พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 292

“หว่านหว่าน ผมคิดว่าคุณตายแล้ว คุณสละชีวิตของคุณเพื่อช่วยลู่หานถิงแลกกับการเกิดใหม่ของเขา ผมคิดว่าคุณตายแล้วจริง ๆ ตลอดสามเดือนที่ผ่านมานี้ผมตามหาคุณอย่างบ้าคลั่ง ผมไปหาพ่อของผมและหวังจะได้ข่าวของคุณจากเขาที่นั่น แต่เหมือนว่าคุณจะหายไปจากโลกนี้ ผมหายังไงก็หาไม่เจอ”

“ผมคิดแค่ว่าผมต้องหาคุณให้เจอโดยเร็วที่สุดตลอดเวลา ขอเพียงแค่ผมตามหาคุณเจอ บางทีผมอาจจะยังสามารถช่วยชีวิตคุณได้ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ ผมจะช่วยคุณเหมือนที่คุณช่วยลู่หานถิง หว่านหว่าน ผมไม่เคยเกลียดคนแบบนั้นมาก่อนเลย ยกเว้นลู่หานถิง คุณทำให้ผมเกลียดเขาแบบนั้น !”

ลู่จื่อเซียนกอดเธอไว้แน่น ดวงตาสีดำที่เยือกเย็นเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาซุกแก้มที่หล่อเหลาไปที่ผมยาวของเธอ และกระซิบกับเธอด้วยเสียงแหบแห้ง

เซี่ยซีหว่านรู้สึกถึงแรงสั่นที่แขนของเขาแล้ว แม้แต่แขนของเขาก็ยังสั่นเทา เขากำลังกลัว กลัวว่าเธอจะหายไปอีกครั้ง

ความอบอุ่นในใจของเซี่ยซีหว่านไหลทะลักออกมา จู่ ๆ เธอก็เจอเพื่อนเก่า ภายในใจเธอจึงรู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมาก ลู่จื่อเซียนเป็นบุตรแห่งสวรรค์ที่ยึดมั่นในคุณธรรมและน่าภาคภูมิใจมาอย่างยาวนาน ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเขากลับตามหาเธอมาโดยตลอด เขาทำเพื่อเธอได้อย่างนี้ ไม่ว่าใครก็หวั่นไหว

“ลู่จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันสบายดีแล้วค่ะ” เซี่ยซีหว่านค่อย ๆ ยกมือเล็กของเธอขึ้นและตบหลังของเขาอย่างแผ่วเบา

ทันใดนั้นรถหรูโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมก็จอดเข้าข้างทาง ลู่หานถิงมาแล้ว เขาพลิกตัวไปมานอนไม่หลับจึงหยิบกุญแจรถขับมาตามหาเธอที่บาร์

เมื่อเขามาถึงที่นี่ เขาก็เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างแจ่มแจ้ง

ลู่หานถิงนั่งอยู่ที่นั่งคนขับ มือใหญ่ของเขากดลงบนที่พวงมาลัย เขามองเห็นลู่จื่อเซียนกับเซี่ยซีหว่านกำลังกอดกันอยู่ข้างหน้าผ่านกระจกหน้ารถที่สว่างใส นิ้วเรียวของเขากำพวงมาลัยเอาไว้แน่นจนข้อต่อกระดูกบนมือซีดขาว

เขาไม่รู้ว่าคนสองคนนี้เกี่ยวข้องกันได้อย่างไร !

น้องชายของเขาคนนี้เย่อหยิ่งและคิดว่าตัวเองเหนือกว่าใคร ซึ่งแตกต่างกับหลิวจ้าวตี้แม่ของเขาอย่างสิ้นเชิง เขาไม่เคยดูถูกวิธีการต่อสู้ในบ้านผู้หญิงมาก่อน นับประสาอะไรกับการต่อสู้เพื่อแย่งทรัพย์สินของคตระกูลลู่ ลู่จื่อเซียนนั้นบริสุทธิ์และมีชื่อเสียงมากในฐานะเยาวชน ความสามารถเลิศล้ำที่ไม่มีใครเทียบได้ และเป็นเจ้าชายแห่งเอมพีเรียลที่บรรดาสาว ๆ ผู้มีบารมีเหล่านั้นของเอมพีเรียลมาโดยตลอด ซึ่งเขาไม่มีหนึ่งในนั้น

ถ้าเขาจำไม่ผิด ลู่จื่อเซียนมีสายตาสูงส่งมากจนตอนนี้เขาก็ยังไม่ชอบผู้หญิงคนไหนเลย เขายังไม่เคยมีความรัก

แต่ตอนนี้ ที่ถนนอันคึกคักของมหานครเอมพีเรียล เขากำลังกอดเซี่ยซีหว่านอย่างแนบแน่นในอ้อมอกของเขา

สายตาของลู่หานถิงจ้องมองไปที่ร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านอีกครั้ง เธอยกมือขึ้นตบหลังลู่จื่อเซียนราวกับว่ากำลังปลอบโยนอย่างนุ่มนวลเหมือนเด็กน้อย

เฮ้อ

ความสัมพันธ์ของพวกเขาคืออะไร?

ลู่หานถิงค่อย ๆ ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน ดูเหมือนว่าเขาจะมาผิดจังหวะแล้ว เธอมีคนมารอรับแล้ว

เธอยังคงโชว์อะไรดี ๆ ออกมาให้เขาเห็นจริง ๆ ไม่สิ น่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่ !

รอบตัวเธอจริง ๆ แล้วมีผู้ชายกี่คนกันแน่ ซุนจินและหวังชงไม่นับ และตอนนี้แม้แต่ลู่จื่อเซียนก็ยังคงรับความเจ้าชู้ของเธอ หรือ มากกว่านั้น…

แล้วเขาเป็นอะไร?

ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงถูกปกคลุมไปด้วยสีแดงก่ำ และความไร้เหตุผลที่น่ากลัวเกิดขึ้นทั่วร่างกายของเขา เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมายั่วยุเขา ?

เดิมทีเขามีชีวิตที่ดีแล้ว ชีวิตสงบเหมือนน้ำนิ่งไม่มีคลื่นใด ๆ แต่การมาถึงของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวและก่อกวนทั้งชีวิตของเขา

ลู่หานถิงรู้สึกว่าน้ำเย็นไหลเปียกลงมา ทำให้เขาตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ เขาเป็นคนที่น่าตลกจริง ๆ

คืนนี้เขาขับรถมาอย่างเต็มใจ เป็นเรื่องน่าตลกจริง ๆ

ต่อไป เขาจะไม่มีวันเอาตัวเองไปให้เธอเหยียบย่ำตามความต้องการอีก

แม่ของฉันชื่อ หลินสุ่ยเหยา…

ประโยคนี้ดังระเบิดอยู่ในหูของลู่จื่อเซียน เธอพูดว่าอะไรนะ แม่ของเธอคือ...หลินสุ่ยเหยาเหรอ?

หลินสุ่ยเหยาเป็นแม่ของเธอเหรอ?

ลู่จื่อเซียนรู้สึกคุ้นเคยกับชื่อหลินสุ่ยเหยาเป็นอย่างยิ่ง เพราะเขาเคยได้ยินจากปากของหลิวจ้าวตี้แม่ของเขาหลายต่อหลายครั้ง

แม่ของเขาบอกว่าลูกสะใภ้ที่เธอต้องการมากที่สุดคือลูกสาวของหลินสุ่ยเหยาเพื่อนเก่าคนนั้น เมื่อ 20 ปีก่อน หลินสุ่ยเหยาทิ้งของหมั้นไว้ และให้ลูกสาวของเธอรับหมั้นตระกูลลู่ !

ที่แท้ เธอก็คือคู่หมั้นของเขา !

ลู่จื่อเซียนก็เข้าใจในทันที เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว ต่อมาของหมั้นอันนั้นก็ถูกคุณย่าเอาไป จากนั้นคุณย่าก็ใช้ของหมั้นนี้ให้เซี่ยซีหว่านแต่งงานกับลู่หานถิง !

ที่แท้ คุณย่าก็แอบเอาของหมั้นไปเพื่อทำอย่างนี้นี่เอง เซี่ยซีหว่านเป็นคู่หมั้นของเขา แต่คุณย่าแย่งคู่หมั้นของเขาไป และมอบให้ลู่หานถิงหลานชายที่รักของท่าน

ทุกอย่างดำเนินผิดไปหมด

ผิดตั้งแต่แรก

หัวใจของลู่จื่อเซียนรู้เจ็บปวดจนจะขาดใจ เขารู้มาตั้งแต่เด็กว่าคุณย่ารักลู่หานถิงมากกว่าเขา แต่เขาไม่กล่าวโทษท่านเลย เขารู้สึกว่าท่านจะรักเขาแบบใดก็ได้ เขาไม่เคยคิดที่จะแย่งชิงอะไรกับลู่หานถิงมาก่อน แต่ทำไมคุณย่าถึงแย่งเอาผู้หญิงที่เขาชอบไปให้ลู่หานถิงด้วย?

เขาไม่เคยมีส่วนร่วมเรื่องของคนรุ่นก่อน สำหรับเขา ลู่หานถิงเป็นคนที่ถูกรักมากกว่าเขามาตลอด