรียวบางสั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นดวงตาอันงัวเงียของเธอก็เปิดขึ้น

ตอนนี้ดึกมากแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว ภายในห้องนอนเปิดไฟสลัว ๆ เป็นแสงสีนวล…

เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้นเพื่อปิดตาของเธอ จากนั้นเธอก็ใช้นิ้วเรียวขาวเนียนนุ่มของเธอลูบเส้นผมสั้นของเขา เธอสะกิดเขาเบา ๆ และพูดว่า “ทำไมคุณยังไม่นอนอีกคะ?”

ลู่หานถิงมองดูหญิงสาวที่เพิ่งตื่น ดวงตาของเธอช่างสดใส และเปล่งประกายเป็นอย่างมาก ทำให้เขาไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้

เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ผมปลุกให้คุณตื่นอย่างนั้นเหรอ? มันเป็นเพราะคุณ”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันฉีดยาให้คุณสักเข็มดีไหมคะ?”

ลู่หานถิงหัวเราะอย่างโกรธเคือง เขาเอามือวางไว้ข้างกายเธอ จากนั้นก็มองเธอด้วยสายตาประชดประชัน และพูดว่า “หว่านหว่าน ผมเป็นสามีของคุณ นอกจากศึกษาตำราแพทย์แล้ว คุณไม่ได้เรียนสุขศึกษาเหรอ สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่เข็ม แต่เป็นคุณต่างหาก”

หลังจากพูดจบ ลู่หานถิงก็ยกผ้าห่มขึ้น และลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำในห้องน้ำ

เซี่ยซีหว่านนอนอยู่บนเตียงและหลับตาลง ความง่วงของเธอหายไปจนหมดสิ้นแล้ว