พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 234

ไม่เพียงแต่จะดึงดูดความชอบของผู้อื่นเท่านั้น เขาก็ชอบเหมือนกัน

ลู่หานถิงค่อย ๆ เดินตามหลังเซี่ยซีหว่านไปอย่างช้า ๆ

เซี่ยซีหว่านได้ยินเสียงเด็กหนุ่มเหล่านั้นผิวปาก แต่เมื่อเธอฟังเสียงนั้นอีกครั้ง เสียงนั้นได้หายไปแล้ว เธอจึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีก

เมื่อเธอเดินมาเรื่อย ๆ ตลอดทางก็รู้สึกหิวขึ้นมาในทันที ที่นี่คือถนนสายของกินเล่น เธอได้กลิ่นหอมโชยมาจากไกล ๆ โดยเฉพาะกลิ่นของกุ้งมังกรที่ขายตามแผงขายของริมถนน

เมื่อก่อนเธอกับเยี่ยหลิงเคยมาที่นี่ และเธอชอบกินกุ้งมังกรของร้านนั้นที่สุด

เซี่ยซีหว่านอยากกินกุ้งมังกร แต่ตอนนี้ตาเธอมองไม่เห็น การแกะกุ้งมังกรไม่สะดวกจึงตัดสินใจเดินผ่านไปไม่กินแล้ว

เธอเดินเข้าไปในร้านบะหมี่ และสั่งอาหารด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะอ่อนหวานว่า “เถ้าแก่คะ ฉันเอาบะหมี่ผัดไข่ชามหนึ่งค่ะ”

เถ้าแก่ของร้านบะหมี่ร้านนี้อายุยังน้อย หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยก็ออกมาเริ่มทำธุรกิจของตัวเอง เมื่อเห็นสาวงามอย่างเซี่ยซีหว่านดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็เปล่งประกายในทันที เดิมทีหญิงสาวที่งดงามมักจะทำให้ผู้คนมีความสุขเสมอ

“ได้ครับ คุณลูกค้าเชิญนั่งก่อนครับ รอสักครู่ครับ” เถ้าแก่ตอบ

เซี่ยซีหว่านนั่งรอคอยอย่างอดทน

ลู่หานถิงเองก็นั่งลงที่โต๊ะข้างหน้าเซี่ยซีหว่าน ขณะเดียวกันนั้นเลขาเหยียนอี้ก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับนำถุงกุ้งมังกรส่งให้เขา และยังถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ท่านประธาน ให้ผมแกะกุ้งมังกรเถอะครับ”

“ไม่ต้องหรอก” ลู่หานถิงสวมถุงมือและเริ่มแกะกุ้งมังกรด้วยตัวเองอย่างตั้งใจ

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่ากลิ่นกุ้งมังกรที่หอมกรุ่นกำลังโชยเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามีกุ้งมังกรอยู่ข้าง ๆ เธอ หรือว่าเธออาจจะเข้าใจผิดนึกคิดไปเองนะ?

เวลาผ่านไปเพียงไม่นานเถ้าแก่ก็ยกบะหมี่ผัดไข่ออกมาหนึ่งชาม ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมองและขมวดคิ้ว เขารีบหยุดเถ้าแก่อย่างรวดเร็วและถามว่า “บะหมี่ผัดไข่ของร้านคุณแถมสเต็กหมูด้วยเหรอ?”

เหยียนอี้เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าบะหมี่ผัดไข่ในมือของเถ้าแก่นั้นมีสเต็กหมูอยู่ด้วย

เถ้าแก่หน้าแดงขึ้นมาทันที อันที่จริงแล้วเมื่อครู่นี้เขาแอบมองไปที่เซี่ยซีหว่านถึงสองครั้ง แต่ดูเหมือนว่าตาของหญิงสาวจะมองไม่เห็น ดังนั้นเขาจึงเพิ่มสเต็กหมูให้เธอ

“นี่คือ...”

เถ้าแก่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ลู่หานถิงหยิบตะเกียบขึ้นมาและคีบสเต็กหมูออกมาอย่างรวดเร็วและพูดว่า “เธอไม่ชอบสเต็กหมู เธอชอบกุ้งมังกร”

เมื่อลู่หานถิงพูดจบก็นำเนื้อกุ้งมังกรทั้งหมดที่เขาแกะแล้วมาใส่บนชามบะหมี่ผัดไข่ในมือเถ้าแก่

เหยียนอี้ที่อยู่ข้าง ๆ นั้นมองดูท่านประธานและคิดว่า...ท่านประธานเวลาหึงยังมีความหยิ่งยโสเลย

เถ้าแก่รู้สึกตกใจ เขาไม่รู้ว่าลู่หานถิงเป็นใคร แต่เขาเห็นลู่หานถิงเดินตามเซี่ยซีหว่านเข้ามาในร้านโดยเว้นระยะห่างจากเธออย่างไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไปและเดินตามเธอมาตลอด

ที่นี่เป็นถนนของกินเล่นและก็ไม่ใช่ร้านอาหารระดับไฮเอนด์ แต่การแต่งตัวของชายหนุ่มนั้นมีความเรียบง่ายแต่เป็นงานแฮนด์เมดทั้งตัวแสดงให้เห็นถึงความหรูหรา หลายคนที่ไม่ค่อยรู้จักเสื้อผ้าแบรนด์ที่มีระดับนั้นก็จะมองไม่ออกว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาฟุ้งไปด้วยฐานะสูงส่ง เมื่อเขานั่งอยู่ที่นี่ก็ดูโดดเด่นและสง่างามมาก ร่างสูงโปร่งของเขาทำให้เขานั่งไม่ค่อยสะดวกสบายนัก เขาจึงจำเป็นต้องยืดขายาวทั้งสองข้างที่ห่อด้วยกางเกงสูทออกมา เพราะเขาไม่สามารถวางขาไว้ใต้โต๊ะได้เลย ผู้คนที่พบเห็นต่างมองว่าเขาดูเหมือนอัธพาลผู้มีอิทธิพล

เถ้าแก่ยืนนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ ลู่หานถิงจึงเหลือบมองเขาด้วยสายตาดุดันและพูดว่า “คุณรออะไรอีก รีบเอาไปเสริ์ฟให้เธอสิ และพูดดี ๆ กับเธอด้วย”

เถ้าแก่มือไม้สั่นระริก เขามีความรู้สึกบางอย่างราวกับว่าเขากำลังรับใช้ประธานผู้มีอำนาจในตำนาน

“สวัสดีครับ บะหมี่ผัดไข่ของคุณมาแล้วครับ” เถ้าแก่ส่งบะหมี่ผัดไข่ให้เซี่ยซีหว่านอย่างเร็ว

“ขอบคุณค่ะ”

เซี่ยซีหว่านกล่าวขอบคุณเขา จากนั้นเธอจึงหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารกินเข้าไปหนึ่งคำ เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะได้กินเนื้อกุ้งมังกรแล้วหนึ่งชิ้น

เนื้อกุ้งมังกรที่อัดแน่นไปด้วยความนุ่มเด้งมีรสชาติเผ็ดเล็กน้อยนั้นเธอรับรสได้อย่างรวดเร็ว รสชาติของเนื้อกุ้งมังกรนี้ยังคงเป็นรสชาติที่เธอคุ้นเคยและชวนให้นึกถึงอดีต เมื่อครู่นี้เซี่ยซีหว่านก็ได้กลิ่นรสชาติของกุ้งมังกรนี้ เธอรู้สึกชอบเป็นอย่างมากและคิดไม่ถึงว่าตอนนี้เธอจะได้กินมันอีก

เขาไม่รับสายพ่อของเขา

เหยียนอี้เห็นดังนั้นจึงคิดในใจว่า...สงสัยว่ามนุษย์เพียงคนเดียวในโลกนี้ที่กล้าตัดสายของประธานลู่ซือเจ๋ยนั้นน่าจะเป็นประธานของเขาเอง

เหยียนอี้อยากจะพูดอะไรบางอย่างว่า ท่านประธานได้โปรดรับสายสักหน่อยเถอะ แค่เพียงครู่หนึ่งก็คงไม่ทำให้ท่านเสียเวลาในการปกป้องผู้หญิงของท่านหรอก ไม่แน่ว่าพ่อของท่านอาจจะตามท่านให้กลับบ้านและสืบทอดมรดกของตระกูลก็ได้ !

ลู่หานถิงออกไปนอกร้านบะหมี่พักหนึ่ง และเขากลับมาพร้อมชานมหนึ่งแก้วในมือของเขา

เซี่ยซีหว่านกำลังจะจ่ายเงิน ขณะที่เธอกำลังหยิบธนบัตรออกมาเตรียมที่จะจ่ายเงินค่าอาหารและเถ้าแก่กำลังเตรียมชำระเงินนั้น ลู่หานถิงก็เดินเอาชานมวางไว้บนเคาน์เตอร์อย่างรวดเร็ว

เถ้าแก่รีบยื่นมือออกมาดันแก้วชานมใส่มือเซี่ยซีหว่านทันที “วันนี้ทางร้านยังคงมีโปรโมชั่นเสริมด้วยครับ ทางร้านจะแจกชานมหนึ่งแก้วเมื่อซื้ออาหารครบ 20 หยวนครับ”

เถ้าแก่รู้สึกว่าเขาพูดโกหกได้อย่างลื่นไหลเป็นธรรมชาติมาก อันที่จริงแล้วการติดตามท่านประธานที่มีอำนาจอิทธิพลอย่างกว้างขวางนั้นทำให้เขาฉลาดปราดเปรื่องขึ้นมาก

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าวันนี้เธอโชคดีมากจนอยากจะซื้อลอตเตอรี่เลยทีเดียว เธอพูดขอบคุณเถ้าแก่ จากนั้นจึงหยิบชานมขึ้นมาแล้วแหย่หลอดลงไปเพื่อดูดดื่มอย่างเอร็ดอร่อยหนึ่งที

เหยียนอี้พอจะคาดเดาความคิดของเซี่ยซีหว่านได้ สิ่งที่เขาคิดในใจคือ คุณผู้หญิง อย่างไรก็ตามคุณผู้หญิงอย่าไปซื้อลอตเตอรี่เลย เพราะถ้าคุณซื้อ คุณจะถูกรางวัลพิเศษอย่างแน่นอน

เหยียนอี้เหลือบมองแก้วชานม ชานมโปโปใส่ไข่มุกเผือกซึ่งเป็นชานมที่กำลังเป็นที่นิยมบนอินเทอร์เน็ต ประธานของเขานับวันยิ่งเก่งกาจเรื่องโซเชียลแล้วจริง ๆ

เซี่ยซีหว่านคิดว่าชานมอร่อย เธอได้ลิ้มรสชาติของชานมโปโปไข่มุกเผือกแล้ว ชานมแก้วนี้ราคา 30 กว่าหยวนมั้ง

บะหมี่ผัดไข่ใส่กุ้งมังกรชามละ 21 หยวน แถมชานมโปโป 30 กว่าหยวนให้ด้วย เถ้าแก่ไม่ขาดทุนจริง ๆ เหรอ?

จากนั้นเซี่ยซีหว่านก็เดินออกจากร้านและลู่หานถิงก็ยังคงเดินตามเธอต่อไป ทันใดนั้นก็มีเสียงบีบแตร “ปี๊น” ของรถดังขึ้น

ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมอง ตรงข้างทางขณะนั้นมีรถตู้สุดหรูรุ่นยาวพิเศษจอดอยู่ รถหรูเต็มไปด้วยเสน่ห์อันลึกลับและโออ่าหรูหราราวกับราชาเสด็จมาที่เมืองไห่เฉิงแห่งนี้ ป้ายทะเบียนที่อยู่ด้านหน้ารถหรูนั้นเป็นป้ายทะเบียนจากมหานครเอมพีเรียล ซึ่งป้ายทะเบียนนี้สามารถข้ามไปทั่วทั้งมหานครเอมพีเรียล