พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 268

ซุนจินคนนี้ชอบเล่นมากเป็นพิเศษ เขาไม่สนใจว่าเรื่องจะใหญ่บานปลายแค่ไหน เขาพูดว่า “งั้นพรุ่งนี้พวกคุณต้องมากันให้หมดนะ ไม่ใช่แค่คุณ โทรหาเพื่อนทุกคนที่เที่ยวเล่นด้วยกันมาด้วย ฉันจะให้พวกคุณดูอะไรดี ๆ ที่เรียกว่ายัยอัปลักษณ์ที่ไม่กล้าโผล่หน้า !”

“ตกลง คำไหนคำนั้น !”

ลี่เหยียนหลานดื่มน้ำผลไม้ เธอไม่ได้มีส่วนร่วมในนั้น อันที่จริงแล้วเธอก็พูดแค่ประโยคหนึ่ง และไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่นอีกเลย

แต่ซุนจินก่อเรื่องอย่างนี้ เกรงว่าแวดวงคุณชายชั้นสูงส่วนใหญ่จะต้องสั่นสะเทือน วันพรุ่งนี้จะต้องมีละครเด็ดให้ได้ชมแน่

ลี่เหยียนหลานจำได้ว่าภาพที่ลู่หานถิงนั่งอยู่ในรถหรูและจ้องมองเซี่ยซีหว่านนั้น ละครรอบของวันพรุ่งนี้พี่หานถิงจะพลาดไม่ได้

...

เช้าวันรุ่งขึ้น

เซี่ยซีหว่านมาถึงมหาวิทยาลัย A ในเวลานี้มีรถยนต์ส่วนตัวสุดหรูขับมา แล้วจอดลง คนขับเปิดประตูออกด้วยความเคารพ จากนั้นลี่เหยียนหลานก็ลงมาจากรถอย่างสง่างาม

ทั้งสองคนเจอกันแล้ว

เซี่ยซีหว่านมองลี่เหยียนหลาน ลี่เหยียนหลานก็มองมาที่เธอเช่นกัน วันนี้ลี่เหยียนหลานสวมชุดกระโปรงเจ้าหญิงทั้งตัว เธอมองสังเกตเซี่ยซีหว่านขึ้นลงด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม

เด็กน้อยอันเป็นที่รักของตระกูลลี่ ลูกสาวที่รวยเป็นอันดับหนึ่ง เธอมีทุนที่น่าภาคภูมิใจต่อหน้าใครหลาย ๆ คน

เซี่ยซีหว่านได้เห็นความเจตนาร้ายในสายตาของลี่เหยียนหลานแล้ว และดูเหมือนว่าในสายตาเธอยังมี...ความสุขบนความโชคร้ายของคนอื่น

“เหยียนหลาน เธอมาแล้ว เราเข้ามหาวิทยาลัยด้วยกันเถอะ” ในเวลานี้ เพื่อนร่วมคลาสสาวสองสามคนวิ่งเข้ามาล้อมรอบลี่เหยียนหลานอย่างกระตือรือร้น

ลี่เหยียนหลานเผยรอยยิ้มใสซื่อไร้เดียงสาทันที มนุษยสัมพันธ์ของเธอดีมาก ไม่ว่าจะอยู่ในแวดวงคนดังหรือในมหาวิทยาลัย เธอมีนิสัยอ่อนแอแบบลูกผู้มีบุญบารมี กลับไม่มีการวางมาด เข้าถึงได้ง่ายมาก และมักจะมอบของขวัญชิ้นเล็ก ๆ ที่ราคาแพงให้กับคนรอบข้าง ทุกคนต่างชอบเธอมาก

“ได้สิ เราเข้าไปกันเถอะ” ลี่เหยียนหลานเดินตามเพื่อนร่วมคลาสสาวเข้ามหาวิทยาลัย T

เซี่ยซีหว่านละสายตาที่เย็นชาของเธอ และเข้ามหาวิทยาลัย A ทันที

...

มหาวิทยาลัย A แพทย์แผนจีนห้อง 2

เซี่ยซีหว่านเข้ามาในห้องเรียน ฟ่านเถียนพูดอย่างไม่พอใจว่า “หว่านหว่าน ฉันเกือบจะบ้าตายแล้ว”

“เป็นอะไรเหรอ?”

ฟ่านเถียนยื่นโทรศัพท์ออกไป และพูดว่า “หว่านหว่าน เธอดูเอาเองสิ เวทีอภิปรายของมหาวิทยาลัย A ของเราถูกโจมตีตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ถึงเธอว่า ตอนเธอสวมผ้าคลุมคือนางฟ้าตัวน้อย และตอนเธอเปิดผ้าคลุมออกคือยัยอัปลักษณ์ !”

เซี่ยซีหว่านดูแวบหนึ่ง เมื่อวานนี้เวทีอภิปรายมหาวิทยาลัย A โพสต์รูปภาพของเธอ บอกว่าเธอเป็นดาวมหาลัยนางฟ้าของมหาวิทยาลัย A แต่เมื่อคืนนี้ผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาและทยอยแสดงความคิดเห็นที่เป็นเจตนาร้าย

“นางฟ้าแบบไหนที่สวมผ้าคลุมหน้า ถ้ามีความสามารถพอก็เปิดผ้าคลุมออกสิ !”

“ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย A เหม็นเน่าไปหมดแล้ว พวกเขาจะยังมีดาวมหาลัยอะไรอีก?”

“ดาวมหาลัยตัวจริงอยู่มหาวิทยาลัย T เป็นลี่เหยียนหลานดาวมหาลัยคนเดิม ดาวมหาลัยของมหาวิทยาลัย A เป็นเรื่องตลกมั้ง”

คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ทำให้เซี่ยซีหว่านอับอายขายหน้า แต่ยังผูกติดเธอกับมหาวิทยาลัย A ไว้ ทำให้มหาวิทยาลัย A อับอายขายหน้าอีกด้วย

“ใช่ ซีหว่าน เธอควรหลีกเลี่ยงก่อน เมื่อเธอยังเป็นเด็กเคยบาดเจ็บจากไฟลวกเหรอ บนใบหน้า มีรอยแผลเป็นใหญ่ หรือปานที่มีมาแต่กำเนิด ไม่เป็นไร ฉันรู้จักศัลยแพทย์ที่ดีคนหนึ่งที่สามารถช่วยเธอเปลี่ยนโฉมใหม่”

“เธออย่าพูดเรื่องไร้สาระ ในใจของซีหว่านต้องเสียใจมากให้กับหน้าของตัวเองแน่ อย่าพูดแทงใจดำสิ”

เซี่ยซีหว่านจะหัวเราะออกมาเบา ๆ และยิ้มเพียงเล็กน้อย ดวงตาสดใสบริสุทธิ์มองไปที่ทุกคน น้ำเสียงของเธอพูดอย่างไพเราะและนุ่มนวลว่า “เพื่อนนักศึกษาทุกคนคะ ขอบคุณสำหรับความหวังดีจำนวนมาก ฉันจะไม่หลบซ่อนแน่นอน พวกซุนจินเขาจะมาก็มาเถอะ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยมากทุกคนผ่อนคลายกันแล้วกลับไปนั่งที่เดิมกันเถอะ สู้ ๆ กับการเรียนกันนะ อีกไม่นานก็จะสอบเอ็นทรานซ์แล้ว”

ดวงตาสดใสบริสุทธิ์ที่มองซ้ายมองขวาของเซี่ยซีหว่านเป็นประกายด้วยแสงที่สงบนิ่งและเฉลียวฉลาด และทำให้ทุกคนที่กระสับกระส่ายสงบลงอย่างรวดเร็ว แววตาของเธอแน่วแน่อย่างยิ่ง ทำให้ทุกคนรู้สึกสบายใจ

ทุกคนกลับมาที่นั่งของตัวเอง แต่แทนที่จะเรียนหนังสือ พวกเขากลับจ้องไปที่ร่างเพรียวบางของเธออย่างใจลอย “ทำไมนางฟ้าตัวน้อยที่สวยงามเช่นนี้จะมีตำหนิบนใบหน้าของเธอได้ น่าเสียดายจริง ๆ”

...

ในชั่วพริบตาเดียวก็ถึงเวลาเลิกเรียน ลี่เหยียนหลานรู้ว่าช่วงเวลาที่รอคอยมาถึงแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาลู่หานถิงในทันที

เสียงโทรศัพท์มือถืออันไพเราะที่ปลายสายดังขึ้นหนึ่งครั้ง จากนั้นถูกรับสาย เสียงของลู่หานถิงที่ทุ้มต่ำและดึงดูดส่งผ่านเข้ามา “ฮัลโหล”

ลี่เหยียนหลานยิ้มหวานอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “พี่หานถิง ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนคะ พี่มารับฉันเลิกเรียนได้ไหมคะ?”

“วันนี้พี่มีงานต้องทำ พี่คงไปไม่ได้” ลู่หานถิงปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา

ลี่เหยียนหลานนิ่งชะงักในทันที ทำไมพี่หานถิงมาไม่ได้ล่ะ?

“พี่หานถิง ฉันเพิ่งเห็นว่ามีการเคลื่อนไหวมากมายในมหาวิทยาลัย A ที่อยู่ข้าง ๆ ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ซุนจินนำคนในแวดวงครึ่งหนึ่งมากั้นประตูมหาวิทยาลัย A เหมือนกับว่าจะสกัดกั้นเซี่ยซีหว่าน เพื่อที่จะถอดผ้าคลุมหน้าของเธอออก ลูกพี่ลูกน้องของฉันบอกว่าแม้ว่าบุคลิกของเซี่ยซีหว่านจะสดใส แต่ถ้าถอดผ้าคลุมหน้าออกเธอก็คือยัยอัปลักษณ์คนหนึ่งแน่นอน ไม่งั้นเธอจะสวมผ้าคลุมหน้าทำไมล่ะ พี่หานถิง พี่ไม่มาจริง ๆ เหรอคะ?”

ลู่หานถิงที่ปลายสายเงียบไปสองสามวินาทีแล้วพูดว่า “ไม่ไป” เมื่อเขาพูดจบก็วางสายทันที