พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 30

เซี่ยซีหว่านรู้สึกเป็นห่วงสุขภาพของลู่หานถิง ดังนั้นเธอจึงรีบเปิดผ้าห่มออกและลุกขึ้นเดินหาเขาในห้องที่กว้างใหญ่รอบหนึ่งแล้วแต่กลับไม่มีวี่แววของคน

หรือเขาจะออกไปข้างนอกแล้ว?

“ลู่หานถิง...ลู่หานถิง...ลู่...”

ทันใดนั้นประตูห้องอาบน้ำก็ถูกเปิดออก ฝ่ามือใหญ่ที่แข็งแรงจนขึ้นรอยข้อต่อกระดูกโผล่ออกมาฉุดไหล่นวลเนียนของเธอเข้าไปข้างในนั้น

แผ่นหลังบอบบางของเธอแนบอยู่กับบานประตู เซี่ยซีหว่านมองเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน เขาก็คือลู่หานถิง

ลู่หานถิงอาบน้ำเย็นไปหลายรอบ บนร่างสวมเพียงแค่กางเกงสแล็คสีดำ เส้นผมสั้น ๆ สีดำขลับของเขานั้นยังคงมีหยดน้ำหยดลงมาไม่หยุด

ร่างที่เปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำนั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูอ่อนเยาว์และดูดีเป็นพิเศษ

“ตามหาผมเหรอ?” น้ำเสียงของลู่หานถิงนั้นแหบแห้งมาก

เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้นแตะที่หน้าผากเขาหนึ่งครั้ง นี่มันร้อนมากกว่าเดิมเสียอีก ครั้งนี้คุณท่านเล่นแรงไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปเอายาชูกำลังมาจากที่ไหน

“ให้ฉันช่วยฝังเข็มเถอะนะ” ในมือของเซี่ยซีหว่านนั้นมีเข็มสีเงินอยู่หนึ่งเล่ม เธอต้องการที่จะปักเข็มลงไปตามจุดฝังเข็มในร่างกายของเขา

ลู่หานถิงกอบกุมข้อมือนุ่มขาวผ่องเอาไว้ จากนั้นก็ฝังใบหน้าหล่อเหลาเข้ากับซอกคอของเธอแล้วถูไถไปมา “หว่านหว่าน”

หัวใจของเซี่ยซีหว่านเต้นผิดจังหวะขึ้นมาในทันที คิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่ยิ่งใหญ่แบบเขาจะติดออดอ้อนกระเง้ากระงอดแบบนี้ด้วย

“หว่านหว่าน ตอนแรกผมก็อยู่ข้างในนี้เพียงคนเดียว แต่ทำไมคุณถึงต้องออกมาหาผมด้วย?”

น้ำเสียงแหบแห้งของเขานั้นกระซิบแนบชิดใบหูของเธอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าในใจของเธอนั้นรู้สึกอ่อนยวบลง

“ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ถ้าหากมันเป็นการรบกวนคุณ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

ลู่หานถิงตัดบทเธอ “คุณชอบเป็นแบบนี้เสมอ มายั่วคนอื่นแล้วจากนั้นก็ไม่สนใจใยดี ในเมื่อครั้งนี้คุณเข้ามาแล้ว คุณยังนึกว่าจะหนีไปได้อย่างปลอดภัยอีกเหรอ?”

เขายกมือขึ้น ใช้ปลายนิ้วสัมผัสลงที่ชุดนอนบนร่างของเธอ

เซี่ยซีหว่านหดม่านตาเล็กลงแล้วจับมือของเขาไว้ในทันที เธอนึกออกแล้วว่าโทรศัพท์สายนั้นในตอนที่เขาเดินทางไปทำงานมีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนรับสาย คนรักของเขา

แล้วเธอล่ะ เป็นอะไรในสายตาของเขา?

หรือว่าจะเป็นคนรักที่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน?

เซี่ยซีหว่านรู้สึกเหมือนโดนสาดด้วยน้ำเย็นจัด รีบปะติดปะต่อเรื่องราวอย่างรวดเร็วแล้วตอบกลับไปว่า “ลู่หานถิง ถ้าหากคุณชัดเจนแล้ว ก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะ”

ร่างกายสูงใหญ่แข็งแกร่งของลู่หานถิงนั้นแข็งทื่อราวกับหิน

เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่นั้นถูกย้อมเป็นสีแดงก่ำแล้วมองจ้องเธออย่างดุดันและเผยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอันแสนเย็นชา “คุณพูดอะไร ลองพูดทวนคำที่คุณพูดออกมาเมื้อกี้อีกรอบหนึ่งสิ!”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าอยู่ดี ๆ ท่าทางของเขาก็น่ากลัวขึ้นมาเป็นอย่างมาก แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ถอยหนีแต่อย่างใด “ลู่หานถิง คุณปฏิเสธการฝังเข็มของฉันนั่นไม่ได้หมายความคุณอยากไปหาผู้หญิงคนอื่นหรอกเหรอ ในเมื่อสมองคุณมันเต็มไปด้วยเรื่องพวกนี้ อย่างนั้นก็เชิญคุณออกไปหาผู้หญิงคนอื่นเถอะ!”

ในอกของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวที่ทวีคูณเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมหาศาล แววตาของลู่หานถิงนั้นเปลี่ยนเป็นมืดครึ้มลงในทันที คาดไม่ถึงว่าเธอจะให้เขาไปหาผู้หญิงคนอื่น!

ลู่หานถิงกำหมัดแน่นจนเสียงกระดูกข้อต่อลั่นออกมาแล้วยกขึ้น

วินาทีถัดมา เขาคลายมือออก

ตอนที่ฝ่ามือเย็นเฉียบจู่โจมลงมา เซี่ยซีหว่านไม่ได้หลบ แต่ว่าหลับตาลงตามสัญชาตญาณ

กำปั้นของลู่หานถิงกระแทกเข้ากับกระจกที่อยู่ด้านข้างกายจนเกิดเสียงดัง ปัง

เขาไม่ได้ทำร้ายเธอ

เมื่อเซี่ยซีหว่านลืมตาขึ้นก็เห็นว่ากำปั้นของเขานั้นถูกเศษกระจกบาดจนเนื้อแตก เลือดสด ๆ ของเขานั้นไหลออกมาเป็นทางยาว

เมื่อเห็นแล้วน่าตกใจยิ่งนัก

“ลู่หานถิง มือคุณ....”

“เซี่ยซีหว่าน เธอทำเป็นแสดงออกว่าไม่รู้สึกอะไร แต่จริง ๆ แล้วในใจของเธอกำลังอิจฉาฉันล่ะสิ พี่ซูซีเป็นของฉัน คนที่เขารักมันคือฉัน เธอไม่มีวันแย่งเขาไปได้หรอกนะ!”

เซี่ยซีหว่านมองไปยังเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยแล้วยิ้มออกมาบาง ๆ “วางใจเถอะ ฉันไม่มีวันแย่งพี่ซูซีของเธอมาหรอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในงานหมั้นของพวกเธอ ฉันจะส่งของขวัญเซอร์ไพรส์สุดล้ำค่าชุดใหญ่ให้พวกเธออีกด้วย!”

ของขวัญล้ำค่า?

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกว่ายัยเซี่ยซีหว่านคนบ้านนอกเดิมทีก็ไม่ค่อยจะมีเงินซื้อของขวัญล้ำค่าอะไรอยู่แล้ว

ตอนนั้นเองที่มีเสียง “ติ๊ง”ดังขึ้น โทรศัพท์มือถือของเซี่ยซีหว่านส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้ามา

ซูซีเป็นคนส่งมา

เซี่ยซีหว่านเปิดอ่านข้อความ “มาที่บาร์1949สิ มีอะไรสนุก ๆ จะให้เธอดู”

บังเอิญเสียจริง ตอนนี้เธอก็อยู่ที่บาร์ 1949

เซี่ยซีหว่านมองเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกับข่งเจินเอ่อร์แวบหนึ่ง จากนั้นส่งข้อความตอบกลับไปว่า “ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่บาร์ 1949 คุณมาหาฉันที่ห้องรับรองส่วนตัวสิ”

ในตอนที่เก็บโทรศัพท์มือถือเข้าในกระเป๋า เซี่ยซีหว่านพูดขึ้นว่า “เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เธอออกมาครู่หนึ่งสิ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

“เธอยังจะมีเรื่องอะไรที่พูดในนี้ไม่ได้อีก?” แม้ว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยจะบ่นพึมพำ แต่ว่าความแปลกใจนั้นมีมากกว่าจึงยอมเดินตามเซี่ยซีหว่านออกมา

ในห้องรับรองส่วนตัวเหลือเพียงแค่ข่งเจินเอ่อร์

......

ข่งเจินเอ่อร์รู้สึกเบื่อหน่ายมากที่ต้องอยู่คนเดียว เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยสั่งเหล้ามาไม่น้อยเธอเลยแอบดื่มไปสองแก้ว

เหล้านี่มันรสชาติเยี่ยมจริง ๆ แต่ระดับแอลกอฮอล์สูงเกินไป ทำให้รู้สึกมึนเมาได้ง่าย

ขณะที่ใบหน้าเรียวเล็กของข่งเจินเอ่อร์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นจากฤทธิ์เหล้าและความมึนเมานั้น ประตูห้องรับรองส่วนตัวก็ถูกเปิดออกพร้อมกับปรากฏชายร่างกายสูงใหญ่ดูดีของซูซีเดินเข้ามา