พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 241

ลู่ซือเจี๋ยหยุดชะงัก เขามองไปที่เซี่ยซีหว่าน ดวงตาที่สดใสและเปล่งประกายของหญิงสาว กำลังคาดคั้นคำตอบจากเขาอย่างดื้อรั้น เธอถามเขาว่าเขารักอาถิงหรือไม่

ภายในห้องทำงานเงียบลง ไม่นานนักลู่ซือเจี๋ยก็พยักหน้า และพูดว่า “รักสิ”

เซี่ยซีหว่านโค้งตัวที่เรียวยาวของเธอลง จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่สามารถทิ่มแทงหัวใจของผู้ฟังได้ทุกถ้อยคำว่า “อย่าลืมสิ่งที่คุณลุงพูดกับฉันในวันนี้เด็ดขาดนะคะ เขามีอนาคตที่ดี ในอีก 20 ปี หรือ 30 ปีข้างหน้าเขาจะกลายเป็นผู้ชายที่ประสบความสำเร็จและมีอำนาจมากกว่าคุณลุงอย่างแน่นอนค่ะ เขาไม่ต้องการให้ฉันใช้เส้นสายเพื่อปูทางให้กับเขา คุณลุงลู่คะ ฉันขอมอบชีวิตและอนาคตที่สดใสของฉันไว้ในมือของคุณลุงนะคะ ฉันยังมีความฝันและหลายสิ่งในชีวิตที่ยังทำไม่สำเร็จ แต่ฉันรักเขา ฉันขอมอบความรักของฉันที่มีต่อเขาให้กับคุณลุงค่ะ และฉันหวังว่าในอนาคตคุณลุงจะรักเขามากกว่าฉันเป็นสองเท่านะคะ”

ลู่ซือเจี๋ยตกอยู่ในความเงียบ เขาจ้องมองที่เซี่ยซีหว่านเป็นเวลานาน

เซี่ยซีหว่านหยิบรูปภาพขึ้นมาทีละใบ เธอเก็บมันกลับเข้าไปในซอง จากนั้นก็ใส่ลงในกระเป๋าเสื้อของเธอแล้วลุกขึ้น ก่อนจะออกไปเธอพูดว่า “ฉันจะพาเขาไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

“ตกลง” ลู่ซือเจี๋ยพูด และพยักหน้า

“อย่าส่งคนตามเรามานะคะ เมื่อถึงเวลา ฉันจะบอกให้คุณลุงมารับเขาเองค่ะ”

“ได้สิ คุณต้องการเวลากี่วันล่ะ”

“7 วันค่ะ”

“ไม่มีปัญหา”

เซี่ยซีหว่านไม่พูดอะไรอีก เธอหันหลังและเดินออกไป

ลู่ซือเจี๋ยมองเงาร่างเพรียวบางของเธอที่เดินจากไป ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นมาว่า “คุณเซี่ย คุณหย่าขาดจากอาถิงแล้ว อดีตก็คืออดีต ผมจะส่งคนไปลบความทรงจำเกี่ยวกับคุณในเมืองไห่เฉิงให้หมด หากคุณยังมีความเมตตาสักนิดก็อย่ามาหาอาถิงอีกเลย”

เซี่ยซีหว่านหยุดชะงัก

“อันที่จริงในอนาคตอาถิงสามารถแต่งงานกับภรรยาแบบไหนก็ย่อมได้ แต่ต้องไม่ใช่คุณ เขารักคุณ ตอนที่คุณจากไปเขากินยานอนหลับทั้งขวด เขากำลังฆ่าตัวตาย ความรักที่เขามีต่อคุณมันกำลังทำร้ายตัวเขาเอง อีกทั้งคุณยังทำให้อาการป่วยของเขาแย่ลง คุณกำลังทำร้ายเขาอยู่ ดังนั้นผมจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเป็นอันขาด”

“อีกอย่างเรื่องระหว่างคุณและจื่อเซียน...จื่อเซียนก็เป็นลูกชายของผมเช่นเดียวกัน เขาไม่เคยชอบใครมาก่อน คุณคือคนแรกที่เขาชอบ คุณเก็บพวกเขาไว้ทั้งสองคนไว้เช่นนี้ ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็จะหันหลังให้กับคุณ”

“ตระกูลลู่เคยประสบกับความโกลาหลมาแล้วครั้งหนึ่ง และผมไม่ต้องการให้ประวัติศาสตร์ต้องซ้ำรอย”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้หันกลับมา เธอรู้สึกว่าลู่ซือเจี๋ยเป็นนายทุนที่แท้จริง เขาสามารถเจรจากับทุกคนได้ด้วยวิธีพูดที่ตรงไปตรงมาอย่างสง่างาม

ในการเจรจาครั้งนี้เขาไม่มีข้อต่อรองใด ๆ เขามีเพียงรูปถ่ายในซองนี้ที่สามารถนำมาต่อกรกับเธอได้

เขาจำเป็นที่จะต้องป้องกันไว้ก่อน

เขาไม่ต้องการให้มีเรื่องราวเลวร้ายเกิดขึ้น

เซี่ยซีหว่านยอมรับว่าเธอกำลังพยายามฝืนยิ้ม

“ไม่ต้องห่วงค่ะ รอเขากลับเป็นเหมือนเดิมเมื่อไหร่ ฉันจะทำให้เขาลืมความทรงจำเกี่ยวกับฉันให้หมดค่ะ”

ลู่ซือเจี๋ยไม่ได้ถามเธอว่าเธอจะทำให้เขาลืมเธอได้อย่างไร เขาเพียงแค่พยักหน้า “ตกลง อ้อคุณเซี่ย เมื่อครู่นี้ผมลืมบอกคุณว่าถ้าอาถิงกลับไปที่มหานครเอมพีเรียลกับผมแล้ว เขาจะได้สืบทอดอาณาจักรตระกูลลู่ต่อจากผม และผมได้เลือกคู่หมั้นไว้ให้กับเขาแล้วด้วย”

เซี่ยซีหว่านกำมือแน่นในทันที จากนั้นเธอก็คลายมือออกอย่างรวดเร็ว

“คุณไม่อยากรู้เหรอว่าคู่หมั้นของอาถิงเป็นใคร?”

“ไม่จำเป็นค่ะ”

เซี่ยซีหว่านพูดจบก็เดินออกไป

...

ลู่หานถิงรู้สึกว่าเขานอนหลับและกำลังฝัน มันเป็นฝันที่ยาวนานมาก เขาฝันว่าเซี่ยซีหว่านกำลังเดินจากไป เขาพยายามตามเธอไปอย่างสุดชีวิต แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ตามเธอไปไม่ทัน

ลู่หานถิงหยุดนิ่งอยู่กับที่และจ้องมองไปที่เธอ เธอ...เธอควรจะบินไปที่มหานครเอมพีเรียลแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าเธอมาปรากฏตัวในความฝันของเขาอีกแล้วเหรอ?

ขณะเดียวกันเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาหาเขา ใบหน้างดงามขนาดเท่าฝ่ามือของเธอมองมาที่เขา และพูดว่า “คุณตื่นแล้วเหรอคะ?”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขา และพูดว่า “ผมกำลังฝันอยู่เหรอครับ?”

เซี่ยซีหว่านหัวเราะ เธอยื่นมือเรียวเล็กของเธอออกมา จากนั้นเธอก็หยิกแขนอันแข็งแกร่งของเขาอย่างแรงและพูดว่า “เฮ้อ ตื่นได้แล้วค่ะ อย่ามัวแต่ฝันกลางวันนะคะ!”

เขารู้สึกถึงความรู้สึกเจ็บปวดที่แขนของเขาอย่างชัดเจนมาก ลู่หานถิงมั่นใจว่าเขาไม่ได้ฝันไป ทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง!

เมื่อเซี่ยซีหว่านเห็นว่าเขาตื่นแล้ว เธอก็เก็บมือเรียวเล็กของเธอเข้าที่เดิม

แต่ในไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็เอื้อมมือออกมาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า มือใหญ่คว้าข้อมือเรียวของเธอไว้ และพูดว่า “ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหนครับ?”

“ในชนบท ฉันเติบโตขึ้นมาจากที่นี่ค่ะ”

ลู่หานถิงเบิกตากว้าง “พวกเรามาที่นี่ทำไมครับ คุณไม่ไปมหานครเอมพีเรียลแล้วเหรอครับ?”

เซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาใกล้เขามากยิ่งขึ้น และพูดว่า “ฉันจะไปที่มหานครเอมพีเรียลอย่างแน่นอนค่ะ แต่ก่อนที่ฉันจะจากไป จู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าคุณยังติดค้างอะไรบางอย่างกับฉันอยู่ และคุณต้องทำมันกับฉันด้วยค่ะ”

“อะไรเหรอครับ?”

ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยแสงประกายระยิบระยับ เธอยิ้มและพูดว่า “ทริปฮันนีมูนค่ะ หลังจากที่เราแต่งงานกัน คุณยังไม่ได้พาฉันไปฮันนีมูนเลยค่ะ ดังนั้นคุณลู่คะตอนนี้เรามาฮันนีมูนกันสัก 5 วันเถอะค่ะ”

เขาหลับไปสองวันแล้ว ภายในเวลา 7 วัน ตอนนี้เหลือเพียง 5 วันเท่านั้น

เธออยากไปทริปฮันนีมูนกับเขาสักครั้ง